| უნიფიცირებული დასახელება: | იმიპრამინიImipramine | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
N06AA02 | N ნერვული სისტემა | ||
| 06 ფსიქოანალეფსიური საშუალებები | |||
| A ანტიდეპრეპსანტები | |||
| A მონოამინების უკუმიტაცების არასელექტიური ინჰიბიტორები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | ტრიციკლური ანტიდეპრესანტი იმიპრამინი წარმოადგენს ბენზოაზეპინის წარმოებულს. პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი საბილოოდ არ არის დადგენილი. სავარაუდოდ, იმიპრამინი იწვევს დოფამინის, ნორადრენალინის და სეროტონინის ნეირონული უკუმიტაცების ბლიკირებას, რის გამოც ისინი გროვდებიან დიდი რაოდენობით სინაფსურ ნაპრალში, ხელს უწყობენ რეცეპტორების სტიმულაციას და მონოამინერგული პროცესების აქტივაციას ცნს-ში. იგი აუმჯობესებს ხასიათს და ამცირებს განცდის შეგრძნებას, მაღლა სწევს ორგანიზმის ფსიქიურ და ზოგად ტონუსს. ანტიდეპრესანტულ მოქმედებასთან ერთად პრეპარატი ეფექტურია ბავშვებში ნიქტურიის ღროს. მას გააჩნია თიმოლეფსიური, სუსტი ანტიქოლინერგული და ზომიერი ანტიჰისტამინური და მოქმედება. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | პერორალური მიღებისას იმიპრამინი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მისი ბიოშეღწევადობა შეადგენს 29-77%-ს. პლაზმაში მაქსიმალური აქტივობა აღინიშნება 1-2 საათის შემდეგ მისი პერორალური მიღებისას და 30-60 წთ-ში კუნთებში შეყვანის შემდეგ. ცილებთან შეკავ-შირების ხარისხი შეადგენს 76-95%. იგი სწრაფად ნაწილდება ქსოვილებში და ადვილად აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. პრეპარატი გროვდება თავის ტვინში, თირკმელებში და ღვიძლში, მეტაბოლიზდება ღვიძლში მეტაბოლიტის - დეზმეთილიმიპრამინის წარმოქმნით, რომელსაც გააჩნია ანტიდეპრესიული აქტივობა. 24 საათში გამოიყოფა მიღებული იმიპრამინის 40% აქააქტიური მეტაბოლიტების სახით, ხოლო 1-2 % - უცვლელი სახით. მისი დაახლოვებით 20% ელიმინირდება ნაღველით. იმიპრამინის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 4-დან 24 საათს (9-20 საათი). იმიპრამინის თერაპიული კონცენტრაცია სისხლში შეადგენს 0,050,16მგ/ლ, ტოქსიკური - 0,7მგ/ლ, ხოლო ლეტალური-2მგ/ლ. ჩვენებები ენდოგენური დეპრესია, პერიოდული დეპრესია, მოტორული და იდეატორული შეკავებით მიმდინარე ინვოლუციური მელანქოლია, ფსიქოპათიების, ნევროზების და ალკოჰოლიზმის დროს არსებული დეპრესია. პედიატრიაში: ნიქტურია. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | დოზირება წარმოებს ინდივიდუალურად. მკურნალობა იწყება დაბალი დოზებით, რომლებსაც ზრდიან თანდათანობით. პარენტერული მკურნალობა ნაჩვენებია მხოლოდ დასაწყისში იმ ავადმეოფებში, რომლებსაც არ სურთ, ან არ შეუძლით პრეპარატის მიღება პერორალურად. მოზრდილებში: რეკომენდებულია დოზირების შემდეგი სქემა: მკურნალობა კუნთებში ინექციით და დრაჟეთი 25 მგ; პირველი დღე: 1 ამპულა 1-3-ჯერ დღეში, შემდგომში დოზა იზრდება 1 ამპულით ყოველ დღე. მე-7 დღიდან მე 13-ღღემდე ხდება 1 ამპულის ჩანაცვლება 50 მგ დრაჟეითი. მე13 დღეს ავადმყოფები იღებენ მხოლოდ დრაჟეს (350 მგ დაყოფილი 3 მიღებაზე). შემდგომში დოზირება მცირდება შემანარჩუნებელ დოზამდე (150 მგ დღეში). თუ ჩანაცვლების პერიოდში აღინიშნება რეციდივი, უბრუნდებიან ინექციებს კუნთებში. არაფსიქოზური მსუბუქი დეპრესიის დროს საკმარისია 2 ამპულა ან 3-6 დრაჟე (75-150 მგ). | ||
| გვერდითი მოვლენები: | პირის სიმშრალე, ორთოსტატული ჰიპოტენზია, ტაქიკარდია, აკომოდაციის დარღვევა, ძილიანობა, თავის ტკივილი, ყაბზობა, შარდის შეკავება, აგზნება, აჟიტირება. - იშვიათად: ალერგიული რეაქციები, ტრემორი, პარესთეზიები, ჰალუცინაციები, არითმია, კრუნჩხვები, ლიბიდოს დაქვეითება ან გაძლიერება, იმპოტენცია, გინეკომასტია, გალაქტორეა, ფოტოსენსიბილიზაცია, ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი, ეგზანთემა. | ||
| უკუჩვენება: | - მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ; - ღვიძლის და თირკმელების უკმარისობა; - გულის უკმარისობა; - რეკონვალესცენციის მწვავე პერიოდი გადატანილი მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდეგ; - ორსულობა; - ლაქტაციის პერიოდი; - მაო-ს ინპიბიტორებით მკურნალობა (მკურნალობა უნდა შეწყდეს 3-6 კვირით ადრე იმიპრამინით მკურნალობის დაწყებამდე). | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | ინექციები კეთდება მხოლოდ კუნთებში. ბავშვები, მიზარდები და ხანდაზმულები უფრო მგრძნობიარე არიან, ვიდრე მოზრდილები. ამიტომ ბავშვებში დღეღამური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 2.5 მგ/კგ. შემცირებული დოზირება რეკომენდებულია ასვვე მოზარდებში და ხანდაზმულებში. ამბულატორიულ ავადმყოფებში პრეპარატი ინიშნება შემცირებული დოზებით, სტაციონარის პაციენტებთან შედარებით. პრეპარატი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება ავადმყოფებში გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დარღვევით, გლაუკომით, შარდის შეკავებით, ჰიპერთირეოზით, პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიქოლინერგულ და სიმპათომიმეტურ პრეპარატებს (იმიპრამინი აძლიერებს მათ ეფექტს), ეპილეფსიით დაავადებულებში და იმ პირებში, რომლებიც იღებენ ფენიტოინს (კრუნჩხვების საშიშროება), გუანეტიდინს ან კლონიდინს (პრეპარატმა შეიძლება დათრგუნოს მათი ეფექტი), აგრეთვე შიზოფრენიით შეპყრობილ პაციენტებში. მკურნალობისას ელექტროშოკი გამოიყენება სიფრთხილით. პრეპარატმა შეიძლება გამოიწვიოს ცნს-ის დამთრგუნველი პრეპარატების და ალკოჰოლის მოქმედების ეფექტის პოტენცირება. მელიპრამინმა შეიძლება გააუარესოს ფსიქიური და ფიზიკური შესაძლებლობები, რომლებიც საჭიროა ავტომობილის მარ-თვისათვის და ხელსაწყოებთან სამუშაოდ. შეიძლება ადგილი ჰქონდეს სუიციდურ მცდელობას. მკურნალობის დროს ავადმყოფები იმყოფებიან ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ. მკურნალობის დროს წარმოებს ღვიძლის ფუნქციის და სისხლის სურათის სისტემატური კონტროლი. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | არ არის მიზანშეწონილი მისი კომბინირება დიფენინთან, მაო-ს ინჰიბიტორებთან, ადრენობლოკატორებთან, ბენზოდიაზეპინებთან, ფენოთიაზინებთან, თირეოიდულ პრეპარატებთან. |
Page generation time: 0. 021791153 sec.
