| უნიფიცირებული დასახელება: | მიდაზოლამიMidazolam | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
N05CD08 | N ნერვული სისტემა | ||
| 05 ფსიქოლეფსიური საშუალებები | |||
| C საძილე და სედატიური საშუალებები | |||
| D ბენზოდიაზეპინის წარმოებულები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | მიდაზოლამი საძილე საშუალებაა ბენზოდიაზეპინების ჯგუფიდან. გააჩნია სწრაფი და გამოხატული საძილე და სედატიური მოქმედება, ასევე ანქსიოლიზური, კრუნჩხვების საწინააღმდეგო და მიორელაქსაციური ეფექტი. პრეპარატის კუნთებში ან ინტრავენურად შეყვანისას აღინიშნება ანტეროგრადული ამნეზია. იგი აჩქარებს ძილის დადგომას, ახანგრძლივებს მას და ამავე დროს არ ახდენს გავლენას ძილის სწრაფი ფაზის ხანგრძლივობაზე. პრეპარატის მოქმედების ეფექტი ვითარდება მისი მიღებიდან 20 წუთის შემდეგ. ძილის ხანგრძლივობა პრეპარატის მიღების შემდეგ უბრუნდება ნორმას ასაკის შესაბამისად. გამოფხიზლების ფაზის ხანგრძლივობა მცირდება ძილის ხარისხის გაუმჯობესებისას. გამოფხიზლების შემდეგ ავადმყოფები თავს გრძნობენ დასვენებულად და მხნედ. პრეპარატის სწორი დოზირების შემთხვევაში არ აღინიშნება შრომისუნარიანობის და სწრაფი რეაქციის დაქვეითება. მისი მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია ბენზოდიაზეპინურ რეცეპტორებზე მოქმედების შედეგად გაემ-ის (გამაამინოერბოსმჟავა) დაგროვებით და მისი თანამოსახელე გაემ-რეცეპტორების ალოსტერიული აქტივაციით, რაც იწვევს ქლორის ანიონის არხების მეშვეობით ქლორის იონების შეღწევის გაადვილებას ც.ნ.ს-ის ნერვულ უჯრედებში, ნეირონული მემბრანის ჰიპერპოლარიზაციას და შეკავებითი პროცესების გაძლიერებით. მიდაზოლამის დაბალი ტოქსიკურობა განაპირობებს მისი მოხმარების ფართო სპექტრს. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | პერორალური მიღება: პერორალური მიღებისას პრეპარატი სწრაფად და სრულად აბსორბირდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10 წუთს. პლაზმის ცილებთან მისი შეკავშირების ხარისხი უტოლდება 95%. ღვიძლში “პირველი გავლისას” მეტაბოლიზმს განიცდის მიდაზოლამის 30-50%. მისი ძირითადი ფარმაკოლოგიურად აქტიური მეტაბოლიტია ალფაჰიდროქსიმიდაზოლამი. მეტაბოლიტები სწრაფად ქმნიან კონიუგატებს გლუკურონის მჟავასთან და გლუკურონიდების სახით განიცდიან ელიმინაციას თირკმელებით. ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1.5-2.5 საათს. პარენტერული შეყვანა: პრეპარატის კუნთებში შეყვანის შემდეგ ხდება მისი სრული და სწრაფი შეწოვა. მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 30 წუთის განმავლობაში. ბიოშეღწევადობა შეადგენს 90%ზე მეტს. პარენტერული შეყვანისას განაწილების მოცულობა შეადგენს 50-60 ლიტრს. პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი 1.5-3 საათია. ხანდაზმულ ავადმყოფებში პრეპარატის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი იზრდება 3-ჯერ, ხოლო ავადმყოფებში, რომლებიც გადიან ინტენსიურ თერაპიას და იღებენ მიდაზოლამს ინტრავენურად-6ჯერ. ავადმყოფებში გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მძიმე უკმარისობით, თირკმელების ფუნქციის დაქვეითებით და ღვიძლში სისხლმიმოქცევის შემცირებით პრეპარატის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი ხანგრძლივდება. პრეპარატი გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს, გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად. | ||
| ჩვენება: | პერორალური მიღება: - ძილის დარღვევა (განსაკუთრებით დაძინების პროცესის) და ნაადრევი გამოღვიძება; - როგორც სედატიური საშუალება პრემედიკაციისათვის ქირურგიული ან დიაგნოსტიკური პროცედურების წინ. პარენტერული შეყვანა: - პრემედიკაცია (კუნთებში შეყვანა); - დიაგნოსტიკური და ქირურგიული ოპერაციების წინ, რომლებიც ტარდება ადგილობრივი ანესთეზიით, როგორც ძირითადი სედატიური საშუალება ავადმყოფის დასაწყნარებლად; - ინტენსიური თერაპიის ჩატარებისას ხანგრძლივი სედატიური ეფექტის მისაღწევად; - როგორც ბაზისური ნარკოზის საშუალება ინპალაციური ნარკოზის წინ, ან როგორც საძილე კომპონენტი კომბინირებულ ნარკოზში (ინტრავენური ინფუზია, კუნთებში ინექცია); - ბავშვებში ბაზისური და ძირითადი ნარკოზისათვის - კომბინაციაში კეტამინთან (მიდაზოლამის კუნთებში შეყვანით). | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | ძილის დარღვევისას მოზრდილებში პრეპარატი ინიშნება პერორალურად საშუალო დოზით 7.5-15 მგ. პრეპარატის მიღება შესაძლებელია დღის ნებისმიერ დროს. პაციენტს უნდა ჰქონდეს საშუალება დაიძინოს 7-8 საათის განმავლობაში. ასეთ შემთხვევაში პრაქტიკულად არ არსებობს საფრთხე პოსტჰიპნოტური ეფექტის განვითარებისათვის. პრეპარატი ინიშნება უშუალოდ ძილის წინ, აბებს ყლაპავენ მთლიანად, დაუღეჭავად. ხანდაზმულ და დასუსტებულ ავამყოფებში და ასევე ავადმყოფებში თირკმელების და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევით რეკომენდებულია დოზით 7.5 მგ. პრემედიკაციის დროს პრეპარატი ინიშნება დოზით 15 მგ ოპერაციამდე 30-60 წუთით ადრე. შესაძლებელია პრეპარატის პარენტერული შეყვანა. კუნთებში პრეპარატი შეჰყავთ ნარკოზამდე 30 წუთით ადრე. მოზრლილებში 70-100 მკგ/კგ ავადმყოფის ასაკის და ზოგადი მდგომარეობის მიხედვით. საშუალო დოზა შეადგენს - 5 მგ-ს. ხანდაზმულ და დასუსტებულ ავადმყოფებში ინიშნება 25-50 მკგ/კგ. ბავშვებში - კუნთებში 80-200 მკგ/კგ. ასევე ბავშვებში შეიძლება პრეპარატის დანიშვნა რექტალურად დოზით 200-350 მკგ/კგ. ამისათვის გამოიყენება პლასტმასის აპლიკატორი, რომელიც დამაგრებულია შპრიცის ბოლოზე. თუ ხსნარის მოცულობა არასაკმარისია, უმატებენ საინექციო წყალს 10 მლმდე. ძირითადი სედატიური საშუალების სახით დიაგნოსტიური და ქირურგიუღი ჩარევების დროს, რომლებიც ტარდება ადგილობრივი ანესთეზიით, მოზრდილებში ინიშნება ინტრავენურად 2.5 მგ (საწყისი დოზა) 5-10 წუთით ადრე ჩარევამდე. აუცილებლობის შემთხვევაში შეჰყავთ განმეორებითი დოზები 1 მგ-ს ოდენობით. საერთო დოზა შეადგენს 5 მგ-ს. ხანდაზმულ და დასუსტებულ ავადმყოფებში საწყისი დოზა მცირდება 1-1.5 მგ-მდე, ხოლო საერთო დოზა არ აღემატება 3.5 მგ-ს. ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის მისაღწევად დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად. პრეპარატი შეჰყავთ ინტრავენურად დარტყმითი დოზით 30-300 მკგ/კგ ავადმყოფებში ჰიპოვოლემიით, ვაზოკონსტრიქციით და ჰიპოთერმიით დოზა მცირდება ან იხსნება დარტყმითი დოზა. როგორც ბაზისური სანარკოზე საშუალება პრეპარატი შეჰყავთ დოზით 150-200 მკგ/კგ (პრემედიკაციის შემდეგ) ან 300-350 მკგ/კგ (ავადმყოფებში, რომლებიც არ იტარებენ პრემედიკაციის). ნარკოზის შესანარჩუნებლად პრეპარატის დოზები და ინტერვალები დგინდება ინდივიდუალურად. ინტრავენური უწყვეტი ინფუზია: კეტამინთან ერთად - 30-100 მკგ/კგ/საათში; სხვა ზოგად საანესთეზიო საშუალებებთან ერთად - 30-300 მკგ/კგ/საათში. ხანდაზმულ ავადმყოფებში ან მძიმე თანმხლები დაავადებების დროს დოზის შემცირება აუცილებელია. ბავშვებში ბაზისური და ძირითადი ნარკოზისათვის ინიშნება კუნთებში კეტამინთან ერთად დოზით 150-200 მკგ/კგ. საკმარისად ღრმა ძილი აღინიშნება 2-3 წუთის შემდეგ. საერთო მითითებები: ბაზისური ნარკოზის დროს ინტრავენური ინექციები ტარდება ნელა, სიჩქარით 2.5 მგ 10 წამის განმავლობაში და 1 მგ 30 წამის განმავლობაში, როდესაც პრეპარატი ინიშნება დასამშვიდებლად, როგორც ძირითადი სედატიური საშუალება. ძლიერ ანალგეტიკებთან ერთდროული დანიშვნისას, თავიდან შეჰყავთ ანალგეზიური საშუალებები, რათა მოხდეს დოზის კორეგირება მიღწეული სედატიური ეფექტის მიხედვით. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არტერიული წნევის დაქვეითება, ტაქიკარდია, იშვიათად ხანდაზმულ ავადმყოფებში ან ავადმყოფებში ფილტვების და გულის უკმარისიბით სუნთქვის და გულის ფუნქციის დათრგუნვა; ცნს-ის მხრივ: იშვიათად პარადოქსული რეაქციები, როგორიცაა: აჟიტაცია, მომატებუღი აქტივობა, აგრესიულობა, შესაძლებელია ტონური და კლონური კრუნჩხვები, კუნთების ტრემორი, ხანმოკლე ანტეროგრადული ამნეზია, დიპლოპია; ალერგიული რეაქციები: იშვიათად ანაფილაქტოიდური და კანის რეაქციები. უკუჩვენებები - მომატებული მგრძნობელობა ბენზოდიაზეპინების მიმართ; - ძილის დარღვევა ფსიქოზების და მძიმე დეპრესიების დროს. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | პრეპარატის გამოყენება ორსულობის, განსაკუთრებით ადრეულ პერიოდში, დასაშვებია აბსოლუტური ჩვენებების მიხედვით. რადგანაც პრეპარატი გადადის დედის რძეში, მისი გამოყენება ლაქტაციის პერიოდში ხდება დიდი სიფრთხილით. პრეპარატის გამოყენებამ სამშობიარო ტკივილების და მშობიარობის დროს შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის არტერიული ჰიპოტონია და გულის რითმის დარღვევა, ხოლო მშობიარობის შემდეგ - ჰიპოთერმია და ძუძუს დუნე წოვა. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | პარენტერული გამოყენება შესაძლებელია სპეციალიზირებული სტაციონარის პირობებში რეანიმაციული აღჭურვილობით. პრემედიკაციისათვის დორმიკუმს იყენებენ დამოუკიდებლად ან კომბინაციაში ანტიქოლინერგულ პრეპარატებთან და ანალგეტიკებთან. სიფრთხილით ინიშნება ხანდაზმულ და დასუსტებულ ავადმყოფებში, პაციენტებში ფილტვების და გულის უკმარისობით, თირკმელების და ღვიძლის დარღვეული ფუნქციით, თავის ტვინის ორგანული დაზიანებით. ასეთ ავადმყოფებში პრეპარატის დანიშვნა ხდება უფრო მცირე დოზებით ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ პრეპარატის ინფუზიის სიჩქარის კორეგირებით პაციენტის რეაქციის მიხედვით. პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება მიასთენიით შეპრობილ ავადმყოფებში. პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას აღწერილია მის მიმართ შეჩვევის განვითარების შემთხვევები. მისი მიღებიდან პირველი 6 საათის განმავლობაში ავადმყოფებმა თავი უნდა შეიკავონ ისეთი სამუშაოს შესრულებისაგან, რომელიც მოითხოვს გაძლიერებულ ყურადღებას და სწრაფ ფსიქიურ და მოძრაობით აქტივობას. ჭარბი დოზირება სიმპტომები: კუნთების სისუსტე, მოთენთილობა, ამნეზია, ღრმა ძილი, პარადოქსული რეაქციები. დიდი დოზების დროს -კომა, არეფლექსია, სუნთქვის და გულის ფუნქციის დათრგუნვა, აპნოე. მკურნალობა: მდგომარეობის სიმძიმის მიხედვით - ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია, ღონისძიებები, რომლებიც მიმართულია გულ-სისსლძარღვთა სისტემის ფუნქციის გასაუმჯობესებლად. აბირებული ფორმის ჭარბი დოზირების შემთხვევაში ეფექტურია კუჭის ამორეცხვა. ჭარბი დოზირების მოვლენები კარგად იხსნება ბენზოდიაზეპინების ანტაგონისტით - ფლუმაზენილით. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | ციმეტიდინის ან ერითრომიცინის ერთდროული გამოყენება დორმიკუმთან ამცირებს მასთან კლირენსს. იგი აძლიერებს ნეიროლეფსიური საშუალებების, ტრანკვილიზატორების, ანტიდეპრესანტების, საძილე საშუალებების, ანალგეტიკების, ზოგადი საანესთეზიო საშუალებების ცენტრალურ სედატიურ მოქმედებას. მიდაზოლამის და ეთანოლის მოქმედების ურთიერთპოტენცირება იწვევს გაუთვალისწინებელ რეაქციებს. ალკოჰოლური სასმელების გამოყენება დაუშვებელია პრეპარატის მიღებიდან 12 საათის განმავლობაში. ციკლოსპორინი, ამიოდარონი, ნეიროლეფსიური საშუალებები თრგუნავენ მიდაზოლამის მეტაბოლიზმს, რაც გასათვალისწინებელია მათი ერთდროული დანიშვნისას. ფარმაცევტული ურთიერთქმედება: მიდაზოლამის ხსნარი შეთავსებადია ფიზიოლოგიურ ხსნართან, გლუკოზის 5% და 10% ხსნარებთან, ლევულეზის 5% ხსნართან, რინგერის და ჰარტმანის ხსნარებთან (შეფარდება: მიდაზოლამის 15 მგ საინფუზიო ხსნარის 100-1000 მლ). ეს ხსნარები რჩება ფიზიკურად და ქიმიურად სტაბილური 24 საათის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე, ხოლო 3 დღის განმავლობაში - 50’C. |
Page generation time: 0. 020968230 sec.
