| უნიფიცირებული დასახელება: | ოქტრეოტიდიOctreotide | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
H01CB02 | H ჰორმონები სისტემური გამოყენებისათვის (სასქესო ჰორმონების გარდა) | ||
| 01 ჰიპოთალამუსის და ჰიპოფიზის ჰორმონები და მათი ანალოგები | |||
| C ჰიპოთალამუსის ჰორმონები | |||
| B ზრდის შემაკავებელი ჰორმონები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | სანდოსტატინი წარმოადგენს ოქტაპეპტიდს, ბუნებრივი ჰორმონის სომატოსტატინის სინთეზურ ანალოგს. მისი მსგავსიფარმაკოლოგიური თვისებებით. სომატოსტატინთან შედარებით ხასიათდება უფრო პროლონგირებული მოქმედებით. პრეპარატი თრგუნავს ზრდის ჰორმონის პათოლოგიურად მომატებულ სეკრეციას, ამცირებს თირეოტროპული ჰორმონის გამოყოფას, აგრეთვე გასტრო-ენტერო-პანკრეასული ენდოკრინული სისტემის მიერ პროდუცირებული პეპტიდების გამოყოფის პროცესს (ინსულინი, გლუკაგონი, გასტრინი, სეკრეტინი, ქოლეციტოკინინი). ჯანმრთელ პაციენტებში სანდოსტატინი თრგუნავს: არგინინით, ფიზიკური დატვირთვით და ინსულინური ჰიპოგლიკემიით გამოწვეულ ზრდის ჰორმონის სეკრეციას; საკვების მიღებასთან დაკავშირებული ინსულინის, გლუკაგონის, გასტრინის და გასტრო-ენტერო-პანკრეასული ენდოკრინული სისტემის სხვა პეპტიდების, აგრეთვე არგინინის სტიმულირებით გამოწვეულ ინსულინის და გლუკაგონის, თირეოლიბერინით გამოწვეულ თირეოტროპინის სეკრეციას. აკრომეგალიით დაავადებულ ავადმყოფებში (ავადმყოფების ჩათვლით, არაეფექტური ოპერაციული ჩარევის, სხივური თერაპიისა და დოფამინის ანტაგონისტებით მკურნალობის შემთხვევაში) სანდოსტატინი იწვევს სისხლის პლაზმაში ზრდის ჰორმონის და/ან სომატომედინ ჩ კონცენტრაციის დაქვეითებას. ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის კლინიკურად მნიშვნელოვანი დაქვეითება (50%-ით და მეტი) აღენიშნება თითქმის ყველა ავადმყოფს, ხოლო სისხლის პლაზმაში ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის ნორმალიზებას (5 მგ/მლ-ზე ნაკლები) ადგილი აქვს ავადმყოფთა ნახევარ ნაწილში. აკრომეგალიით დაავადებულ ავადმყოფთა უმეტეს ნაწილში სანდოსტატინი მკვეთრად ასუსტებს ისეთ სიმპტომებს, როგორიცაა: თავის ტკივილი, კანისა და რბილი ქსოვილების შეშუპება, გაძლიერებული ოფლდენა, სახსრების ტკივილი და პარესთეზიები. ჰიპოფიზის დიდი ადენომების მქონე ავადმყოფებში, სანდოსტატინით მკურნალობა იწვევს სიმსივნეების ზომების შემცირებას. სანდოსტატინის გამოყენება კარცინოიდული სიმსივნეების დროს იწვევს უმრავლეს შემთხვევაში სისხლის პლაზმაში სეროტონინის კონცენტრაციის შემცირებას და შარდთან ერთად 5-ჰიდროქსიინდოლძმარმჟავას ექსკრეციის დაქვეითებას, რასაც თან ახლავს ისეთი გამოხატული სიმპტომების შესუსტება, როგორიცაა: ჰიპერემია და დიარეა. მკურნალობის პროცესში სასურველი ეფექტის არ არსებობის შემთხვევაში, სანდოსტატინით მკურნალობის ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 1 კვირას. ვაზოაქტიური ინტესტინალური პეპტიდის ჰიპერპროდუქციით გამოწვეული სიმსივნეების (ვიპომები) დროს, სანდოსტატინის გამოყენება უმრავლეს ავადმყოფებში იწვევს აღნიშნული მდგომარეობით გამოწვეულ, მძიმე სეკრეტორული დიარეის შემცირებას, რაც თავის მხრივ ხელს უწყოფს პაციენტთა მდგომარეობის საგრძნობლად გაუმჯობესებას. ერთდროულად მიმდინარეობს ელექტროლიტური ბალანსის შესაბამისი მაჩვენებლების დარღვევის (მაგ. ჰიპოკალიემის) კორეგირება, რაც ენტერული და პარენტერული სითხეებისა და ელექტროლიტების შეყვანის შეცვლის საშუალებას იძლევა. ზოგიერთ ავადმყოფებში ადგილი აქვს სიმსივნის პროგრესირების შენელებას ან შეჩერებას და მისი ზომების შემცირებასაც, განსაკუთრებით ღვიძლში მეტასტაზების არსებობისას. კლინიკური მდგომარეობის გაუმჯობესება ძირითადად დაკავშირებულია სისხლის პლაზმაში ვაზოაქტიური ინტესტინალური პეპტიდის (ვიპ) კონცენტრაციის შემცირებასთან (თითქმის მისი მნიშვნელობის ნორმალიზებასთან). გლუკაგონომების დროს სანდოსტატინის გამოყენება უმრავლეს შემთხვევებში იწვევს აღნიშნული მდგომარეობისათვის დამახასიათებელი, მანეკროზირებელი მიგრირებადი გამონაყარის მნიშვნელოვნად შემცირებას. სანდოსტატინს არ ახასიათებს რაიმე არსებითი ზემოქმედება შაქრიანი დიაბეტის პროცესზე, რომელსაც ხშირად ადგილი აქვს გლუკაგონომების დროს და იგი არ იწვევს ინსულინზე ან პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატებზე მოთხოვნილების შემცირებას. დიარეით შეპყრობილ პაციენტებში, სანდოსტატინი იწვევს მის შემცირებას, რასაც თან ახლავს სხეულის წონის მომატება. სანდოსტატინის გამოყენების დროს ხშირად აღინიშნება პლაზმაში გლუკაგონის კონცენტრაციის სწრაფი დაქვეითება. მიუხედავად ამისა პრეპარატით ხანგრძლივი მკურნალობის დროს აღნიშნული ეფექტი არ აღინიშნება. ამასთან ერთად, მდგომარეობის სიმპტომატური გაუმჯობესება სტაბილური რჩება ხანგრძლივი დროის განმავლობაში. გასტრინომების/ზოლინგერ-ელისონის სინდრომის დროს სანდოსტატინი - მონოთერაპიის სახით ან H2- რეცეპტორების ბლოკატორებთან კომბინაციაში, იწვევს კუჭში მარილმჟავას სეკრეციის დაქვეითებას და კლინიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებას, მათ შორის დიარეის მხრივ. შესაძლებელია აგრეთვე სიმსივნური პეპტიდების სინთეზით გამოწვეული, სხვა სიმპტომების, მათ შორის ჰიპერემიის შემცირება. ზოგიერთ შემთხვევებში აღინიშნება სისხლის პლაზმაში გასტრინის კონცენტრაციის დაქვეი-თება. ინსულინომებით დაავადებულ ავადმყოფებში სანდოსტატინი იწვევს სისხლში იმუნორეაქტიული ინსულინის შემცირებას (აღნიშნული ეფექტი ხანმოკლეა - დაახლოებით 2 სთ). სანდოსტატინი, ოპერაბელური სიმსივნეების მქონე ავადმყოფებში უზრუნველყოფს ნორმოგლიკემიის აღდგენას და მის შენარჩუნებას ოპერაციის წინა პერიოდში. ავადმყოფებში კეთილთვისებიანი და არაოპერაბელური ავთვისებიანი სიმსივნეებით გლიკემიის კონტროლის გაუმჯობესება შესაძლებელია აგრეთვე სისხლში ინსულინის მაჩვენებლების ერთდროული ხანგრძლივი დაქვეითების გარეშეც. ავადმყოფები, რომლებშიც იშვიათად გვხვდება ზრდის ჰორმონის (სომატოლიბერინომები) რილიზინგ-ფაქტორის ჰიპერმაპროდუცირებელი სიმსივნეები, სანდოსტატინი იწვევს აკრომეგალიის მკვეთრად გამოხატული სიმპტომების შესუსტებას, რაც, თავის მხრივ დაკავშირებულია ზრდის ჰორმონის რილიზინგ-ფაქტორის და თვით ზრდის ჰორმონის სეკრეციის დათრგუნვასთან. შემდგომში შესაძლებელია ჰიპოფიზის ჰიპერტროფიის შემცირება. შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში რეფრაქტერული დიარეის დროს სანდოსტატინი იწვევს განავლის კონსისტენციის მთლიან ან ნახევრად ნორმალიზებას, დაახლოებით ავადმყოფთა 1/3-ში, რომლებშიც ანტიმიკრობული და/ან დიარეის საწინააღმდეგო პრეპარატებით ადექვატური მკურნალობა შედეგს არ იძლევა. ავადმყოფებში, კუჭქვეშა ჯირკვალზე ოპერაციის დროს, სანდოსტატინის გამოყენება ოპერაციის წინა პერიოდში და მის შემდგეგ იწვევს ოპერაციის შემდგომი ტიპიური გართულებების (მაგ. პანკრეასის ფისტულების, აბსცესების, სეფსისის, ოპერაციის შემდგომი მწვავე პანკრეატიტის) სიხშირის დაქვეითებას. ავადმყოფებში, საყლაპავისა და კუჭის ვარიკოზული ვენებიდან სისხლდენის დროს სანდოსტატინის კომბინაცია სპეციფიურ სამკურნალო საშუალებებთან (მაგ. მასკლეროზირებელი თერაპია) იწვევს სისხლდენის და ადრეული განმეორებითი სისხლდენის შედარებით ეფექტურ შეჩერებას. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | სანდოსტატინი კანქვეშ შეყვანის შემდეგ სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება. სისხლის პლაზმაში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 30 წთ-ის შემდეგ. პლაზმის ცილებთან კავშირი შეადგენს 65%-ს. სანდოსტატინის კავშირი სისხლის ფორმიან ელემენტებთან მეტად უმნიშვნელოა. პრეპარატის განაწილების მოცულობა შეადგენს 0.27 ლ-კგ-ზე, საერთო კლირენსი - 160 მლ/წთ-ში, ხოლო ნახევრადგამოყოფის პერიოდი მისი კანქვეშა ინექციის შემდეგ - 100 წთ-ს. ვენაში შეყვანის შემდეგ სანდოსტატინის ორგანიზმიდან გამოყოფის პროცესი მიმდინარეობს ორ ფაზად, შესაბამისად ნახევრადგამოყოფის პერიოდებით - 10 და 90 წთ. | ||
| ჩვენება: | აკრომეგალია: - დაავადების ძირითადი ნიშნების გამოვლენის კონტროლი და პლაზმაში ზრდის ჰორმონის და სომატომედინის მაჩვენებლების შემცირება ქირურგიული მკურნალობის, სხივური თერაპიისა და დოფამინური რეცეპტორების აგონისტებით მკურნალობის შედეგად მიღებული არასაკმარისი ეფექტის დროს. სანდოსტატინი ენიშნებათ აგრეთვე აკრომეგალიით დაავადებულ იმ ავადმყოფებს, რომლებმაც უარი განაცხადეს ოპერაციაზე ან ოპერაციის მიმართ წინააღმდეგჩვენების შემთხვევაში, აგრეთვე მოკლევადიანი მკურნალობის მიზნით სხივური თერაპიის კურსებს შორის ინტერვალში მკურნალობის სრული ეფექტის მიღწევამდე. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტისა და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეებით გამოწვეული სიმპტომების შემცირება: - კარცინოიდული სინდრომით მიმდინარე სიმსივნეები; - ვიპომები; - გლუკაგონომები; - გასტრინომები/ზოლინგერ-ელისონის სინდრომი-ძირითადად ჰისტამინური H2- რეცეპტორების ბლოკატორებთან და ანტაციდებთან კომბინაციაში, ან ანტაციდების გარეშე; - ინსულინომები (ოპერაციის წინა პერიოდში ჰიპოგლიკემიის კონტროლის, აგრეთვე შემანარჩუნებელი თერაპიის მიზნით); - სომატოლიბერინომები (ზრდის ჰორმონის რილიზინგ-ფაქტორის ჰიპერპროდუქციით გამოწვეული სიმსივნეები). სანდოსტატინი არ წარმოადგენს სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატს და მისი გამოყენებით შეუძლებელია აღნიშნული კატეგორიის ავადმყოფების განკურნება: - რეფრაქტერული დიარეა შიდსით დაავადებულ ავადმყოფებში; - კუჭქვეშა ჯირკვლის ოპერაციის შემდგომი გართულების პროფილაქტიკა; - ღვიძლის ციროზით დაავადებულ ავადმყოფებში საყლაპავის ვარიკოზულად გაფართოვებული ვენებიდან და კუჭიდან სისხლდენის შეჩერება და სისხლდენის რეციდივების პროფილაქტიკა. სანდოსტატინი გამოიყენება ისეთ სპეციფიკურ სამკურნალო საშუალებებთან კომბინაციაში, როგორიცაა: ენდოსკოპიური მასკლეროზირებელი თერაპია. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | აკრომეგალიის დროს პრეპარატის პირველადი დოზა კანქვეშ ინექციის დროს შეადგენს 0.05-0.1 მგ-ს 8 ან 12 სთ-იანი ინტერვალებით. შემდგომში დოზის შერჩევა ხდება სისხლში ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის ყოველთვიური კონტროლის, კლინიკური სიმპტომების ანალიზის და პრეპარატის ამტანიანობის შესაბამისად. ავადმყოფთა უმეტეს ნაწილში პრეპარატის ოპტიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 0.2-0.3 მგ-ს. პრეპარატის მიღება მაქსიმალურ დოზაზე მეტი რაოდენობით, რომელიც შეადგენს 1.5 მგ-ს, ნებადართული არ არის. იმ შემთხვევაში, როდესაც სანდოსტატინით 3 თვიანი მკურნალობის შემდეგ არ აღინიშნება სისხლში ზრდის ჰორმონის მაჩვენებლების საკმაო დაქვეითება და დაავადების კლინიკური სურათის მნიშვნელოვანი გაუმჯობესება, საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეების დროს პრეპარატი შეჰყავთ კანქვეშ საწყისი დოზით 0.05 მგ 1-2-ჯერ დღეღამეში. შემდგომში მიღებული კლინიკური ეფექტის, სიმსივნის მიერ პროდუცირებულ ჰორმონებზე ზემოქმედების (კარცინოიდული სიმსივნეების დროს-5-ჰიდროქსიინდოლძმარმჟავას შარდთან ერთად გამოყოფის პროცესზე ზემოქმედება) და ტოლერანტობის მიხედვით, შესაძლებელია პრეპარატის დოზის თანდათან გაზრდა 0.1-0.2 მგ-მდე 3ჯერ დღეღამეში. განსაკუთრებულ შემ-თხვევებში შესაძლებელია პრეპარატის შედარებით დიდ დოზებში გამოყენება. პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზის შერ-ჩევა ხდება ინდივიდუალურად. შიდსით დაავადებულ პაციენტებში რეფრაქტერული დიარეის დროს პრეპარატი შეჰყავთ კანქვეშ საწყისი დოზით 0.1 მგ 3-ჯერ დღეღამეში. ერთ კვირიანი მკურნალობის მანძილზე დიარეის კვლავ არსებობის შემთხვევაში, საჭიროა პრეპარატის დოზის გაზრდა ინდივიდუალურად, 0.25 მგ-მდე 3-ჯერ დღეღამეში. დოზის კორექცია ხდება განავლის დინამიკის და პრეპარატის ამტანიანობის მიხედვით. იმ შემთხვევაში, როდესაც სანდოსტატინით ერთი კვირის მანძილზე 0.25 მგ-იანი დოზით 3ჯერ დღეღამეში მიღების დროს ავადმყოფის მდგომარეობის გაუმჯობესება არ აღინიშნება, საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა. კუჭქვეშა ჯირკვალზე ოპერაციის შემდგომი გართულების პროფილაქტიკის მიზნით კანქვეშ შეჰყავთ 0.1 მგ 3-ჯერ დღეში მომდევნო 7 დღის განმავლობაში, ოპერაციის დღიდან დაწყებული (შესაძლებელია ლაპარატომიამდე 1 სთ-ით ადრე). საყლაპავის და კუჭის ვარიკოზულად გაგანიერებული ვენებიდან სისხლდენის დროს პრეპარატი შეჰყავთ 25 მკგ/სთ-ში ვენაში უწყვეტი ინფუზიის სახით 5 დღის განმავლობაში. შესაძლებელია სანდოსტატინის განზავება ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში. შენიშვნა: ავადმყოფებმა, რომლებიც თვითონ აწარმოებენ სანდოსტატინის კანქვეშა ინექციებს, საჭიროა მიმართონ ექიმს ან ექთანს პრეპარატის გამოყენების ინსტრუქციის შესახებ კონსულტაციისათვის. პრეპარატის შეყვანის ადგილზე მტკივნეული შეგრძნების თავიდან აცილების მიზნით, სასურველია ოთახის ტემპერატურის მქონე საინექციო ხსნარის შეყვანა. პრეპარატის შეყვანა ერთსა და იმავე ადგილზე დროის ხანმოკლე შუალედებით ნებადართული არ არის. პრეპარატის მიკრობული დაბინძურების თავიდან აცილების მიზნით მრავალდოზიანი ფლაკონის სახურავის დაჩხვლეტა 10ზე მეტი რაოდენობით რეკომენდებული არ არის. დღეისათვის არ არსებობს მონაცემები ხანდაზმულ ავადმყოფებში სანდოსტატინის მიმართ დაქვეითებული რეაქტიულობისა და დოზის რეჟიმის ცვლილების საჭიროების შესახებ. ბავშვებში სანდოსტატინის გამოყენების შესახებ მონაცემები ძლიერ შეზღუდულია. ღვიძლის ციროზით დაავადებულ ავადმყოფებს საყლაპავის ვენების ვარიკოზული გაგანიერების შედეგად გამოწვეული სისხლდენის დროს აღენიშნებათ სანდოსტატინის მიმართ კარგი ტოლერანტობა მისი 50მკგ/სთ-ში დოზით ვენაში უწყვეტი ინფუზიის დროს 5 დღის განმავლობაში | ||
| გვერდითი მოვლენები: | ადგილობრივი გაღიზიანება კანქვეშა ინექციის ადგილას, ტკივილი, ქავილისა და წვის შეგრძნება, ჰიპერემია და შესივება (რომლებიც ძირითადად გაივლის 15 წთ-ის შემდეგ). აღნიშნული ადგილობრივი რეაქციების შემსუბუქება შესაძლებელია ოთახის ტემპერატურის მქონე ან მცირე მოცულობის შედარებით უფრო კონცენტრირებული პრეპარატის საინექციო ხსნარის შეყვანის შემთხვევაში. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ანორექსია, გულისრევა, ღებინება, სპასტიური ტკივილი მუცლის არეში, მუცლის შებერვა, მეტეორიზმი, თხიერი განავალი, დიარეა და სტეატორეა. განავალთან ერთად ცხიმის გამოყოფის ზრდის მიუხედავად, არ არსებობს სათანადო მონაცემები იმის შესახებ, რომ სანდოსტატინით ხანგრძლივი მკურნალობის დროს შესაძლებელია განვითარდეს შეწოვის პროცესის დარღვევით (მალაბსორბცია) გამოწვეული კვებითი დეფიციტი. იშვიათად აღინიშნება ნაწლავის მწვავე გაუვალობის მსგავსი მოვლენები: მუცლის პროგრესირებადი შებერვა, მკვეთრად გამოხატული ტკივილი ეპიგასტრიუმის მიდამო-ში, მუცლის კედლის დაჭიმულობა, ”დეფანსი”. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ აღნიშნული გვერდითი მოვლენების სიხშირის შემცირება შესაძლებელია საკვების მიღებასა და სანდოსტატინის შეყვანებს შორის ინტერვალის გაზრდით. სანდოსტატინის ხანგრძლივი გამოყენება იწვევს ნაღვლის ბუშტში კონკრემენტების წარმოქმნას. ვინაიდან სანდოსტატინი ხასიათდება ზრდის ჰორმონზე, გლუკაგონის და ინსულინის გამოყოფის პროცესებზე დამთრგუნველი მოქმედებით, იგი იწვევს აგრეთვე გლუკოზის ცვლის პროცესზე ზემოქმედებას. საკვების მიღების შემდეგ შესაძლებელია გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობის დაქვეითება. ზოგიერთ შემთხვევებში პრეპარატის ხანგრძლივად გამოყენების დროს შესაძლებელია სტაბილური ჰიპერგლიკემიის განვითარება, აღინიშნება აგრეთვე ჰიპოგლიკემიური მდგომარეობა, იშვიათად - თმის ცვენა. ერთეულ შემთხვევებში ვითარდება მწვავე პანკრეატიტი. აღნიშნულ გვერდით მოვლენებს ძირითადად ადგილი აქვს სანდოსტატინით მკურნალობის პირველ პერიოდში და მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ მალევე ქრება. ამასთან ერთად პანკრეატიტის განვითარება შესაძლებელია ავადმყოფებში ქოლელითიაზის ფონზე სანდოსტატინით ხანგრძლივი მკურნალობის დროს. ცალკეულ შემთხვევებში შესაძლებელია ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა: ზოგჯერ აღინიშნება ქოლესტაზის გარეშე მიმდინარე მწვავე ჰეპატიტი, იმ შემთხვევაში, როდესაც სანდოსტატინით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ ადგილი აქვს ღვიძლის ტრანსამინაზების მაჩვენებლების ნორმალიზებას. ტუტე ფოსფატაზას, გამა-გლუტამილტრანსფერაზას და, შედარებით მცირე ხარისხით, ტრანსამინაზების მაჩვენებლების მომატებით მიმდინარე ჰიპერბილირუბინემიის ნელი განვითარება. | ||
| უკუჩვენება: | პრეპარატის ან მასში შემავალი კომპონენტების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | არ არსებობს მონაცემები ორსულობის დროს და ლაქტაცის პერიოდში სანდოსტატინის გამოყენების შესახებ, რის გამოც აღნიშნულ შემთხვევებში პრეპარატის დანიშვნა წარმოებს მხოლოდ აბსოლუტური ჩვენებების მიხედვით. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | ჰიპოფიზის სიმსივნეების დროს, ზრდის ჰორმონის სეკრეციით, საჭიროა ავადმყოფების სისტემატური კონტროლი, რომლებიც იღებენ სანდოსტატინს, ვინაიდან ამ დროს შესაძლებელია სიმსივნის ზრდა მხედველობის არის დაქვეითებით. აღნიშნულ შემთხვევებში აუცილებელია მკურნალობის სხვა მეთოდების გამოყენება. ავადმყოფების 10-20%-ში, სანდოსტატინის ხანგრძლივი გამოყენებით, შესაძლებელია ნაღვლის ბუშტში კონკრემენტების წარმოქმნა, რის გამოც საჭიროა შემდეგი რეკომენდაციების მხედველობაში მიღება: 1. სანდოსტატინით მკურნალობის დასაწყისში ავადმყოფებს უტარდებათ ნაღვლის ბუშტის პირველადი ულტრაბგერითი გამოკვლევა. 2 სანდოსტატინით მკურნალობის პერიოდში საჭიროა ნაღვლის ბუშტის განმეორებითი ულტრაბგერითი გამოკვლევის ჩატარება, დაახლოვებით 6-12 თვიანი ინტერვალებით. 3. პრეპარატით მკურნალობის დაწყებამდე ნაღვლის ბუშტში კონკრემენტების არსებობის დროს, სანდოსტატინით მკურნალობა მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი, როდესაც მოსალოდნელი სასარგებლო ეფექტი მკვეთრად სჭარბობსნაღვლის კონკრემენტების წარმოქმნასთან დაკავშირებულ პოტენციურ რისკს. სანდოსტატინის უარყოფითი მოქმედების შესახებ არ არსებობს მონაცემები უკვე არსებული ნაღვლ-კენჭოვანი დაავადების პროგნოზზე ან მისი მიმდინარეობის პროცესზე. 4. პრეპარატის შეყვანა იმ ავადმყოფებში, რომლებშიც ნაღვლის ბუშტის კონკრემენტების წარმოქმნა ხდება სანდოსტატინით მკურნალობის პროცესში: ა) ნაღვლის ბუშტში არსებული უსიმპტომო კონკრემენტები. სანდოსტატინით მკურნალობის შეწყვეტა ან მისი გაგრძელება შესაძლებელია სასარგებლო შედეგსა და პოტენციურ რისკს შორის თანაფარდობის შეფასების შესაბამისად. ამ დროს საჭიროა ავადმყოფების მეთვალყურეობა და აუცილებლობის შემთხვევაში სისტემატური კონტროლი. ბ) კლინიკური სიმპტომებით მიმდინარე ნაღვლის ბუშტის კონკრემენტები. სანდოსტატინით მკურნალობის შეწყვეტა ან მისი გაგრძელება შესაძლებელია მოსალოდნელ სასარგებლო ეფექტსა და პოტენციურ რისკს შორის თანაფარდობის შეფასების შესაბამისად. ამ დროს ნებისმიერ შემთხვევაში ავადმყოფის მკურნალობა ისევე წარმოებს, როგორც კლინიკური ნიშნებით მიმდინარე ნაღვლ-კენჭოვანი დაავადებების სხვა შემთხვევებში. მედიკამენტოზური მკურნალობა წარმოებს ნაღვლის მჟავების პრეპარატების კომბინაციით (მაგ. ქენოდეოქსიქოლის მჟავას დღე-ღამეში 7.5 მგ/კგ-იანი დოზის და ურსოდეოქსიქოლის მჟავას იგივე დოზით კომბინაცია) ულტრაბგერითი გამოკვლევის კონტროლის ქვეშ კონკრემენტების სრულ გაქრობამდე. სანდოსტატინით კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის და კუჭქვეშა ჯირკვლის ენდოკრინული სიმსივნეების მკურნალობის დროს იშვიათად შესაძლებელია დაავადების სიმპტომების უეცარი რეციდივის განვითარება. ინსულინომებით დაავადებულ პაციენტებში, სანდოსტატინით მკურნალობის ფონზე, შესაძლებელია მკვეთრად გამოხატული და ხანგრძლივი ჰიპოგლიკემიის განვითარება (რაც დაკავშირებულია პრეპარატის მკვეთრად გამოხატულ დამთრგუნველ მოქმედებასთან ზრდის ჰორმონის და გლუკაგონის სეკრეციაზე, ინსულინის სეკრეციასთან შედარებით, აგრეთვე ნაკლები ხანგრძლივობის მაინჰიბირებელი ზემოქმედების მქონე ინსულინის სეკრეციაზე). აღნიშნული ავადმყოფები მოითხოვენ გაძლიერებულ ყურადღებას, როგორც სანდოსტატინით მკურნალობის დასაწყისში, აგრეთვე პრეპარატის დოზის ყოველი ცვლილების დროს. სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის მნიშვნელოვანი ფლუქტუაციის დაქვეითება შესაძლებელია სანდოსტატინის ხშირი შეყვანით. ღვიძლის ციროზით დაავადებულ ავადმყოფებში საყლაპავის და კუჭის ვარიკოზული ეფექტი მკვეთრად სჭარბობს ნაღვლის კონკრემენტების წარმოქმნასთან დაკავშირებულ პოტენციურ რისკს. ვენებიდან სისხლდენის დროს ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტის განვითარების რისკი მეტად მაღალია, აგრეთვე შაქრიანი დიაბეტით შეპყრობილ პაციენტებში შესაძლებელია ინსულინის მიმართ მოთხოვნილების ცვლილება. ამიტომ აღნიშნულ შემთხვევებში აუცილებელია სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის სისტემატური კონტროლი. | ||
| ჭარბი დოზირება: | ჭარბი დოზირების დროს სიცოცხლისათვის საშიშ რეაქციებს ადგილი არა აქვს. სიმპტომები: გულის შეკუმშვათა სიხშირის შემცირება, სახის ჰიპერემია, მუცლის არეში სპასტიური ტკივილები, დიარეა, გულისრევა, კუჭის არეში სიცარიელის შეგრძნება. მკურნალობა: სიმპტომატური. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | სანდოსტატინი ამცირებს ციკლოსპორინის და ციმეტიდინის შეწოვის პროცესს. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ ავადმყოფებში, ინსულინის მიღების დროს, სანდოსტატინი იწვევს ინსულინის მიმართ მოთხოვნილების შემცირებას. |
Page generation time: 0. 021388955 sec.
