This web site needs javascript activated to work properly. Please activate it. Here are the instructions how to enable JavaScript in your web browser, Thanks.

logo MIS
დასახელებები
კომპანიები
აქტიური ნივთიერებები
ძებნის ინსტრუქცია
მოიძებნა 1 შედეგი.

დასახელება:პრედნიზოლონი
უნიფიცირებული
დასახელება:
პრედნიზოლონი Prednisolone
დოზა:5მგ
ფორმა:აბი
შეფუთვა1:-
რაოდენობა შეფუთვა1-ში:
შეფუთვა2:
რაოდენობა შეფუთვა2-ში:30
მწარმოებელი ქვეყანა:ავსტრია
კომპანია:ტაკედა
მწარმოებელი:ტაკედა, ავსტრია
რეგისტრაციის ნომერი და
თარიღი:
გაცემის რეჟიმი:II ჯგუფი, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით (გადაუდებელი დახმარებისას გაიცემა ურეცეპტოდ)
ფარმაკოლოგიური
ჯგუფი/ქვეჯგუფი:
ჯგ.:გლუკოკორტიკოიდები.
ქვ/ჯგ.:პერორალური გამოყენებისათვის.
ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია:
H02AB06	
H ჰორმონები სისტემური გამოყენებისათვის (სასქესო ჰორმონების გარდა)
	
02 კორტიკოსტეროიდები სისტემური გამოყენებისათვის
	
A კორტიკოსტეროიდები სისტემური გამოყენებისათვის
	
B გლუკოკორტიკოიდები
ანოტაცია:
	
	
უკუჩვენება:სასიცოცხლო ჩვენებებით ხანმოკლე მოხმარებისთვის ერთადერთ უკუჩვენებას წარმოადგენს ჰიპერმგრძნობელობა პრედნიზოლონისადმი ან პრეპარატის კომპონენტებისადმი. ბავშვებში გკს ზრდის პროცესში გამოყენებულ უნდა იქნას მხოლოდ აბსოლუტური ჩვენებისას და მკურნალი ექიმის ზედმიწევნითი მეთვალყურეობის ქვეშ. სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს პრეპარატი შემდეგი დაავადებებისა და მდგომარეობისას: - კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებები – კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, ეზოფაგიტი, გასტრიტი, მწვავე ან ლატენტური პეპტიკური წყლული, ცოტა ხნის წინ წარმოქმნილი ნაწლავის ანასტომოზი, არასპეციფიური წყლულოვანი კოლიტი პერფორაციის ან აბსცედირების საშიშროებით, დივერტიკულიტი; - ვირუსული, სოკოვანი ან ბაქტერიული ბუნების პარაზიტული ან ინფექციური დაავადებები (ამჟამად მიმდინარე ან ახლახან გადატანილი, ავადმყოფთან არცთუ ისე გვიანი კონტაქტის ჩათვლით) – მარტივი ჰერპესი, ჰერპეს ზოსტერი (ვირემიული ფაზა), ჩუტყვავილა, წითელა; ამებიაზი, სტრონგილოიდოზი; სისტემური მიკოზი; აქტიური და ლატენტური ტუბერკულოზი. მძიმე ინფექციური დაავადებების დროს გამოყენება დასაშვებია მხოლოდ სპეციფიკური თერაპიის ფონზე; - პრე- და პოსტვაქცინაციური პერიოდი (8 კვირა ვაქცინაციამდე და 2 კვირა ვაქცინაციის შემდეგ), ლიმფადენიტი BCG-აცრის შემდეგ; - იმუნოდეფიციტური მდგომარეობები (მათ შორის შიდსი და აივ-ინფიცირება) - გულ-სისხლძარღვოვანი სისტემის დაავადებები, მათ შორის ახლახან გადატანილი მიოკარდიუმის ინფრაქტი (მიოკარდიუმის მწვავე და ქვემწვავე ინფარქტიან ავადმყოფებში შესაძლებელია ნეკროზის კერის გავრცელება, ნაწიბუროვანი ქსოვილის ფორმირების შენელება და ამის შედეგად, გულის კუნთის გახეთქვა), გულის ქრონიკული მძიმე უკმარისობა, არტერიული ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია; - ენდოკრინული დაავადებები – შაქრიანი დიაბეტი (მათ შორის ნახშირწყლებისადმი ტოლერანტობის დარღვევა), თირეოტოქსიკოზი, ჰიპოთირეოზი, იცენკო-კუშინგის დაავადება, სიმსუქნე (III-IV სტადია) - ღვიძლის და/ან თირკმლების მძიმე ქრონიკული უკმარისობა, ნეფროუროლითიაზი; - ჰიპოალბუმინემია და მისი წარმოქმნისათვის ხელსაყრელი მდგომარეობა - სისტემური ოსტეოპოროზი, მიასთენია გრავის, მწვავე ფსიქოზი, პოლიომიელიტი (ბულბარული ენცეფალიტის ფორმის გამოკლებით), ღია და დახურულკუთხოვანი გლაუკომა; - ორსულობა.
ორსულობა და ლაქტაცია:ორსულობისას (განსაკუთრებით პირველ ტრიმესტრში) შეიძლება მისი გამოყენება მხოლოდ სასიცოცხლო ჩვენებით. ორსულობის პერიოდში ხანგრძლივი თერაპიისას არ არის გამორიცხული ნაყოფის ზრდის დარღვევა. ორსულობის III ტრიმესტრში გამოყენებისას არსებობს ნაყოფში თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ატროფიის საშიშროება, რამაც შეიძლება მოითხოვოს ჩანაცვლებითი თერაპიის ჩატარება ახალშობილში. ვინაიდან გლუკოკორტიკოსტეროიდები გადადიან დედის რძეში, ლაქატაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობისას, რეკომენდებულია ძუძუთი კვების შეწყვეტა.
განსაკუთრებული მითითებები:პრედნიზოლონი ნიკომედით (განსაკუთრებით ხანგრძლივი) მკურნალობისას აუცილებელია ოკულისტის დაკვირვება, არტერიული წნევის, წყალ-ელექტროლიტური ბალანსის, ასევე პერიფერიული სისხლის სურათის და სისხლში გლუკოზის დონის კონტროლი. გვერდითი მოვლენების შემცირების მიზნით, შეძლება დაინიშნოს ანტაციდები, ასევე გაიზარდოს ორგანიზმისთვის კალიუმის მიწოდება (დიეტა, კალიუმის პრეპარატები). საკვები უნდა იყოს ცილებით, ვიტამინებით მდიდარი, შეიზღუდოს ცხიმები, ნახშირწყლები და სუფრის მარილი. პრეპარატის მოქმედება ძლიერდება ჰიპოთირეოზით დაავადებულებში და ღვიძლის ციროზიან პაციენტებში. პრეპარატმა შეიძლება გააძლიეროს არსებული ემოციური არასტაბილურობა ან ფსიქიკური დარღვევები. ანამნეზში ფსიქოზის არსებობისას პრედნიზოლონი ნიკომედი დიდი დოზებით მხოლოდ ექიმის მკაცრი კონტროლის ქვეშ ინიშნება. სიფრთხილეა საჭირო მიოკარდიუმის მწვავე და ქვემწვავე ინფარქტისას – შესაძლებელია ნეკროზის კერის გავრცელება, ნაწიბუროვანი ქსოვილის ფორმირების შენელება და გულის კუნთის გახეთქვა. სტრესულ სიტუაციებში დამხმარე მკურნალობისას (მაგალითად, ქირურგიული ოპერაციები, ტრავმა ან ინფექციური დაავადებები) საჭიროა პრეპარატის დოზის კორექცია გლუკოკორტიკოსტეროიდების მოთხოვნილების მატებით. გულდასმით მეთვალყურეობის ქვეშ უნდა იმყოფებოდეს ავადმყოფი პრედნიზოლონი ნიკომედით ხანგრძლივი თერაპიის დასრულებიდან ერთი წლის განმავლობაში სტრესულ სიტუაციებში თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის შედარებით უკმარისობის განვითარებასთან მიმართებაში. უეცარი შეწყვეტისას, განსაკუთრებით თუ მანამდე დიდი დოზებით ხდებოდა მკურნალობა, შესაძლოა განვითარდეს “მოხსნის”’ სინდრომი (ანორექსია, გულისრევა, გაკავება, გენერალიზებული კრუნჩხვები, ჩონჩხის კუნთების ტკივილები, საერთო სისუსტე), ასევე იმ დაავადების გამწვავება, რასთან დაკავშირებითაც დაინიშნა პრედნიზოლონი ნიკომედი. პრედნიზოლონი ნიკომედით მკურნალობისას არ უნდა ჩატარდეს ვაქცინაცია მისი ეფექტურობის შემცირების გამო (იმუნური პასუხი). თუ ინტერკურენტული ინფექციებისას, სეფსისურ მდგომარეობაში და ტუბერკულოზისას ინიშნება პრედნიზოლონი ნიკომედი, საჭიროა პარალელურად ბაქტერიციდული მოქმედების ანტიბიოტიკებით მკურნალობის ჩატარება. პრედნიზოლონი ნიკომედით ხანგრძლივი მკურნალობისას ბავშვებში აუცილებელია ზრდისა და განვითარების დინამიკაზე თვალყურის დევნება. ბავშვებს, რომლებსაც მკურნალობის პერიოდში კონტაქტი ჰქონდათ ჩუტყვავილათი ან წითელათი დაავადებულ ადამიანებთან, პროფილაქტიკის მიზნით, ენიშნებათ სპეციფიკური იმუნოგლობუბლინები. სუსტი მინერალოკორტიკოიდული ეფექტის შედეგად, ჩანაცვლებითი თერაპიისთვის, თირკმელზედა ჯირკვლების უკმარისობისას, პრედნიზოლონი ნიკომედი გამოიყენება მინერალოკორტიკოიდებთან კომბინაციაში. შაქრიანი დიაბეტის მქონე პაციენტებში უნდა გაკონტროლდეს სისხლში გლუკოზის შემცველობა და აუცილებლობის შემთხვევაში, მოხდეს თერაპიის კორექტირება. ნაჩვენებია ძვალ-სახსროვანი სისტემის რენტგენული კონტროლი (ხერხემლის, მაჯის გადაღება). საშარდე გზების და თირკმლების ლატენტური ინფექციური დაავადებების მქონე პაციენტებთან პრედნიზოლონი ნიკომედმა შეიძლება გამოიწვიოს ლეიკოციტურია, რასაც შეიძლება დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა ჰქონდეს. პრედნიზოლონი ნოკომედი ზრდის 11 და 17 ოქსიკორტიკოსტეროიდების მეტაბოლიტების შემცველობას.
ჭარბი დოზირება:შესაძლებელია ზემოთ აღწერილი გვერდითი მოვლენების გაძლიერება. საჭიროა პრედნიზოლონი ნიკომედის დოზის შემცირება. მკურნალობა სიმპტომურია.
ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან:შესაძლებელია პრედნიზოლონის ფარმაცევტული შეუთავსებლობა სხვა ინტრავენურად შეყვანილ პრეპარატებთან – რეკომენდებულია მისი შეყვანა სხვა პრეპარატებისგან განცალკევებით (კუნთში ბოლუსურად, ან წვეთოვანით, მეორე ხსნარის სახით). ხსნარის ჰეპარინთან შერევისას წარმოიქმნება ნალექი. “ღვიძლის” მიკროსომული ფერმენტების ინდუქტორებთან კომბინაცია (ფენობარბიტალი, რიფამპიცინი, ფენიტოინი, თეოფილინი, რიფამპიცინი, ეფედრინი) იწვევს მისი კონცენტრაციის დაწევას; დიურეტიკებთან (განსაკუთრებით “თიაზიდურებთან” და კარბოანჰიდრაზის ინჰიბიტორებთან) და ამფოტერიცინ B-სთან, შეიძლება გამოიწვიოს ორგანიზმიდან კალიუმის გამოდევნის გაძლიერება და გულის უკმარისობის განვითარების რისკის გაზრდა; კარბოანჰიდრაზის ინჰიბიტორებს და “მარყუჟოვან” დიურეტიკებს შეუძლიათ გაზარდონ ოსტეოპოროზის განვითარების რისკი; ნატრიუმის შემცველ პრეპარატებთან – შეშუპებების წარმოქმნა და არტერიული წნევის მომატება; საგულე გლიკოზიდებთან – უარესდება მათი ამტანობა და იზრდება პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლიის განვითარების ალბათობა (გამოწვეული ჰიპოკალიემიით); არაპირდაპირ ანტიკოაგულანტებთან – ასუსტებს (იშვიათად აძლიერებს) მათ მოქმედებას (საჭიროა დოზის კორექცია); ანტიკოაგულანტებთან და თრომბოლიტიკებთან – იზრდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში წყლულების განვითარების და სისხლდენის რისკი; ეთანოლთან და არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან (აასპ)– იზრდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანებების გაჩენის და სისხლდენის განვითარების რისკი (აასპ-თან კომბინაციაში ართრიტების მკურნალობისას შესაძლებელია გლუკოკორტიკოსტეროიდების დოზის შემცირება თერაპიული ეფექტის სუმირების გამო); ინდომეტაცინთან – იზრდება პრედნიზოლონის გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი (ალბუმინებთან კავშირიდან ინდომეტაცინით პრედნიზოლონის გამოდევნა); პარაცეტამოლთან – იზრდება ჰეპატოტოქსიკურობის განვითარების რისკი (ღვიძლის ფერმენტების ინდუქცია და პარაცეტამოლის ტოქსიკური მეტაბოლიტის გაჩენა); აცეტილსალიცილის მჟავასთან – აჩქარებს მის ელიმინაციას და ამცირებს კონცენტრაციას სისხლში (პრედნიზოლონის მოხსნისას). სალიცილატების დონე სისხლში იზრდება, მატულობს გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი. ინსულინთან და პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ პრეპარატებთან, ჰიპოტენზიურ საშუალებებთან – მცირდება მათი ეფექტურობა; D ვიტამინთან – მცირდება მისი გავლენა ნაწლავში ჩა2+-ის შეწოვაზე; სომატოტროპულ ჰორმონთან – ამცირებს ამ უკანასკნელის ეფექტურობას, ხოლო პრაზიკვანტელთან – მის კონცენტრაციას; მ-ქოლინობლოკატორებთან (ანტიჰისტამინური პრეპარატების და ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების ჩათვლით) და ნიტრატებთან – ხელს უწყობს თვალშიდა წნევის მომატებას; იზონიაზიდთან და მექსილეთინთან – ზრდის მათ მეტაბოლიზმს (განსაკუთრებით “ნელ” აცეტილატორებთან, რაც იწვევს მათი პლაზმური კონცენტრაციების შემცირებას). ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონი აძლიერებს პრედნიზოლონის მოქმედებას. ერგოკალციფეროლი და პარათჰორმონი ხელს უშლის პრედნიზოლონით გამოწვეული ოსტეოპლაზიის განვითარებას. ციკლოსპორინი და კეტოკონაზოლი, ამცირებენ რა პრედნიზოლონის მეტაბოლიზმს, შეუძლიათ რიგ შემთხვევებში გაზარდონ მისი ტოქსიკურობა. ანდროგენების და სტეროიდული ანაბოლური პრეპარატების პრედნიზოლონთან ერთად დანიშვნა ხელს უწყობს პერიფერიული შეშუპებების და ჰირსუტიზმის განვითარებას, გამონაყარის გაჩენას. ესტროგენები და პერორალური ესტროგენის შემცველი კონტრაცეპტივები ამცირებენ პრედნიზოლონის კლირენსს, რასაც შეიძლება თან ახლდეს მისი მოქმედების გამოხატულების გაძლიერება. მიტოტანს და თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ფუნქციის სხვა ინჰიბიტორებს შეუძლია განაპირობონ პრედნიზოლონის დოზის მომატების აუცილებლობა. ცოცხალ ანტივირუსულ ვაქცინებთან ერთდროული მიღებისას და იმუნიზაციის სხვა სახეობების ფონზე, იზრდება ვირუსების აქტივაციის და ინფექციების განვითარების რისკი. იმუნოდეპრესანტები ზრდიან ინფექციებისა და ლიმფომის ან ებშტეინ – ბარის ვირუსთან დაკავშირებული ლიმფოპროლიფერაციული დარღვევების განვითარების რისკს. ანტიფსიქოზური საშუალებები (ნეიროლეპტიკები) და აზათიოპრინი ზრდიან კატარაქტის განვითარების რისკს პრედნიზოლონის დანიშვნისას. ანტაციდების ერთდროული დანიშვნა ამცირებს პრედნიზოლონის შეწოვას. ანტითირეოიდულ პრეპარატებთან ერთად გამოყენება ამცირებს, ხოლო თირეოიდულ ჰორმონებთან გამოყენება – ზრდის პრედნიზოლონის კლირენსს.
შენახვის პირობები:18-25ºC ტემპერატურაზე სინათლისგან დაცულ ადგილას! შეინახეთ ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას!
აღწერილობა:თეთრი ფერის, მრგვალი, ორმხრივად ბრტყელი აბები დაცერებული კიდეებით, გამყოფი ჭრილით ცალ მხარეს და გრავიურით “PD” გამყოფი ჭრილის ზემოთ და გამყოფი ჭრილის “5.0” ქვემოთ. ხსნარი - გამჭვირვალე, უფერო.
ვარგისიანობის ვადა:5 წელი. ნუ გამოიყენებთა შეფუთვაზე მითითებული ვარგისიანობის ვადის გასვლის შემდეგ!
გაცემის წესი:ექიმის რეცეპტით.
ფარმაკოდინამიკა:ფარმაკოდინამიკა. პრედნიზოლონი ნიკომედი სინთეზური გლუკოკორტიკოიდული პრეპარატია. იგი წარმოადგენს ჰიდროკორტიზონის დეჰიდრირებულ ანალოგს. იგი ავლენს ანთების საწინააღმდეგო, ალერგიის საწინააღმდეგო და იმუნოსუპრესიულ ზემოქმედებას, ზრდის ბეტა-ადრენორეცეპტორებისმგრძნობელობას ენდოგენური კატექოლამინებისადმი. ურთიერთქმედებს სპეციფიკურ ციტოპლაზმურ რეცეპტორებთან (რეცეპტორები გლუკოკორტიკოსტეროიდებისთვის არის ყველა ქსოვილში, განსაკუთრებით დიდი რაოდენობით ღვიძლში) ქმნის რა კომპლექსს, რომელიც ახდენს ცილების წარმოქმნის ინდუცირებას (მათ შორის იმ ფერმენტებისა, რომლებიც არეგულირებენ უჯრედში საციცოცხლო მნიშვნელობის პროცესებს). ცილების ცვლა: ამცირებს პლაზმაში გლობულინების რაოდენობას, ზრდის ღვიძლსა და თირკმლებში ალბუმინების სინთეზს (ალბუმინ/გლობულინის კოეფიციენტის გაზრდით), აქვეითებს ცილის სინთეზს და აძლიერებს მის კატაბოლიზმს კუნთოვან ქსოვილში. ლიპიდური ცვლა: ზრდის ცხიმოვანი მჟავების და ტრიგლიცერიდების სინთეზს, ანაწილებს ცხიმს (ცხიმის დაგროვება ხდება უპირატესად მუცლის, სახის, მხრის სარტყლის მიდამოში), იწვევს ჰიპერქოლესტერინემიის განვითარებას. ნახშირწყლოვანი ცვლა: ზრდის ნახშირწყლების აბსორბციას კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან; ზრდის გლუკოზა-6-ფოსფატაზას აქტივობას (ღვიძლიდან სისხლში გლუკოზის მიწოდების გაზრდა); ზრდის ფოსფოენოლპირუვატკარბოქსილაზას აქტივობას და ამინოტრანსფერაზას სინთეზს (გლუკონეოგენეზის აქტივაცია); ხელს უწყობს ჰიპერგლიკემიის განვითარებას. წყალ-ელექტროლიტური ცვლა: ორგანიზმში აკავებს ნატრიუმსა და წყალს, ასტიმულირებს კალიუმის გამოდევნას (მინერალოკორტიკოიდული აქტივობა), ამცირებს კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან კალციუმის აბსორბციას, ამცირებს ძვლოვანი ქსოვილის მინერალიზაციას. ანთების საწინააღმდეგო ეფექტი დაკავშირებულია ეოზინოფილებით და პოხიერი უჯრედებით ანთების მედიატორების გამონთავისუფლების დათრგუნვასთან, ლიპოკორტინის წარმოქმნის ინდუცირებასთან და პოხიერი უჯრედების რაოდენობის შემცირებასთან (რომლებიც ჰიალურონის მჟავას გამოიმუშავებენ), კაპილარების განვლადობის შემცირებასთან, უჯრედული (განსაკუთრებით ლიზოსომური) მემბრანების და ორგანელების მემბრანების სტაბილიზაციასთან. მოქმედებს ანთებითი პროცესის ყველა ეტაპზე: არაქიდული მჟავის დონეზე ახდენს პროსტაგლანდინების სინთეზის (ლიპოკორტინი თრგუნავს ფოსფოლიპაზა A2, არაქიდული მჟავის ლიბერაციას და ახდენს ანთებითი, ალერგიის და სხვა პროცესების ხელშემწყობი ენდოპერეკისების, ლეიკოტრიენების ბიოსინთეზის ინჰიბირებას) და “პროანთებითი ციტოკინების” სინთეზის ინჰიბირებას (ინტერლეიკინი 1, სიმსივნის ნეკროზის ფაქტორი); ზრდის უჯრედული მემბრანის მდგრადობას სხვადასხვა დამაზიანებელი ფაქტორების მოქმედების მიმართ. იმუნოდეპრესიული ეფექტი განპირობებულია ინვოლუციით გამოწვეული ლიმფოიდური ქსოვილის, ლიმფოციტების (განსაკუთრებით თ-ლიმფოციტების) პროლიფერაციის დათრგუნვით, B-უჯრედების მიგრაციის და T- და B-ლიმფოციტების ურთიერთქმედების დათრგუნვით, ლიმფოციტებიდან და მაკროფაგებიდან ციტოკინების გამონთავისუფლების დათრგუნვით (ინტერლეიკინი 1, 2; გამა-ინტერფერონი) და ანტისხეულების წარმოქმნის დაქვეითებით. ანტიალერგიული ეფექტი ვითარდება ალერგიის მედიატორების სეკრეციისა და სინთეზის შემცირების, სენსიბილიზირებული პოხიერი უჯრედებიდან და ბაზოფილებიდან ჰისტამინისა და სხვა ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერებების გამონთავისუფლების ინჰიბირებით, ცირკულირებადი ბაზოფილების, თ- და B-ლიმფოციტების, პოხიერი უჯრედების რაოდენობის შემცირებით აგრეთვე ლიმფოიდური და შემაერთებელი ქსოვილის განვითარების დათრგუნვის, ალერგიის მედიატორებისადმი უჯრედებისმგრძნობელობის დაქვეითების, ანტისხეულების წარმოქმნის დათრგუნვის, ორგანიზმის იმუნური პასუხის შეცვლის შედეგად. სასუნთქი გზების ობსტრუქციული დაავადებებისას მოქმედება უმთავრესად განპირობებულია ანთებითი პროცესების დათრგუნვით, ლორწოვანი გარსების შეშუპების გამოხატულების შემცირებით ან პროფილაქტიკით, ბრონქების ეპითელიუმის ლორწქვეშა შრის ეოზინოფილური ინფილტრაციის შემცირებით და ბრონქების ლორწოში ცირკულირებადი იმუნური კომპლექსების დაგროვებით, ასევე ლორწოს ეროზირების და დესქვამაციის ინჰიბირებით. იგი ზრდის მცირე და საშუალო ყალიბის ბრონქების ბეტა-ადრენორეცეპტორებისმგრძნობელობას ენდოგენური კატექოლამინებისადმი და ეგზოგენური სიმპათომიმეტიკებისადმი, ამცირებს ლორწოს სიბლანტეს მისი პროდუქციის შემცირების ხარჯზე. თრგუნავს აკტჰ (ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონი) სეკრეციასა და სინთეზს და მეორადად – ენდოგენური ჰიდროკორტიზონის სინთეზს. თრგუნავს შემაერთებელქსოვილოვან რეაქციებს ანთებითი პროცესის დროს და ამცირებს ნაწიბუროვანი ქსოვილის წარმოქმნის შესაძლებლობას.
გამოშვების ფორმა:10 ცალი 5მგ-იანი აბი ბლისტერში. 3 ბლისტერი თავსდება მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად. 1მლ-იან ამპულებში 25მგ/მლ-იანი კუთებსა და ინტრავენურად შესაყვანი ხსნარი. 3 ამპულა მოხმარების ინსტრუქციასთან ერთად თავსდება მუყაოს კოლოფში.
ქიმიური დასახელება:პრეგნა-1,4-დიენ-3,20-დიონ,11,17,21-ტრიჰიდროქსი (11 ბეტა).
ჩვენება:პერორალური მიღებისთვის: - შემართებელი ქსოვილების სისტემური დაავადებები (სისტემური წითელიმგლურა, სკლეროდერმია, კვანძოვანი პერიარტერიიტი, დერმატომიოზიტი, რევმატოიდული ართრიტი); - სახსრების მწვავე და ქრონიკული ანთებითი დაავადებები – პოდაგრული და ფსორიაზული ართრიტი, ოსტეოართრიტი (მათ შორის, პოსტტრავმული), პოლიართრიტი (მათ შორის ხანდაზმულებში), მხარბეჭის პერიართრიტი, მაანკილოზირებელი სპონდილოართრიტი (ბეხტერევის დაავადება), იუვენილური ართრიტი, ბურსიტი, არასპეციფიკური ტენდოსინოვიტი, სინოვიტი და ეპიკონდილიტი; - მწვავე რევმატიზმი, რევმატული კარდიტი, მცირე ქორეა; - ბრონქული ასთმა, ასთმური სტატუსი; - მწვავე და ქრონიკული ალერგიული დაავადებები, მათ შორის ალერგიული რეაქციები სამკურნალო საშუალებებზე და საკვებ პროდუქტზე, შრატოვანი დაავადება, ჭინჭრის ციება, ალერგიული რინიტი, კვინკეს შეშუპება, მედიკამენტური ეგზანთემა და პოლინოზი; - კანის დაავადებები – ვულგარული პემფიგუსი, ფსორიაზი, ეგზემა, ატოპიური დერმატიტი (კანის დიდი ზედაპირის დაზიანებით), ტოქსიდერმია, სებორეული დერმატიტი, ექსფოლიატური დერმატიტი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი), ბულოზური ჰერპესული დერმატიტი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი; - თავის ტვინის შეშუპება (მათ შორის ტვინის სიმსივნის ფონზე ან ქირურგიულ ჩარევასთან, სხივურ თერაპიასთან ან თავის ტრავმასთან დაკავშირებული) წინასწარი პარენტერალური შეყვანის შემდეგ; - თვალის ალერგიული დაავადებები – კონიუქტივიტის ალერგიული ფორმები. თვალის ანთებითი დაავადებები – სიმპათიკური ოფთალმია, მძიმე მდორედ მიმდინარე წინა და უკანა უვეიტები, მხედველობის ნერვის ნევრიტი; - თირკმელზედა ჯირკვლის პირველადი ან მეორადი უკმარისობა (მათ შორის, თირკმელზედა ჯირკვლების ამოკვეთის შემდგომი მდგომარეობა); - თირკმელზედა ჯირკვლის თანდაყოლილი ჰიპერპლაზია; - აუტოიმუნური გენეზის თირკმლების დაავადებები (მათ შორის მწვავე გლომერულონეფრიტი); - ნეფროზული სინდრომი; - ქვემწვავე თირეოიდიტი; - სისხლისა და სისხლმბადი სისტემის დაავადებები – აგრანულოციტოზი, პანმიელოპათია, აუტოიმუნური ჰემოლიზური ანემია, ლიმფო- და მიელოლეიკოზი, ლიმფოგრანულომატოზი, თრომბოციტოპენიური პურპურა, მეორადი თრომბოციტოპენია მოზრდილებში, ერითრობლასტოპენია (ერითროციტული ანემია), თანდაყოლილი (ერითროიდული) ჰიპოპლასტური ანემია; - ფილტვების ინტერსტიციული დაავადებები – მწვავე ალვეოლიტი, ფილტვების ფიბროზი, II-III სტადიის სარკოიდოზი; - ტუბერკულოზური მენინგიტი, ფილტვების ტუბერკულოზი, ასპირაციული პნევმონია, (სპეციფიკურ ქიმიოთერაპიასთან შეთავსებით); - ბორელიოზი, ლეფლერის სინდრომი (რომელიც სხვა თერაპიას არ ექვემდებარება); ფილტვის კიბო (ციტოსტატიკებთან კომბინაციაში); - გაფანტული სკლეროზი; - წყლულოვანი კოლიტი, კრონის დაავადება, ლოკალური ენტერიტი; - ჰეპატიტი, ჰიპოგლიკემიური მდგომარეობები; - ორგანოების გადანერგვისას ტრანსპლანტანტის მოცილების რეაქციების პროფილაქტიკა; - ჰიპერკალციემია ონკოლოგიური დაავადებების ფონზე, გულისრევა, ღებინება ციტოსტატური თერაპიის ჩატარებისას; - მიელომური დაავადება. პარენტერალურად: ექსტრემული თერაპია ისეთი მდგომარეობისას, როდესაც საჭიროა ორგანიზმში გლუკოკორტიკოსტეროიდების კონცენტრაციის სწრაფი აწევა: - შოკური მდგომარეობები (დამწვრობისას, ტრავმული, ოპერაციული, ტოქსიკური, კარდიოგენული) სისხლძარღვების შემავიწროვებელი საშუალებების, პლაზმის შემცვლელი პრეპარატების და სხვა სიმპტომური თერაპიის არაეფექტურობისას; - ალერგიული რეაქციები (მწვავე მძიმე ფორმები) ჰემატოტრანსფუზიური შოკი, ანაფილაქსიური შოკი, ანაფილაქტოიდური რეაქციები; - თავის ტვინის შეშუპება (მათ შორის ტვინის სიმსივნის ფონზე ან ქირურგიულ ჩარევასთან, სხივურ თერაპიასთან ან თავის ტრავმასთან დაკავშირებული); - ბრონქული ასთმა (მძიმე ფორმა), ასთმური სტატუსი; - შემაერთებელი ქსოვილების სისტემური დაავადებები (სისტემური წითელიმგლურა, რევმატოიდული ართრიტი); - თირკმელზედა ჯირკვლის მწვავე უკმარისობ;ა - თირეოტოქსიკური კრიზი; - მწვავე ჰეპატიტი, ღვიძლის კომა; - ანთებითი მოვლენების შემცირება და ნაწიბუროვანი შევიწროვების პროფილაქტიკა (მოსაწვავი სითხეებით მოწამვლისას).
შემადგენლობა:1 აბი შეიცავს: 5მგ პრედნიზოლონი. დამხმარე კომპონენტებi: მაგნიუმის სტეარატი, ტალკი, სიმინდის სახამებელი, ლაქტოზას მონოჰიდრატი. 1მლ-იანი ხსნარი შეიცავს: 25მგ პრედნიზოლონი. დამხმარე კომპონენტები: გლიცეროლ ფორმალი, ბუთანოლი, ნატრიუმის ქლორიდი, საინექციო წყალი.
ფარმაკოკინეტიკა:პრედნიზოლონის პერორალურად მიღებისას იგი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. სისხლში მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა პერორალური მიღებიდან 1-1,5 საათში. პრეპარატის 90%-მდე უკავშირდება პლაზმის ცილებს: ტრანსკორტინს (კორტიზოლშემაკავშირებელი გლობულინი) და ალბუმინს. პრედნიზოლონის მეტაბოლიზმი ხორციელდება ღვიძლში, ნაწილობრივ თირკმლებსა და სხვა ქსოვილებში, ძირითადად გლუკურონისა და გოგირდმჟავასთან კონიუგაციის გზით. მეტაბოლიტები არააქტიურია. გამოიყოფა ნაღველთან ან შარდთან ერთად გორგლოვანი ფილტრაციის გზით და 80-90%-ით რეაბსორბირდება. დოზის 20% გამოიყოფა თირკმლებით უცვლელი სახით. პლაზმიდან ნახევარგამოყოფის პერიოდი პერორალური მიღების შემდეგ 2-4 საათია, ხოლო ინტრავენური შეყვანის შემდეგ – 2-3,5 საათი.
დოზირება და მიღების წესი:ხანგრძლივი მკურნალობისას პრეპარატის დოზას ინდივიდუალურად ადგენს ექიმი, დაავადების სიმძიმისა და ჩვენებების მიხედვით. აბები. პრეპარატის მთლიანი სადღეღამისო დოზის მიღება რეკომენდებულია ერთ ჯერზე ან ორმაგი სადღეღამისო დოზა – დღეგამოშვებით გლუკოკორტიკოსტეროიდების ენდოგენური სეკრეციის ცირკადული რითმის გათვალისწინებით 6-დან 8 საათამდე ინტერვალით. მაღალი სადღეღამისო დოზა შეიძლება გადანაწილდეს 2-4 მიღებაზე, ამასთან, აბების მიღება დილაობით საჭიროა ჭამის დროს ან უშუალოდ ჭამის შემდეგ, მცირეოდენი სითხის მიყოლებით. მწვავე მდგომარეობისას და ჩანაცვლებითი თერაპიის სახით, მოზრდილებს უნიშნავენ საწყის დოზას 20-30მგ/დღეში, დამხმარე დოზა შეადგენს – 5-10მგ/დღეში. საჭიროების შემთხვევაში საწყისი დოზა შეადგენს 1-2მგ/კგ სხეულის მასაზე დღე-ღამეში 4-6 მიღებად, დამხმარე – 300-600 მკგ/დღეში. პრეპარატის ხანგრძლივად მიღებისას სადღეღამისო დოზა თანდათანობით უნდა შემცირდეს. ხანგძლივი თერაპიის უეცარი შეწყვეტა არ შეიძლება. კუნთებსა და ინტრავენურად შესაყვანი ხსნარი. პრედნიზოლონი ნიკომედი შეჰყავთ ვენაში ნაკადით (ნაკადური წესით ან წვეთოვნად), ან კუნთში. ინტრავენურად პრეპარატი შეჰყავთ როგორც წესი ჯერ ნაკადური წესით, შემდეგ წვეთოვნად. პრეპარატი წარმოადგენს მზა ხსნარს. მისი განზავება რაიმე საინფუზიო და საინექციო ხსნარებში დაუშვებელია! თირკმელზედა ჯირკვლების მწვავე უკმარისობისას პრეპარატის დოზა შეადგენს 100-200მგ, სადღეღამისო - 300-400მგ. მძიმე ალერგიული რეაქციებისას პრედნიზოლონი ნიკომედი შეჰყავთ სადღეღამისო დოზით 100-200მგ 3-16 დღის განმავლობაში. ბრონქული ასთმისას პრეპარატი შეჰყავთ დაავადების სიმძიმის და კომპლექსური მკურნალობის ეფექტურობის მიხედვით 75-დან 675მგ-მდე 3-დან 16 დღიანი მკურნალობის კურსის დროს. მძიმე შემთხვევებში დოზა შეიძლება გაიზარდოს 1400მგ-მდე მკურნალობის კურსის განმავლობაში და უფრო მეტ ხანზე დოზის თანდათანობითი შემცირებით. ასთმური სტატუსისას პრედნიზოლონი ნიკომედი შეჰყავთ 500-1200მგ დღე-ღამეში დოზის შემდგომი შემცირებით 300მგ-მდე დღე-ღამეში და დამხმარე დოზებზე გადასვლით. თირეოტოქსიკური კრიზისას დღე-ღამეში შეჰყავთ პრეპარატის 200-300მგ; აუცილებლობის შემთხვევაში სადღეღამისო დოზა შეიძლება გაიზარდოს 1000მგ-მდე. შეყვანის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია თერაპიის ეფექტზე, როგორც წესი 6 დღემდე. სტანდარტული თერაპიისადმი რეზისტენტული შოკისას პრედნიზოლონი ნიკომედი, როგორც წესი, შეჰყავთ ბოლუსის სახით, რის შემდეგაც გადადიან წვეთოვან შეყვანაზე. თუ 10-20 წუთის განმავლობაში არტერიული წნევა არ მატულობს, მეორდება პრეპარატის შეყვანა. შოკური მდგომარეობიდან გამოყვანის შემდეგ გრძელდება წვეთოვანი შეყვანა არტერიული წნევის სტაბილიზაციამდე. ერთჯერადი დოზა შეადგენ 50-150მგ (მძიმე შემთხვევებში – 400მგ). განმეორებით პრეპარატი შეჰყავთ 3-4 საათის შემდეგ. სადღეღამისო დოზამ შეიძლება შეადგინოს 300-1200მგ (დოზის შემდგომი შემცირებით). თირკმლის-ღვიძლის მწვავე უკამარისობისას (მწვავე მოწამვლისას, პოსტოპერაციულ და პოსტსამშობიარო პერიოდებში) პრედნიზოლონი ნიკომედი შეჰყავთ 25-75მგ დღე-ღამეში; ჩვენების არსებობისას სადღეღამისო დოზა შეიძლება გაიზარდოს 300-1500მგ-მდე და მეტი დღე-ღამეში. რევმატოიდული ართრიტისას და სისტემური წითელიმგლურას დროს პრეპარატის სისტემური მიღებისას პრედნიზოლონი ნიკომედი შეჰყავთ 75-125მგ დოზით დღე-ღამეში, არაუმეტეს 7-10 დღე. მწვავე ჰეპატიტის დროს პრედნიზოლონი ნიკომედი შეჰყავთ 75-100მგ დღე-ღამეში 7-10 დღის განმავლობაში. მოწვის საშუალებებით მოწამვლისას საჭმლის მომნელებელი ტრაქტის და ზედა სასუნთქი გზების დამწვრობით, პრედნიზოლონი ნიკომედი ინიშნება 75-400მგ დღე-ღამეში 3-18 დღის განმავლობაში. როდესაც შეუძლებელია ინტრავენური შეყვანა პრედნიზოლონი ნიკომედი შეჰყავთ კუნთში იმავე დოზებით. მწვავე მდგომარეობის კუპირების შემდეგ ინიშნება პრედნიზოლონი ნიკომედის აბები პერორალური მიღებისთვის, დოზის შემდგომი თანდათანობითი შემცირებით. პრეპარატის ხანგრძლივად მიღებისას სადღეღამისო დოზა თანდათანობით უნდა შემცირდეს. ხანგრძლივი თერაპიის შეწყვეტა უეცრად არ შეიძლება!
გვერდითი მოვლენები:გვერდითი მოვლენების განვითარების სიხშირე და გამოხატულება დამოკიდებულია პრედნიზოლონი ნიკომედის გამოყენების ხანგრძლივობაზე, გამოყენებული დოზის სიდიდესა და ცირკადული რითმის დაცვის შესაძლებლობაზე. პრედნიზოლონი ნიკომედის მოხმარებისას შეიძლება აღინიშნოს: ენდოკრინული სისტემის მხრივ: გლუკოზისადმი ტოლერანტობის შემცირება, სტეროიდული შაქრიანი დიაბეტი ან ლატენტური შაქრიანი დიაბეტის მანიფესტაცია, თირკმელზედა ჯირკვლების ფუნქციის დათრგუნვა, იცენკო-კუშინგის სინდრომი (მთვარისებრი სახე, ჰიპოფიზური ტიპის სიმსუქნე, ჰირსუტიზმი, არტერიული წნევის მომატება, დისმენორეა, ამენორეა, კუნთების სისუსტე, სტრიები), სქესობრივი განვითარების შეფერხება ბავშვებში. საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, პანკრეატიტი, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის სტეროიდული წყლული, ეროზიული ეზოფაგიტი, კუჭ-ნაწლავიდან სისხლდენა და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის კედლის პერფორაცია, მადის მატება ან კლება, საჭმლის მონელების დარღვევა, მეტეორიზმი, სლოკინი. იშვიათ შემთხვევებში – “ღვიძლის” ტრანსამინაზების და ტუტე ფოსფატაზას აქტივობის ამაღლება. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: არითმია, ბრადიკარდია (გულის გაჩერებამდეც კი); გულის უკმარისობის განვითარება (მიდრეკილ პაციენტებში) ან მისი გამოხატულების გაძლიერება, ცვლილებები ელექტროკარდიოგრამაზე, ჰიპოკალიემიისთვის დამახასიათებელი არტერიული წნევის აწევა, ჰიპერკოაგულაცია, თრომბოზები. მწვავე და ქვემწვავე მიოკარდის ინფარქტის მქონე ავადმყოფებში – ნეკროზის კერის გავრცელება, ნაწიბუროვანი ქსოვილის ფორმირების შენელება, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს გულის კუნთის გახეთქვა. ნერვული სისტემის მხრივ: დელირიუმი, დეზორიენტაცია, ეიფორია, ჰალუცინაციები, მანიაკალურ-დეპრესიული ფსიქოზი, დეპრესია, პარანოია, ქალას შიდა წნევის აწევა, ნევროზულობა ან შფოთვა, უძილობა, თავბრუსხვევა, ვერტიგო, ნათხემი ფსევდო-სიმსივნე, თავის ტკივილი, კრუნჩხვები. მგრძნობელობის ორგანოების მხრივ: უკანა სუბკაფსულარული კატარაქტა, თვალშიდა წნევის აწევა მხედველობის ნერვის შესაძლო დაზიანებით, მიდრეკილება თვალის მეორადი ბაქტერიული, სოკოვანი და ვირუსული ინფექციების განვითარებისადმი, რქოვანას ტროფიკული ცვლილებები, ეგზოფთალმი, მხედველობის უეცარი დაკარგვა. ნივთიერებათა ცვლის მხრივ: კალციუმის მომატებული გამოდევნა, ჰიპოკალციემია, სხეულის მასის ზრდა, აზოტის უარყოფითი ბალანსი (ცილების დაშლის მომატება), მომატებული ოფლიანობა. მინერალოკორტიკოიდული აქტივობით განპირობებული სითხისა და ნატრიუმის შეკავება (პერიფერიული შეშუპებები), ჰიპერნატრიემია, ჰიპოკალიემიური სინდრომი (ჰიპოკალიემია, არითმია, მიალგია ან კუნთების სპაზმი, უჩვეულო სისუსტე და მოთენთილობა). საყრდენ – მამოძრავებელი აპარატის მხრივ: ზრდისა და გაძვალების პროცესების შენელება ბავშვებში (ზრდის ეპიფიზარული ზონების ნაადრევად დახურვა), ოსტეოპოროზი (ძალზედ იშვიათად – ძვლების პათოლოგიური მოტეხილობები, მხრისა და ბარძაყის ძვლის თავის ასეპტიკური ნეკროზი), კუნთების მყესების წყვეტა, სტეროიდული მიოპათია, კუნთოვანი მასის შემცირება (ატროფია). კანის საფარისა და ლორწოვანი გარსის მხრივ: ჭრილობების შენელებული შეხორცება, პეტექიები, ექკიმოზები, კანის გათხელება, ჰიპერ- ან ჰიპოპიგმენტაცია, სტეროიდული გამონაყარი, სტრიები, მიდრეკილება პიოდერმიისა და კანდიდოზების განვითარებისადმი. ალერგიული რეაქციები: გამონაყარი კანზე, ქავილი, ანაფილაქსიური შოკი, ადგილობრივი ალერგიული რეაქციები. ადგილობრივად პარენტერალური შეყვანისას: წვა, დაბუჟება, ტკივილი, ჩხვლეტა შეყვანის ადგილას, ინფექციები შეყვანის ადგილას, იშვიათად – გარშემო მყოფი ქსოვილების ნეკროზი, ინექციის ადგილზე ნაწიბურის წარმოქმნა; კანისა და კანქვეშა უჯრედისის ატროფია კუნთში შეყვანისას (განსაკუთრებით საშიშია დელტისებრ კუნთში შეყვანა). სხვა: ინფექციების განვითარება ან გამწვავება (ამ გვერდითი მოვლენის განვითარებას ხელს უწყობს ერთობლივად გამოყენებული იმუნოდეპრესანტები და ვაქცინაცია), ლეიკოციტურია, მოხსნის სინდრომი, კუნთში შეყვანისას: სახეზე სისხლის “მოწოლა”.







facebook
© შპს “საინფორმაციო-სამედიცინო სამსახური”
თბილისი, ჭავჭავაძის გამზ. 55
+(032)2 252272
infomis04@gmail.com
info@mis.ge

Page generation time: 0. 051657726 sec.