| უნიფიცირებული დასახელება: | ლიდოკაინიLidocaine | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
S01HA07 | S პრეპარატები გრძნობის ორგანოების დაავადებების მკურნალობისათვის | ||
| 01 პრეპარატები თვალის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| H ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებები | |||
| A ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებები | |||
R02AD02 | R სასუნთქი სისტემა | ||
| 02 პრეპარატები ყელის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| A პრეპარატები ყელის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| D ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებები | |||
S02DA01 | S პრეპარატები გრძნობის ორგანოების დაავადებების მკურნალობისათვის | ||
| 02 პრეპარატები ყურის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| D სხვა პრეპარატები ყურის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| A ანალგეზიური და საანესთეზიო საშუალებები | |||
N01BB02 | N ნერვული სისტემა | ||
| 01 საანესთეზიო საშუალებები | |||
| B პრეპარატები ადგილობრივი ანესთეზიისათვის | |||
| B ამიდები | |||
C05AD01 | C გულ-სისხლძარღვთა სისტემა | ||
| 05 ანგიოპროტექტორები | |||
| A ადგილობრივი გამოყენების პრეპარატები ბუასილის მკურნალობისათვის | |||
| D საანესთეზიო საშუალებების შემცველი პრეპარატები | |||
C01BB01 | C გულ-სისხლძარღვთა სისტემა | ||
| 01 პრეპერატები გულის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| B I და III კლასის ანტიარითმიული პრეპარატები | |||
| B IB კლასის ანტიარითმიული პრეპარატები | |||
D04AB01 | D დერმატოლოგია | ||
| 04 პრეპარატები ქავილის მკურნალობისათვის (ანტიჰისტამინური პრეპარატების და საანესთეზიო საშუალებების ჩათვლით) | |||
| A პრეპარატები ქავილის მკურნალობისათვის (ანტიჰისტამინური პრეპარატების და საანესთეზიო საშუალებების ჩათვლით) | |||
| B ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებები გარეგანი გამოყენებისათვის | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | ლიდიკაინი წარმოადგენს საანესთეზიო და I ბ ჯგუფის ანტიარითმულ საშუალებას. პრეპარატს გააჩნია მემბრანომასტაბილიზებელი მოქმედება. ნატრიუმის არხების ბლოკირებით იგი თრგუნავს ნატრიუმის იონების შეღწევას ნერვული უჯრედის მემბრანაში, რის გამოც მცირდება სწრაფი დეპოლარიზაციის ფაზის სიჩქარე და მოქმედების პოტენციალის ამპლიტუდა, რაც განაპირობებს აგზნების გატარების შემცირებას. მიოკარდში პრეპარატი თრგუნავს ექტოპური კერების აქტივობას ძირითადად პარკუჭებში, პრაქტიკულად არ თრგუნავს მიოკარდის შეკუმშვის ძალას. ამავე დროს, იგი ხელს უწყობს მიოკარდის უჯრედებიდან კალიუმის იონების გამოსვლას და აჩქარებს უჯრედული მემბრანების რეპოლარიზაციის პროცესს, ამოკლებს მოქმედების პოტენციალის და ეფექტური რეფრაქტერული პერიოდის ხანგრძლივობას. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | მისი შეყვანისას სისხლის პლაზმაში პრეპარატის Cmax აღინიშნება 10-20 წთ-ის შემდეგ. პლაზმის ცილებს უკავშირდება ლიდოკაინის 50%. იგი კარგად ნაწილდება გულის, თირკმელების, ღვიძლის, ელენთის, თავის ტვინის ქსოვილში, კუნთებში და ცხიმოვან ქსოვილში. აღწევს პლაცენტურ ბარიერში, მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში აქტიური მეტაბოლიტების წარმოქმნით, რომლებიც გამოიყოფიან შარდით. მისი ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1-3 სთ-ს. | ||
| ჩვენება: | ადგილობრივი ანესთეზიისათვის ქირურგიაში, მეან-გინეკოლოგიაში, სტომატოლოგიაში ლიდოკაინი გამოიყენება ადრენალინთან ერთად. ლიდოკაინის 1% და 2% ხსნარს ცალკე იყენებენ იმ შემთხვევაში, როდესაც ადრენალინის სისტემური მოქმედება არ არის სასურველი (მომატებული მგრძნობელობა ადრენალინის მიმართ, არტერიული ჰიპერტენზია, შაქრიანი დიაბეტი, გლაუკომა). თერაპიული მიზნებისათვის გამოიყენება 0,5-1% ხსნარი, რომელიც კარგად უზრუნველყოფს ნერვულ ბლოკადას სხვადასხვა სახის ტკივილის სინდრომის დროს: ლუმბაგო, რადიკულიტი, ტკივილი ზურგის არეში, მშობიარობის დროს, ღვიძლისა და თირკმელების ჭვალის შემთხვევაში. კარდიოლოგიაში პრეპარატი გამოიყენება ვენტრიკულური პაროქსიზმული ტაქიკარდიის და პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლების კუპირებისათის მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის, სხვადასხვა გენეზის პარკუჭოვანი ექსტრასისტოლების სამკურნალოდ ქირურუგიული ჩარევის და რითმის წამყვანის იმპლანტაციის დროს; პარკუჭოვანი არითმიების მოსახსნე ლად საგულე გლიკოზიდების ჭარბი დოზირებისას. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | ცნს-ის მხრივ: შესაძლებელია თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, შფოთვა, ეიფორია, ყურებში შუილი, ენისა და პირის ღრუს დაბუჟება, მეტყველების მოშლა და მხედველობის დარღვევა. ჭარბი დოზირების შემთხვევაში - დეზორიენტაცია, კრუნჩხვები, ტრემორი. სუსტად გამოხატული გვერდითი მოვლენები ქრება მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ; ჰიპოტონია, ბრადიკარდია, ატრიოვენტრიკულური გამტარებლობის დარღვევა. | ||
| უკუჩვენება: | გულის მძიმე უკმარისობა ხანდაზმულ პაციენტებში, II და III ხარისხის ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, მკვეთრად გამოხატული ბრადიკარდია, კარდიოგენური შოკი, მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ, ანამნეზში ეპილეფსიური კრუნჩხვები, რომელიც გამოწვეულია ლიდოკაინის გამოყენებით, ღვიძლის ფუნქციის გამოხატული დარღვევა. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | მხრის და გავის წნულების ანესთეზიისათვის იყენებენ 1% ხსნარის 20 მლ ან 2% ხსნარის 10 მლ. კიდურების, ცხვირის, ყურის, სასქესო ორგანოს ანესეზიისათვის და ასევე ინტრავენურად დასაშვებია პრეპარატის 2% ხსნარის 2-3 მლ შეყვანა ადრენალინის გარეშე. გამტარი ანესთეზიისათვის - 2% ხსნარის 5-10 მლ. ხსნარის განზავებისას მისი ტოქსიკურობა მცირდება. ლიდოკაინის საინექციო ხსნარის მაქსიმალური რაოდენობა: ხსნარის კონცენტრაცია %-ში: 0.125, ლიდოკაინის ხსნარის ოდენობა მლ-ში: 300; ხსნარის კონცენტრაცია 0.25%, ლიდოკაინის ხსნარის ოდენობა - 100მლ; ხსნარის კონცენტრაცია 0.5%, ლიდოკაინის ხსნარის ოდენობა - 40მლ; ხსნარის კონცენტრაცია 1%, ლიდოკაინის ხსნარის ოდენობა - 20მლ; ხსნარის კონცენტრაცია 2%, ლიდოკაინის ხსნარის ოდენობა - 10მლ; საჭიროებისას ადგილობრივი ანესთეზიისათვის წარმოებს ლიდოკაინის და ადრენალინის ხსნარების კომბინირება. ლიდოკაინის მაქსიმალური დოზის გამოყენება შეიძლება დღეში ერთხელ. კარდიოლოგიაში: პარკუჭოვანი ექსტრასისოლიის და ტაქიკარდიის კუპირებისათვის ლიდოკაინის 2% ხსნარი შეჰყავთ ვენაში დოზით 50-100 მგ (საშუალოდ 80 მგ), რის შემდეგაც მიმართავენ პრეპარატის ინფუზიას სიჩქარით 4 მგ/წთ-ში 30 წთ-ის განმავლობაში, შემდგომში - 2 მგ/წთ სიჩქარით 2 სთ-ის განმავლობაში. დამატებით ინფუზიას შემდგომში აწარმოებენ სიჩქარით 1 მგ/წთ პაციენტის მდგომარეობის გაუმჯობესებამდე. ინფუზიის ხანგრძლივობა ჩვეულებრივ შეადგენს 24-36 სთ-ს. ინტრავენური ინფუზიისათვის ლიდოკაინის 2% ხსნარს ხსნიან ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში (0,2% ხსნარის მისაღებად 2% ხსნარის 6 მლ იხსნება ნატრიუმის ქლორიდის 60 მლ ხსნარში. დღეღამის განმავლობაში შეყვანილი ხსნარის საერთო მოცულობა შეადგენს 1200 მლ). | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | ტრემორის, კრუნჩხვების შემთხვევაში საჭიროა სწრაფი მოქმედების ბარბიტურატის - ფენობარბიტალის ან ბენზოდიაზეპინების - დიაზეპამის შეყვანა. თუ საანესთეზიოდ იყენებენ ლიდოკაინის მაღალ დოზებს, მის გამოყენებამდე 1 საათით ადრე საჭიროა ბარბიტურატის შეყვანა. ჰიპოტონიის დროს ინტრავენურად შეჰყავთ სიმპათომიმეტური საშუალებები, ხოლო ბრადიკარდიის დროს - ინტრავენურად ატროპინი 0,5-1 მგ. აუცილებლობის შემთხვევაში ავადმყოფი გადაჰყავთ ხელოვნურ სუნთქვაზე. გულის გაჩერებისას საჭიროა გულის პირდაპირი მასაჟი. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | ლიდოკაინის და ბეტა-ადრენობლოკატორების ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია ლიდოკაინის ეფექტის (მათ შორის ტოქსიკურის) გაძლიერება, რაც მოითხოვს მისი დოზის შემცირებას. არა რაციონალურად ითვლება ლიდოკაინის კომბინირება ამიოდარონთან, აიმალინთან, ქინიდინთან, ვერაპამილთან, დიფენინთან მათი კარდიოდეპრესული ეფექტების გაძლიერების გამო ლიდოკაინის და ნოვაკაინამიდის კომბინირებით შესაძლოა ცნს-ის აგზნება და ჰალუცინაციები. ლიდოკაინის მოქმედების ფონზე ჰექსენალის და თიოპენტალის შეყვანა იწვევს სუნთქვის დათრგუნვას. მაო-ს ინჰიბიტორები აძლიერებენ ლიდოკაინით გამოწვეულ ანესთეზიას. მაო-ს ინჰიბიტორების მიღებისას არ არის რეკომენდებული ლიდოკაინის პარენტერული შეყვანა. პოლიმიქსინ B-თან ლიდოკაინის ერთდროული შეყვანა თრგუნავს ნერვ-კუნთოვან გადაცემას და სუნთქვას. ლიდოკაინის და საძილე ან სედატიური საშუალებების კომბინირებით ძლიერდება ცნს-ის დათრგუნვა. ციმეტიდინი ზრდის სისხლის პლაზმაში ინტრავენურად შეყვანილი ლიდოკაინის კონცენტრაციას, ვინაიდან გამოდევნის მას პლაზმის ცილებთან კავშირიდან და აგრეთვე აფერხებს მის ინაქტივაციას ღვიძლში. ამიტომ ამ დროს რეკომენდებულია ლიდოკაინის დოზის შემცირება. |
Page generation time: 0. 026364119 sec.
