This web site needs javascript activated to work properly. Please activate it. Here are the instructions how to enable JavaScript in your web browser, Thanks.

logo MIS
დასახელებები
კომპანიები
აქტიური ნივთიერებები
ძებნის ინსტრუქცია
მოიძებნა 1 შედეგი.

დასახელება:თიროზოლი
უნიფიცირებული
დასახელება:
თიამაზოლი Thiamazole
დოზა:5მგ
ფორმა:შემოგარსული აბი
შეფუთვა1:-
რაოდენობა შეფუთვა1-ში:
შეფუთვა2:
რაოდენობა შეფუთვა2-ში:50
მწარმოებელი ქვეყანა:გერმანია
კომპანია:მერკი
მწარმოებელი:მერკი
რეგისტრაციის ნომერი და
თარიღი:
#რ-038634 2023-07-13 - 2028-07-13
გაცემის რეჟიმი:II ჯგუფი, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით
ფარმაკოლოგიური
ჯგუფი/ქვეჯგუფი:
ჯგ.:ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებების დროს გამოსაყენებელი პრეპარატები.
ქვ/ჯგ.:ანტითირეოიდული.
ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია:
H03BB02	
H ჰორმონები სისტემური გამოყენებისათვის (სასქესო ჰორმონების გარდა)
	
03 პრეპარატები ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებების მკურნალობისათვის
	
B ანტითირეოიდული პრეპარატები
	
B იმიდაზოლის წარმოებულები გოგირდის შემცველობით
ანოტაცია:
	
	
შემადგენლობა:თიამაზოლი 5მგ. დამხმარე ნივთიერებები: სილიციუმის კოლოიდური დიოქსიდი, ნატრიუმის კარბოქსიმეთილსახამებელი, მაგნიუმის სტეარატი, მეთილჰიდროქსიპროპილცელულოზა, ტალკი, ცელულოზის ფხვნილი, სიმინდის სახამებელი, ლაქტოზა, რკინის ყვითელი ოქსიდი, დიმეტიკონი 100, მაკროგოლი 400 და ტიტანის დიოქსიდი.
აღწერილობა:ღია ყვითელი, მრგვალი, ორმხრივამობერილი აბები, დაფარული გარსით, ერთ მხარეზე განივი ნაჭდევით.
ფარმაკოლოგიური თვისება:თიროზოლი – თირეოსტატიკური საშუალება. აქტიურ ნივთიერებას – თიამაზოლს – გააჩნია უნარი შეამციროს ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების ჭარბი სინთეზი, რომელიც თირეოტოქსიკოზის დროს აღინიშნება. ყოველივე ამის შედეგად ნორმალიზდება ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქცია და როგორც შედეგი, ორგანიზმის ჰორმონული სტატუსი.
ჩვენება:- თირეოტოქსიკოზი; თერაპიის მიზანი – ეუთირეოიდული მდგომარეობისა და ხანგრძლივი რემისიის მიღწევა; - თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისთვის მომზადება. თიამაზოლის ოპერაციამდელ პერიოდში 3-4 კვირის მანძილზე (ცალკეულ შემთხვევებში უფრო ხანგრძლივად) მიღების შედეგად მიიღწევა ეუთირეოიდული მდგომარეობა, რაც ამცირებს სისხლდენების რისკს ოპერაციის დროს და თირეოტოქსიკური კრიზის განვითარების რისკს. - რადიოაქტიური იოდით თირეოტოქსიკოზის მკურნალობისთვის მომზადება, განსაკუთრებით მძიმე ფორმების დროს, რათა თავიდან იქნას აცილებული თირეოტოქსიკური კრიზის განვითარება. - თერაპია რადიოაქტიური იოდის მოქმედების ლატენტურ პერიოდში. ტარდება რადიოაქტიური იოდის მოქმედების დაწყებამდე (4-6 თვის განმავლობაში); - გამონაკლის შემთხვევებში – თირეოტოქსიკოზის ხანგრძლივი შემანარჩუნებელი თერაპია, როცა ავადმყოფის ზოგადი მდგომარეობის ან პირადი მიზეზების გამო შეუძლებელია რადიკალური მკურნალობის ჩატარება; - თირეოტოქსიკოზის განვითარების პროფილაქტიკა ლატენტური ჰიპერთირეოზის, ავტონომიური ადენომების ან ანამნეზში თირეოტოქსიკოზის არსებობისას, თუ საჭიროა იოდის შემცველი პრეპარატების დანიშვნა (მათ შორის იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებები).
უკუჩვენება:- მომატებულიმგრძნობელობა თიამაზოლისა და თიოშარდოვანას წარმოებულების მიმართ; - კარბიმაზოლით ან თიამაზოლით ადრე ჩატარებული მკურნალობის დროს განვითარებული აგრანულოციტოზი; - გრანულოციტოპენია; - ქოლესტაზი მკურნალობის დასაწყისში; - ლაქტაცია. შეფარდებით უკუჩვენებას მიეკუთვნება თიოშარდოვანას წარმოებულების მიღების შედეგად ადრე განვითარებული მსუბუქი ფორმის ალერგიული რეაქციები კანზე.
ორსულობა და ლაქტაცია:თიამაზოლი აღწევს ტრანსპლაცენტარულ ბარიერში და მისი კონცენტრაცია ნაყოფის სისხლში ისეთივეა, როგორიც დედის სისხლში. ამიტომ თიროზოლის გამოყენება ორსულობის დროს უნდა ხდებოდეს მხოლოდ აუცილებლობის შემთხვევაში, მინიმალური ქმედითი დოზირებით. დამატებითი მკურნალობა ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონებით რეკომენდებული არ არის. თიროზოლის დიდი დოზით გამოყენებისას არსებობს ნაყოფში ჰიპოთირეოზისა და ჩიყვის განვითარების რისკი. თიამაზოლის ტერატოგენული მოქმედება დადგენილი არ არის. თიამაზოლი ასევე აღწევს დედის რძეში და შეიძლება მიაღწიოს ისეთ კონცენტრაციას, რომელიც დედის სისხლში მის დონეს შეესაბამება. ლაქტაციის პერიოდში თირეოტოქსიკოზის მკურნალობის გაგრძელების აუცილებლობის შემთხვევაში, სასურველია ძუძუთი კვების შეწყვეტა ან თიამაზოლი უნდა შეიცვალოს პროპილთიოურაცილით, რადგანაც იგი თიამაზოლთან შედარებით მეტად უკავშირდება პლაზმის ცილებს.
დოზირება და მიღების წესი:თირეოტოქსიკოზი: დაავადების სიმძიმის მიხედვით თიამაზოლი ინიშნება დოზით 20-40მგ/დღეში 3-6 კვირის განმავლობაში. ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის ნორმალიზების შემდეგ (ჩვეულებრივ 3-8 კვირის შემდეგ) გადადიან შემანარჩუნებელ თერაპიაზე 5-20მგ/დღეში. ამ პერიოდიდან რეკომენდებულია დამატებით ლევოთიროქსინის დანიშვნაც. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 1,5-2 წელს. თირეოტოქსიკოზის ქირურგიული მკურნალობისთვის მომზადების მიზნით თიამაზოლი, ეუთირეოიდული მდგომარეობის მისაღწევად, ინიშნება დოზით 20-40მგ/დღეში დაგეგმილ ოპერაციამდე 3-4 კვირით ადრე (ცალკეულ შემთხვევებში უფრო ხანგრძლივადაც) და წყდება მისი მიღება ოპერაციის წინა დღეს. ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ რეკომენდებულია ლევოთიროქსინის დამატებითი მიღება. ოპერაციამდელი მოსამზადებელი პერიოდის შემცირების მიზნით დამატებით ინიშნება ბეტა-ბლოკერები და იოდის პრეპარატები. რადიოაქტიური იოდით მკურნალობისთვის მომზადების მიზნით თიამაზოლი ინიშნება დოზით 20-40მგ/დღეში ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევამდე. მითითება: თიამაზოლმა და თიოშარდოვანას წარმოებულებმა შეიძლება შეამცირონ ფარისებრი ჯირკვლისმგრძნობელობა სხივური თერაპიის მიმართ. რადიოაქტიური იოდის მოქმედების ლატენტურ პერიოდში თიამაზოლი ინიშნება დაავადების სიმძიმის მიხედვით დოზით 5-20მგ/დღეში რადიოაქტიური იოდის მოქმედების დაწყებამდე (4-6 თვე). ხანგრძლივი თირეოსტატიკური შემანარჩუნებელი თერაპია: ინიშნება თიამაზოლი დოზით 1,25 – 2,5 – 10მგ/დღეში და ერთდროულად ლევოთიროქსინი მცირე დოზირებით. თირეოტოქსიკოზის განვითარების პროფილაქტიკა ლატენტური ჰიპერთირეოზის, ავტონომიური ადენომების ან ანამნეზში თირეოტოქსიკოზის არსებობისას, თუ საჭიროა იოდის შემცველი პრეპარატების დანიშვნა (მათ შორის იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებები): ინიშნება თიამაზოლი დოზით 10-20მგ/დღეში და კალიუმის პერქლორატი დოზით 1 გ/დღეში 8-10 დღის განმავლობაში იოდის შემცველი საშუალებების მიღებამდე. ბავშვებში დოზირება: ბავშვებში თიამაზოლის საწყისი დოზა შეადგენს 0,3-0,5მგ/კგ მასაზე დღეში, შემანარჩუნებელი თერაპიისას კი – 0,2-0,3მგ/კგ მასაზე დღეში. აუცილებლობის შემთხვევაში დამატებით ინიშნება ლევოთიროქსინი. მიღების წესი და ხანგრძლივობა: აბი მიიღება ჭამის შემდეგ დაუღეჭავად, საკმაო რაოდენობის სითხის მიყოლებით. სადღეღამისო დოზა მიიღება ერთჯერადად ან ნაწილდება 2-3 მიღებაზე. მკურნალობის საწყის ეტაპზე თიროზოლის ერთჯერადი დოზის მიღება უნდა ხდებოდეს დღის განმავლობაში, მკაცრად განსაზღვრულ დროს. შემანარჩუნებელი თერაპიისას პრეპარატის მიღება ხდება ერთჯერადად საუზმის შემდეგ. ყველა შემთხვევაში მკურნალობის ხანგრძლივობას განსაზღვრავს ექიმი.
განსაკუთრებული მითითებები:ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ავადმყოფებში თიროზოლი ინიშნება მინიმალური ქმედითი დოზირებით. ავადმყოფებს, რომელთაც აღენიშნებათ ფარისებრი ჯირკვლის მნიშვნელოვანი გადიდება ტრაქეის სანათურის შევიწროებით, უნდა დაენიშნოთ თიროზოლით მკურნალობის ხანმოკლე კურსი ლევოთიროქსინთან კომბინაციაში, ვინაიდან პრეპარატის ხანგრძლივმა მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ფარისებრი ჯირკვლის შემდგომი ზრდა და შესაბამისად ტრაქეის სანათურის მეტად შევიწროება. საჭიროების შემთხვევაში ატარებენ ზედმიწევნით დაკვირვებას პაციენტზე (თირეოტროპული ჰორმონის დონის კონტროლი, ტრაქეის სანათური). თიროზოლით მკურნალობის დროს აუცილებელია სისხლის პერიფერიული სურათის რეგულარული კონტროლი. იოდის ნაკლებობა ზრდის, ხოლი ჭარბი რაოდენობა აქვეითებს თიამაზოლის მოქმედებას. თუ პრეპარატით მკურნალობის დროს უეცრად განვითარდება ყელის ტკივილი, ყლაპვის გაძნელება, სხეულის ტემპერატურის მომატება, სტომატიტი, ფურუნკულოზი (აგრანულოციტოზის შესაძლო სიმპტომები), აუცილებელია მკურნალობის შეწყვეტა და დაუყოვნებლივი კონსულტაცია ექიმთან.
ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან:აცნობეთ თქვენს ექიმს, რა პრეპარატებს ღებულობთ. იოდის კონცენტრაციის შემცირება სისხლში ზრდის, ხოლო იოდის კონცენტრაციის გაზრდა სისხლში ამცირებს თიროზოლის ეფექტურობას. ამიტომ იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული საშუალებების დიდი დოზით გამოყენების შემდეგ თიროზოლის დანიშვნისას შესაძლებელია მისი მოქმედების შესუსტება. ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ თიროზოლით მკურნალობის ფონზე შეიძლება გაჩნდეს საგულე გლიკოზიდების (დიგოქსინი და დიგიტოქსინი), ამინოფილინის დოზის შემცირების, ასევე ვარფარინის და სხვა ანტიკოაგულანტების – კუმარინისა და ინდანდიონის წარმოებულების დოზის გაზრდის აუცილებლობა. თიროზოლის ფარმაკოკინეტიკასა და ფარმაკოდინამიკაზე სხვა სამკურნალო საშუალებების გავლენის შესახებ მონაცემები არ არის. თუმცა უნდა გავითვალისწინოთ, რომ თირეოტოქსიკოზის დროს ძლიერდება ნივთიერებათა მეტაბოლიზმი და ელიმინაცია. ამიტომ ზოგ შემთხვევაში აუცილებელია სხვა პრეპარატის დოზის კორექცია. თიროზოლის სულფანილამიდებთან ერთდროული გამოყენებისას იზრდება ლეიკოპენიის განვითარების რისკი. თიროზოლის ლეიკოგენთან ან ფოლიუმის მჟავასთან ერთდროული გამოყენებისას მცირდება ლეიკოპენიის განვითარების რისკი. გენტამიცინის თიროზოლთან ერთდროული გამოყენებისას ძლიერდება ამ უკანასკნელის ანტითირეოიდული მოქმედება.
გვერდითი მოვლენები:- ზოგიერთ შემთხვევაში შესაძლოა აღინიშნოს ალერგიული რეაქციები კანზე (ქავილი, შეწითლება, გამონაყარი). ჩვეულებრივ იგი მსუბუქი ფორმით მიმდინარეობს და ხშირად ატარებს შექცევით ხასიათს მკურნალობის გაგრძელებისას. მძიმე ფორმები, მათ შორის გენერალიზებული დერმატიტი მხოლოდ იშვიათ შემთხვევაშია აღწერილი. - ტემპერატურის მომატება, გემოვნების დარღვევა აღინიშნება იშვიათად და შექცევადია. - შემთხვევების დაახლოებით 0,3-0,6%-ში ვითარდება აგრანულოციტოზი. მისი სიმპტომები შეიძლება განვითარდეს მკურნალობის დაწყებიდან რამოდენიმე კვირის ან თვის შემდეგ და საჭირო გახდეს პრეპარატის მოხსნა. აგრანულოციტოზის სიმპტომების გამოვლენისთანავე აუცილებელია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და დაუყოვნებლივი კონსულტაცია ექიმთან. - ერთეულ შემთხვევებში არის მონაცემები ართრალგიების შესახებ, რომელიც როგორც წესი, ნელა და თანდათანობით ვითარდება პრეპარატით მკურნალობის დაწყებიდან რამოდენიმე თვის შემდეგ. ართრიტების კლინიკური ნიშნები არ აღინიშნება. - აღწერილია ქოლესტაზური სიყვითლისა და ტოქსიური ჰეპატიტის ერთეული შემთხვევები. - ცალკეულ შემთხვევებში აღწერილია: გენერალიზებული ლიმფადენოპათია, სანერწყვე ჯირკვლების მწვავე გადიდება, თრომბოციტოპენია, პანციტოპენია, ნევრიტი, პოლინეიროპათია, წითელიმგლურას მსგავსი რეაქცია, ასევე ინსულინო-აუტოიმუნური სინდრომი სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის მკვეთრი დაქვეითებით. - თიროზოლის მოქმედებით მცირდება თირეოტოქსიკოზის შედეგად გაზრდილი ენერგეტიკული მოთხოვნილება. ეს იმას ნიშნავს, რომ თიროზოლით მკურნალობის დროს ჩვეულებრივი კვებისას შესაძლოა აღინიშნოს სხეულის მასის მომატება. სამედიცინო თვალსაზრისით ეს სასურველი შედეგია. პრეპარატის დიდი დოზით მიღებისას შესაძლებელია სუბკლინიკური და კლინიკური ჰიპოთირეოზის განვითარება, ჩიყვის ზრდა, რაც სისხლში თირეოტროპული ჰორმონის გაზრდილ რაოდენობასთანაა დაკავშირებული. ამიტომ ეუთირეოიდული მდგომარეობის მიღწევის შემდეგ რეკომენდებულია თიროზოლის დოზის შემცირება მინიმალურ ეფექტურ დოზამდე და დამატებით ლევოთიროქსინის დანიშვნა. ამ დროს თიროზოლის მიღების შეწყვეტა მიზანშეწონილი არ არის. თიროზოლით მკურნალობისას ჩიყვის შემდგომი ზრდა, თირეოტროპული ჰორმონის დათრგუნული დონის შემთხვევაში, უნდა განვიხილოთ როგორც ძირითადი დაავადების შედეგი. იგი შეუძლებელია თავიდან იქნას აცილებული ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების დამატებითი დანიშვნით. ენდოკრინული ოფთალმოპათიის გამოვლენა ან გამწვავება არ წარმოადგენს თიროზოლის გვერდით მოვლენას. იშვიათ შემთხვევებში თიროზოლით მკურნალობის დასრულების შემდეგ შეიძლება განვითარდეს მოგვიანებითი ჰიპოთირეოზი, რომელიც ძირითადი დაავადების ჩარჩოში, ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილის ანთებით და დესტრუქციულ პროცესებთანაა დაკავშირებული და გვერდით მოვლენას არ წარმოადგენს.
გამოშვების ფორმა:5მგ თიამაზოლის შემცველი აბები. 20, 50 და 100 აბი შეფუთვაში.
შენახვის პირობები:ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას, არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურაზე.
ვარგისიანობის ვადა:5 წელი. არ შეიძლება პრეპარატის გამოყენება ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ.
გაცემის წესი:ექიმის რეცეპტით.







facebook
© შპს “საინფორმაციო-სამედიცინო სამსახური”
თბილისი, ჭავჭავაძის გამზ. 55
+(032)2 252272
infomis04@gmail.com
info@mis.ge

Page generation time: 0. 050500327 sec.