| უნიფიცირებული დასახელება: | პროპილთიოურაცილიPropylthiouracil | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
H03BA02 | H ჰორმონები სისტემური გამოყენებისათვის (სასქესო ჰორმონების გარდა) | ||
| 03 პრეპარატები ფარისებრი ჯირკვლის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| B ანტითირეოიდული პრეპარატები | |||
| A თიოურაცილის წარმოებულები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | იგი ხასიათდება თირეოსტატული ეფექტით. ხელს უშლის თირეოგლობულინის იოდიზაციის პროცესს და აქვეითებს იოდის აქტიური ფორმის წარმოქმნას ფარისებრ ჯირკვალში პეროქსიდაზული სისტემის ბლოკირებით. პროპოცილი თრგუნავს T4-ის გადასვლას T3-ში, რევერსიული T3 -ის (RT3) წარმოქმნის შედეგად. | ||
| ჩვენება: | პრეპარატი გამოიყენება თირეოტოქსიკოზის სამკურნალოდ დიფუზურ-ტოქსიური ჩიყვით ან ფარისებრი ჯირკვლის ტოქსიური ადენომით შეპყრობილ პაცინტებში, ფარისებრი ჯირკვლის რეზექციისათვის მოსამზადებელ პერიოდში და ოპერაციის შემდეგ, აგრეთვე თირეოტოქსიკოზის რადიაქტიური იოდით მკურნალობის დაწყების წინა პერიოდში. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | პრეპარატი ჩვეულებრივ ინიშნება ყოველ 6-8 სთ-ში. აბები გამოიყენება მთლიანად დაღეჭვის გარეშე, საკმარისი რაოდენობის სითხის მიყოლებით. 10 წლის ზევით ასაკის ბავშვებსა და მოზრდილებში მკურნალობის დასაწყისში პრეპარატი ინიშნება 75-100 მგ (1,5-დან 2 აბი) დღეში პერორალურად. მძიმე შემთხვევების დროს და ადრე იოდით დატვირთვისას საწყის დღეღამურ დოზას ზრდიან 300-600 მგ-მდე (6-12 აბი, გაყოფილი 4-6 ერთჯერად დოზად). შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 25-150 მგ (0,5-დან 3 აბამდე) დღეში. 6-დან 10 წლამდე ასაკის ბავშვებში მკურნალობის დასაწყისში პრეპარატი მიიღება 50-150 მგ (1-დან 3 აბი) დღეში, ხოლო შემანარჩუნებელი მკურნალობისას - დაახლოებით 25-50 მგ (0,5-დან 1 აბამდე) დღეში. ახალშობილებში თირეოტოქსიკოზის დროს პრეპარატს ნიშნავენ 5-10 მგ-ის ოდენობით დღეში სხეულის წონის მიხედვით (დღეღამურ დოზას ყოფენ 3 მიღებაზე). სასურველი შედეგის არ არსებობის შემთხვევაში რეკომენდებულია დოზის მომატება 1,5-2ჯერ დღეში (50-100%-ით). შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს დღეში 3-4 მგ-ს სხეულის წონაზე. არსებული მონაცემების მიხედვით თირკმელების უკმარისობით შეპყრობილ ან ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში დოზის კორექცია არ არის აუცილებელი. ღვიძლის დაავადების დროს პრეპარატის მიღება შესაძლებელია რეკომენდებულ დოზებში წინააღმდეგჩვენების გათვალისწინებით. მკურნალობის ხანგრძლივობა დგინდება ინდივიდუალურად. თირეოტოქსიკოზის მკურნალობის ხანგრძლივობა დიფუზური ტოქსიური ჩიყვისა და ფარისებრი ჯირკვლის ტოქსიური ადენომის დროს უნდა შეადგენდეს 1,5-2 წელს. ქირურგიული ჩარევის ან რადიაქტიური იოდით მკურნალობისას პრეპარატის გამოყენების ხანგრძლივობა უნდა შეესაბამებოდეს პაციენტის ინდივიდუალურ მოთხოვნებს. პროპილთიოურაცილი შესაძლებელია გამოვიყენოთ დიფუზურ-ტოქსიური ჩიყვის სამკურნალოდ მონოთერაპიის სახით, “დათრგუნე და ჩაანაცვლე” სქემის მიხედვით. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | აგრანულოციტოზი წარმოადგენს მძიმე ფორმის, მაგრამ იშვიათ გვერდით მოვლენას, რომელსაც თან ახლავს სეპტიური გართულებები. ხანდახან აღინიშნება კანზე გამონაყარი, ურტიკარია, კუჭის არეში ტკივილი, ართრალგია სახსრების ანთები-თი ნიშნების გარეშე, ახალშობილებში ჩიყვის განვითარება. ძალიან იშვიათად, პრეპარატის მაღალი დოზით გამოყენებისას ვი-თარდება შემდეგი გვერდითი მოვლენები: ღვიძლის დაზიანება (ჰეპატიტის მსგავსი რეაქციები ჰეპატოციტური ნეკროზით და ტრანზიტორული ქოლესტაზით), ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, წამლისმიერი ცხელება, ლიმფოადენოპათია და თრომბოციტოპენია. არსებობს ცალკეული მონაცემები ნერვკუნთოვანი გადაცემის დარღვევის, პოლიართრიტის, გემოსა და ყნოსვის შეგრძნების დარღვევის, ვასკულიტის, წითელი მგლურას სინდრომის, კვანძოვანი პერიარტერიტის, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ფუნქციის დარღვევის (გულისრევა, ღებინება), თავბრუსხვევის, ერითროპოეზის დათრგუნვის, ჰემოლიზის, კუმბსის დადებითი რეაქციის, ინტერსტიციული პნევმონიის, პერიფერიული შეშუპების და ალოპეციის შესახებ. პროპილთიოურაცილით მკურნალობის პროცესში შესაძლებელია ფარისებრი ჯირკვლის ზომაში მომატება. | ||
| უკუჩვენება: | - პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა; - ლეიკოპენია, აგრანულოციტოზი; - ჰიპოთირეოზი; - აქტიური ჰეპატიტი, ღვიძლის ციროზი. პროპილთიოურაცილის გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია იმ პაციენტებში, რომლებსაც ადრე აღენიშნებოდათ პროპილთიოურაცილის მოქმედებით გამოწვეული გვერდითი მოვლენები (აგრანულოციტოზი, ღვიძლის მძიმე დაზიანება). შედარებით უკუნაჩვენებია: პერსისტირებული ჰეპატიტი, ღვიძლის ცხიმოვანი დისტროფია და კვნძოვანი ჩიყვი. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | როგორც თირეოტოქსიკოზი, ასევე ჰიპოთირეოზი ორსულ ქალებში ასოცირდება მოშლასთან, მკვდრადშობადობასთან და ანომალიების განვითარებასთან. პროპილთიოურაცილით გამოწვეული ანომალიების გნვითარების რიცხვი არ განსხვავდება სპონტანურად განვითარებული ანომალიების სიხშირესთან. პროპილთიოურაცილის დოზა უნდა იყოს რაც შეიძლება მცირე, რათა არ გამოიწვიოს მუცლის მოშლა, აგრეთვე ნაყოფის ჰიპოთირეოზისა და ჩიყვის განვითარება. ორსულობის ბოლო ტრიმესტრში ხშირად აღინიშნება თირეოტოქსიკოზის გამოხატულების სპონტანური შემცირება. ორსულებში ანტითირეოიდული საშუალებებით მკურნალობა უნდა ჩატარდეს მკაცრი მეთვალყურეობით. ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების დონე უნდა იმყოფებოდეს ნორმის ზედა ზღვარზე, ხოლო თირეოტროპინის დონე უნდა იმყოფებოდეს ნორმის ქვემოთ. ლაქტაციის პერიოდში პროპილთიოურაცილი ითვლება არჩევის პრეპარატად, ვინაიდან მისი კონცენტრაცია დედის რძეში შეადგენს მხოლო 1/10-ს, დედის სისხლის შრატის დონესთან შედარებით. ამასთან საჭიროა ახალშობილის სპეციალური დაკვირვება, ვინაიდან არსებობს მონაცემები ჰიოითირეოზის განვითარების ცალკეული შემთხვევების შესახებ. ორსულობისა და დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის არსებობის შემთხვევაში პროპიცილი ინიშნება მხოლოდ მონოთერაპიის სახით. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | სისხლში ფორმიანი ელემენტების რიცხვის პათოლოგიური ცვლილებისას და ტრანსამინაზების აქტივობის მომატებისას პროპილთიოურაცილი შესაძლებელია გამოვიყენოთ მხოლოდ ექიმის მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ. პრეპარატი უარყოფითად არ მოქმედებს სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე აგრანულოციტოზი შესაძლებელია განვითარდეს პრეპარატის მიღებიდან რამდენიმე სთ-ის შემდეგ. იმის გამო, რომ აგრანულოციტოზის განვითარების წინასწარი განსაზღვრა შეუძლებელია მაშინაც კი, როდესაც მუდმივად ვაკონტროლებთ სისხლის მორფოლოგიურ სურათს. ამიტომ პაციენტი ინფორმირებული უნდა იყოს აგრანულოციტოზის ნიშნების (ცხელება, შეუძლოდ ყოფნა, ტონზილური ანგინა, სტომატიტი) შესახებ, რაც საჭიროებს სისხლის სურათის დაუყოვნებლივ გამოკვლევას. ანტითირეოიდული საშუალებებით მკურნალობისას აუცილებელია ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციური მდგომარეობის კონტროლი (თირეოიდული ჰორმონების და/ან სისხლის თირეოტროპინის დონის განსაზღვრა). ანტითირეოიდული საშუალებების ძალიან მაღალი დოზით გამოყენება იწვევს ჩიყვის განვითარებას ან უკვე არსებული ჩიყვის მომატებას. პირველ რიგში ზემოთაღნიშნული მხედველობაში უნდა მივიღოთ ჩიყვის ინტრათორაკალური ლოკალიზაციისას, რაც დაკავშირებულია შუასაყარის ანატომიური სტრუქტურის კომპრესიის საშიშროებასთან. | ||
| ჭარბი დოზირება: | პრეპარატით მწვავე ინტოქსიკაციის შემთხვევები არ აღინიშნება. ქრონიკული ჭარბი დოზირება იწვევს ჩიყვის განვითარებას და ჰიპოთირეოზს სიმპტომებით, რომელიც დამოკიდებულია ჰიპოთირეოზის სიმძიმეზე, რომელიც განპირობებულია ანტითირეოიდული საშუალებების სპეციფიურ მოქმედებასთან. ჭარბი დოზირების კუპირებისათვის სპეციალური ზომები არ არსებობს. კუჭის ამორეცხვა და აბების ნარჩენების ენდოსკოპური მოცილება მეტად საეჭვოა, ვინაიდან აქტიური ნივთიერება სწრაფად შეიწოვება. ჩიყვისა და ჰიპოთირეოზის განვითარებისას, რომელთა თანმხლებია სიმპტომები, კორელირებული ჰიპოთირეოზის სიმძიმესთან, და განპირობებულია პრეპარატის ქრონიკული ჭარბი დოზირებით, პრეპარატით მკურნალობას წყვეტენ. თიროქსინით ჩანაცვლების რეაქციას ატარებენ იმ შემთხვევაში, როდესაც ეს გამართლებულია ჰიპოთირეოზის სიმძიმის ხარისხით. როგორც წესი, პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ მოსალოდნელია ფარისებრი ჯირკვლების ფუნქციის სპონტანური აღდგენა. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | იმ შემთხვევაში, როდესაც პროპილთიოურაცილით მკურნალობა მიმდინარეობს “დათრგუნე და ჩაანაცვლე” სქემის მიხედვით თიროქსინთან კომბინაციაში, მაშინ პროპიცილის დოზა უნდა გაიზარდოს. პროპილთიოურაცილის თირეოსტატული ეფექტი შესაძლებელია შემცირდეს იოდის შემცველ ან რენტგენოკონტრასტულ ნივთიერებებთან ერთდროულად გამოყენებისას. პროპილთიოურაცილს შესწევს უნარი ზემოქმედება მოახდინოს პროპრანოლოლის თავისუფალ აქტიურ ფრაქციებსა და კუმარინების წარმოებულებზე, შესაძლებელია საჭირო გახდეს ზემოთაღნიშნული პრეპარატების დოზის დამატებითი კორექცია. |
Page generation time: 0. 021780353 sec.
