| უნიფიცირებული დასახელება: | ცეფუროქსიმიCefuroxime | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
D06A | D დერმატოლოგია | ||
| 06 ანტიმიკრობული პრეპარატები კანის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| A ანტიბიოტიკები გარეგანი გამოყენებისათვის | |||
J01DC02 | J მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის | ||
| 01 მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის | |||
| D სხვა ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკები | |||
| C მეორე თაობის ცეფალოსპორინები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ჭარბი დოზირება: | სიმპტომები: ცვლილებები ც.ნ.ს-ის მხრივაგზნება, კრუნჩხვები. მკურნალობა: სიმპტომატური. ცეფუროქსიმი ორგანიზმიდან გამოიყოფა ჰემოდიალიზისა და პერიტონეალური დიალიზის საშუალებით. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | ცეფუროქსიმისა და პრობენეციდის კომბინაციით 50%-ით იზრდება მრუდი “კონცენტრაცია-დრო”- ს ფართი. ანტაციდები აქვეითებენ მის ბიოშეღწევადობას. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ცეფუროქსიმი განსაკუთრებული სიფრთხილით ენიშნებათ ორსულობის I ტრიმესტრში და ლაქტაციის პერიოდში. პრეპარატის ემბრიოტოქსიური და ტერატოგენული ეფექტი დადაგენილი არ არის. | ||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | ცეფუროქსიმი წარმოადგენს II თაობის ცეფალოსპორინების ჯგუფის მოქმედების ფართო სპექტრის მქონე ანტიბიოტიკს. ცეფუროქსიმის ბაქტერიციდული მოქმედება განპირობებულია მიკროორგანიზმების უჯრედის კედლის სინთეზის ინჰიბირებით. მუკოპეპტიდ მურეინის სინთეზის დათრგუნვის შედეგად. იგი მდგრადია უმრავლესი ბეტა-ლაქტამაზების მიმართ. ცეფუროქსიმი აქტიურია შემდეგი გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების მიმართ, მათ შორის: Staphylococcus aureus, პენიცილინის მიმართ მდგრადი შტამების ჩათვლით (მეტიცილინის მიმართ რეზისტენტული იშვიათი შტამების გარდა); Staphylococcus epidermidis, Haemophilus influenzae, Klebsiella spp., Enterobacter spp., Streptococcus pyogenes, Escherichia coli, Streptococcus mitis (jgufi viridans ), Clostridium spp., Proteus mirabilis, Proteus rettgeri, Salmonella typhi, S. typhimurium და სხვა სახეობის Salmonella spp., Shigella spp., Neisseria spp., (ბეტალაქტამაზის მაპროდუცირებელი N. gonorrhoeae შტამების ჩათვლით) და Bordetella pertusis. პრეპარატი ზომიერად აქტიურია აგრეთვე Proteus vulgaris, Proteus morganii შტამების მიმართ. Bacteroides fragilis-ის უმეტესი შტამები პრეპარატისადმი მგრძნობიარენი არ არიან. იგი არააქტიურია Pseudomonas, Campilobacter, Acinobacter calcoaceticus, Serratia და Clostridium difficile-ს უმეტესი შტამების მიმართ. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | შეწოვა: ცეფუროქსიმი პერორულად მიღებისას სწრაფად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 2-3სთ-ის შემდეგ. საკვების მიღება აჩქარებს ცეფუროქსიმის შეწოვის პროცესს. განაწილება: პრეპარატის სისხლის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი შეადგენს 33%-დან 50%მდე. გამოყოფა: პრეპარატის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 1-1.5სთ-ს. ცეფუროქსიმი არ მეტაბოლიზდება და ორგანიზმიდან გამოიყოფა შეუცვლელი სახით თირკმელებით გორგლოვანი ფილტრაციის მეშვეობით. | ||
| ჩვენება: | ცეფუროქსიმი გამოიყენება პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სამკურნალოდ: - სასუნთქი გზების ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული ბრონქიტი, ინფიცირებული ბრონქოექტაზია, ბაქტერიული პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, გულმკერდის ღრუს ორგანოების ოპერაციის შემდგომი ინფექციები) - ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები (სინუსიტი, ტონზილიტი, ფარინგიტი); - საშარდე გზების ინფექციები (მათ შორის მწვავე და ქრონიკული პიელონეფრიტი, ცისტიტი, ურეთრიტი, ასიმპტომური ბაქტერიურია); - რბილი ქსოვილების ინფექციები (მათ შორის ფურუნკულოზი, პიოდერმია, იმპეტიგო); - ძვლებისა და სახსრების ინფექციები (მათ შორის ოსტეომიელიტი, სეპტიური ართრიტი); - სასქესო გზების ინფექციები (მათ შორის მცირე მენჯის ღრუს ორგანოების ანთებითი დაავადებები); მწვავე გაურთულებელი გონოკოკური ურეთრიტი და ცერვიციტი); - გონორეა (მათ შორის მწვავე გაურთულებელი გონოკოკური ურეთრიტი და ცერვიციტი); - ლაიმას დაავადების მკურნალობა ადრეულ სტადიაში და დაავადების გვიანი სიმპტომების პროფილაქტიკა მოზრდილებში და 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში; | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ავადმყოფებს პენიცილინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების მიმართ მომატებული მგრძნობელობის დროს. ცეფუროქსიმიის ხანგრძლივი გამოყენებისას შესაძლებელია პრეპარატის მიმართ მდგრადი მიკროორგანიზმების (Candida, Enterococci, Clostridium difficile) გაძლიერებული ზრდა, რის გამოც აუცილებელია პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა. ცეფუროქსიმით ლაიმას დაავადების მკურნალობისას იშვიათად ადგილი აქვს იარიშჰერსჰეიმერის რეაქციას, რომელიც წარმოადგენს ცეფუროქსიმის ბაქტერიოციდული მოქმედების პირდაპირ შედეგს დაავადების გამომწვევის- spiroqeta Borrelia burgdorferi-ის მიმართ. რაც ჩვეულებრივ და ხშირ მოვლენას წარმოადგენს ლაიმას დაავადების ანტიბიოტიკებით მკურნალობის დროს და თავისთავად მალევე გაივლის. ცეფუროქსიმის ფონზე, სისხლში გლუკოზის დონის განსაზღვრისათვის, რეკომენდებულია გლუკოზოკინაზას ან ჰექსოკინაზას გამოყენება. პრეპარატი არ ახდენს გავლენას ტუტის და პიკრინის მჟავის გამოყენებისას კრეატინინის განსაზღვრის ტესტის შედეგზე. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | მოზრდილებში პრეპარატის ერთჯერადი დოზა საშუალოდ შეადგენს 250მგ-ს 2-ჯერ დღეღამეში. პნევმონიის დროს-500მგ 2-ჯერ დღეღამეში. საშარდე გზების ინფექციები-125მგ 2-ჯერ დღეღამეში, პიელონეფრიტის დროს-250მგ 2-ჯერ დღეღამეში. გაურთულებელი გონორეის დროს - 1გ ერთჯერადად. ლაიმას დაავადების დროს მოზრდილებს და ბავშვებს 12 წლის ასაკის ზემო უნიშნავენ 500მგ 2-ჯერ დღეში 20 დღის განმავლობაში. ბავშვებს ენიშნებათ საშუალოდ 125მგ 2ჯერ დღეღამეში. ფილტვების ინფექციების დროს ერთჯერადი დოზა შეადგენს 10მგ/კგ. ასაკი - 3-6 თვე, სხეულის წონა - 4-6, ერთჯერადი დოზა (მგ) 12 სთ-ში ერთხელ - 40-60; ასაკი - 6-12 თვე, სხეულის წონა - 6-12, ერთჯერადი დოზა (მგ) 12 სთ-ში ერთხელ - 60-120; ასაკი - 6 თვე-2 წელი, სხეულის წონა - 6-12, ერთჯერადი დოზა (მგ) 12 სთ-ში ერთხელ - 60-120; ასაკი - 2-12 წელი, სხეულის წონა - 12-20, ერთჯერადი დოზა (მგ) 12 სთ-ში ერთხელ - 125; ოტიტის და მძიმე ინფექციების დროს ენიშნებათ 15მგ/კგ 2-ჯერ დღეში. 12 სთ-ში ერხელ: ასაკი - 3-6 თვე, სხეულის წონა - 4-6 ერთჯერადი დოზა - 60-90, ასაკი - 6-2 წელი, სხეულის წონა - 6-12, ერთჯერადი დოზა - 690-180, ასაკი - 2-12 წელი, სხეულის წონა - 12-20, ერთჯერადი დოზა - 180-250. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 500მგ-ს. პაციენტებს თირკმელების უკმარისობით, რომლებიც იმყოფებიან ჰემოდიალიზზე ენიშნებათ 1 გ დღეში. პრეპარატით მკურნალობის ხანგრძლივობა საშუალოდ შეადგენს 7დღეს (5-10დღემდე). ცეფუროქსიმიის მიღება რეკომენდებულია ჭამის შემდეგ. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის და ღვიძლის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, დიარეა, შესაძლებელია ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის ტრანზიტორული მომატება სისხლის პლაზმაში, ბილირუბინის მაჩვენებლების გაზრდა, სიყვითლე; არწერილია ფსევდომემბრანული კოლიტის შემთხვევები. სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ჰემოლიზური ანემია, ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია; ალერგიული რეაქციები: კანზე გამონაყარი, ქავილი, ურტიკარია, ცხელება, მულტიფორმული ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი, იშვიათად - ანაფილაქსიური შოკი. ც.ნ.ს-ის მხრივ: თავის ტკივილი; ზოგიერთ ავადმყოფებში აღინიშნება კუმბსის დადებითი რეაქცია. | ||
| უკუჩვენება: | მომატებული მგრძნობელობა ცეფუროქსიმისა და სხვა ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მიმართ. |
Page generation time: 0. 021748213 sec.
