| უნიფიცირებული დასახელება: | პიოგლიტაზონიPyoglitazone | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
A10BG03 | A საჭმლის მომნელებელი ტრაქტი და ნივთიერებათა ცვლა | ||
| 10 პრეპარატები შაქრიანი დიაბეტის მკურნალობისათვის | |||
| B პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატები | |||
| G ტიაზოლიდინედიონები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | იგი თიაზოლიდინდიონის ჯგუფის პერორალური ჰიპოგლიკემიური პრეპარატია, რომლის მოქმედების მექანიზმი დამოკიდებულია ინსულინის სეკრეციის სტიმულირებაზე. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | შეწოვა: უზმოზე მიღებისას პიოგლიტაზონი სისხლის შრატში აღინიშნება 30 წუ-თის შემდეგ, ხოლო მის მაქსიმალურ კონცენტრაციას ადგილი აქვს მიღებიდან 2 საათის შემდეგ. მეტაბოლიზმი: პიოგლიტაზონი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება ჰიდროქსილირების და დაჟანგვის რეაქციებით მეტაბოლიტების წარმოქმნით. გამოყოფა: პერორალური მიღების შემდეგ პიოგლიტაზონის დოზის 15%-30% აღინიშნება შარდში. თირკმელებით ელიმინირდება პიოგლიტაზონის ძალიან მცირე რაოდენობა, პრეპარატი ძირითადათ გამოიყოფა მეტაბოლიტების და კონიუგატების სახით. | ||
| ჩვენება: | რეკომენდებულია II ტიპის (ინსულინდამოუკიდებული) შაქრიანი დიაბეტის სამკურნალოდ, როგორც დამატებითი საშუალება დიეტოთერაპიასთან და ფიზიკურ ვარჯიშებთან ერთად. გამოიყენება როგორც მონოთერაპიის, ასევე კომბინირებული სახით სულფანილშარდოვანას წარმოებულებთან, მეტფორმინთან ან ინსულინთან ერთად არაეფექტური დიეტოთერაპიის და ფიზიკური ვარჯიშების დროს. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | მისი მიღება რეკომენდებულია ერთხელ დღეში. პრეპარატის დოზას განსაზღვრავს ექიმი. მონოთერაპია: პრეპარატით მონოთერაპია პაციენტებში, რომელთაც არ აღენიშნებათ დაავადების. კომპენსაცია დიეტოთერაპიის და ფიზიკური ვარჯიშების შემდეგ, შეიძლება დაწყებულ იქნას 15 ან 30 მგ დოზით ერთხელ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში შესაძლებელია დოზის გაზრდა 45 მგ-მდე ერთხელ დღეში. მონოთერაპიის არაეფექტურობის შემთხვევეაში, საჭიროა კომბინირებული თერაპიის ჩატარება. კომბინირებული თერაპია: 1. სულფანილშარდოვანას წარმოებულები: პიოგლიტაზონის და სულფანილშარდოვანას წარმოებულების კომბინირებისას პრეპარატის დოზა შეიძლება შეადგენდეს 15 მგ ან 30 მგ ერთხელ დღეში. ჰიპოგლიკემიის განვითარებისას საჭიროა სულფანილ-შარდოვანას წარმოებულების დოზის შემცირება. 2. მეტფორმინი: მეტფორმინის და პიოგლიტაზონის კომბინირებისას ამ უკანასკნელის დოზა შეადგენს 15 მგ ან 30 მგ დღეში. ასეთი კომბინირებისას ნაკლებად შესაძლებელია ჰიპოგლიკემიის განვითარება. 3. ინსულინი: ინსულინთან კომბინირებისას პრეპარატის დოზა შეადგენს 15 მგ ან 30 მგ დღეში ერთხელ. ჰიპოგლიკემიის განვითარების შემთხვევაში ან პლაზმაში გლუკოზის კონცენტრაციის შემცირების დროს, ინსულინის დოზა შემცირებული უნდა იქნას 10-25%-ით. დოზის შემდგომში კორექცია ინდივიდუალურია. მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა: მონოთერაპიის დროს მაქსიმალური რეკომენდებული დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 45 მგ დღეღამეში. კომბინირებული თერაპიის დროს პიოგლიტაზონის მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 30 მგ დღეღამეში. თირკმელების უკმარისობის დროს არ არის საჭირო დოზის კორეგირება. არ მოიპოვება მონაცემები მისი გამოყენების შესახებ 18 წლამდე, რის გამოც არ არის რეკომენდებული პრეპარატის გამოყენება ბავშვებში შაქრიანი დიაბეტით. მონაცემები ასევე არ მოიპოვება სხვა თიაზოლიდინდიონის ჯგუფის პრეპარატებთან კომბინირების შესახებ. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ ერთდროულად პიოგლიტაზონის და ინსულინის კომბინაციას, შესაძლებელია ჰიპოგლიკემიის განვითარება (მსუბუქიდან, გამოხატულ ჰიპოგლიკემიამდე). ჰიპოგლიკემია აღინიშნებოდა 1% პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს და 2% ავადმყოფებში, რომლებიც იყებდნენ პიოგლიტაზონის და სულფანილშარდოვანას პრეპარატებს კომბინირებულად. პიოგლიტაზონის და ინსულინის კომბინირებისას ჰიპოგლიკემია აღინიშნებოდა 5% ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ პლაცებოს და 8% ავადმყობებში რომლებიც იყებდნენ 15 მგ პრეპარატს, და 15 % ავადმყოფებში, რომლებიც იღებდნენ პიოგლიტაზონის 30 მგ-ს. ანემიის განვითარების სიხშირე მონოთერაპიის და კომბინირებული თერაპიის შემთხვევებში შეადგენს 1-1.6%-ს. პიოგლიტაზონი იწვევს ჰემოგლობინის რაოდენობის (2-4%) და ჰემატოკრიტის შემცირებას. ცვლილებები ჩვეულებრივ აღინიშნებოდა 4-12 კვირაში მკურნალობის დაწყების შემდეგ. შეშუპების განვითარების სიხშირე მონოთერაპიის დროს შეადგენს 4.8%, ხოლო, ინსულინთან კომბინაციაში - 15.3%-ს. ღვიძლის ფუნქციის შესწავლისას პაციენტებში, რომლებიც იღებდნენ პიოგლიტაზონს, არ იქნა დადგენილი პრეპარატის ჰეპატოტოქსიკური მოქმედება. იშვიათად აღინიშნებოდა კრეატინფოსფოკინაზას დონის დროებითი მომატება. მკურნალობის დამთავრებისას არ ჰქონდა ადგილი ბილირუბინის, ასპარტატამინოტრანსფერაზას, ალანინამინოტრანსფერაზას, გამაგლუტამინტრანსფერაზას საშუალო მაჩვენებლების ცვლილებას მკურნალობის დაწყების დროს არსებულ საწყის მონაცემებთან შედარებით. | ||
| უკუჩვენება: | - მომატებული მგრძნობელობა პიოგლიტაზონის ან პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ; - I ტიპის შაქრიანი დიაბეტი; - დიაბეტიური კეტოაციდოზი; - ორსულობა, ლაქტაციის პერიოდი. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | პიოგლიტაზონს არ აღმოაჩნდა ტერატოგენული მოქმედება ექსპერიმენტული კვლევისას. ადექვატური და კარგად კონტროლირებადი გამოკვლევები არ არის ჩატარებული ორსულებში, რის გამოც ამ დროს რეკომენდებულია ინსულინის გამოყენება. არ არის ცნობილი, გამოიყოფა თუ არა პიოგლიტაზონი დედის რძით, რის გამოც არ არის მაზანშეწონილი პრეპარატის დანიშვნა ლაქტაციის პერიოდში. აუცილებლობის შემთხვევებში, როდესაც საჭიროა პრეპარატის გამოყენება, რეკომენდებულია ძუძუთი კვების შეწყვეტა. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | II ტიპის შაქრიანი დიაბეტის მკურნალობა უნდა ითვალისწინებდეს არა მხოლოდ პიოგლიტაზონით მკურნალობას, არამედ დიოთერაპიის და ფიზიკური ვარჯიშის გამოყენებასაც. პრეპარატით მკურნალობა რეკომენდებულია ჩატარდეს HbA10 დონის განსაზღვრის (პირველი სამი თვე) კონტროლის შემდეგ. პაციენტებში ინსულინის მიმართ რეზისტენტობით და ანოვულატორული ციკლით პრემენოპაუზის პერიოდში, თიაზოლიდინდიონით მკურნალობამ, მათ შორის პიოგლიტაზონით, შეიძლება ხელი შეუწყოს ოვულაციას, რის გამოც საჭიროა კონტრაცეპციის ადექვატური საშუალებების გამოყენება. პრეპარატი სიფრთხილით გამოიყენება შეშუპების დროს. ყველა პაციენტში მკურნალობის დანიშვნამდე აუცილებელია ალანინამინოტრანფერაზას დონის განსაზღვრა და კონტროლი ყოველ 2 თვეში მკურნალობის დაწყებიდან და პერიოდულად მის შემდეგ. ასევე აუცილებელია ღვიძლის ფუნქციის განსაზღვრა, იმ შემთხვევებში, როდესაც აღინიშნება ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის ნიშნები, როგორიცაა: გულისრევა, პირღებინება, მუცლის ტკივილი, დაღლილობა, უმადობა, მუქი შარდი. სიყვითლის განვითარების შემთხვევაში მკურნალობა უნდა შეწყდეს. პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული, იმ შემთხვევებში, როდესაც აღინიშნება ღვიძლის დაავადება აქტიურ ფაზაში, ან როდესაც ალანინამინოტრანსფერაზას აქტივობის დონე ზემო საზღვრის დონეზე მაღალია 2.5-ჯერ. | ||
| ჭარბი დოზირება: | რეგისტრირებულია პრეპარატით ჭარბი დოზირების შემთხვევა (120 მგ/დღეღამეში), რომლის დროსაც პაციენტს არ აღენიშნებოდა რაიმე სპეციფიკური კლინიკური სიმპტომები. ამ დროს საჭიროა სიმპტომატური მკურნალობის ჩატარება. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | პერორალურად მისაღები კონტრაცეპტივები: არ არის შესწავლილი პიოგლიტაზონის ზემოქმედება პერორალურ კონტრაცეპტივებზე, თუმცა კომბინირებისას აღინიშნებოდა ეთინილესტრადიოლის და ნორეთინდრონის კონცენტრაციის შემცირება პლაზმაში დაახლოებით 30%-ით. აქედან გამომდინარე, პერორალური კონტრაცეპტივების და პიოგლიტაზონის კომბინირებისას შესაძლებელია ეფექტური კონტრაცეპციის შემცირება. გლიპიზიდი: პიოგლიტაზონის (45 მგ/დღე-ღამეში) და გლიპიზიდის (0.25 მგ/დღეღამეში) ერთდროული გამოყენებისას 7 დღის განმავლობაში არ იცვლებოდა გლიპიზიდის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები. მეტფორმინი: პიოგლიტაზონის (45 მგ დღეღმეში) და მეტფორმინის (1000 მგ) კომბინირებისას 7 დღის განმავლობაში არ აღინიშნებობა მეტფორმინის ფარმაკოკინეტიკის პარამეტრების შეცვლა. დიგოქსინი: პიოგლიტაზონის (45 მგ/ დღე-ღამეში) და დიგოქსინის (0.25 მგ/დღეღამეში) კომბინირებისას 7 დღის განმავლობაში არ აღინიშნებოდა დიგოქსინის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრების შეცვლას. ვარფარინი: პიოგლიტაზონის (45 მგ/ დღე-ღამეში) და ვარფარინის კომბინირებისას 7 დღის განმავლობაში არ აღინიშნებოდა ვარფარინის ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლების შეცვლა. |
Page generation time: 0. 020930800 sec.
