| უნიფიცირებული დასახელება: | იზონიაზიდიIsoniazid | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
J04AC01 | J მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის | ||
| 04 მიკრობაქტერიების მიმართ აქტიური პრეპარატები | |||
| A ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| C იზონიკოტინური მჟავის ჰიდრაზიდის წარმოებულები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | იგი წარმოადგენს ანტიტუბერკულოზურ საშუალებას. იზონიაზიდს გააჩნია ტუბერკულოზის მიკობაქტერიის მიმართ მაღალი აქტივობა. სხვა გავრცელებული ინფექციური დაავადებების გამომწვევების მიმართ პრეპარატი გამოხატული ქიმიოთერაპიულ მოქმედებით არ ხასიათდება. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | პრეპარატი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მისი პერორალურად მიღებისას მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლში აღინიშნება 1-4 საათის შემდეგ. პრეპარატის ერთჯერადი დოზის გამოყენებისას 6-24 სთ-ის შემდეგ სისხლში შენარჩუნებულია მისი ბაქტერიოსტატური კონცენტრაცია. იზონიაზიდი ადვილად აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში და ორგანიზმის სხვადასხვა ქსოვილოვან სითხეში. გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით. იზონიაზიდის გამოყენებისას სხვა პრეპარატებთან, რომლებიც მიიღებიან იზონიკოტინის მჟავას ჰიდროლიზით, საჭიროა გათვალისწინებულ იქნას, რომ ორგანიზმში ეს პრეპარატები სხვადასხვა სიჩქარით ინაქტივირდებიან. ინაქტივაციის ხარისხი განისაზღვრება აქტიური იზონიკოტინის მჟავას ჰიდროლიზით სისხლსა და შარდში. პრეპარატი სისხლში რაც უფრო სწრაფად განიცდის ინაქტივაციას, მით უფრო მეტადაა საჭირო სისხლში მისი ტუბერკულოსტატური კონცენტრაციის დაცვა. ამიტომ პაციენტებში, რომელთა ორგანიზმში ხდება პრეპარატის სწრაფი ინაქტივაცია, იგი გამოიყენება მაღალი დოზით. | ||
| ჩვენება: | აქტიური ტუბერკულოზის ყველა ფორმისა და ლოკალიზაციის მკურნალობა. პრეპარატი გამოიყენება ბავშვებსა და მოზრდილებში აქტიური ტუბერკულოზის ყველა ფორმის დროს. იგი ეფექტურია ახლად განვითარებული მწვავე პროცესების შემთხვევაშიც. იზონიაზიდს უნიშნავენ ტუბერკულოზის საწინააღმდეგო სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში. შერეული ინფექციის დროს იზონიაზიდთან ერთად რეკომენდებულია შემდეგი ანტიბაქტერიული პრეპარატების მიღება: ანტიბიოტიკები (მოქმედების ფართო სპექტრის, სულფანი ლამიდები, ფტორქლორქინოლინები და სხვა). პრეპარატი ინიშნება აგრეთვე ტუბერკულოზის პროფილაქტიკისათვის. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | პრეპარატის დოზას ადგენენ ინდივიდუალურად დაავადების ხასიათისა და ფორმის მიხედვით. იზონიაზიდი შიგნით მისაღებად მოზრდილებში და ბავშვებში ინიშნება სადღეღამისო დოზით 5-15 მგ/კგ-ზე 1-3 მიღებაზე ჭამის შემდეგ. ჩვილ ბავშვებსა და 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში პრეპარატი ინიშნება - 8-10 მგ/კგ; 6-9 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 7-8 მგ/კგ; 10-დან 14 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 67 მგ/კგ; 15-დან-18 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 5-6 მგ/კგ; მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს-500 მგ-ს. მოზრდილებში დოზა შესაძლოა გაიზარდოს 15 მგ/კგ წონაზე შესაბამისად. მაქსიმალური დღეღამური დოზა უნდა შეესაბამებოდეს პაციენტის სხეულის წონას. მოზრდილებში დღეღამური დოზა შიგნით მიღებისას შეადგენს 300 მგ-ს 2-3-ჯერ დღეში, მაქსიმალური ერთჯერადი - 600 მგ-ს, ხოლო სადღეღამისო - 900 მგ-ს. კუნთებში მოზრდილებში და მოზარდებში შეჰყავთ 5-12 მგ/კგ-ზე დღეში 1-2 მიღებაზე. ინექციის შემდეგ პაციენტი უნდა იმყოფებოდეს მწოლიარე მდგომარეობაში 1-1,5 სთ-ის განმავლობაში. შესაძლებელია მისი ინჰალაციური და ფილტვის კავერნაში შეყვანა. მკურნალობის ხანგრძლივობა ინდივიდუალურია. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | იზონიაზიდის მიღებისას ვითარდება თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, გულისრევა, პირღებინება, გულის არეში ტკივილი, კანის ალერგიული რეაქციები. შესაძლოა ეიფორია, ძილის გაუარესება, იშვიათად - ფსიქოზის განვითარება, აგრეთვე პერიფერიული ნევრიტის გამოვლენა კუნთების ატროფიის განვითარებით და პარეზით. ძალიან იშვიათად იზონიაზიდით მკურნალობისას მამაკაცებში ვითარდება გინეკომასტია, ქალებში - მენორაგია. ძალზე იშვიათად აღინიშნება წამლისმიერი ჰეპატიტი. იზონიაზიდის მიღებამ შესაძლოა გამოიწვიოს პერიფერიული და ცენტრალური ნერვული სისტემის ფუნქციის დარღვევა, რომელიც პრეპარატის მიღების შეწყვეტასთან ერთად ქრება. საჭმლისმონელების დარღვევა ვლინდება იშვიათად და შესაძლოა გახდეს ღვიძლის ფუნქციის დაზიანები მიზეზი. პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ფსიქიური და სწრაფი რეაქციის შენელება, რაც გავლენას ახდენს სატრანსპორტო საშუალებებთან და მანქანა-დანადგარებთან მომუშავე პაციენტების მდგომარეობაზე. პრეპარატის აღნიშნული თვისება კიდევ უფრო ძლიერდება ალკოჰოლის ერთდროული მიღებისას. | ||
| უკუჩვენება: | იზონიაზიდის გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია პრეპარატის აუტანლობის შემთხვევაში, ეპილეფსიით და კრუნჩხვითი შეტევის მიმართ მიდრეკილებისას, ადრე გადატანილი პოლიომიელიტის, ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს, გამოხატული ათეროსკლეროზის შემთხვევაში, აგრეთვე 10 მგ/კგ-ზე მეტი დოზით ორსულობის, კარდიოპულმონური უკმარისობის, არტერიული ჰიპერტენზიის, ორსულობის, ლაქტაციის, ბრონქული ასთმის, სტენოკარდიის, ნერვული სისტემის დაავადებების, ფსორიაზის, ეგზემის გამწვავების ფაზაში, მიქსედების დროს. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | იზონიაზიდის ციკლოსერინთან კომბინაცია აძლიერებს კრუნჩხვების მიმართ მიდრეკილებას; ქლორპრომაზინი ახანგრძლივებს იზონიაზიდის ნახევრადგამოყოფის პერიოდს. დიფენილჰიდანტოინის, ვალპროის მჟავისა და კარბამაზეპინის მიღებისას იზონიაზიდი ზრდის სისხლის პლაზმაში მათ კონცენტრაციას. დისულფირამისა და იზონიაზიდის ერთდროული მიღება არ არის რეკომენდებული, ვინაიდან ამ დროს ძლიერდება დისულფირამის მოქმედება. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | იზონიაზიდის მიმართ მიკობაქტერიის სწრაფი რეზისტენტობის განვითარების თავიდან აცილების მიზნით მას უნიშნავენ კომბინაციაში სხვა ანტიტუბერკულოზურ საშუალებებთან. გვერდითი ეფექტების შესამცირებლად იზონიაზიდთან ერთად ინიშნება ვიტამინი B-6 (პირიდოქსინი) პერორალურად ან კუნთებში, ან გლუტამინის მჟავა (შიგნით მისაღებად) ან ვიტამინი B-1 (თიამინი) კუნთებში. იზონიაზიდი ორგანიზმში მეტაბოლიზდება ღვიძლში აცეტილირების გზით არააქტიურ მეტაბოლიტებამდე. მისი აცეტილირების ხარისხი დეტერმინირებულია გენეტიკური ფაქტორებით. ამიტომ პრეპარატის დანიშვნამდე საჭიროა მისი ინაქტივაციის სისწრაფის განსაზღვრა სისხლში და შარდში, პრეპარატის რაოდენობის შესაბამისად; პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ იზონიაზიდის სწრაფი ინაქტივაცია, იგი ინიშნება უფრო მაღალ დოზებში. |
Page generation time: 0. 020964655 sec.
