| უნიფიცირებული დასახელება: | სილდენაფილიSildenafil | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
G04BE03 | G შარდსასქესო სისტემა და სასქესო ჰორმონები | ||
| 04 პრეპარატები უროლოგიური დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| B სხვა პრეპარატები უროლოგიური დაავადებების მკურნალობისათვის (მათ შორის სპაზმოლიზური საშუალებები) | |||
| E პრეპარატები ერექციის დარღვევის მკურნალობისათვის | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | სილდენაფილი წარმოადგენს ერექციის დისფუნქციის სამკურნალო პერორალურ პრეპარატს. იგი აღადგენს ერექციას პენისის სისხლმომარაგების გაუმჯობესების ხარჯზე და უზრუნველყოფს სექსუალურ აგზნებაზე ბუნებრივ რეაქციას. ერექციის ფიზიოლოგიური მექანიზმი გულისხმობს სექსუალური სტიმულაციის დროს მღვიმოვან სხეულებში აზოტის ოქსიდის (NO) გამონთავისუფლებას. აზოტის ოქსიდი იწვევს ფერმენტ გუანილატციკლაზას გააქტივებას და ციკლური გუანოზინმონოფოსფატის (ცგმფ) რაოდენობის მომატებას, რასაც მოჰყვება მღვიმოვან სხეულების გლუვი კუნთების მოდუნება და ასოს სისხლსავსეობის გაზრდა. სილდენაფილი წარმოადგენს მე-5 ტიპის სპეციფიკური ფოსფოდიესთერაზას (ფდე5) ძლიერ ინჰიბიტორს, რომელიც შლის ცგმფ-ს მღვიმოვან სხეულებში. სილდენაფილის ახასიათებს პერიფერიული გავლენა ერექციაზე. მას არ გააჩნია მღვიმოვან სხეულებზე პირდაპირი მომადუნებელი მოქმედება, მაგრამ მნიშვნელოვნად აძლიერებს NO-ს მარელაქსირებელ ეფექტს. NO/ცგმფ გზის აქტივაციის დროს, რასაც ადგილი აქვს სექსუალური აგზნებისას, სილდენაფილის გავლენით ფდე5-ის დათრგუნვა იწვევს მღვიმოვან სხეულებში ცგმფ-ის დონის მომატებას. ამასთან დაკავშირებით სილდენაფილის ეფექტის გამოსავლენად საჭიროა სექსუალური აგზნება. მისი უზმოზე მიღებისას ერექციის დაწყების საშუალო ვადა შეადგენს 25 წუთს (12-37 წუთი). სილდენაფილის შესწევს უნარი გამოიწვიოს ერექცია სექსუალური აგზნების საპასუხოდ პრეპარატის მიღებიდან 4-5 საათის განმავლობაში. იგი იწვევს არტერიული წნევის მცირე ან ზომიერ დაქვეითებას, რაც შემთხვევათა უმრავლესობაში არ მოქმედებს მის კლინიკურ ეფექტზე. არტერიული წნევის შემცირება აიხსნება სილდენაფილის სისხლძარღვთა გამაფართოვებელი მოქმედებით, რაც შეიძლება გამოწვეული იყოს მათ გლუვ კუთებში ცგმფ-ს დონის მომატებით. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | სილდენაფილი სწრაფად შეიწოვება. უზმოზე პერორალურად მიღების შემდეგ პლაზმაში მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია აღწევს პიკს- 30-120 წუთში (საშუალოდ 60 წუთი). პერორალური მიღებისას აბსოლუტური ბიოშეღწევადობა შეადგენს საშუალოდ 41% რეკომენდებული დოზების დიაპაზონში (25-100 მგ.) შიგნით მიღებისას პრეპარატის კონცენტრაცია იზრდება დოზის პროპორციულად. საკვებთან ერთად მიღებისას სილდენაფილის შეწოვის სიჩქარე მცირდება, ხოლო სისხლში პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 60 წუთით გვიან. სილდენაფილი და მისი ძირითადი N-დესმეთილირებული მეტაბოლიტი თითქმის 96%-ით უკავშირდება პლაზმის ცილებს. ცილებთან შეკავშირების ხარისხი არ არის დამოკიდებული პრეპარატის საერთო კონცენტრაციაზე. სილდენაფილის მეტაბოლიზმი ძირითადად ხორციელდება ციტოქრომ 450-ის 3A4 (ძირითადი გზა) და 2ჩ9 (მეორადი გზა) ღვიძლის მიკროსომული იზოფერმენტებით. ძირითადი მეტაბოლიტი წარმოიქმნება სილდენაფილის Nდესმეთილირებით. ფოსფოდიესთერაზაზე (ფდე) შერჩევითი მოქმედებით მეტაბოლიტი სილდენაფილის მსგავსია. მისი აქტივობა ფდე5-ის მიმართ შეადგენს სილდენაფილის აქტივობის 40%-ს. N-დესმეთილირებული მეტაბოლიტი განიცდის შემდგომ მეტაბოლიზმს და მისი საბოლოო ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 4 სთ-ს. სილდენაფილის საერთო კლირენსი შეადგენს 41 ლ/სთ, ხოლო ნახევრადგამოყოფის ტერმინალური პერიოდი 3-5 სთ-ს. პერორალურად მიღების შემდეგB იგი მეტაბოლიტების სახით გამოიყოფა ძირითადად განავალთან ერთად (საწყისი დოზის დაახლოებით 80%) და შარდთან ერთად (საწყისი დოზის დაახლოებით 13%). ფარმაკოკინეტიკა პაციენტების სპეციფიკურ ჯგუფებში: ხანდაზმული პაციენტები: ჯანმრთელ ხანდაზმულ პაციენტებში (65 წელი და მეტი) სილდენაფილის კლირენსი დაქვეითებულია, ხოლო პრეპარატის და მისი N-დესმეთილირებული მეტაბოლიტის კონცენტრაცია პლაზმაში დაახლოებით 90%-ით აღემატება კონცენტრაციას ჯანმრთელი ახალგაზრდა მოხალისეების (1845 წელი) პლაზმაში. თირკმელების უკმარისობა: თირკმელების მსუბუქი და ზომიერი უკმარისობის დროს (კრეატინინის კლირენსი 30-80 მლ/წთ.) სილდენაფილის პერორალურად ერთჯერადად (50მგ) მიღებისას მისი ფარმაკოკინეტიკა არ იცვლება. თირკმელების მძიმე უკმარისობისას (კრეატინინის კლირენსი <30 მლ/წთ.) მისი კლირენსი მცირდება, რაც იწვვვს AUC (100%-ით) და Cmax (88%-ით) გაზრდას. ღვიძლის უკმარისობა: ღვიძლის ციროზის მსუბუქი და საშუალო ფორმების დროს სილდენაფილის კლირენსი მცირდება. მისი ფარმაკოკინეტიკა ღვიძლის ფუნქციის მძიმე დარღვევების დროს არ არის შესწავლილი. | ||
| ჩვენება: | - ერექციის დისფუნქციის მკურნალობა, რაც განისაზღვრება, როგორც სასქესო აქტის განსახორციელებლად ერექციის მიღწევის ან შენარჩუნების შეუძლებლობა; - სილდენაფილის სპეციფიკური მოქმედებისათვის საჭიროა სექსუალური აგზნება; - პრეპარატი არ არის ნაჩვენები ქალებისათვის. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | აბები ინიშნება პერორალურად. გამოყენება მოზრდილებში: რეკომენდებული დოზაა 50 მგ, რომელსაც საჭიროებისამებრ ღებულობენ სექსუალურ აქტამდე ერ-თი საათით ადრე. ეფექტურობის და ამტანობის გათვალისწინებით დოზა შეიძლება გაიზარდოს 100 მგ-მდე, ან შემცირდეს 25 მგ-მდე. პრეპარატის მაქსიმალური რეკომენდებული დოზაა 100 მგ, ხოლო მიღების მაქსიმალური სიხშირეა ერთხელ დღეში. საკვებთან ერთად მიღებისას მისი აქტივობა შეიძლება გამოვლინდეს უფრო გვიან, უზმოზე მიღებასთან შედარებით. გამოყენება ხანდაზმულ პირებში: ვინაიდან ხანდაზმულ პირებში სილდენაფილის კლირენსი შემცირებულია, საწყისი დოზა უნდა შეადგენდეს 25 მგ. ეფექტურობის და ამტანობის გათვალისწინებით დოზა შეიძლება გაიზარდოს 50 და 100 მგ-მდე. გამოყენება ბავშვებში: პრეპარატი არ არის ნაჩვენები 18 წლამდე ასაკის პაციენტებისათვის. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | თავის ტკივილი, წამოხურების შეგრძნება, თავბრუსხვევა, დისპეფსია, ცხვირის ლორწოვანის შეშუპება, მხედველობის დარღვევა (მსუბუქი და გარდამავალი ხასიათის, რაც გამოიხატება ფერების და სინათლის აღქმის ცვლილებაში და მხედველობის დაბინდვაში), პრიაპიზმის შემთხვევები. რეკომენდებულზე უფრო ხშირად მიღებისას აღინიშნება კუნთების ტკივილი. გვერდითი მთვლენების სიხშირე და სიმძიმე მატულობს დოზის გაზრდასთან ერთად. | ||
| უკუჩვენება: | - NO/ცგმფ-ის ცვლაზე ზემოქმედების გამო სილდენაფილი აძლიერებს ნიტრატების ჰიპოტენზიურ ეფექტს, რის გამოც წინააღმდეგნაჩვენებია მისი აზოტის ოქსიდის დონატორებთან - ამილნიტრიტთან და ნიტრატებთან ნებისმიერი ფორმით ერთდროული დანიშვნა; - სილდენაფილი არ უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომელთათვისაც სექსუალური აქტივობა უკუნაჩვენებია (მაგ. პაცინტები გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებების მძიმე ფორმით, როგორიცაა არასტაბილური სტენოკარდია ან გულის მძიმე უკმარისობა); - იგი ასევე უკუნაჩვენებია: ღვიძლის და თირკმელების მრივ უკმარისობის, ჰიპოტენზიის (არტერიული წნევა <90/50 მმ ვწყ. სვ.), ახლად გადატანილი ინსულტის ან მიოკარდიუმის ინფარქტის და რქოვანას თანდაყოლილი დეგენერაციული დაავადებების (რქოვანას პიგმენტაცია) დროს; - სილდენაფილი უკუნაჩვენებია პაციენტებისათვის, რომელთაც აღენიშნებათ მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | მკურნალობის დაწყებამდე ერექციული დისფუნქციის დიაგნოსტიკისა და მისი მიზეზის დადგმისათვის საჭიროა ანამნეზის ყურადღებით შეგროვება და ფიზიკალური გამოკვლევის ჩატარება. ამასთან დაკავშირებით, ერექციის ნებისმიერი დისფუნქციის მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია პაციენტის გულ-სისხლძარღვთა სისტემის გამოკვლევა, ვინაიდან არსებობს სქესობრივ აქტივობასთან დაკავშირებული გულსისხლძარღვთა სისტემის მხრივ გართულებების საშიშროება. სილდენაფილის ახასიათებს სისხლძარღვთა გამაფართოვებელი მოქმედება, რის გამოც მისი მიღებისას ადგილი აქეს არტერიული წნევის მცირე და გარდამავალ დაქვეითებას. ამ თვისების გამო სილდენაფილი აძლიერებს ნიტრატების ჰიპოტენზიურ ეფექტს. სილდენაფილი სიფრთხილით უნდა იქნას გამოყენებული პაციენტებში, რომლებსაც აღენიშნებათ ასოს ანატომიური დეფორმაცია (მაგ. ანგულაცია, კავერნოზული ფიბროზი ან პეირონის დაავადება), ან მათთვის ვისაც აღენიშნებათ დაავადებები, რომელთა დროსაც შესაძლებელია პრიაპიზმის განვითარება (ნამგლისებურ-უჯრედოვანი ანემია, მრავლობითი მიელომა ან ლეიკოზი). სილდენაფილის ერექციის დარღვევის სამკურნალო სხვა პრეპარატებთან ერთდროული გამოყენება არ არის რეკომენდებული. სიფრთხილეა საჭირო სილდენაფილის გამოყენებისას პაციენტებში თირკმელების ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი დაქვეითებით. არ არსებობს მონაცემები სილდენაფილის გამოყენების უსაფრთხოების შესახებ პაციენტებში, სისხლდენით ან წყლულოვანი დაავადების გამწვავებით, რის გამოც მისი გამოყენება შეიძლება მხოლოდ მოსალოდნელი რისკისა და სარგებლიანობის შეფასების შემდეგ. არ არის რეკომენდებული სილდენაფილის გამოყენება ალკოჰოლის მოქმედების ფონზე. გავლენა სატრანსპორტო საშუალებების მართვისა და ტექნიკის უნარზე: პაციენტებისათვის, რომელთაც სილდენაფილის მიღებისას აღენიშნებათ თავბრუსხვევა და მხედველობის მხრივ დარღეევები, არ არის რეკომენდებული პრეპარატის მიღების შემდეგ მანქანის მართვა და იმ ტექნიკური სამუშაოს შესრულება, რომელიც მოითხოვს განსაკუთრებულ ყურადღებას და სწრაფ რეაქციას. ინფორმაცია პაციენტებისათვის: სქესობრივ აქტივობასთან დაკავშირებით, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ მოსალოდნელი ცვლილებების გამო, რაც შეიძლება ფატალური გართულების მიზეზი გახდეს, დაუშვებელია სილდენაფილის გამოყენება გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მდგომარეობის წინასწარი გამოკვლევის გარეშე! დაუშვებელია პრეპარატით თვითმკურნალობა ექიმთან კონსულტაციის გარეშე. | ||
| ჭარბი დოზირება: | ჭარბი დოზირებისას პრეპარატის გვერდითი ეფექტები ვლინდება უფრო ხშირად და მძიმე ფორმით. დოზის გადაჭარბების შემთხეევაში უნდა ჩატარდეს სტანდარტული სიმპტომატური პროცედურები. დიალიზი არ ზრდის სილდენაფილის კლირენსს, ვინაიდან ეს უკანასკნელი აქტიურად უკავშირდება პლაზმის ცილებს და არ გამოიყოფა შარდთან ერთად. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | სილდენაფილის მეტაბოლიზმი ძირითადად ხორციელდება ციტოქრომ P450-ის 3A4 (ძირითადი გზა) და 2C9 (მეორადი გზა) იზოფორმების ზეგავლენით. ამდენად, ამ ფერმენტების ინჰიბიტორები ამცირებენ მის კლირენსს. სილდენაფილის კლირენსი ქვე ითდება CYP3A4-ის ინჰიბიტორებთან (კეტოკონაზოლი, ერითრომიცინი, ციმეტიდინი) ერთდროული დანიშვნისას. მიუხედავად იმისა, რომ CYP3A4-ის ინჰიბიტორებთან ერთდროული დანიშვნისას არა აქვს ადგილი გვერდითი ეფექტების გამოვლენის სიხშირის ზრდას, სილდენაფილის საწყისი დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 25 მგ-ს. ანტაციდების ერთჯერადი მიღება (მაგნიუმის ჰიდროქსიდი, ალუმინის ჰიდროქსიდი) არ ახდენს გავლენას სილდენაფილის ბიო-შეღწეეადობაზე. CYP2C9 ინჰიბიტორები (ტოლბუტამიდი, ვარფარინი, სეროტონინის უკუმიტაცების სელექტიური ინჰიბიტორები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები), თიაზიდები და მათი მსგავსი შარდმდენები, მარყუჟზე მოქმედი და კალიუმის შემანარჩუნებელი დიურეზული საშუალებები, აგფ ინჰიბიტორები, კალციუმის ანტაგონისტები, ბეტა-ადრენობლოკატორები და CYP450 მეტაბოლიზმის ინდუქტორები (რიფამპიცინი, ბარბიტურატები) არ ახდენენ გავლენას სილდენაფილის ფარმაკოკინეტიკაზე. რეკომენდებულ დოზებში სილდენაფილის გამოყენებისას მონაცემები მისი ურთიერთქმედების შესახებ ფოსფოდიესთერაზას არასპეციფიკურ ინჰიბიტორებთან, როგორიცაა თეოფილინი და დიპირიდამოლი არ მოიპოვება. სილდენაფილი 50 მგ არ იწვევს აცეტილსალიცილის მჟავით (150 მგ) გამოწვეულ სისხლის შედედების დროის დამატებით გახანგრძლივებას. სხვა ჯგუფების პრეპარატების გამოყენება: დიურეზული საშუალებები, ბეტა-ადრენობლოკატორები, აგფ ინჰიბიტორები, ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტები, პერიფერიული ან ცენტრალური მოქმედების ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატები, ადრენობლოკატორები და კალციუმის არხების ბლოკატორები არ იწვევენ პრეპარატის გვერდითი ეფექტების პროფილის შეცვლას. NO/ცგმფ-ის ცვლაზე ზემოქმედების გამო სილდენაფილი აძლიერებს ნიტრატების ჰიპოტენზიურ ეფექტს, რის გამოც წინააღმდეგნაჩვენებია მისი აზოტის ოქსიდის დონატორებთან - ამილნიტრიტთან და ნიტრატებთან ნებისმიერი ფირმით ეროდროული დანიშვნა. შეუთავსებლობა: არ არის დადგენილი. |
Page generation time: 0. 022127574 sec.
