This web site needs javascript activated to work properly. Please activate it. Here are the instructions how to enable JavaScript in your web browser, Thanks.

logo MIS
დასახელებები
კომპანიები
აქტიური ნივთიერებები
ძებნის ინსტრუქცია
უნიფიცირებული
დასახელება:
	
თიოპენტალ ნატრიუმი
Thiopental sodium
ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია:
	
 
N05CA19	
N ნერვული სისტემა
	
05 ფსიქოლეფსიური საშუალებები
	
C საძილე და სედატიური საშუალებები
	
A ბარბიტურატები
N01AF03	
N ნერვული სისტემა
	
01 საანესთეზიო საშუალებები
	
A პრეპარატები ზოგადი ანესთეზიისათვის
	
F ბარბიტურატები
ანოტაცია:
	
	
ფარმაკოკინეტიკა:
	
პრეპარატი ვენაში შეყვანისას სწრაფად აღწევს თავის ტვინში, ჩონჩხის კუნთებში, თირკმელებში, ღვიძლსა და ცხიმოვან ქსოვილში. ცხიმოვან დეპოში პრეპარატის კონცენტრაცია პლაზმისმიერზე 6-12-ჯერ უფრო მეტია. პლაზმის ცილებს უკავშირდება მისი 80-86 %. იგი აღწევს პლაცენტურ ბარიერს და სეკრეტირდება დედის რძეში. პრეპარატი ძირითად ბიოტრანსფორმაციას განიცდის ღვიძლში და წარმოქმნის არააქტიურ მეტაბოლიტებს, მისი უმნიშვნელო ნაწილი ინაქტივირდება თირკმელებსა და თავის ტვინში. პრეპარატის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 10-12 სთ-ს. გამოიყოფა უშუალოდ თირკმელებით. პრეპარატის სწორი დოზირების შემთხვევაში ნარკოზში შეყვანა ხორციელდება მსუბუქად და სწრაფად - 40 წმ-ის შემდეგ. ნარკოზის ქირურგიული სტადია ხასიათდება რქოვანას და მყესების რეფლექსების შემცირებით ან გაქრობით, გუგის მცირედი შევიწროვებით, ხახის კუნ-თების რელაქსაციით, თვალის კაკლების უმოძრაობით ან “მცურავი” მდგომარეობით (ან ნორმალური ზომებით), სუნთქვის შემცირებით და არტერიული წნევის დაქვეი-თებით. ნარკოზის ხანგრძლივობა პრეპარატის ვენაში შეყვანის შემდეგ შეადგენს სა-შუალოდ 20 წთ-ს. ნარკოზიდან გამოსვლისას პრეპარატის ანალგეზიური მოქმედება წყდება პაციენტის გამოფხიზლებას-თან ერთად. ჩვენებები პრეპარატი გამოიყენება როგორც დამოუკიდებელი სანარკოზე საშუალების სახით (ძირითადად ხანმოკლე ქირურგიული ჩარევის შემთხვევაში), ასევე ბაზისური, ნარკოზის სახითაც. გამოყენება შესაძლებელია ასევე ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის ჩატარებისას მიორელაქსატებთან და ანალგეზიურ საშუალებებთან კომბინაციაში. პრეპარატი ნაჩვენებია ეპილეფსიის დიდი შეტევების (grand mal), ეპილეფსიური სტატუსის, ქალა-ტვინის ტრავმის, თავის ქალას შიდა წნევის მომატების, თავის ტვინის ჰიპოქსიის პროფილაქტიკისათვის.
დოზირება და მიღების წესი:
	
პრეპარატი შეჰყავთ ვენაში და რექტალურად (ძირითადად ბავშვებში). ხსნარი მზადდება უშუალოდ გამოყენების წინ სტერილურ საინექციო წყალზე (ხსნარი უნდა იყოს აბსოლუტურად გამჭვირვალე). მოზრდილებში ნარკოზში შესაყვანად საც-დელი დოზა შეადგენს 25-75 მგ-ს, მომდევნო შეყვანით 50-100 მგ 30-40 წმ-ის ინტერვალით სასურველი შედეგის მიღებამდე ან ერთჯერადად 3-5 მგ/კგ. ნარკოზის შენარჩუნების მიზნით - 50-100 მგ; კრუნჩხვების კუპირებისათვის - 75-125 მგ 10 წთ-ის განმავლობაში. თავის ტვინის ჰიპოქსიის დროს 1 წთ-ში შეყავთ 1,5 - 3,5 მგ/კგ. ნარკოანალიზი - 100 მგ 1 წთის განმავლობაში. თირკმელების ფუნქციის დარღვევისას (კრეატინინის კლირენსი 10 მლ/წთ-ში ნაკლები) ინიშნება პრეპარატის საშუალო დოზის 75%. ხსნარი შეჰყავთ ვენაში ნელა, არა უმეტეს 1 მლ წთ-ში.დასაწყისში ჩვეულებრივ შეჰყავთ 1-2 მლ, ხოლო 20-30 წმ-ის შემდეგ - დანარჩენი რაოდენობა. ბავშვებში პრეპარატი შეჰყავთ ნელა 3-5 წთ-ის განმავლობაში, ერთჯერადად 3-5 მგ/კგ. ახალშობილებში პრემედიკაციის გარეშე ინჰალაციური ნარკოზის გამოყენების წინ იგი შეჰყავთ დოზით - 3-4 მგ/კგ, 1-დან 12 თვემდე ასაკის ბავშვებში - 5-8 მგ/კგ, 1-დან 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში - 5-6 მგ/კგ; 30-დან 50 კგ სხეულის წონის მქონე ბავშვებში - 4-5 მგ/კგ. შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 25-50 მგ-ს. თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე ბავშვებში (კრეატინინის კლირენსი 10 მლ/წთ-ში ნაკლები) პრეპარატი შეჰყავთ საშუალო დოზის 75%. პრეპარატის გამოყენება ბაზის-ნარკოზისათვის განსაკუთრებით ნაჩვენებია მომატებული ნერვულ აგზნებადობის მქონე ბავშვებში. აღნიშნული სიტუაციის დროს პრეპარატის მიღება შესაძლებელია რექტალურად 5 % თბილი (+32’- +35’C) ხსნარის სახით: 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში - შეჰყავთ 0,04 გ სიცოცხლის 1 წელზე, ხოლო 3-7 წლის ასაკის ბავშვებში - შესაბამისად 0,05 გ.
გვერდითი მოვლენები:
	
ალერგიული რეაქციები: კანის ქავილი და გამონაყარი, ურტიკარია, ანაფილაქსიური შოკი, სუნთქვის დათრგუნვა ან გაჩერება, ლარინგოსპაზმი, ბრონქოსპაზმი, გულისრევა, ღებინება, ჰიპოტონია, არითმია; ძილიანობა, თავის ტკივილი, შემცივნება, გულის უკმარისობა, სწორი ნაწლავის გაღიზიანება და სისხლდენა პრეპარატის რექტალური წესით გამოყენების შემთხვევაში. წინააღმდეგჩვენებები მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ, ბრონქული ასთმა, ასთმური სტატუსი, ღვიძლისა და თირკმელების დისფუნქცია, სისხლმიმოქცევის მკვეთრად გამოხატული დარღვევა, გამოხატული კახექსია, მიასთენია, შაქრიანი დიაბეტი, მიქსედემა, ადისონის დაავადება, მძიმე ანემია, კოლაფსი, შოკი, ცხვირ-ხახის ანთებითი დაავადებების, ცხელების დროს, ორსულობის პერიოდი. აბსოლუტურად წინააღმდეგნაჩვენებია ავადმყოფის ან მისი ახლო ნათესავების ანამნეზში მწვავე პორფირიის ხანგამოშვებითი შეტევების არსებობისას. ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან პრეპარატი ზრდის ჰიპოტენზიური და ჰიპოთერმული საშუალებების მოქმედების ეფექტს, ცნს-ის დამთრგუნველი საშუალებების და ალკოჰოლის, სედატიური და სა-ძილე საშუალებების, კეტამინის, ნეიროლეფსიური პრეპარატების და მაგნიუმის სულფატის მოქმედებას. მისი აქტივობა ძლიერდება H1-ჰისტამინონობლოკატორებით და პრობენეციდით, ხოლო მცირდება ანალეფსიური და ზოგიერთი ანტიდეპრესანტებით, აგრეთვე ამინოფილინით. თიოპენტალის ხსნარი არ შეიძლება შევურიოთ ერთ შპრიცში ანტიბიოტიკებთან (ამიკაცინი, ბენზილპენიცილინი, ცეფაპირინი), ტრანკვილიზატორებთან, მიორელაქსანტებთან (სუქსამეთონიუმი, ტუბოკურარინი), ანალგეზიურ საშუალებებთან, ეფედრინთან, ასკორბინის მჟავასთან, დიპირიდამოლთან, ქლორპრომაზინთან, კეტამინ-თან. ჭარბი დოზირება ჭარბი დოზირების შემთხვევაში აღინიშნება სუნთქვის დათრგუნვა, ლარინგოსპაზმი, ჰიპოტონია, ტაქიკარდია, გულის გაჩერება, ფილტვების შეშუპება; ნარკოზის შემდგომი დელირიუმი. მკურნალობა: შეჰყავთ ბემეგრიდი, რომელიც წარმოადგენს სპეციფიურ ანტაგონისტს. სუნთქვის გაჩერების შემთხვევაში ატარებენ ფილტვების ხელოვნურ ვენტილაციას, შეჰყავთ 100% ჟანგბადი; ლარინგოსპაზმის დროს - მიორელაქსანტები და 100 % ჟანგბადი წნევის ქვეშ, ჰიპოტონი ის დროს - პლაზმის შემცვლელი ხსნარები, ჰიპერტენზიული პრეპარატები.
ორსულობა და ლაქტაცია:
	
ნარკოზის მიღწევა და მისი განსაზღვრული სიღრმისა და ხანგრძლივობის შენარჩუნება დამოკიდებულია როგორც პრეპარატის რაოდენობაზე, ასევე პაციენტის ინდივიდუალურ მგრძნობელობაზე.
ფარმაკოლოგიური თვისება:
	
პრეპარატი წარმოადგენს არაინჰალაციურ სანარკოზე საშუალებას, რომელსაც Gგააჩნია ზოგადი საანესთეზიო მოქმედება. პრეპარატის ზემოქმედების შედეგად ხანგრძლივდება თავის ტვინის ნეირონების პოსტსინაფსურ მემბრანებზე გამაიმონოერბომჟავას (გაემ). დამოკიდებული არხების გახსნის პერიოდი, რაც ხელს უწყობს ქლორის იონების ნერვულ უჯრედებში შესვლას და მემბრანის ჰიპერპოლარიზაციას. პრეპარატი თრგუნავს ამინომჟავების (ასპარტატისა და გლუტამინის) ამგზნებ ზემოქმედებას ც.ნ.ს.-ზე. მაღალ დოზებში იგი უშუალოდ ააქტიურებს გაემ-რეცეპტორებს, ავლენს გაემ-მიმეტურ მოქმედებას. პრეპარატს გააჩნია კრუნჩხვების საწინააღმდეგო აქტივობა - ზრდის ნეირონების აგზნების ზღურბლს და აბლოკირებს თავის ტვინში კრუნჩხვითი იმპულსის გატარებასა და გავრცელებას. პრეპარატი ხელს უწყობს მიორელაქსაციას, თრგუნავს პოლისინაფსურ რეფლექსებსა და ანელებს ზურგის ტვინის ჩართულ ნეირონებში იმპულსების გადაცემას. იგი აქვეითებს თავის ტვინში მეტაბოლურ პროცესებს, ზრდის მის რეზისტენტობას ჰიპოქსიის მიმართ. პრეპარატს გააჩნია საძილე ეფექტი, რომელიც ვლინდება დაძინების პროცესის დაჩქარებითა და ძილის სტრუქტურის ცვლილებით. პრეპარატი თრგუნავს სუნთქვის ცენტრს და ამცირებს მის მგრძნობელობას ნახშირორჟანგის მიმართ. იგი იწვევს კარდიოდეპრესიას: ამცირებს სისტოლურ მოცულობას, გულის მუშაობას და არტერიულ წნევას, აგრეთვე ზრდის ვენური სისტემის ტევადობას, აქვეითებს ღვიძლში სისხლმიმოქცევას და გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარეს.







facebook
© შპს “საინფორმაციო-სამედიცინო სამსახური”
თბილისი, ჭავჭავაძის გამზ. 55
+(032)2 252272
infomis04@gmail.com
info@mis.ge

Page generation time: 0. 022908498 sec.