| უნიფიცირებული დასახელება: | ამინოგლუტეთიმიდიAminoglutethimide | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
L02BG01 | L სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატები და იმუნომოდულატორები | ||
| 02 სიმსივნის საწინააღმდეგო ჰორმონული პრეპარატები | |||
| B ჰორმონების ანტაგონისტები და მათი ანალოგები | |||
| G ფერმენტების ინჰიბიტირები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | ამინოგლუტეთიმიდი წარმოადგენს სტეროიდული ჰორმონების სინთეზის ინჰიბიტორს. იგი თრგუნავს ქოლესტერინის გარდაქმნას BD-5-პრეგნენოლონში და ხელს უწყობს ყველა ჰორმონულად აქტიური სტეროიდების სინთეზის დაქვეითებას. ფერმენტ არომატაზას ინჰიბირებით, ამინოგლუტეთიმიდი იწვევს გლუკოკორტიკოიდების, მინერალოკორტიკოიდების, ესტროგენების და ანდროგენების სინთეზის ინჰიბირებას. მისი თერაპიული ეფექტის რეალიზაციაში მნიშვნელოვან როლს ასრულებს პერიფერიულ ქსოვილებში ანდროგენების გარდაქმნის დათრგუნვა ესტროგენებად. თირკმელზედა ჯირკლის ქერქის ნორმალური ფუნქციის პირობებში ამინოგლუტეთიმიდის მოქმედებით გამოწვეული კორტიკოსტეროიდების პროდუქციის შემცირება ნაწილობრივ კორეგირებას განიცდის ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის სეკრეციის რეაქტიული მომატებით. პრეპარატი დამთრგუნველად მოქმედებს ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციაზე (თიროქსინის სინთეზზე). | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | 250 მგ 2 აბის პერორალური მიღების შემდეგ მისი მაქსიმალური კონცენტრცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 1-2 საათის შემდეგ და შეადგენს 6 მკგ/მლ-ში. პრეპარატის დღეღამური დოზით - 1000 მგ - რამოდენიმე კვირის განმავლობაში მიღების შემდეგ მისი კონცენტრაცია პლაზმაში შეადგენს 11.5 მკგ/მლ-ში. ამინოგლუტეთიმიდის 21-25% უკავშირდება პლაზმის ცილებს. მკურნალობის დასაწყისში პრეპარატის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 13 საათს, ხოლო 6 კვირიანი გამოყენების შემდეგ მცირდება 7 საათამდე. ამინოგლუტეთიმიდი მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში. ძირითად მეტაბოლიტს წარ მოადგენს N-აცეტილამინოგლუტეთიმიდი. პრეპარატის მიღებული დოზის 34-54% ელიმინირდება შარდით უცვლელი სახით, ხოლო 4-25% მეტაბოლიტების სახით. | ||
| ჩვენება: | სარძევე ჯირკვლის მეტასტაზირებული კიბო ავამყოფებში პოსტმენოპაუზის პერიოდ-ში, ან ოვარიექტომიის შემდეგ. წინამდებარე ჯირკვლის მეტასტაზირებული კიბოს პალიატიური მკურნალობა. იცენკო-კუშინგის სინდრომი, რომელიც გამოწვვულია: - თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის სიმსივნით (ადენომა ან კარცინომა); - თიკრმელზედა ჯირკვლის ქერქის ჰიპერპლაზია; -ექტოპური ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის სინდრომი. ავადმყოფებში იცენკო-კუშინგის სინდრომით მამომიტი ინიშნება: - პრემედიკაციის მიზნით ქირურგიული ჩარევის წინ; - რეციდივების სამკურნალოდ სუბტოტალური ადრენალექტომიის შემდეგ; - არაოპერაბელური შემთხვევები. კარგი შედეგი აღინიშნება პრეპარატის გამოყენებისას ავადმყოფებში ჰიპერალდოსტერონიზმით. | ||
| უკუჩვენება: | - მომატებული მგრძნობელობა ამინოგლუტეთიმიდის ან გლუტეთიმიდის მიმართ; - ინდუცირებული პორფირია - ორსულობა. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი: ამინოგლუტეთიმიდის გამოყენება ორსულობის პერიოდში წინააღმდეგნაჩვენებია. არსებობს მონაცემები იმის შესახებ, რომ პრეპარატის გამოყენება ორსულ ქალებში იწვვვს ახალშობილებში ცრუ ჰერმაფროდიტიზმის განვითარებას. ამიტომ პრეპარატის დანიშვნისას რეპროდუქციის ასაკში მყოფ ქალებ-ში ორსულობა უნდა გამოირიცხოს. ამგვარად ამ პერიოდში რეკომენდებულია ჩახახვის საწინააღმდეგო არაჰორმონული საშუალებების გამოყენება. | ||
| ჭარბი დოზირება: | ამინოგლუტეთიმიდის ჭარბი დოზირების შემთხვევაში ვითარდება მოვლენები, რომლებიც განპირობებულია პრეპარატის მოქმედებით თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქზე და ცნს-ზე: ძილიანობა, ლეთარგია, თავბრუსხვევა, ატაქსია, კომა, სუნთქვის დათრგუნვა, ჰიპერვენტილაცია, ჰიპოტენზია. ასეთ შემთხვევაში ტარდება შემდეგი ღონისძიებები: -კუჭის ამორეცხვა, აუცილებელია სიფრთხილე კომატოზურ ამინოგლუტეთიმიდის ჭარბი დოზირების შემთხვევაში ვითარდება მოვლენები, რომლებიც განპირობებულია პრეპარატის მოქმედებით თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქზე და ცნს-ზე: ძილიანობა, ლეთარგია, თავბრუსხვევა, ატაქსია, კომა, სუნთქვის დათრგუნვა, ჰიპერვენტილაცია, ჰიპოტენზია. ასეთ შემთხვევაში ტარდება შემდეგი ღონისძიებები: -კუჭის ამორეცხვა, აუცილებელია სიფრთხილე კომატოზურ მდგომარეობაში მყოფ ავადმყოფებთან; - გლუკოკორტიკოიდის - ჰიდროკორტიზონის - ინტრავენური შეყვანა; - პლაზმის მოცულობის გაზრდა; - ოქსიგენოთერაპია; - ვაზოაქტიური პრეპარატების ინტრავენური შეყვანა, მაგალითად, ნორადრენალინის: - აუცილებლობის შემთხვევაში ხელოვნური სუნთქვა. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | ამინოგლუტეთიმიდი იწვევს ღვიძლის ფერმენტების ინდუქციას, რაც აჩქარებს მის მეტაბოლიზმს და სხვა პრეპარატების დაშლას, მათ შორის სინთეზური გლუკოკორტიკოიდების, როგორიცაა: დექსამეტაზონი, პერორალური ანტიდიაბეტური საშუალებები და ანტიკოაგულანტები. აუცილებლობის შემთხვევაში აღნიშნული პრეპარატების დოზები უნდა გაიზარდოს | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | პრეპარატის კარგი ამტანობის მიზნით მკურნალობა იწყება მისი დაბალი დოზებით, მათი თანდათანობითი გაზრდით. ტაბლეტების მიღება რეკომენდებულია ჭამის დროს. სარძევე ან წინამდებარე ჯირკვლების მეტასტაზირებული კიბო: საწყისი დღეღამური დოზა (125 მგ 2-ჯერ დღეში) ყოველ კვირას იზრდება 250 მგ-ით მაქსიმალურ ტოლერანტულ დოზამდე, რომელიც არ აღემატება 1000 მგ-ს დღეში. სარძევე ან წინამდებარე ჯირკვლების კიბოს მკურნალობის დრის ამინოგლუტეთიმიდი ინიშნება კომბინაციაში გლუკოკორტიკოიდებთან, რაც იწვევს ენდოგენური კორტიკოსტეროიდების ბიოსინთეზის შემცირების კომპენსირებას, რომელიც გამოწვეულია ამინოგლუტეთიმიდით. ჩანაცვლებითი თერაპიის სახით ინიშნება ჰიდროკორტიზონი დღეღამური დოზიი 30 მგ (დილას 20 მგ და სადილის შემდეგ/საღამოს 10 მგ), ან კორტიზონის აცეტატი დღეღამური დოზი 37.5 მგ (25 მგ დილას და 12.5 მგ სადილის შემდეგ), ვინაიდან მამომიტი მათ დაშლაზე არ მოქმედემს. სინთეზური კორტიკოსტეროიდები, როგორიცაა: დექსამეტაზონი, პრედნიზონი ან პრედნიზოლონი ნაკლებად მისაღებია, ვინაიდან ამინოგლუტეთიმიდი აჩქარებს მათ დაშლას, რაც აძნელებს დოზის განსაზღვრას. დოზირების რეკომენდებული სქემა: - პირველი კვირა 1/2 აბი 2-ჯერ დღეში (250 მგ) 8-9 საათზე და 16-18 საათზე; - მეორე კვირა: 1 აბი 2-ჯერ დღეში (500 მგ) 8-9 საათზე და 16-18 საათზე: - მესამე კვირა: 1 აბი 3-ჯერ დღეში (750 მგ) 8-9 საათზე, 12-14 საათზე და 15- 18 საათზე; მეოთხე კვირა და შემდგომში: 1 აბი 4 ჯერ დღეში (1000 მგ) 8-9 საათზე, 1214 საათზე, 16-18 საათზე და 20-22 საათზე. იცენკო-კუშინგის სინდრომი თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ადენომის არსებობის შემთხვევაში პლაზმაში კორტიზოლის დონის ნორმალიზაციის მიზნით საკმარისია ამინოგლუტეთიმიდის დოზა -250 მგ 2-3 ჯერ დდეში. თირკმელზეღა ჯირკვლის კარცინომის დროს პლაზმაში კორტიზოლის დონის ნორმალიზაციის მიზნით საკმარისია ამინოგლუტეთიმიდის 250 მგ 2-4ჯერ დღეში. ექტოპური ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის სინდრომის დროს ინიშნება 250 მგ 4-7 ჯერ დღეში. ამინოგლუტეთიმიდის გამოყენებისას იცენკო-კუშინგის სინდრომის დროს აუცილებელია კორტიზოლის დონის რეგულარული განსაზღვრა სისხლის პლაზმაში, რაც სა-ჭიროებს პრეპარატის დოზის შესაბამის კორეგირებას. ცალკეულ შემთხვევაში ჩნდება კორტიკოსტეროიდებით ჩანაცვლებითი თერაპიის აუცილებლობა. ჰიპერალდოსტერონიზმი ინიშნება 250 მგ 3-6-ჯერ დღეში. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | პრეპარიტის მიმართ ტოლერანტობის მხრივ არსებობს ინდივიდუალური სხვაობა. მძიმე გვერდითი მოვლენების განვითარებისას (საერთო სისუსტე, კანზე გამოხატული გამონაყარი, კორტიზოლის დაბალი კონცენტრაცია პლაზმაში) ამინოგლუტეთიმიდის დოზა მცირდება ან მკურნალობა დროებით წყდება. შედარებით ხშირად აღინიშნება ცვლილებები ცნს-ის მხრივ: ძილიანობა, ლეთარგია, თუმცა 6-8 კვირის შემდეგ აღნიშნული მოვლენები ქრება. ატაქსია აღინიშნება პრეპარატის მაღალი დოზების გამოყენებისას. ცვლილებები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, დიარეა აღინიშნება იშვიათად და დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე. გამონაყარი, რომელიც არ არის დამოკიდებული პრეპარატის დოზაზე და თან ახლავს სხეულის ტემპერატურის მომატება, აღინიშნება პირველი 7-14 დღის განმავლობაში. მისი ხანგრძლივობა შეადგენს 7-10 დღეს, რის შემდეგ გამონაყარი კანზე ქრება. პრეპარატი დამთრგუნველად მოქმედებს სისხლმბად ფუნქციაზე, იწვევს ლეიკოპენიას, აგრანულოციტოზს, პანციტოპენიას ან თრომბოციტიპენიას. ამინოგლუტეთიმიდი დამთრგუნველად მოქმედებს ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციაზე. ალდოსტერონის სინთეზის ინჰიბირება იწვევს ჰიპონატრიემიას, ჰიპოტენზიას და თავბრუსხვევას. აღინიშნება ცრუ ჰერმაფროდიტიზმის შემთხვევები ახალშობილებში, რომელთა დედები იღებდნენ მამომიტს. გამა-გლუტამილტრანსფერაზას კონცენტრაციის მომატება, რომელიც განპირობებულია ამინოგლუტეთიმიდის უნარით გამოიწვიოს არაღვიძლისმიერი ფერმენტების ინდუქცია, რაც ღვიძლის დაზიანებაზე არ მიუთითებს. შესაძლებელია ქოლესტაზური ტიპის ღვიძლის დაზიანება, რაც ვლინდება ქავილით მიმდინარე გამონაყარით. თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობის განვითარება წარმოადგენს ყველაზე მძიმე გვერდით მოვლენას. გლუკოკორტიკოიდების და ამინოგლუტეთიმიდის ერთდროული გამოყენება ამცირებს მისი განვითარების ალბათობას. არსებობს ალერგიული ალვეოლიტების ცალკეული შემთხვევები (ფილტვების ეოზინოფილური ინფილტრატი). ასეთ შემ-თხვევაში მკურნალობა ამინოგლუტეთიმიდით დაუყოვნებლივ წყდება. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | ამინოგლუტეთიმიდის გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ასპარტატამინოტრანსფერაზას, ტუტოვანი ფოსფატაზას და ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატება, რის გამოც სა-ჭიროა მამომიტით მკურნალობის დროს მა-თი რეგულარული მონიტორინგი. ამინოგლუტეთიმიდი სიფრთხილით ინიშნება ავადმყოფებში ღვიძლის და თირკმელების ფუნქციის დარღვევით. ამინოგლუტეთიმიდით მკურნალობის დროს აუცილებელია არტერიული წნევის, ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის და სისხლის სურათის მონიტორინგი. პირველი 2-3 თვის განმავლობაში სისხლის ანალიზი კეთდება ყოველ 2 კვირაში ერთხელ. სისხლმბადი ფუნქციის დათრგუნვის შემთხვევაში აუცილებელია პრეპარატის მოხსნა. ავადმყოფებ-ში ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დაქვეითებით, თუ თიროქსინის კონცენტრაციის შემცირება არ კომპენსირდება თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციის რეაქტიული მომატებით, ინიშნება ჩანაცვლებითი თერაპია თირეოიდული პორმონით. ამინოგლუტე-თიმიდი იწვევს ალდოსტერონის სინთეზის დათრგუნვას, რაც განაპირობებს ჰიპონატრიემიას, ჰიპოტენზიას და თავბრუსხვევას. ასეთ შემთხვევაში დამატებით ინიშნება მინერალოკორტიკოიდი, მაგალითად, ფლუდროკორტიზონი (0.1-0.15 მგ ყოველდღიურად ან დღეგამოშვებით). ხშირად მკურნალობის დასაწყისში აღინიშნება გამონაყარი კანზე. თუ იგი არ გაივლის 5-8 დღის განმავლობაში პრეპარატის მიღება უნდა შეწყდეს, ან გაიზარდოს კორტიკოსტეროიდის დოზა. სარძევე ან წინამდებარე ჯირკვლის კიბოს მკურნალობისას, თუ გლუკოკორტიკოიდების ჩანაცვლებიოი თერაპია იწვევს იცენკოკუშინგის სინდრომის მსგავს სიმპტომებს, აუცილებელია გლუკოკორტიკოიდის დოზის შემცირება. ამინოგლუტეთიმიდის გამოყენება, განსაკუთრებით მკურნალობის დასაწყისში, აქვეი-თებს ყურადღების კონცენტრაციას ავტომობილის მართვის და მექანიზმებთან მუშაობის დროს. |
Page generation time: 0. 021150698 sec.
