| უნიფიცირებული დასახელება: | სტრეპტომიცინის სულფატიStreptomycin sulfate | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
D06A | D დერმატოლოგია | ||
| 06 ანტიმიკრობული პრეპარატები კანის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| A ანტიბიოტიკები გარეგანი გამოყენებისათვის | |||
A07AA04 | A საჭმლის მომნელებელი ტრაქტი და ნივთიერებათა ცვლა | ||
| 07 ფაღარათის საწინააღმდეგო, ნაწლავის ანთების და მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| A ნაწლავის მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| A ანტიბიოტიკები | |||
J01GA01 | J მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის | ||
| 01 მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის | |||
| G ამინოგლიკოზიდები | |||
| A სტრეპტომიცინები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | სტრეპტომიცინი წარმოადგენს ფართო მოქმედების სპექტრის მქონე (ბაქტერიოციდული) ანტიბიოტიკს. იგი აქტიურია ტუბერკულოზის მიკობაქტერიის, უმრავლესი გრამუარყოფითი (ნაწლავის ჩხირი, Salmonella spp., Shigella spp., ფრიდლენდერის ჩხირი, Klebsiella spp., ინფლუენცას ჩხირი, შავი ჭირის გამომწვევი, ტულარემია, ბრუცელოზი და სხვ.) და ზოგიერთი გრამდადებითი (სტაფილოკოკები) მიკროორგანიზმების მიმართ. პრეპარატი ნაკლებ აქტიურია სტრეპტოკოკების (მათ შორის პნევმოკოკების) მიმართ. სტრეპტომიცინი არ არის აქტიური პროტეუსის, ლურჯ-ჩირქოვანი ჩხირის, ანაერობული ბაქტერიების, სპიროქეტების, რიკეტსიებისა და ვირუსების მიმართ. პრეპარატის ბაქტერიოციდული მოქმედება განპირობებულია მის შეკავშირებასთან ბაქტერიული რიბოსომების 30 S-სუბერთეულთან, რაც იწვევს ცილის სინთეზის დათრგუნვას. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | პრეპარატი ცუდად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და თითქმის მთლიანად გამოიყოფა ნაწლავებიდან. იგი გამოიყენება მხოლოდ პარენტერალურად. სტრეპტომიცინი კუნთებში შეყვანის შემდეგ სწრაფად და მთლიანად აბსორბირდება სისხლში. პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის შრატში აღინიშნება 1-2 სთ-ის შემდეგ. მისი საშუალო თერაპიული დოზით ერთჯერადად შეყვანისას იგი სისხლში აღინიშნება 6-8 სთ-ის განმავლობაში. პრეპარატი მაღალი კონცენტრაციით გროვდება ფილტვებში, ღვიძლში, ექსტრაცელულურ სითხეებში. გააჩნია სუსტად გამოხატული ტროპიზმი ცხიმოვანი და ძვლოვანი ქსოვილების მიმართ. სტრეპტომიცინი არ აღწევს დაუზიანებელ ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. იგი აღწევს პლაცენტაში და დედის რძეში. პრეპარატი 10%-ზე ნაკლებად უკავშირდება სისხლის ცილებს. თირკმელების ნორმალური გამომყოფი ფუნქციის შემთხვევაში პრეპარატის განმეორებითი შეყვანისას იგი ორგანიზმში არ განიცდის დაგროვებას, არ მეტაბოლიზდება. მისი ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 2-4- სთ-ს. ორგანიზმიდან გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით (95%) უცვლელი სახით. პრეპარატის ორგანიზმიდან გამოყოფა შენელებულია თირკმელების ფუნქციის დარღვევისას, რომლის დროსაც მისი კონცენტრაცია ორგანიზმში მატულობს და შესაძლებელია გვერდითი მოვლენების განვითარება (ნეიროტოქსიურობა). | ||
| ჩვენება: | პრეპარატი გამოიყენება ანტიტუბერკულოზური საშუალების სახით უპირველეს ყოვლის ფილტვებისა და სხვა ორგანოების ტუბერკულოზის დროს. ადრე ნამკურნალებ პაციენტებში მიზანშეწონილია ლაბორატორიულად განისაზღვროს მის მიმართ მგრძნობიარე მიკობაქტერიები. სტრეპტომიცინი გამოიყენება სხვადასხვა ლოკალიზაციის ჩირქოვანი ანთების, რომელიც გამოწვეულია პრეპარატის მიმართ მგრძნობიარე გრამდადებითი და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმებით: პნევმონიის, რომელიც გამოწვეულია კლებსიელათი, შავი ჭირისა და ტულარემიის, ბრუცელოზისა და ენდოკარდიტის (სხვა ანტიბიოტიკებთან კომბინაციაში). | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | პრეპარატი შეჰყავთ კუნთებში, ასევე აეროზოლის სახით და ინტრატრაქეულად. მოზრდილებში პრეპარატი შეჰყავთ აგრეთვე ინტრაკავერნოზულად. მოზრდილებში პრეპარატი კუნთებში შეჰყავთ ერთჯერადი დოზით 0,5-1 გ, მაქსიმალური დღეღამური დოზა შეადგენს 2 გ-ს. 50 კგ-ზე ნაკლები სხეულის წონის მქონე და 60 წლის ასაკის ზევით პაციენტებში დღეღამური დოზა ჩვეულებრივ არ აჭარბებს 0,75 გ-ს. ბავშვებსა და მოზარდებში დღეღამური დოზა განისაზღვრება 15-20 მგ/კგ სხეულის წონის მიხედვით, მაგრამ არა უმეტეს 0,5გ დღეღამეში ბავშვებში და 1 გ მოზარდებში ერთჯერადად. ტუბერკულოზის სამკურნალოდ დღეღამური დოზა ჩვეულებრივ შეჰყავთ ერთჯერადად. პრეპარატის აუტანლობის შემთხვევა-ში დღეღამური დოზა შესაძლებელია გავყოთ 2 მიღებაზე. მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია დაავადების ფორმასა და ფაზებზე (3 თვე და მეტი). არატუბერკულოზური ეტიოლოგიის ინფექციების სამკურნალოდ დღეღამური დოზა შეჰყავთ 3-4 მიღებაზე 6-8 სთ-იანი ინტერვალით. მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 7-10 დღეს (არ უნდა აჭარებდეს 14 დღეს). კუნთებში შეყვანისას პრეპარატს ანზავებენ საინექციო წყალში, ნატრიუმის ქლორიდის ან 0,25-0,5% ნოვოკაინის ხსნარში 1 გ პრეპარატზე 4 მლ გამხსნელის გადაანგარიშებით. ხსნარს ამზადებენ ექსტემპორალურად. მოზრდილებში ინტრატრაქეულად პრეპარატი შეჰყავთ 0,5-1 გ-ის ოდენობით 5-7 მლ ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარ-ში ან 0,5% ნოვოკაინის ხსნარში გახსნით 2-3 ჯერ ან მეტ ხანს კვირის განმავლობაში. მოზრდილებში აეროზოლის სახით პრეპარატი შეჰყავთ დოზით 0,5-1 გ. აღნიშნული მიღების წესის მიხედვით პრეპარატს ანზავებენ 4-5 მლ (თბილი ინჰალაციისას - 25-100 მლ) ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში. ბავშვებში პრეპარატის აღნიშნული წესით მიღების დროს იგი გამოიყენება იგივე გადაანგარიშებით, როგორც პრეპარატის კუნთებში შეყვანისას. ჩვენების მიხედვით საინჰალაციო ხსნარს შესაძლებელია დავუმატოთ სტრეპტომიცინთან შეთავსებადი სხვა სამკურნალო საშუალებები. ინტრაკავეროზულად პრეპარატი შეჰყავთ ინსუფლაციის გზით მცირედ დისპერსიული ფხვნილის სახით ან 10% ხსნარის ინსტილაციის მეშვეობით ქირურგიული სტაციონარის პირობებში ერთხელ დღეღამეში სუმარული დოზით არა უმეტეს 1 გ, კავერნების რიცხვისა და შეყვანის წესისაგან დამოუკიდებლად. ჰიპერტონული დაავადებითა და გულის იშემიური დაავადებით შეპყრობილ პაციენეტებში პრეპარატი გამოიყენება შეყვანის წესის მიუხედავად მცირე დოზებით (0,25 გ-მდე). პრეპარატის კარგი ამტანობის შემ-თხვევაში დოზა შესაძლებელია გავზარდოთ. თირკმელებისა და ღვიძლის ფუნქციის დაზიანების მქონე პაციენტებში პრეპარატის დღეღამური დოზა საჭიროა შევამციროთ. 50-დან 60 მლ/წთ-ში ენდოგენური კრეატინინის კლირენსის არსებობისას პრეპარატის დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 0,5 გ-ს, ხოლო 40-დან 50 მლ/წთ-ში - არა უმეტეს 0,4 გ-ს. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | პრეპარატის გამოყენებისას შედარებით მძიმე გვერდით მოვლენას წარმოადგენს თავის ქალა-ტვინის VIII წყვილი ნერვების ბლოკადა და ამით გამოწვეული ვესტიბულური დარღვევები (თავბრუსხვევა, გულისრევა, ღებინება, კოორდინაციის დარღვევა), სმენის დაქვეითება (შუილი და ხმაური, სიყრუე), პერიფერიული ნევრიტი, მხედველობის ნერვის ნევრიტი, ნერვ-კუნთოვანი გადაცემის დათრგუნვა (სუნთქვის გაძნელება, აპნოე, სისუსტე, ძილიანობა). ძალიან იშვიათად - ნერვ-კუნთოვანი გადაცემის ბლოკადა სუნთქვის გაჩერებამდე, განსაკუთრებით მიასთენიით შეპყრობილ პაციენტებში, ან ოპერაციის შემდგომ პერიოდში კუნთების არადეპოლარიზაციული რელაქსანტების ნარჩენი მოქმედების ფონზე. ნერვ-კუნთოვანი დარვევის პირველსავე სინდრომის გამოვლენისთანავე საჭიროა ვენაში კალციუმის ქლორიდის და კანქვეშ - პროზერინის შეყვანა. აპნოეს განვითარების შემთხვევაში პაციენტი გადაყავთ ხელოვნურ სუნთქვაზე. შესაძლებელია თირკმელების ფუნქციის დარღვევა (ალბუმინურია, ჰემატურია), დიარეა, კუნთების კრუნჩხვითი შეკუმშვა, მომატებული სისხლდენა, პოლინეიროპათია, ალერგიული რეაქციები (კანზე გამონაყარი, ურტიკარია, ეოზინოფილია, კვინკეს შეშუპება და სხვა, იშვიათად ანაფილაქსიური შოკი), შეყვანის ადგილას სიწითლე და ტკივილი. იშვიათად აღინიშნება გულის მიდამოში ტკივილი, ტაქიკარდია. ნეიროტოქსიური გართულებების შემთხვევაში (თავის ტკივილი, პარეზი, სმენის დაქვეითება) პრეპარატის მიღებას წყვეტენ და ატარებენ სიმპტომატურ ან პათოგენეზურ თერაპიას, კერძოდ უნიშნავენ კალციუმის პანთოთენატს, თიამინს, პირიდოქსინს, პირიდოქსალფოსფატს. პრეპარატის შეყვანისას ალერგიული რეაქციის გამოვლენისთანავე საჭიროა პრეპარატის შეყვანის შეწყვეტა და მადესენსიბილიზირებული თერაპიის ჩატარება. ანაფილაქსიური შოკის ნიშნების გამოვლენისთანავე საჭიროა პაციენტის აღნიშნული მდგომარეობიდან გამოყვანა. | ||
| უკუჩვენება: | სმენისა და ვესტიბულური აპარატის დაავადებები, რომლებიც დაკავშირებულია ქალა-ტვინის VIII წყვილი ნერვების ნევრიტთან, ან ოტონევრიტის ნარჩენი მოვლენები, გულ-სისხლძარღვთა და თირკმელების მძიმე ხარისხის უკმარისობა, თავის ტვინში სისხლმიმოქცევის დარღვევა, მაობლიტირებელი ენდარტერიტი, სტრეპტომიცინის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა, მიასთენია, ბოტულიზმი, ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდი. ინტრაკავერნოზული გზით პრეპარატის შეყვანა წინააღმდეგნაჩვენებია პლევრის ღრუს შეუხორცებელ ადგილას (კათეტერის შეყვანის ადგილი და კავერნის ფილტვის კართან ახლო ლოკალიზაციისას). | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | არ არის რეკომენდებული სტრეპტომიცინის ერთ შპრიცში შერევა პენიცილინის ჯგუფის (კარბენიცილინი და სხვა) ანტიბიოტიკებთან და ცეფალოსპორინებთან. პრეპარატისა და ამინოგლიკოზიდების, პოლიმიქსინის, კაპრეომიცინის ერთდროული გამოყენებისას იზრდება ოტო- და ნეფროტოქსიური მოქმედების განვითარების რისკი. სტრეპტომიცინის ორგანიზმიდან გამოყოფას აძნელებს ინდომეტაცინის პარენტერალურად შეყვანა. სტრეპტომიცინი აძლიერებს ოტო- და ნეფროტოქსიური საშუალებების, მიორელაქსანტების, მეტოქსიფლურანის გვერდით ეფექტებს და ამცირებს ანტიმიასთენური საშუალებების ეფექტურობას. იგი არ გამოიყენება დეჰიდრატაციული თერაპიის ფონზე და დიურეზულ საშუალებებთან კომბინაციაში. | ||
| ჭარბი დოზირება: | ვლინდება ნერვ-კუნთოვანი გადაცემის ბლოკადის სახით სუნთქვის გაჩერებამდე. მკურნალობა: ვენაში შეჰყავთ კალციუმის ქლორიდი, ხოლო კანქვეშ პროზერინი; აპნოეს განვითარების შემთხვევაში პაციენტი გადაყავთ ფილტვების ხელოვნურ ვენტილაციაზე. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | პრეპარატის ხანგრძლივად გამოყენებისას აღინიშნება ნეფროტოქსიური მოვლენები (პროტეინურია, ჰემატურია, ცილინდრულია), ამიტომ მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია შარდის გამოკვლევა თვეში არა ნაკლებ ერთხელ მაინც. თირკმელების დაზიანება ატარებს შექცევად ხასიათს, რომელიც პრეპარატის მიღების დროულ შეწყვეტასთან ერთად ქრება. მკურნალობის პერიოდში აუცილებელია სმენის ფუნქციისა და ვესტიბულური აპა რატის შემოწმება. ჩვილ ბავშვებსა და ორსულებში პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ აუცილებელი სასიცოცხლო ჩვენებების შემთხვევაში. პრეპარატის მიღების არადროულად შეწყვეტამ შესაძლებელია გამოიწვიოს სიყრუე. |
Page generation time: 0. 022494861 sec.
