| უნიფიცირებული დასახელება: | პიროქსიკამიPiroxicam | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
S01BC06 | S პრეპარატები გრძნობის ორგანოების დაავადებების მკურნალობისათვის | ||
| 01 პრეპარატები თვალის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| B ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| C ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები | |||
M02AA07 | M ძვალ-კუნთოვანი სისტემა | ||
| 02 პრეპარატები ძვალ-კუნთოვანი სისტემის დაავადებებისას გარეგანი გამოყენებისათვის ტკივილის სინდრომის დროს | |||
| A პრეპარატები ძვალ-კუნთოვანი სისტემის დაავადებებისას გარეგანი გამოყენებისათვის ტკივილის სინდრომის დროს | |||
| A ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები გარეგანი გამოყენებისათვის | |||
M01AC01 | M ძვალ-კუნთოვანი სისტემა | ||
| 01 ანთების და რევმატიზმის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| A ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები | |||
| C ოქსიკამები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | პიროქსიკამი წარმოადგენს არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო საშუალებას, რომელსაც გააჩნია ანალგეზიური და სიცხის დამწევი თვისებები. ექსპერიმენტში პრეპარატის გამოყენება იწვევს შეშუპების, ერითემის, ქსოვილების პროლიფერაციის, ცხელების და ტკივილის მოხსნას. პრეპარატის ეფექტურობა არ არის დამოკიდებული ანთების ეთიოლოგიაზე. მისი მოქმედების მექანიზმი არ არის ბოლომდე შესწავლილი. In vitro და In vivo კვლევამ აჩვენა, რომ პიროქსიკამი მოქმედებს იმუნური და ანთებითი რეაქციების სხადასხვა ეტაპებზე შემდეგი მექანიზმების მეშვეობით: პროსტანოიდების სინთეზის დათრგუნვა, მათ შორის პროსტაგლანდინების, ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას შექცევადი ინჰიბირების საშუალებით; ნეიტროფილების აგრეგაციის დათრგუნვა; პოლიმორფულბირთვიანი ლეიკოციტების და მონოციტების მიგრაციის დათრგუნვა ანთების უბანში; ნეიტროფილებში სუპეროქსიდური ანიონების წარმოქმნის დათრგუნვა; ავადმყოფებში სეროდადებითი რევმატოიდული ართრიტით ორგანიზმში და სინოვიალურ სითხეში რევმატოიდული ფაქტორის წარმოშობის შემცირება. დადგენილია, რომ პიროქსიკამის მოქმედება არ არის დაკავშირებული ჰიპოფიზურ-თირკმელზედა სისტემის სტიმულაციასთან. In vitro კვლევამ არ გამოავლინა მისი დამაზიანებელი მოქმედება ხრტილოვანი ქსოვილის მეტაბოლიზმზე. კლინიკური კვლევის დროს პრეპარატი ამცირებდა სხვადასხვა ხასიათის ტკივილს (პოსტტრავმული, საშოს ქირურგული გაფართოვების შემდეგ, პოსტოპერაციული). პრეპარატის ანალგეზიური მოქმედება იწყება სწრაფად. პირველადი დისმენორეის დროს ენდომეტრიუმში პროსტაგლანდინების კონცენტრაციის მომატება იწვევს საშვილოსნოს კუმშვადობის მომატებას, რაც განაპირობებს იშემიის და ტკივილის წარმოქმნას. პრეპარატი წარმოადგენს პროსტაგლანდინების სინთეზის მძლავრ ინჰიბიტორს, რის გამოც მცირდება მიომეტრიუმის კუმშვადობა და ამიტომ იგი ეფექტურია პირველადი დისმენორეის მკურნალობაში. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | შეწოვა: პრეპარატი კარგად შეიწოვება პერორალური მიღებისას. საკვები ამცირებს შეწოვის სიჩქარეს, მაგრამ არ მოქმედებს პრეპარატის შეწოვის ხარისხზე. ერთჯერადი მიღების შემდეგ მისი კონცენტრაცია სტაბილურია მთელი დღის განმავლობაში. მუდმივი გამოყენებისას დოზით 20მგ/დღეში პრეპარატის კონცენტრაცია პლაზმაში შეიძლება შედარებული იქნას პიროქსიკამის დონესთან მისი წონასწორული მდგომარეობის მიღწევისას. პრეპარატის კონცენტრაცია პლაზმაში პროპორციულია მის დოზასთან (10 და 20მგ). მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება მიღებიდან 3-5 საათის შემდეგ. ერთჯერადი გამოყენებისას დოზით 20მგ მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია შეადგენს 1,5-2მკგ/მლ-ში, ხოლო განმეორებითი მიღებისას იგივე დოზით იგი განიცდის სტაბილიზაციას დონემდე 3-8მკგ/მლ-ში. უმეტეს წილ ავადმყოფებში წონასწორული მდგომარეობა აღინიშნება 7-12 დღის განმავლობაში. დარტყმითი დღეღამური დოზა 40მგ პირველი ორი დღის განმავლობაში, დოზის შემდგომი შემცირებით 20მგ-მდე იძლევა საშუალებას (76%) უკვე მეორე დღეს მიღწეულ იქნას წონასწორული მდგომარეობა. წონასწორული კონცენტრაციები, ფართი ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ და ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეიძლება შედარებული იქნას ასეთივე მონაცემებთან პრეპარატის გამოყენებისას დოზით 20მგ/დღეში. ფარმაკოკინეტიკური კვლევის მონაცემები შედარებისას პიროქსიკამის ორი ფორმის ბიოშეღწევადობის შესახებ სხვადასხვა დოზირებისას, მისი კონცენტრაცია სისხლის შრატში კუნთებში შეყვანის შემდეგ უფრო მაღალი აღმოჩნდა, ვიდრე პრეპარატის კონცენტრაცია პერორალური მიღებისას. აღნიშნული სხვაობა შენარჩუნებული იყო პირველ დღეს 45 წუთის განმავლობაში, მეორე დღეს - 30 წუთის განმავლობაში, ხოლო მეშვიდე დღეს - 15 წუთის განმავლობაში. პრეპარატის ორ ფორმას შორის არსებობს ბიოექვივალენტურობა. ელიმინაცია/ბიოტრანსფორმაცია: პრეპარატი განიცდის აქტიურ ბიოტრანსფორმაციას, უცვლელი სახით გამოიყოფა შარდით და განავალით დღეღამური დოზის 5%. ბიოტრანსფორმაციის ძირითად გზას წარმოადგენს ფელდენის გვერდითი ჯაჭვის პირიდილის რგოლის ჰიდროქსილირება გლუკურონის მჟავას შემდგომი მიერთებით და ელიმინაციით შარდით. ადამიანებში ნახევარგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 50 საათს. | ||
| ჩვენება: | პიროქსიკამი წარმოადგენს არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატს, რომელიც ინიშნება სხვადასხვა მდგომარეობის დროს, როდესაც აღინიშნება ანთება, ტკივილი. მაგალითად, რევმატოიდული ართრიტი, იუვენილური ართრიტი, ოსტეოართრიტი (ართროზი, სახსრების დეგენერაციული დაზიანება), მაანკილირებელი სპონდილოართრიტი, კუნთოვან-სკელეტური სისტემის მწვავე დაავადება, პოდაგრის მწვავე შეტევა, ტკივილი ოპერაციული ჩარევის ან ტრავმის შემდეგ, ასევე პირველადი დისმენორეის მკურნალობა პაციენტებში 12 წლის ასაკის და მის ზევით, ცხელების და ტკივილის მოხსნა მწვავე რესპირატორული დაავადებების დროს. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | რევმატოიდული ართრიტი, ოსტეოართრიტი (ართროზი, სახრების დეგენერაციული დაზიანება), მაანკილირებელი სპონდილიტი: რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 20მგ-ს, იგი ინიშნება ერთხელ დღეში. უმეტეს ავადმყოფებში შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 20მგ/დღეში. სხვა პაციენტებში სასურველი ეფექტი აღინიშნება დოზით 10მგ/დღეში. ზოგიერთ შემთხვევაში დოზა იზრდება 30მგ-მდე ერთხელ ან რამოდენიმეჯერ დღეში. პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას დოზით 30მგ და მეტი იზრდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაზიანების რისკი. პოდაგრის მწვავე შეტევა: მკურნალობა იწყება პრეპარატის 40მგ-ს ერთჯერადი მიღებით. შემდგომი 4-6 დღის განმავლობაში ინიშნება 40მგ/დღეში ერთჯერადად ან რამოდენიმეჯერ. პიროქსიკამი ხანგრძლივი მკურნალობისათვის რეკომენდებული არ არის. მწვავე კუნთოვან-სკელეტური სისტემის დაავადებები: პირველი ორი დღის განმავლობაში ინიშნება 40მგ/დღეში ერთჯერადად ან რამოდენიმეჯერ. შემდგომი 7-14 დღის განმავლობაში მკურნალობა ტარდება დოზით 20მგ/დღეში. პოსტოპერაციული და პოსტტრავმული ტკივილები: რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 20მგ-ს ერთჯერადად. სწრაფი მოქმედების დაწყებისათვის პირველი ორი დღე ინიშნება 40მგ/დღეში ერთჯერადად ან რამოდენიმეჯერ. შემდგომში დოზა მცირდება 20მგ-მდე/დღეში. დისმენორეა: მისი მკურნალობა იწყება რაც შეიძლება ადრე. პირველი ორი დღის განმავლობაში ინიშნება 40მგ ერთხელ დღეში, შემდგომი 1-3 დღის განმავლობაში - 20მგ/დღეში. ზემო სასუნთქი გზების ანთებითი დაავადებები: მოზრდილებში ჩვეული დოზა შეადგენს 10-20მგ-ს ერთხელ დღეში პერორალურად. თუ აუცილებელია მოქმედების სწრაფიდაწყება, პრეპარატი ინიშნება დოზით 40მგ/დღეში პირველი ორი დღის განმავლობაში, შემდგომში 10 ან 20მგ/დღეში 3-5 დღის განმავლობაში. პრეპარატის გამოყენება ბავშვებში: იუვენილური რევმატოიდული ართრიტი: ბავშვებში დოზირება დგინდება სხეულის წონის გათვალისწინებით: სხეულის წონა (კგ) დოზა (მგ): <15 ----5, 16-25----10, 26-45 ----15, >46----20. პრეპარატი ინიშნება ერთხელ დღეში. გამოყენება: პრეპარატს იღებენ მთლიანად სითხის მიყოლებით ან წინასწარი გახსნით 50მლ წყალში. ხსნარი ინექციისათვის კუნთებში ნაჩვენებია მწვავე მდგომარეობის პირველადი მკურნალობისათვის და ქრონიკული მდგომარეობის გამწვავების სამკურნალოდ. ხანგრძლივი მკურნალობისას პრეპარატი ინიშნება პერორალურად. საინექციო ხსნარის დოზირება იგივეა, რაც კაფსულების. | ||
| უკუჩვენება: | 1. მწვავე პეპტიური წყლული აქტიურ სტადიაში. 2. პრეპარატი არ ინიშნება ავადმყოფებში, რომლებსაც წარსულში აღენიშნებოდა ალერგიული რეაქციები პრეპარატზე. შესაძლებელია ჯვარედინი მგრძნობელობა ასპირინის და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების მიმართ. იგი არ ინიშნება ავადმყოფებში, რომლებშიც ასპირინი და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები იწვევს ასთმის შეტევების, ცხვირის პოლიპების, კვინკეს შეშუპების და ურტიკარიის განვითარებას. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | მისი გამოყენებისას იშვიათად აღინიშნება პეპტიური წყლულის შემთხვევები, კუჭის პერფორაცია და სისხლდენები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან (იშვიათად ლეტალური გამოსავალით). ავადმყოფები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებებით ანამნეზში ექვემდებარებიან მუდმივ მეთვალყურეობას. იშვიათად არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები (აასპ) იწვევენ ინტერსტიციურ ნეფრიტს, გლომერულიტს, პაპილარულ ნეკროზს და ნეფროზულ სინდრომს. აასპ თრგუნავენ პროსტაგლანდინების სინთეზს თირკმელებში, რომლებიც იწვევენ თირკმელების პერფუზიის შენარჩუნებას ავადმყოფებში შემცირებული სისხლის მიმოქცევით თირკმელებში. ასეთ შემთხვევაში აასპ შეიძლება გამოიწვიონ თირკმელების მწვავე უკმარისობა, მათი მოხსნის შემდეგ თირკმელების ფუნქცია ჩვეულებრივ აღდგება. თირკმელების ფუნქციის დარღვევის რისკი განსაკუთრებით მაღალია ავადმყოფებში გულის შეგუბებითი უკმარისობით, ღვიძლის ციროზით, ნეფროზული სინდრომით და თირკმელების დაავადებებით აქტიურ სტადიაში. აასპ მკურნალობის დროს ასეთი ავადმყოფები ექვემდებარებიან მუდმივ მეთვალყურეობას. აასპ გამოყენებისას მოიპოვება მონაცემები ცვლილებების განვითარების შესახებ თვალების მხრივ. მსგავ შემთხვევაში აუცილებელია ოფტალმოლოგის კონსულტაცია. აასპ დანიშვნისას ავადმყოფებში ზემო სასუნთქი გზების ანთებითი დაავადებების დროს ტკივილის და ანთების შემცირებისათვის გასათვალისწინებელია, რომ ამ ჯგუფის პრეპარატები იძლევიან მხოლოდ სიმპტომურ ეფექტს. ასეთი პაციენტების მკურნალობისას მიზანშეწონილია ანტიბაქტერიული პრეპარატების ერთდროული გამოყენება. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | არასტეროიდულმა ანთების საინააღმდეგო საშუალებებმა შეიძლება გამოიწვიონ ნატრიუმის, კალიუმის და სითხის შეკავება ორგანიზმში და შეამცირონ დიურეზული საშუალებების ნატრიურეზული მოქმედება. ავადმყოფებში გულის უკმარისობით და არტერიული ჰიპერტონიით აუცილებელია გათვალისწინებული იქნას აასპ აღნიშნული თვისებები, ვინაიდან ისინი იწვევენ ამ მდგომარეობების გაუარესებას. პრეპარატის ერთდროული გამოყენებისას კუმარინულ ანტიკოაგულანტებთან აღწერილია სისხლდენების იშვიათი შემთხვევები. მათი ერთდროული გამოყენებისას აუცილებელია მეთვალყურეობა ამ ავადმყოფებზე. პრეპარატი ამცირებს თრომბოციტების აგრეგაციას და ზრდის სისხლდენის ხანგრძლივობას. ეს ეფექტი გასათვალისწინებელია სისხლდენის დროის განსაზღვრისას. მისი კომბინაცია (როგორც სხვა აასპ) აცეტილსალიცილის მჟავასთან ან ორი აასპ ერთდროული გამოყენება რეკომენდებული არ არის, ვინაიდან არ არსებობს დამაჯერებელი მონაცემები მათი უფრო მაღალი ეფექტურობის შესახებ (შედარებით მონოთერაპიასთან). ადამიანებზე ჩატარებული კვლევის დროს პიროქსიკამის და აცეტილსალიცილის მჟავას ერთდროული გამოყენება იწვევს პიროქსიკამის კონცენტრაციის შემცირებას პლაზმაში 80%-მდე ნორმასთან შედარებით. ანტაციდები პიროქსიკამის კონცენტრაციაზე არ მოქმედებენ. მისი და დიგოქსინის ან დიგიტოქსინის ერთდროული გამოყენება არ იწვევს მათი კონცენტრაციის ცვლილებას პლაზმაში. ვინაიდან მას ახასიათებს მაღალი შეკავშირების ხარისხი პლაზმის ცილებთან, შესაძლებელია მისი ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან, რომლებსაც ახასიათებს კავშირი ცილებთან. მათი ერთდროული გამოყენებისას აუცილებელია ავადმყოფებზე დაწესდეს მუდმივი მეთვალყურეობა, რათა დროულად შეიცვალოს დოზირება. არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ აასპ, მათ შორის ფელდენი, იწვევს ლითიუმის კონცენტრაციის მომატებას პლაზმაში. რეკომენდებულია ლითიუმის შემცველობის მონიტორინგი მკურნალობის დასაწყისში, დოზის შერჩევისას და პრეპარატის მოხსნის შემდეგ. ორი სხვადასხვა კვლევის მონაცემები მოწმობს იმაზე, რომ პიროქსიკამის შეწოვა იზრდება ციმეტიდინთან ერთდროული დანიშვნისას, თუმცა ელიმინაციის სხვა ცვლილებები არ აღინიშნება. ციმეტიდინი იწვევს პიროქსიკამის ფართის მატებას მრუდის ქვეშ (AUCO-120) და ზრდის Cmax დაახლოვებით 13-15%. ელიმინაციის და ნახევრადგამოყოფის პერიოდის კონსტანტები მნიშვნელოვნად არ იცვლებიან. პიროქსიკამის შეწოვის მცირე, მაგრამ სარწმუნო მომატებას კლინიკური მნიშვნელობა არ აქვს. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ექსპერიმენტში პრეპარატის ტერატოგენული ეფექტი არ არის გამოვლენილი, თუმცა მისი გამოყენება ორსულობის პერიოდში არარეკომენდებულია. ფელდენი იწვევს პროსტანოიდების სინთეზის და მათი გამონთავისუფლების ინჰიბირებას ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას შექცევადი დათრგუნვის საშუალებით. აღნიშნული ეფექტი, რომელიც დამახასიათებელია არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებებისთვის, იწვევს გაძნელებული მშობიარობების რიცხვის მომატებას ორსულ ცხოველებში პრეპარატის მუდმივი გამოყენებისას ორსულობის ბოლომდე. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები იწვევენ არტერიული სადინარის დახურვას ახალშობილებში. პიროქსიკამის რაოდენობა განსაზღვრული იყო დედის რძეში მკურნალობის დაწყებამდე და მისი ხანგრძლივი გამოყენების შემდეგ (52 დღე). პიროქსიკამის კონცენტრაცია დედის რძეში შეადგენდა 1-3% შედარებით მის კონცენტრაციასთან დედის პლაზმაში. მისი გამოყენება ძუძუთი კვების დროს რეკომენდებული არ არის, ვინაიდან მისი უსაფრთხოება ამ შემთხვევაში დადგენილი არ არის. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | პიროქსიკამს ახასიათებს კარგი ამტანიანობა. ყველაზე ხშირად აღინიშნება დარღვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ, თუმცა მათ გამო მკურნალობა არ წყდება. გვერდითი მოვლენები მოიცავს: სტომატიტს, ანორექსიას, უსიამოვნო შეგრძნებას ეპიგასტრიუმის არეში, გულისრევას, ყაბზობას, დისკომფორტს და ტკივილს მუცლის არეში, მუცლის შებერვას, დიარეას, კუჭის მოქმედების დარღვევას. მისი გამოყენებისას აღწერილია სისხლდენების შემთხვევები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, კუჭის წყლულის გაჩენა და მისი პერფორაცია. კუჭის ლორწოვანი გარსის ობიექტური შესწავლისას და ნაწლავებიდან სისხლდენების შემცირებისას დადგინდა, რომ ფელდენი დოზით 20მგ/დღეში ერთხელ ან რამოდენიმეჯერ იწვევს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ნაკლებ გაღიზიანებას, ვიდრე აცეტილსალიცილის მჟავა. პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას დოზით 30მგ ან მეტი კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დარღვევების რისკი მატულობს. ამ დარღვევების გარდა ზოგიერთ ავადმყოფებში აღინიშნება შეშუპება კოჭების არეში. იშვიათად ვითარდება ცვლილებები ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ, მათ შორის თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, უძილობა, დეპრესია, ნერვული მდგომარეობა, ჰალუცინაციები, ხასიათის და ძილის შეცვლა, ფსიქიური დარღვევები, პარესთეზიები. არსებობს მონაცემები თვალების შეშუპების, გაღიზიანების, დაბინდვის შესახებ. შესაძლებელია განვითარდეს შეუძლოთ ყოფნა და შუილი ყურებში. აღწერილია ჰიპერმგრძნობელობის კანის რეაქციები გამონაყარის და ქავილის სახით. ცნობილია ფრჩხილების დაზიანების და ალოპეციის იშვიათი შემთხვევები. ფოტოალერგიული რეაქციები აღინიშნება იშვიათად. როგორც სხვა აასპ გამოყენებისას იშვიათად ვითარდება ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი) და სტივენს-ჯონსის სინდრომი. აღწერილია ვეზიკულო-ბულოზური იშვიათი რეაქციები. მოიპოვება მცირერიცხოვანი მონაცემები ანაფილაქსიის ტიპის ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციის, კვინკეს შეშუპების, ვასკულიტის და შრატისმიერი დაავადების, ურტიკარიის განვითარების შესახებ. შესაძლებელია შარდოვანას ნარჩენი აზოტის და კრეატინინის კონცენტრაციის გარდამავალი მომატება. აღწერილია ჰემოგლობინის და ჰემატოკრიტის დონის შემცირება, რაც სისხლდენებს არ უკავშირდება. ასევე შესაძლებელია განვითარდეს ანემია, თრომბოციტოპენია, თრომბოციტოპენიური პურპურა (შენლეინგენოხის სინდრომი), ლეიკოპენია, ეოზინოფილია. ერთეულ შემთხვევაში ვითარდება აპლასტური ანემია და სისხლდენა ცხვირიდან. შესაძლებელია განვითარდეს ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების ცვლილებები. როგორც სხვა აასპ, იგი იწვევს ამინოტრანსფერაზების კონცენტრაციის მომატებას სისხლის შრატში. აღწერილია მძიმე დარღვევები ღვიძლის მხრივ, მათ შორის სიყვითლე და ფატალური ჰეპატიტის შემთხვევები. თუმცა აღნიშნული მოვლენები ვითარდება იშვიათად, მათი გამოვლენის შემთხვევაში აუცილებელია პრეპარატის მოხსნა. აღწერილია პანკრეატიტის იშვიათი შემთხვევა. ხანდახან აღინიშნება ტაქიკარდია და ქოშინი. აღინიშნება ანტინუკლეარული ფაქტორის და სმენის დაქვეითების ერთეული შემთხვევები. იშვიათად აღინიშნება მეტაბოლური დარღვევები, როგორიცაა ჰიპოგლიკემია, ჰიპერგლიკემია, სხეულის წონის მომატება ან დაკლება. ხანდახან აღინიშნება ტკივილი ინექციის ადგილას. ადგილობრივი უსიამოვნო შეგრძნება (წვის შეგრძნება) ან ქსოვილის დაზიანება (სტერილური აბსცესის წარმოქმნა, ცხიმოვანი ქსოვილის ნეკროზი) იშვიათად აღინიშნება ინექციის ადგილას. პრეპარატის ზემოქმედება ყურადღების კონცენტრაციაზე: არ არის დადგენილი. | ||
| ჭარბი დოზირება: | პიროქსიკამის ჭარბი დოზირების შემთხვევაში ნაჩვენებია სიმპტომური თერაპია და შემანარჩუნებელი ღონისძიებები. კვლევამ აჩვენა, რომ აქტივირებული ნახშირის გამოყენება იწვევს პიროქსიკამის აბსორბციის და რეაბსორბციის და შესაბამისად აქტიური პრეპარატის შემცველობის შემცირებას ორგანიზმში. |
Page generation time: 0. 022536522 sec.
