| უნიფიცირებული დასახელება: | კლონაზეპამიClonazepam | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
N03AE01 | N ნერვული სისტემა | ||
| 03 ეპილეფსიის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| A ეპილეფსიის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| E ბენზოდიაზეპინის წარმოებულები | |||
| ანოტაცია: | |||
| დოზირება და მიღების წესი: | პრეპარატის დოზის დადგენა ხორციელდება ინდივიდუალურად. პერორალურად რეკომენდებული საწყისი დოზაა არაუმეტეს 1 მგ-სა დღეში. შემანარჩუნებელი დოზაა - 4-8 მგ/დღეში. ჩვილ ბავშვებში და ბავშვებში 1-დან 5 წლამდე - საწყისი დოზა შეადგენს 250 მკგ/კგ; ბავშვებში 5-12 წლამდე - 500 მკგ/კგ. შემანარჩუნებელი სადღეღამისო დოზა ბავშვებში 1 წლამდე - 0,5-1 მგ, 1-5 წლამდე - 1-3 მგ, 5-12 წლამდე - 3-6 მგ. ხანდაზმულ პაციენტებში რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 500 მკგ-ს. სადღეღამისო დოზა იყოფა 3-4 თანაბარ მიღებაზე. შემანარჩუნებელი დოზა ინიშნება მკურნალობიდან 2-3 კვირის შემდეგ. პრეპარატი მოზრდილებში ინტრავენურად ინიშნება - 1 მგ, ბავშვებში 12 წლამდე - 500 მკგ. ინტრავენურად შესაყვანი ხსნარის მომზადება: 3 მგ კლონაზეპამი (3 ამპულა) იხსნება 250 მლ შემდეგ ხსნარებში: ნატრიუმის ქლორიდის ფიზიოლოგიური ხსნარი, 5% და 10% გლუკოზის ხსნარი, 0,45% ნატრიუმის ქლორიდი+2,5% გლუკოზის ხსნარის კომბინაცია ინტრავენურად შესაყვანი. ხსნარი მზადდება უშუალოდ შეყვანის წინ, რომელიც შეჰყავთ ინფუზიის სახით ნელა, 12 სთ-ის განმავლობაში. | ||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | კლონაზეპამი კრუნჩხვების საწინააღმდეგო საშუალებაა ბენზოდიაზეპინების ჯგუფიდან. მას გააჩნია ანტიკონვუსიური, საძილე და სედატიური მოქმედება, ანქსიოლიზური და ცენტრალური მიორელაქსაციური ეფექტი. პრეპარატის ეფექტის რეალიზაცია წარმოებს ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში ბენზოდიაზეპინურ რეცეპტორებზე მოქმედების შედეგად გამაამინოერბო მჟავას (გაემ) დაგროვებით და გაემ რეცეპტორების აგზნებით. კრუნჩხვების საწინააღმდეგო მოქმედება ნაწილობრივ რეალიზდება გლუტამატის გამოყოფის პრესინაფსური ინჰიბირების გაძლიერებით. ამ დროს აღინიშნება ეპილეფსიურ კერაში აღმოცენებული იმპულსების გავრცელების დათრგუნვა, რომლებიც წარმოიქმნება ქერქის, თალამუსის და ლიმბურ სტრუქტურებში, თუმცა ამ დროს არ ქვეითდება ეპილეფსიური კერის აგზნებული მდგომარეობა. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | პრეპარატის პერორალური მიღებისას მისი ბიოშეღწევადობა შეადგენს 90%-ს, ხოლო პლაზმის ცილებთან შეკავშირების ხარისხი 80%-ს. კლონაზეპამის განაწილების მოცულობაა - 3,2 ლ/კგ, ხოლო ნახევრადგამოყოფის პერიოდი - 23 საათი. მისი ელიმინაცია ხორციელდება მეტაბოლიტების სახით. | ||
| ჩვენება: | ეპილეფსია (მათ შორის აბსანსები), ეპილეფსიური სტატუსი, სომნაბულოზმი, კუნთების ჰიპერტონუსის სხვადასხვა ფორმები, ძილის დარღვევა (განსაკუთრებით ავადმყოფებში თავის ტვინის ორგანული დაზიანებით), ფსიქომოტორული აგზნება. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება პაციენტებში ატაქსიით, ღვიძლის მძიმე დაავადებით, განსაკუთრებით მისი მწვავე გაუარესების პერიოდში, ღამის აპნოეს ეპიზოდების დროს. ასევე სიფრთხილეა საჭირო ხანდაზმულ პაციენტებში, ვინაიდან ამ ასაკში აღინიშნება კლონაზეპამის ნელი გამოყოფა და შემცირებულია მის მიმართ ტოლარენტობა, განსაკუთრებით გულისა და ფილტვების უკმარიობის დროს. პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას ბავშვებში ყურადსაღებია მისი უარყოფითი ზემოქმედება ფიზიკურ და ფსიქიურ განვითარებაზე, რაც მრავალი წლის განმავლობაში არ ვლინდება. ხანგრძლივი გამოყენებისას შესაძლებელია წამლისადმი დამოკიდებულების განვითარება. პრეპარატის მკვეთრი მოხსნის შემთხვევაში ხანგრძლივი მკურნალობის შემდეგ შესაძლებელია აბსტინენციის სინდრომის განვითარება. მკურნალობის პერიოდში დაუშვებელია ალკოჰოლის მიღება. ზემოქმედება ფსიქომოტორულ აქტივობაზე: პრეპარატით მკურნალობის პერიოდში აღინიშნება ფსიქომოტორული რეაქციის სისწრაფის დაქვეითება. ეს უნდა გაითვალისწინონ პირებმა, რომელთა მოღვაწეობა მოითხოვს მომატებულ ყურადღებას და ფსიქომოტორულ რეაქციების სისწრაფეს. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | ცნს-ის მხრივ: მკურნალობის დასაწყისში შესაძლებელია დათრგუნვის შეგრძნება, დაღლილობა, მოთენთილობა, გაშეშება, თავის ტკივილი,იშვიათად - ცნობიერების დაბინდვა, ატაქსია. მაღალი დოზების გამოყენებისას, განსაკუთრებით ხანგრძლივი მკურნალობისას - არტიკულაციის დარღვევა, თავბრუსხვევა, დიპლოპია, ნისტაგმი, პარადოქსული რეაქციები (მათ შორის მწვავე აგზნების მდგომარეობა), ანტეგრადული რეაქციები. იშვიათად - კუნთების სისუსტე, დეპრესია. ცალკეულ შემთხვევაში - ტონურ-კლონური გულყრები. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: იშვიათად - პირის სიმშრალე, გულისრევა,ღებინება, დიარეა. ახალშობილებში აღინიშნება ნერწყვის დენის გაძლიერება. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: შესაძლებელია არტერიული წნევის დაქვეითება. ენდოკრინული სისტემის მხრივ: ცალკეულ შემთხვევაში - სქესობრივი ლტოლვის დაქვეითება. სასუნთქი სისტემის მხრივ: ინტრავენური შეყვანისას შესაძლებელია სუნთქვის დათრგუნვა, განსაკუთრებით სხვა პრეპარატებით მკურნალობის ფონზე, რომლებიც იწვევენ სუნთქვის დეპრესიას. | ||
| უკუჩვენება: | - მომატებული მგრძნობელობა კლონაზეპამის მიმართ; - მიასთენია; - მწვავე მოწამვლა პრეპარატებით და ალკოჰოლით, რომლებიც თრგუნავენ ცნსას; - წამლისადმი დამოკიდებულება; - ნარკოტიკებისადმი დამოკიდებულება; - ქრონიკული ალკოჰოლიზმი; - ფილტვების მწვავე უკმარისობა; - სუნთქვის დათრგუნვა. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ორსულობის პერიოდში პრეპარატის გამოყენება ნაჩვენებია სასიცოცლო ჩვენების მიხედვით. კლონაზეპამი გაივლის პლაცენტურ ბარიერს. ახალშობილებში, რომელთა დედები ორსულობის პერიოდში იღებდნენ პრეპარატს, აღინიშნება “აბსტინენციის სინდრომი” და “დუნე ბავშვის” სინდრომი. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის მიღება ბავშვებში იწვევს წოვითი რეფლექსის შესუსტებას და გამოხატულ სედატიურ მოქმედებას. კლონაზეპამი შეიძლება გამოიყოს დედის რძესთან ერთად. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | კლონაზეპამის ერთდროული გამოყენებისას იმ პრეპარატებთან, რომლებიც დამთრგუნველად მოქმედებენ ცნს-ზე, ასევე ეთანოლ-თან და ეთანოლშემცველ პრეპარატებთან, შესაძლებელია ცნს-ის მხრივ დეპრესიის გაძლიერება. ციმეტიდინთან გამოყენებისას შესაძლებელია პრეპარატის მოქმედების გაძლიერება და გახანგრძლივება, ნატრიუმის ვალპროატთან კომბინირებისას კი მისი შესუსტება და კრუნჩხვების შეტევის პროვოცირება. კლონაზეპამის ერთდროული გამოყენების დროს კარბამაზეპინთან, რომელიც იწვევს ღვიძლში მიკროსომული ფერმენტების ინდუქციას, შესაძლებელია კლონაზეპამის მეტაბოლიზმის გაძლიერება და ამის შედეგად - პრეპარატის კონცენტრაციის შემცირება პლაზმაში. ასევე მცირდება მისი ნახევრადგამოყოფის პერიოდი. პრეპარატი აძლიერებს მიორელაქსანტების ეფექტს. |
Page generation time: 0. 021638951 sec.
