| უნიფიცირებული დასახელება: | რიფამპიცინიRifampicin | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
D06A | D დერმატოლოგია | ||
| 06 ანტიმიკრობული პრეპარატები კანის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| A ანტიბიოტიკები გარეგანი გამოყენებისათვის | |||
J04AB02 | J მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის | ||
| 04 მიკრობაქტერიების მიმართ აქტიური პრეპარატები | |||
| A ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| B ანტიბიოტიკები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | რიფამპიცინი წარმოადგენს რიფამიცინების ჯგუფის ფართო სპექტრის ნახევრადსინთეზურ ანტიბიოტიკს. ახასიათებს ბაქტერიოსტატული, ხოლო მაღალ დოზებში - ბაქტერიციდული მოქმედება. მაღალი აქტივობით გამოირჩევა ტუბერკულოზის მიკობაქტერიის მიმართ. იგი წარმოადგენს ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო პირველი რიგის პრეპარატს. აქტიურია გრამდადებითი მიკროორგანიზმების (სტაფილოკოკების, მათ შორის მულტირეზისტენტული, სტრეპტოკოკების, ციმბირის წყლულის გამომწვევი ჩხირების, კლოსტრიდიების), აგრეთვე ზოგიერთი გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების მიმართ. იგი ასევე მოქმედებს ბრუცელოზის, ლეგიონერების დაავადების, კეთრის, ტრაქომის გამომწვევებზე. პრეპარატისადმი მდგრადობა ვითარდება სწრაფად, თუმცა ჯვარედინი რეზისტენტობა სხვა ანტიტუბერკულოზური პრეპარატებისადმი (სხვა რიფამპიცინებისაგან განსხვავებით) არ აღინიშნება. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | რიფამპიცინი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, იგი აღწევს კავერნაში, ძვლის და სხვა ქსოვილებში. ორგანიზმიდან ძირითადად გამოიყოფა ღვიძლისა და თირკმელების საშუალებით. შიგნით მიღებისას მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 2-2.5 სთის შემდეგ. | ||
| ჩვენება: | - ტუბერკულოზის ყველა ფორმა (სხვადასხვა ლოკლიზაციის); - მენინგოკოკების მატარებელ ავადმყოფთა პროფილაქტიკური მკურნალობა; - ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები, გამოწვეული პრეპარატისადმი მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით (უპირველეს ყოვლისა მულტირეზისტენტული სტაფილოკოკები): - პნევმონიები, ბრონქოპნევმონიები, ოსტეომიელიტი, პიელონეფრიტი, კეთრი, მწვავე გონორეა და სხვა დაავადებების ანტიბიოტიკების მიმართ რეზისტენტობის შემთხვევაში. რიფამპიცინი ხასიათდება ცოფის ვირუსის მიმართ ვირულოციდული ეფექტით. იგი თრგუნავს რაბიული ენცეფალიტის განვითარების პროცესს, რის გამოც პრეპარატს იყენებენ ცოფის კომპლექსური მკურნალობისათვის ინკუბაციურ პერიოდში. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | ინდივიდუალურია. რიფამპიცინს შიგნით იღებენ უზმოზე (0.5-1 სთ-ით ადრე ჭამამდე) ან შეჰყავთ ვენაში წვეთოვანი სახით (მხოლოდ მოზრდილებში). ხსნარის მოსამზადებლად 0.15 გ-ს პრეპარატს ხსნიან 2.5 მლ სტერილურ საინექციო წყალში (ამპულას შეანჯღრევენ), შემდეგ მიღებულ ხსნარს ხსნიან 125 მლ 5%-იან გლუკოზის ხსნარში. დოზირება წარმოებს ინდივიდუალურად პაციენტის წონის გათვალისწინებით. ტუბერკულოზი: საშუალო სადღეღამისო დოზა მოზრდილებში შეადგენს 0.45 გ-ს (ერთხელ დღე-ში). ავადმყოფებში, რომელთა სხეულის წონა 50 კგ-ზე მეტია, დაავადების გამწვავების პერიოდში შესაძლებელია სადღეღამისო დოზა გაიზარდოს 0.6 გ-მდე. 2 თვემდე ასაკის ახალშობილებს და ძუ-ძუთი კვებაზე მყოფ ბავშვებს ენიშნებათ 10 მგ/კგ წონაზე ერთხელ დღეში; ჩვილ ბავშვებს 2 თვის ასაკის შემდეგ-15 მგ/კგ წონაზე ერთხელ დღეში (1-2 კაფსულა); 3 წლიდან 12 წლამდე ასაკის ზევით საშუალო სადღეღამისო დოზა შეადგენს არა უმეტეს 450 მგ დღეში 1 ან 2 მიღებაზე. ხანგრძლივი მკურნალობის დროს დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 450 მგ-ს. აქტიური გაურთულებელი ტუბერკულოზური პროცესის მკურნალობა გრძელდება 6დან 12 თვემდე. მკურნალობის ხანგრძლივობას ადგენს მკურნალი ექიმი. არატუბერკულოზური წარმოშობის ინფექციების დროს მოზრდილებს ენიშნებათ პრეპარატის 0.45-0.9 გ დღეში, ხოლო ბავშვებს 8-10 მგ/კგ წონაზე დღეში 2-3 მიღებაზე. მოზრდილებში ვენაში შეჰყავთ 7-10 დღის განმავლობაში 0.3-0.9 გ 2-3 შეყვანაზე. მწვავე გონორეის დროს ენიშნებათ 0.9 გ დღეში 1-2 დღის განმავლობაში. ცოფის პროფილაქტიკისათვის მოზრდილებს შიგნით მისაღებად ენიშნებათ 0.45 0.6 გ დღეში. მძიმე შემთხვევებში (თავის მიდამოში, სახეზე და ხელზე კბენის დროს) ენიშნებათ პრეპარატის 0.9 გ დღეში. ბავშვებს 12 წლის ასაკამდე - 8-10 მგ/კგ წონაზე 2-3-ჯერ დღეში, მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 5-7 დღეს. მენინგოკოკური პროცესის პროფილაქტიკა: ჩვილ ბავშვებს 3-დან 12-თვემდე ენიშნებათ 5 მგ/კგ წონაზე 2-ჯერ დღეში 2 დღის განმავლობაში. ბავშვებში 1-დან 12-წლამდე-10 მგ/კგ წონაზე 2-ჯერ დღეში 2 დღის განმავლობაში. ბავშვებში 12 წლის ასაკის ზემოთ და მოზრდილებში - 600 მგ 2-ჯერ დღეში, 4 კაფსულა 2 დღის განმავლობაში; | ||
| გვერდითი მოვლენები: | ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა, სიყვითლე და ბილირუბინის დონის და ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება, ღვიძლის გადიდება (ალკოჰოლიზმით დაავადებული ავადმყოფები); პრეპარატის ვენაში სწრაფად შეყვანისას, შესაძლებელია არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება, ხოლო ხანგრძლივი გამოყენებისას ვითარდება ფლებიტი. რიფამპიცინის რეგულარული გამოყენებისას აღინიშნება: გულისრევა, ღებინება, ტემპერატურის მომატება, გამონაყარი კანზე, ჰერპესი, კუნთების და სახსრების ტკივილები, მენსტრუალური ციკლის მოშლა, მხედველობის დარღვევა. იშვიათად აღინიშნება: ლეიკოპენია, სპონტანური კაპილარული სისხლდენა (პურპურა), ქავილი, ჭინჭრის ციება, ქსოვილების შეშუპება, სუნთქვის დარღვევა, ფილტვების შეშუპება, მხედველობის დარღვევა, კანის ჰიპერემია, თირკმელების მილაკების ნეკროზი, ინტერსტიციული ნეფრიტი. არარეგულარული მკურნალობისას ან მისი განახლებისას შესაძლებელია გრიპისმაგვარი სიმპტომების, თირკმელების მწვავე უკმარისობის, ჰემოლიზური ანემიის, თრომბოციტოპენიური პურპურის, ცხელების და გამონაყარის განვითარება. | ||
| უკუჩვენება: | მომატებული მგრძნობელობა რიფამპიცინის მიმართ. ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევები, სიყვითლე (ობტურაციული სიყვითლე), ღვიძლის ციროზის აქტიური ფორმა, ღვიძლის ანთება (მწვავე ჰეპატიტი ანამნეზში 1 წელზე უფრო ნაკლებ პერიოდში),ალერგიული რეაქციები. მსუბუქი ჰიპერერგული რეაქციების დროს, პრეპარატის განმეორებითი მიღება შესაძლებელია ხანმოკლე შესვენების და აღნიშნული რეაქციების სიმპტომების გაქრობის შემდეგ. პრეპარატის ვენაში შეყვანა წინააღმდეგნაჩვენებია ფილტვებისა და გულის უკმარისობის, თირკმელების ფუნქციის დარღვევის. აგრეთვე ფლებიტის დროს. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | წინააღმდეგნაჩვენებია. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | რიფამპიცინი სიფრთხილით ენიშნებათ ავადმყოფებს-ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით. პრეპარატის მიღება იწვევს შარდის, ნერწყვის, ცრემლის წითლად შეფერვას. შაქრიანი დიაბეტის ფონზე მიმდინარე ტუბერკულოზის სამკურნალოდ, რიფამპიცინის ვენაში შეყვანისას, გლუკოზის ყოველ 4-5 გ-ზე, როგორც გამხსნელი, შეჰყავთ 2 ერ-თეული ინსულინი რიფამპიცინის ხანგრძლივი გამოყენებისას საჭიროა პერიფერიული სისხლის სურათის (ლეიკოპენია) და ღვიძლის ფუნქციის პერიოდული კონტროლი. ახალშობილ და დღენაკლულ ბავშვებს რიფამპიცინი ენიშნებათ მხოლოდ სასიცოცხლო აუცილებლობას შემთხვევაში. არატუბერკულოზური ინფექციის მკურნალობისას შესაძლებელია მიკროორგანიზმების სწრაფი რეზისტენტობის განვითარება. ამ პროცესის პრევენციისათვის აწარმოებენ რიფამპიცინის კომბინაციას სხვა ქიმიოთერაპიულ საშუალებებთან. რიფამპიცინის ყოველდღიური მიღებისას, მის მიმართ ტოლერანტობა უკეთესია, ვიდრე პრეპარატის ხანგამოშვებითი მიღებისას. თუ საჭიროა შესვენების შემდეგ რიფამპიცინით მკურნალობის განახლება, იყენებენ დოზას75 მგ-დღეშია, მისი 75 მგ ყოველდღიური გაზრდით სასურველი დოზის მიღწევამდე. ამავე დროს აუცილებელია თირკმელების ფუნქციის კონტროლი, ხოლო საჭიროებისას დამატებით გლუკოკორტიკოსტეროიდების დანიშვნა. რიფამპიცინის ხანგრძლივი გამოყენებისას საჭიროა აგრეთვე პერიფერიული სისხლის სურათის და ღვიძლის ფუნქციის კონტროლი. არ შეიძლება ბრომსულფალეინით დატვირთვის სინჯის ჩატარება, ვინაიდან რიფამპიცინი კონკურენტული სახით თრგუნავს მისი ორგანიზმიდან გამოყოფას. მკურნალობის პერიოდში არ შეიძლება მიკრობიოლოგიური მეთოდების გამოყენება ფოლის მჟავას და ვიტამინი B12-ის კონცენტრაციის განსაზღვრისათვის სისხლის შრატში. რიფამპიცინი ხელს უწყობს, შარდის, ცრემლის, ნახველის და რბილი კონტაქტური ლინზების შეფერვას მოყავისფრო წითელ ფერად. პასკის პრეპარატები ბენტონიტების შემცველობით (ალუმინის ჰიდროსილიკატი) შესაძლებელია დანიშნულ იქნას არა ნაკლებ 4 სთ-ისა რიფამპიცინის მიღების შემდეგ. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | რიფამპიცინი აქვეითებს: კორტიზონის, პრედნიზოლონის, მეთილპრედნიზოლონის, ნორეთისტერონის, ეთინილესტრადიოლის, არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტების, პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატების, თეოფილინის, დიგიტოქსინის, დიგოქსინის, ქინიდინის, სულფანილამიდების, მეტოპროლოლის, ბარბიტურატების, ფენიტოინის, ქლორამფენიკოლის, ვერაპამილის, ციმეტიდინის, მეტადონის, ვიტამინების D და მათი მეტაბოლიტების, კეტაკონაზოლის მოქმედებას. ამიტომ რიფამპიცინით მკურნალობის დასაწყისში და დამთავრების შემდეგ, აუცილებელია შესაბამისად აღნიშნული პრეპარატების ინდივიდუალური დოზირება. |
Page generation time: 0. 021494551 sec.
