This web site needs javascript activated to work properly. Please activate it. Here are the instructions how to enable JavaScript in your web browser, Thanks.

logo MIS
დასახელებები
კომპანიები
აქტიური ნივთიერებები
ძებნის ინსტრუქცია
უნიფიცირებული
დასახელება:
	
ინდაპამიდი
Indapamide
ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია:
	
 
C03BA11	
C გულ-სისხლძარღვთა სისტემა
	
03 დიურეზული საშუალებები
	
B ჰენლეს მარყუჟის კორტიკალურ სეგმენტზე მოქმედი არათიაზიდური დიურეზული საშუალებები
	
A სულფონამიდები
ანოტაცია:
	
	
ფარმაკოლოგიური თვისება:
	
ინდაპამიდი წარმოადგენს ინდოლის რგოლის შემცველ სულფონამიდების წარმოებულ ანტიჰიპერტენზიულ (დიურეზულ) საშუალებას, რომელიც ხასიათდება ჰიპოტენზიური მოქმედებით. ფარმაკოლოგიური თვისებების მიხედვით ინდაპამიდი ახლოს დგას თიაზიდური ჯგუფის დიურეზულ საშუალებებთან, რომელთა მოქმედება დაკავშირებულია ნეფრონის მარყუჟის კორტიკალურ სეგმენტში ნატრიუმის იონების რეაბსორბციის ინჰიბირებასთან. იგი ზრდის ნატრიუმისა და ქლორის იონებისა, ხოლო ნაკლები რაოდენობით კალიუმისა და მაგნიუმის იონების შარდით გამოყოფას, რაც აძლიერებს დიურეზს და საბოლოოდ უზრუნველყოფს ჰიპოტენზიურ ეფექტს, რომელიც დამოკიდებულია აგრეთვე მის უნარზე გაზარდოს არტერიების კედლების ელასტიურობა და შეამციროს პერიფერიული სისხლძარღვების საერთო წინააღმდეგობა. პრეპარატი ხელს უწყობს გულის მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტროფიის შემცირებას. ინდაპამიდის კლინიკური კვლევების შედეგად დადგინდა, რომ პრეპარატით მონოთერაპიის დროს ვითარდება სტაბილური ჰიპოტენზიური ეფექტი, რომელიც შენარჩუნებულია 24 საათის განმავლობაში, დიურეზის ზომიერი გაძლიერებით. ინდაპამიდის ხანგრძლივად მიღება გავლენას არ ახდენს სისხლის პლაზმის შემადგენლობაში შემავალ ცხიმებზე (ტრიგლიცერიდები, დაბალი და მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდები). იგი აგრეთვე არ ცვლის ნახშირწყლოვანი ცვლის პარამეტრებს (მათ შორის შაქრიანი დიაბეტით და არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებულ პირებში). მისი მაღალი დოზით მიღება არ აძლიერებს ჰიპოტენზიურ ეფექტს, თუმცა იწვევს დიურეზის გაძლიერებას.
ფარმაკოკინეტიკა:
	
პერორალურად მიღების შემდეგ იგი სწრაფად და მთლიანად აბსორბირდება კუჭნაწლავის ტრაქტიდან. საკვების მიღება რამდენადმე აფერხებს პრეპარატის შეწოვას, თუმცა არ ახდენს გავლენას ნივთიერების შეწოვის მოცულობაზე. Cmax სისხლის პლაზმაში აღინიშნება პრეპარატის ერთჯერადი დოზის პერორალურად მიღებიდან 12 საათის შემდეგ. განმეორებითი მიღების შემთხვევაში სისხლის პლაზმაში მისი კონცენტრაციის მერყეობა ორი დოზის მიღებებს შორის ინტერვალში მცირდება. პრეპარატის 79% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. წონასწორული მდგომარეობა ინდაპამიდის რეგულარული მიღებიდან 7 დღის შემდეგ აღინიშნება. ინდაპამიდის განმეორებითი მიღებისას ორგანიზმში მის კუმულაციას ადგილი არა აქვს. იგი ექვემდებარება ბიოტრანსფორმაციას და გამოიყოფა არააქტიური მეტაბოლიტების სახით, ძირითადად შარდით -70% და ფეკალიებით - 22%. T1/2 შეადგენს 14-24 საათს (საშუალოდ 18სთ-ს). თირკმელების უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში ინდაპამიდის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები არ იცვლება.
ჩვენება:
	
პრეპარატი გამოიყენება ესენციური არტერიული ჰიპერტენზიის სამკურნალოდ. დღეში 1 აბის ოდენობით (უმჯობესია დილით) და არ არის დამოკიდებული დაავადების სიმძიმის ხარისხზე.
გვერდითი მოვლენები:
	
გვერდითი მოვლენების უმრავლესობა ატარებს დოზადამოკიდებულ ხასიათს. ელექტროლიტური ბალანსის მხრივ: შესაძლოა კალიუმის დონის შემცირება და ჰიპოკალიემიის განვითარება. კლინიკური კვლევების შედეგად დადგენილ იქნა, რომ ჰიპოკალიემია აღენიშნებათ პაციენტების 10%-ს, რომლებიც იღებენ ინდაპამიდს. პრეპარატის მიღებიდან 4-6 კვირის შემდეგ კალიუმის რაოდენობის შემცირება 3.2 მმოლ/ლ-ზე ქვემოთ აღენიშნებათ პაციენტების 4%-ს, ხოლო 12 კვირის შემდეგ სისხლის პლაზმაში კალიუმის იონების კონცენტრაციის საშუალო შემცირება შეადგენს 0.23 მმოლ/ლ. შესაძლებელია ჰიპონატრიემიის განვითარება, რომლის თანმხლებია ჰიპოვოლემია, ორგანიზმის დეჰიდრატაცია და ორთოსტატული ჰიპოტონია. ძალიან იშვიათად მოსალოდნელია ორგანიზმში კალციუმის დონის მომატება. ნივთიერებათა ცვლის მხრივ: შესაძლებელია სისხლის პლაზმაში შარდოვანას და გლუკოზის რაოდენობის მომატება. სისხლმბადი ორგანოების მხრივ: - იშვიათად აღინიშნება თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, აპლასტური ანემია, აგრანულოციტოზი. საჭმლისმომნელებელი ტრაქტის მხრივ: იშვიათად აღინიშნება გულისრევა, ღებინება, პირის ღრუს სიმშრალე, ძალიან იშვიათად პანკრეატიტი. ღვიძლის უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში შესაძლებელია განვითარდეს ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათია. ალერგიული რეაქციები: პაციენტებს, რომლებსაც მიდრეკილება აქვთ ალერგიული რეაქციებისა და ბრონქოსპაზმის განვითარებისადმი შესაძლებელია აღენიშნოთ კანზე გამონაყარი პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობისას. იშვიათად: ჰემორაგიული ვასკულიტი, წითელი მგლურას გამწვავება. ცნს-ის მხრივ: იშვიათად აღინიშნება თავბრუსხვევა, ასთენია, პარესთეზიები, თავის ტკივილი (აღნიშნული სიმპტომები დოზის შემცირებასთან ერთად ნიველირდება).
უკუჩვენება:
	
პრეპარატის მიღება წინააღმდეგნაჩვენებია თირკმელებისა და ღვიძლის ფუნქციის უკმარისობის, აგრეთვე ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათიის, ჰიპოკალიემიის და სულფონამიდების წარმოებულების მიმართ მომატებული მგრძნობელობისას.
ორსულობა და ლაქტაცია:
	
ინდაპამიდის მიღება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში, მათ შორის “ფიზიოლოგიური” შეშუპების მოსახსნელად არ არის რეკომენდებული. მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული, რომ დიურეზულმა საშუალებებმა შესაძლებელია გამოიწვიონ ფეტოპლაცენტური იშემია, რაც თავის მხრივ ნაყოფის განვითარების პროცესს შეუშლის ხელს. იმის გამო, რომ ინდაპამიდი გამოიყოფა დედის რძეში, მისი ლაქტაციის პერიოდში გამოყენება არ არის რეკომენდებული.
განსაკუთრებული მითითებები:
	
შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში ინდაპამიდის მიღებისას აუცილებელია სისხლში გლუკოზის დონის კონტროლი, განსაკუთრებით ჰიპოკალიემიის არსებობისას. პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ შარდმჟავას მომატებული შემცველობა, არსებობს პოდაგრის შეტევის სიხშირის მომატების ტენდენცია. ღვიძლის უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში თიაზიდის ჯგუფის დიურეზული საშუალებების გამოყენებისას შესაძლებელია განვითარდეს ღვიძლისმიერი ენცეფალოპათია. ასეთ შემთხვევაში აუცილებელია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა. თიაზიდის ჯგუფის დიურეზული საშუალებები თავიანთ ეფექტს სრულად ამჟღავნებენ მხოლოდ ზომიერად გამოხატული თირკმელების უკმარისობისას, ან ამ უკანასკნელის არ არსებობის შემთხვევაში. (კრეატინინის შემცველობა სისხლში 25 მგ/ლ-ზე ნაკლები ან 220 მმოლ/ლ). პრეპარატით მკურნალობისას შესაძლებელია წითელი მგლურას გამწვავება. მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა სისხლის პლაზმაში ნატრიუმის იონების შემცველობის განსაზღვრა. მკურნალობის პროცესში საჭიროა ამ მაჩვენებლის რეგულარული შემოწმება, რადგანაც საწყის პერიოდში სისხლის პლაზმაში ნატრიუმის კონცენტრაციის შემცირებას თან არ ახლავს პათოლოგიური სიმპტომების გამოვლენა. ძირითადი რისკი თიაზიდური დიურეზული საშუალებებით თერაპიისას მდგომარეობს ჰიპოკალიემიის განვითარებაში, რაც კალიუმის იონების შემცირებითაა გამოწვეული, განსაკუთრებით ხანდაზმულ პაციენტებში, ღვიძლის ციროზის, ასციტის, შეშუპების და გულის იშემიური დაავადების დროს. გულის ქრონიკული უკმარისობისას საჭიროა თავიდან ავიცილოთ მოსალოდნელი ჰიპოკალიემიის (<3.4 მმოლ/ლ) განვითარება. ამ ჯგუფის პაციენტებში ჰიპოკალიემია იწვევს საგულე გლიკოზიდების ტოქსიკურობის გაზრდას და არითმიის განვითარების რისკს. ასევე მაღალი რისკის ჯგუფს მიეკუთვნებიან ბრადიკარდიის ან ელექტროკარდიოგრამაზე QT გახანგრძლივებული ინტერვალის მქონე პაციენტები. ჰიპოკალიემია, ისევე როგორც ბრადიკარდია წარმოადგენს მდგომარეობას, რომელიც ხელს უწყობს გულის არითმიის მძიმე ფორმის განვითარებას, განსაკუთრებით torsades de pointes, რომელიც ხშირად ლეტალურ გამოსავალს იწვევს. ზემოთ აღნიშნული შემთხვევების დროს აუცილებელია ხშირად განვსაზღვროთ სისხლის პლაზმაში კალიუმის იონების შემცველობა. ჰიპოკალიემიის გამოვლენისას საჭიროა ჩავატაროთ შესაბამისი მკურნალობა, ამასთან არ უნდა გამოვიყენოთ ის პრეპარატები, რომლებიც იწვევენ torsades de pointes. რითმის დარღვევის მსგავსი სიმპტომების გამოვლენისას წინააღმდეგნაჩვენებია ანტიარითმიული პრეპარატების გამოყენება, საჭიროა ხელოვნური რითმის მატარებლის იმპლანტაცია. მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული, რომ თიაზიდების ჯგუფის დიურეზული საშუალებები ამცირებენ კალციუმის იონების შარდთან ერთად გამოყოფას, რაც იწვევს ჰიპერკალციემიას. ფარისებრახლო ჯირკვლის ფუნქციის გამოკვლევის დაწყებამდე საჭიროა დროებით შევწყვიტოთ დიურეზული საშუალებების მიღება. იმ შემთხვევაში, თუ ინდაპამიდით მკურნალობისას საჭიროა საფაღარათო საშუალებების მიღება, უნდა დაინიშნოს ისეთი საშუალება, რომელიც ნაკლებად მოქმედებს ნაწლავის პერისტალტიკაზე. ინდაპამიდის და კალიუმის შემანარჩუნებელი დიურეზული საშუალებების (მათ შორის სპირონოლაქტონის, ამილორიდის, ტრიამტერენის) ერთდროული მიღებისას, შეუძლებელია სრულიად გამოირიცხოს ჰიპოკალიემიის და ჰიპერკალიემიის შესაძლო განვითარება, განსაკუთრებით შაქრიანი დიაბეტით და თირკმელების უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში. ზემოთაღნიშნულ შემთხვევაში საჭიროა სისხლში კალიუმის დონის და ელექტროკარდიოგრამის პარამეტრების შემოწმება, აუცილებლობის შემთხვევაში - მკურნალობის კორექცია. ინდაპამიდით მკურნალობის ფონზე, როდესაც აუცილებელია ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების მიღება, საჭიროა დაკარგული სითხის კომპენსაცია და თირკმელების ფუნქციის შემოწმება. იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული პრეპარატების მაღალი დოზით გამოყენებისას მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული, რომ ინდაპამიდის დიურეზული ეფექტი ზრდის თირკმელების უკმარისობის განვითარების საშიშროებას. იოდის შემცველი რენტგენოკონტრასტული პრეპარატების მიღებამდე აუცილებელია აღვადგინოთ დაკარგული სითხე. სპორტსმენებში პრეპარატის მიღებისას შესაძლებელია დოპინგ-კონტროლზე მივიღოთ დადებითი შედეგი. სატრანსპორტო საშუალებათა მართვის უნარზე ზემოქმედება: მიუხედავად იმისა, რომ ინდაპამიდის შემადგენლობაში შემავალი კომპონენტები უარყოფითად არ მოქმედებენ ფსიქომოტორულ რეაქციაზე, მაინც მხედველობაში უნდა ვიქონიოთ, რომ რიგ შემთხვევებში არტერიული წნევის დაქვეი-თების გამო მოსალოდნელია ინდივიდუალური რეაქციები (განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში ან რამოდენიმე ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატის კომბინირებისას). ასეთ შემთხვევებში შესაძლებელია დაქვეითდეს მანქანა-დანადგარების მართვის უნარი. ამის გამო არ არის მიზანშეწონილი ისეთი სამუშაოების შესრულება, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მაღალ კონცენტრციას.
ჭარბი დოზირება:
	
ინდაპამიდი ძალიან მაღალ დოზებშიც კი (40 მგ-მდე, რაც თერაპიულ დოზას 27ჯერ აღემატება) არ ახდენს ტოქსიკურ ზემოქმედებას. სიმპტომები: ზოგჯერ შესაძლებელია ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა (ჰიპონატრიემია, ჰიპოკალიემია), გულისრევა, ღებინება, არტერიული ჰიპოტენზია, კრუნჩხვები, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, გონების გაფანტვა, პოლიურია ან ოლიგურია, რომელიც მთავრდება ანურიით. მკურნალობა: საჭიროა კუჭის ამორეცხვა, გააქტივებული ნახშირის გამოყენება, შემდგომში ნორმალური წყალ-მარილოვანი ცვლის აღდგენა.
ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან:
	
თიაზიდური ჯგუფის დიურეზული საშუალებებისა და ლითიუმის პრეპარატების ერ-თდროული მიღება იწვევს სისხლის პლაზმაში ლითიუმის კონცენტრაციის მომატებას, რაც შეიძლება გახდეს ჭარბი დოზირების მიზეზი. დიურეზული საშუალებებისა და ასთემიზოლის, ბეპრიდილის, ერითრომიცინის, პენტამიდინის, სულტოპრიდის, ტერფენადინის, ვინკამინის კომბინაციისას არსებობს torsades de pointes განვითარების შესაძლებლობა. ამ მდგომარეობას ხელს უწყობს ჰიპოკალიემია, ბრადიკარდია ან QT გახანგრძლივებული ინტერვალი. არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (სისტემური გამოყენების) და ინდაპამიდის კომბინირების შემთხვევაში შესაძლებელია ამ უკანასკნელის ჰიპოტენზიური მოქმედების დაქვეითება. მნიშვნელოვანი რაოდენობით სითხის დაკარგვის შემთხვევაში შესაძლებელია თირკმელების მწვავე უკმარისობის განვითარება (გორგლოვანი ფილტრაციის მკვეთრი დაქვეითების გამო). ინდაპამიდის და ჰიპოკალიემიის გამომწვევი პრეპარატების, აგრეთვე ტეტრაკოზაქტიდის და საფაღარათო საშუალებების ერ-თდროული მიღებისას არსებობს ჰიპოკალიემიის წარმოშობის საშიშროება. გლუკოკორტიკოიდული საშუალებებისა და თიაზიდური დიურეზული საშუალებების ერ-თდროული მიღებისას აღინიშნება ჰიპოტენზიური ეფექტის შემცირება, რაც განპირობებულია წყლისა და ნატრიუმის იონების შეკავებით გლუკოკორტიკოიდული საშუალებების მოქმედების ზეგავლენით. ბაკლოფენისა და არიფინის კომბინაცია ზრდის ჰიპოტენზიურ ეფექტს. ინდაპამიდისა და ანგიოტენზინ-მაკონვერტირებელი ფერმენტის ინჰიბიტორების კომბინაციისას აღინიშნება ჰიპონატრიემიის განვითარების საშიშროება. ინდაპამიდისა და ანტიარითმული საშუალებების კომბინირება, რომლებსაც შეუძლიათ გამოიწვიონ torsades de pointes, იზრდება ამ სახის არითმიის განვითარების რისკი (მაგ. ქინიდინი,ამიოდარონი, დიზოპირამიდი, სოტალოლი). დიურეზულ საშუალებებთან და მეტფორმინთან კომბინაციისას შეიძლება განვითარდეს რძემჟავა აციდოზი, რომელიც გამოწვეულია თირკმელების უკმარისობით და განპირობებულია დიურეზული საშუალებების მოქმედებით (განსაკუთრებით “მარყუჟოვანი”). ინდაპამიდისა და იმიპრამინის ტიპის ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების ერთდროული მიღებისას აღინიშნება ჰიპოტენზიური მოქმედების გაძლიერება და ორთოსტატული ჰიპოტენზიის განვითარების საშიშროება. ინდაპამიდისა და ციკლოსპორინის ერთდროული მიღებისას შესაძლებელია სისხლის პლაზმაში კრეატინინის შემცველობის გაზრდა, რასაც შეიძლება ადგილი ჰქონდეს წყლისა და ნატრიუმის იონების ნორმალური შემცველობისას. კალციუმის მარილებისა და თიაზიდური დიურეზული საშუალებების ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია ჰიპერკალციემიის განვითარება, რაც გამოწვეულია კალციუმის იონების ექსკრეციის შემცირებით შარდში.







facebook
© შპს “საინფორმაციო-სამედიცინო სამსახური”
თბილისი, ჭავჭავაძის გამზ. 55
+(032)2 252272
infomis04@gmail.com
info@mis.ge

Page generation time: 0. 020896029 sec.