| დასახელება: | ეუთიროქსი | |
| უნიფიცირებული დასახელება: | ლევოთიროქსინის ნატრიუმი Levothyroxine sodium | |
| დოზა: | 125მკგ | |
| ფორმა: | აბი | |
| შეფუთვა1: | - | |
| რაოდენობა შეფუთვა1-ში: | ||
| შეფუთვა2: | ||
| რაოდენობა შეფუთვა2-ში: | 100 | |
| მწარმოებელი ქვეყანა: | გერმანია | |
| კომპანია: | მერკი | |
| მწარმოებელი: | მერკი | |
| რეგისტრაციის ნომერი დათარიღი: | #რ-034508 2022-02-23 - 2024-04-18 | |
| გაცემის რეჟიმი: | II ჯგუფი, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით | |
| ფარმაკოლოგიურიჯგუფი/ქვეჯგუფი: | ჯგ.:ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებების დროს გამოსაყენებელი პრეპარატები. ქვ/ჯგ.:ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების პრეპარატები. |
|
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | ||
H03AA01 | H ჰორმონები სისტემური გამოყენებისათვის (სასქესო ჰორმონების გარდა) | |
| 03 პრეპარატები ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებების მკურნალობისათვის | ||
| A პრეპარატები ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებების მკურნალობისათვის | ||
| A ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონები | ||
| ანოტაცია: | ||
| ქიმიური დასახელება: | 0 - (4-ჰიდროქსი-3,5 - დიიოდფენილ) - 3,5 – დიიოდ – L - თიროზინ ნატრიუმი. | |
| შემადგენლობა: | ნატრიუმის ლევოთიროქსინი – 50 მკგ, 75 მკგ, 100 მკგ, 125 მკგ ან 150 მკგ. დამხმარე ნივთიერებები: სიმინდის სახამებელი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი, მაგნიუმის სტეარატი, ჟელატინი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა. | |
| აღწერილობა: | თეთრი მრგვალი აბები, ორმხრივ გაბრტყელებული, წაკვეთილი კიდეებით და ამონაჭდევებით (ცალ მხარეს “EM + დოზირება”, მეორე მხარეს ჯვრისმაგვარი ნაჭდევი). | |
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | თიროქსინის სინთეზური მარცხნივმბრუნავი იზომერი. ტრიიოდთირონინად ნაწილობრივი გარდაქმნისა (ღვიძლსა და თირკმელებში) და ორგანიზმის უჯრედებში გადასვლის შემდეგ მოქმედებს ქსოვილების ზრდა-განვითარებაზე, ნივთიერებათა ცვლაზე. მცირე დოზებით ახასიათებს ანაბოლური მოქმედება ცილოვან და ცხიმოვან ცვლაზე. საშუალო დოზებით ასტიმულირებს ზრდასა და განვითარებას, ზრდის ქსოვილების მიერ ჟანგბადზე მოთხოვნილებას, ასტიმულირებს ცილების, ცხიმებისა და ნახშირწყლების მეტაბოლიზმს, ზრდის გულ-სისხლძარღვთა და ნერვული სისტემის ფუნქციურ აქტივობას. დიდი დოზებით თრგუნავს ჰიპოთალამუსის თირეოტროპინ-რილიზინგ ჰორმონისა და ჰიპოფიზის თირეოტროპული ჰორმონის გამომუშავებას. თერაპიული ეფექტი აღინიშნება 7-12 დღეში, ამავე დროის მანძილზე ნარჩუნდება პრეპარატის მოქმედება მისი მოხსნის შემდეგ. ჰიპოთირეოზის დროს კლინიკური ეფექტი ვლინდება 3-5 დღეში. დიფუზური ჩიყვი მცირდება ან ქრება 3-6 თვის განმავლობაში. | |
| ფარმაკოკინეტიკა: | პერორალური მიღებისას ლევოთიროქსინი შეიწოვება წვრილი ნაწლავის ზედა ნაწილში მიღებული დოზის 80%-მდე. საკვების მიღება აქვეითებს ლევოთიროქსინის შეწოვის უნარს. პერორალური მიღებიდან 5-6 საათის შემდეგ სისხლის შრატში აღწევს მაქსიმალურ კონცენტრაციას. შეწოვის შემდეგ პრეპარატის 99% უკავშირდება შრატის ცილებს (თიროქსინ-შემაკავშირებელ გლობულინს, თიროქსინ-შემაკავშირებელ პრეალბუმინს და ალბუმინს). სხვადასხვა ქსოვილებში ხდება ლევოთიროქსინის დაახლოებით 80%-ის მონოდეიოდირება ტრიიოდთიროინინის (თ3) და არააქტიური პროდუქტების წარმოქმნით. თირეოიდული ჰორმონები მეტაბოლიზირებას განიცდიან ძირითადად ღვიძლში, თირკმელებში, თავის ტვინსა და კუნთებში. პრეპარატის მცირე რაოდენობა განიცდის დეზამინირებასა და დეკარბოქსილირებას, აგრეთვე კონიუგირებას გოგირდმჟავასთან და გლუკურონის მჟავასთან (ღვიძლში). მეტაბოლიტები გამოიყოფა შარდით და ნაღველით. პრეპარატის ნახევარგამოყოფის პერიოდი 6-7 დღეა. თირეოტოქსიკოზის დროს ნახევარგამოყოფის დრო მცირდება 3-4 დღემდე, ხოლო ჰიპოთირეოზისას ხანგრძლივდება 9-10 დღემდე. | |
| ჩვენება: | - ჰიპოთირეოზი; - ეუთირეოიდული ჩიყვი; - ფარისებრი ჯირკვლის რეზექციის შემდეგ როგორც ჩანაცვლებითი თერაპია და ჩიყვის რეციდივის პროფილაქტიკა; - ფარისებრი ჯირკვლის სიმსივნე (ოპერაციული მკურნალობის შემდეგ); - დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვი: თირეოსტატიკებით თირეოტოქსიკოზის კომპენსაციის შემდეგ (მონოთერაპია ან კომბინირებული მკურნალობის შემადგენლობაში); - თირეოიდული სუპრესიის ტესტი (სადიაგნოზო საშუალების სახით). | |
| უკუჩვენება: | - მომატებული ინდივიდუალურიმგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ; - არანამკურნალები თირეოტოქსიკოზი; - მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი, მწვავე მიოკარდიტი; - არანამკურნალები თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობა. პრეპარატის დანიშვნა სიფრთხილითაა საჭირო გულ-სისხლძარღვთა დაავადებებისას: გიდ (ათეროსკლეროზი, სტენოკარდია, ანამნეზში მიოკარდიუმის ინფარქტის არსებობა), არტერიული ჰიპერტენზია, არითმიები, შაქრიანი დიაბეტი, მძიმე ფორმის ხანგრძლივი ჰიპოთირეოზი, მალაბსორბციის სინდრომი (შესაძლოა საჭირო გახდეს დოზის კორექცია). | |
| დოზირება და მიღების წესი: | პრეპარატის სადღეღამისო დოზის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად ჩვენების მიხედვით. მთელი სადღეღამისო დოზა მიიღება დილით უზმოზე, სულ მცირე 30 წუთით ადრე საკვების მიღებამდე, მცირე რაოდენობით სითხესთან ერთად (დაახლოებით ნახევარი ჩაის ჭიქა წყალი). არ შეიძლება აბის დაღეჭვა. ჰიპოთირეოზის ჩანაცვლებითი თერაპიის ჩატარებისას 55 წლის ასაკამდე პირებში, გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიის არარსებობისას, ეუთიროქსი ინიშნება სადღეღამისო დოზით 1,6-1,8 მკგ კგ სხეულის მასაზე; 55 წლის ასაკის ზევით ან გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების არსებობისას – 0,9 მკგ კგ სხეულის მასაზე. სიმსუქნის დროს (თუ ჭარბი წონაა საკმაოდ დიდია) დოზირების გამოთვლა ხდება “იდეალურ წონაზე”. ჩანაცვლებითი თერაპიის საწყისი ეტაპი ჰიპოთირეოზის დროს: ავადმყოფები გულ-სისხლძარღვთა პათოლოგიის გარეშე ან 55 წლის ასაკამდე - საწყისი დოზა: ქალები – 75-100 მკგ/დღეში, კაცები – 100-150 მკგ/დღეში; ავადმყოფები გულ-სისხლძარღვთა დაავადებების მქონე ან 55 წლის ასაკის ზევით - საწყისი დოზა – 25 მკგ დღეში, - დოზის ზრდა 25 მკგ-ით 2 თვის მანძილზე სისხლში თტჰ-ის დონის ნორმალიზებამდე, კარდიალური სიმპტომების აღმოცენების ან გაუარესების შემთხვევაში კარდიალური თერაპიის კორეგირება. თიროქსინის რეკომენდებული დოზები თანდაყოლილი ჰიპოთირეოზის დროს: ასაკი - 0-6 თვე, თიროქსინის სადღეღამისო დოზა (მკგ) 25-50, თიროქსინის დოზა სხეულის მასაზე გამოთვლით (მკგ/კგ) 10-15; ასაკი - 6-12 თვე, თიროქსინის სადღეღამისო დოზა (მკგ) 50-75, თიროქსინის დოზა სხეულის მასაზე გამოთვლით (მკგ/კგ) 6-8; ასაკი - 1-5 წელი, თიროქსინის სადღეღამისო დოზა (მკგ) 75-100, თიროქსინის დოზა სხეულის მასაზე გამოთვლით (მკგ/კგ) 5-6; ასაკი - 6-12 წელი, თიროქსინის სადღეღამისო დოზა (მკგ) 100-150, თიროქსინის დოზა სხეულის მასაზე გამოთვლით (მკგ/კგ) 4-5; ასაკი - >12 წელი, თიროქსინის სადღეღამისო დოზა (მკგ) 100-200, თიროქსინის დოზა სხეულის მასაზე გამოთვლით (მკგ/კგ) 2-3. ჩვენებები: ეუთირეოიდული ჩიყვის მკურნალობა: რეკომენდებული დოზები (ეუთიროქსი მკგ/კგ) - 75-200; ეუთირეოიდული ჩიყვის ქირურგიული მკურნალობის შემდგომი რეციდივის პროფილაქტიკა - 75-200; თირეოტოქსიკოზის კომპლექსურ თერაპიაში - 50-100; ფარისებრი ჯირკვლის სიმსივნის სუპრესიული მკურნალობა - 50-300; თირეოიდული სუპრესიის ტესტი: ტესტამდე 4 კვირით ადრე - 75 მკგ/დღეში, ტესტამდე 3 კვირით ადრე - 75 მკგ/დღეში, ტესტამდე 2 კვირით ადრე - 150-200 მკგ/დღეში, ტესტამდე 1 კვირით ადრე - 150-200 მკგ/დღეში. ჩვილ ბავშვებს ეუთიროქსის სადღეღამისო დოზას აძლევენ ერთჯერადად პირველ კვებამდე 30 წუთით ადრე. პრეპარატს ხსნიან მცირე რაოდენობით წყალში ერთგვაროვანი მასის მიღებამდე. მედიკამენტის ასეთი სახით მომზადება ჩვილი ბავშვებისთვის უნდა მოხდეს უშუალოდ მიღების წინ და შემდეგ მედიკამენტს უნდა დააყოლონ მცირე რაოდენობით წყალი. ხანგრძლივად მიმდინარე მძიმე ფორმის ჰიპოთირეოზის მქონე პაციენტებში მკურნალობის დაწყება უნდა მოხდეს სიფრთხილით, მცირე დოზით – 12,5 მკგ/დღეში, დოზის გაზრდა შემანარჩუნებელ დოზამდე ხდება ხანგრძლივი ინტერვალებით – 12,5 მკგ/დღეში ყოველ 2 კვირაში ერთხელ ან უფრო ხშირად სისხლში თტჰ-ის დონის კონტროლით. ეუთიროქსის მიღება ჰიპოთირეოზის დროს, როგორც წესი, მთელი ცხოვრების განმავლობაში ხდება. თირეოტოქსიკოზის დროს ეუთიროქსი გამოიყენება კომპლექსურ თერაპიაში თირეოსტატიკებთან ერთად ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ. ყველა შემთხვევაში მკურნალობის ხანგრძლივობას განსაზღვრავს ექიმი. | |
| გვერდითი მოვლენები: | ეუთიროქსის სწორი მიღებისას, ექიმის კონტროლის ქვეშ, გვერდითი მოვლენები არ აღინიშნება. პრეპარატისადმი ჰიპერმგრძნობელობის შემთხვევაში შეიძლება განვითარდეს ალერგიული რეაქციები. | |
| ჭარბი დოზირება: | პრეპარატის დოზის გადაჭარბებისას ვითარდება თირეოტოქსიკოზისთვის დამახასიათებელი სიმპტომები: გულისცემის შეგრძნება, გულის რითმის დარღვევა, ტკივილი გულის არეში, მოუსვენრობა, ტრემორი, ძილის დარღვევა, მომატებული ოფლიანობა, მადის დაქვეითება, სხეულის მასის დაქვეითება, დიარეა. სიმპტომების გამოხატვის მიხედვით ექიმის მიერ შეიძლება რეკომენდებულ იქნას პრეპარატის სადღეღამისო დოზის შემცირება, მკურნალობის შეწყვეტა რამოდენიმე დღით, ბეტა-ადრენობლოკერების დანიშვნა. გვერდითი მოვლენების გაქრობის შემდეგ მკურნალობა უნდა განახლდეს სიფრთხილით გაცილებით მცირე დოზებით. | |
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | ლევოთიროქსინი აძლიერებს არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების მოქმედებას, რის გამოც შესაძლებელია საჭირო გახდეს მათი დოზის შემცირება. ლევოთიროქსინისა და ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების ერთდროულმა მიღებამ შესაძლოა ანტიდეპრესანტების მოქმედების გაძლიერება გამოიწვიოს. თირეოიდულმა ჰორმონებმა შესაძლებელია გაზარდონ მოთხოვნა ინსულინსა და პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატებზე. სისხლში გლუკოზის დონის კონტროლი უფრო ხშირადაა რეკომენდებული ლევოთიროქსინით მკურნალობის დაწყებისას და ასევე მისი დოზის შეცვლისას. ლევოთიროქსინი აქვეითებს საგულე გლიკოზიდების მოქმედებას. ქოლესტირამინი, ქოლესტიპოლი და ალუმინის ჰიდროჟანგი აფერხებს ლევოთიროქსინის შეწოვას ნაწლავში, რის შედეგადაც მცირდება ლევოთიროქსინის კონცენტრაცია პლაზმაში. ანაბოლური სტეროიდების, ასპარაგინაზის, ტამოქსიფენის ერთდროული მიღებისას შესაძლოა ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ცილებთან შეკავშირების დონეზე. ფენიტოინის, სალიცილატების, კლოფიბრატის, ფუროსემიდის დიდი დოზებით ერთდროული გამოყენებისას იზრდება თავისუფალი ლევოთიროქსინის დონე სისხლის პლაზმაში. ესტროგენშემცველი პრეპარატების მიღება ზრდის თიროქსინშემაკავშირებელი გლობულინის რაოდენობას, რამაც შეიძლება ზოგიერთ პაციენტში ლევოთიროქსინზე მოთხოვნილება გაზარდოს. ლევოთიროქსინთან ერთდროული მიღებისას სომატოტროპინმა შესაძლოა დააჩქაროს ეპიფიზარული ზრდის ზონების დახურვა. ფენობარბიტალის, კარბამაზეპინის და რიფამპიცინის მიღებამ შეიძლება გაზარდოს ლევოთიროქსინის კლირენსი და საჭირო გახდეს ლევოთიროქსინის დოზის გაზრდა. | |
| განსაკუთრებული მითითებები: | ჰიპოფიზის დაზიანებით გამოწვეული ჰიპოთირეოზისას აუცილებელია იმის დადგენა, არის თუ არა თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ერთდროული დაზიანება. ამ შემთხვევაში გლუკოკორტიკოიდებით ჩანაცვლებითი თერაპიის დაწყება უნდა მოხდეს ჰიპოთირეოზის თირეოიდული ჰორმონებით მკურნალობის დაწყებამდე, რათა თავიდან იქნას აცილებული თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობის განვითარება. პრეპარატი არ მოქმედებს პროფესიულ საქმიანობაზე, რომელიც დაკავშირებულია სატრანსპორტო საშუალებებისა და მექანიზმების მართვასთან. | |
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში ჰიპოთირეოზის სამკურნალოდ დანიშნული პრეპარატის მიღება უნდა გაგრძელდეს. ორსულობის დროს საჭიროა პრეპარატის დოზის გაზრდა თიროქსინშემაკავშირებელი გლობულინის რაოდენობის მომატების გამო. თირეოიდული ჰორმონის რაოდენობა, რომელიც დედის რძეში გამოიყოფა ლაქტაციის პერიოდში (პრეპარატის მაღალი დოზებით მკურნალობის დროსაც კი) არ არის საკმარისი იმისთვის, რომ გამოიწვიოს რაიმე დაზიანება ბავშვში. ორსულობის დროს ლევოთიროქსინის მიღება თირეოსტატიკურ საშუალებებთან კომბინაციაში უკუნაჩვენებია, რადგანაც ამ დროს შესაძლოა საჭირო გახდეს თირეოსტატიკების დოზის გაზრდა. თირეოსტატიკები კი აღწევს რა პლაცენტაში, შეიძლება ნაყოფში ჰიპოთირეოზის განვითარება გამოიწვიოს. ლაქტაციის პერიოდში საჭიროა პრეპარატის სიფრთხილით გამოყენება, მკაცრად რეკომენდებულ დოზებში, ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ. | |
| გამოშვების ფორმა: | 50 მკგ, 75 მკგ, 100 მკგ, 125 მკგ და 150 მკგ-იანი აბები. შეფუთვა: ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში მოთავსებული ბლისტერულად შეფუთული 25 აბი, 2 ან 4 ბლისტერი. | |
| შენახვის პირობები: | სინათლისგან დაცულ, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას, არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე. | |
| ვარგისიანობის ვადა: | 3 წელი. არ შეიძლება პრეპარატის გამოყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ. | |
| გაცემის წესი: | ექიმის რეცეპტით. |
Page generation time: 0. 051400101 sec.
