| უნიფიცირებული დასახელება: | კეტოროლაკიKetorolac | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
S01BC05 | S პრეპარატები გრძნობის ორგანოების დაავადებების მკურნალობისათვის | ||
| 01 პრეპარატები თვალის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| B ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| C ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები | |||
M01AB15 | M ძვალ-კუნთოვანი სისტემა | ||
| 01 ანთების და რევმატიზმის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| A ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები | |||
| B ძმარმჟავას წარმოებულები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | ერთდროული დანიშვნა ასპირინთან ან სხვა ასასს ზრდის ამ ჯგუფის პრეპარატებთან დაკავშირებული მძიმე გართულებების რისკს. პენტოქსიფილინთან ერთად დანიშვნისას იზრდება სისხლდენებისადმი ტენდეცია. პრობენეციდი ამცირებს კეტოროლაკის პლაზმურ კლირენსს და განაწილების მოცულობას, ზრდის მის კონცენტრაციას პლაზმაში და ახანგრძლივებს ნახევრადგამოყოფის პერიოდს. პროსტაგლანდინების ზოგიერთი ინჰიბიტორი ამცირებს მეტოტრექსატის კლირენსს და ამით შეიძლება გააძლიეროს მისი ტოქსიკურობა. პროსტაგლანდინების ზოგიერთი ინჰიბიტორი თრგუნავენ ლითიუმის რენულ კლირენსს, რითაც ზრდიან მის კონცენტრაციას შრატში. აღწერილია შრატში ლითიუმის კონცენტრაციის მომატების შემთხვევები კეტოროლაკით მკურნალობის ფონზე. კეტოროლაკი არ მოქმედებს დიგოქსინის ცილებთან შეკავშირებაზე. სალიცილატების თერაპიული კონცენტრაციის არსებობისას (300 მკგ/მლ) კეტოროლაკის შეკავშირება ცილებთან In vitro მცირდებოდა 99.2%დან 97.5%-მდე, რის შედეგადაც პლაზმაში თავისუფალი კეტოროლაკის კონცენტრაცია ორჯერ იზრდება. დიგოქსინის, ვაფარინის, იბუპროფენის, ნაპროქსენის, პიროქსიმაკის, აცეტამინოფენის, ფენტოინის და ტოლბუტამიდის თერაპევტულმა კონცენტრაციებმა არ იქონიეს ზეგავლენა კეტოროლაკის ცილებთან შეკავშირების ხარისხზე. მართალია კლინიკურმა კვლევებმა არ გამოავლინეს მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება ტორადოლს და ვარფარინს ან ჰეპარინს შორის, კეტოროლაკისა და ჰემოსტასზე მოქმედი სხვა პრეპარატების, მათ შორის ანტიკოაგულანტების (ვარფარინი, ჰეპარინოპროფილაქტიკა დაბალ დოზებში - 2500-5000 ერთეული 2-ჯერ დღე-ღამეში) და დექსტრანის ერთდროულმა დანიშვნამ შეიძლება გაზარდოს სისხლდენის რისკი. ჯანმრთელ მოხალისეებში ნორმოვოლემიით კეტოროლაკი ფუროსემიდის შარდმდენ მოქმედებას ამცირებს დაახლოებით 29%ით, რის გამოც სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო პრეპარატის გულის უკმარისობის მქონე ავადმყოფებში გამოყენებისას. სხვა ასასს ზრდიან თირკმლის ფუნქიის დარღვევის რისკს აგფ ინჰიბიტორებთან ერთდროული გამოყენებისას. კეტოროლაკმა შეიძლება გამოავლინოს მსგავსი ეფექტი ანალოგიური მექანიზმით. თუ კეტოროლაკი ინიშნება პოსტოპერაციული ტკივილების კუპრებისათვის, იგი ამცირებს მოთხოვნილებას ოპიატებში. კეტოროლაკის აბების მიღებას ცხიმებით მდიდარი საკვების შემდეგ თან ახლდა მაქსიმალური კონცენტრაცის შემცირება და მისი მიღწევის შეფერხება დაახლოებით 1 საათით. ანტაციდები არ მოქმედებენ კეტოროლაკის შეწოვაზე. ბოროტად გამოყენება/დამოკიდებულება კეტოროლაკს არა აქვს დამოკიდებულების ჩამოყალიბების პოტენციალი. პრეპრატის სწრაფი მოხსნის შემდეგ, მოხსნის სიმპტომები არ ვლინდება. შეუთავსებლობა: არ არის რეკომენდებული კეტოროლაკის საინექციო ხსნარის შერევა მორფინის სულფატთან, პეტიდინის ჰიდროქლორიდთან, პრომეტაზინთან ან ჰიდროქსიზინთან პატარა მოცულობის ჭურჭელში (მაგალითად, ერთ შპრიცში), ვინაიდან ამ დროს კეტოროლაკი შეიძლება დაილექოს. კეტოროლაკის ხსნარი შეთავსებადია ნატრიუმის ქლორიდის ფიზიოლოგიურ ხსნართან, გლუკოზის 5% ხსნართან, რინგერისა და რინგერ-ლაკტატის ხსნარებთან, აგრეთვე ხსნარ “პლაზმალიტთან”. კეტოროლაკი შეთავსებადია ინფუზიურ ხსნარებთან, რომლებიც შიცავენ ამინოჟილინს, ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდს, მორფინის სულფატს, მეპერიდინ ჰიდროქლორიდს, დოპამინის ჰიდროქლორიდს, ხანმოკლე მოქმედების ადამიანის ინსულისნს და ჰეპარინის ნატრიუმის მარილს. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | შეწოვა ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში კეტოროლაკის ი/მ შეყვანის შემდეგ სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება. 30მგ ერთჯერადი შეყვანის შემდეგ პლაზმაში მაქსიმალური კონცენტრაცია - 2.2-3.0მგ/მლ მიიღწევა 50 წუთში. ზრდასრულ ჯანმრთელ მოხალისეებში კეტოროლაკის 10მგ ერთჯერადი ი/ვ ნაკადური შეყვანის შემდეგ საშუალო მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში - 2.4მგ/მლ - აღინიშნება, შეყვანიდან საშუალოდ 5.4 წუთში. ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში 30მგ-იანი დოზის ი/ვ ინფუზიის შემდეგ პლაზმაში მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა 5 წუთში. ამის შემდგომ უწყვეტი ინფუზია სიჩქარით 5მგ/სთ ინარჩუნებს კონცენტრაციას პლაზმაში იმავე დონეზე, რაც აღინიშნება ყოველ 6 საათში 30მგ ი/მ შეყვანის შემდეგ. ახალგაზრდა ჯანმრთელ მოხალისეებში კეტოროლაკის 10მგ უზმოზე პერორალური მიღების შემდეგ პრეპარატი სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება, და მაქსიმალური კონცენტრაცია პლაზმაში - 0.7-1.1მგ/მლ მიიღწევა 44 წუთში. განაწილება კეტოროლაკის ფარმაკოკინეტიკა ზრდასრულ ჯანმრთელ მოხალისეებში ერთჯერადი და მრავალჯერადი კუნთებში და ვენაში შეყვანის ან პერორალური მიღებისას ატარებს ხაზოვან ხასიათს. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ავადმყოფებში კეტოროლაკის ფარმაკოკინეტიკის რაიმე მნიშვნელოვანი კლინიკური ცვლილებები არ აღინიშნება. | ||
| ჩვენება: | ზომიერი და ძლიერი ტკივილის ხანმოკლე კუპირება, რომელიც საჭიროებს ოპიატებით ანალოგიური ინტენსივობის გაუტკივარებას. კეტოროლაკი არ არის ნაჩვენები ქრონიკული ტკივილის სინდრომების სამკურნალოდ. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | მკურნალობის ხანგრძლივობა მოზრდილებში კეტოროლაკის მრავალჯერადი კუნთებში ან ვენაში ინექციისას მისი გამოყენების ჯამური ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 5 დღეს, ვინაიდან უფრო ხანგრძლივი დანიშვნისას იზრდება გვერდითი მოვლენების სიხშირე. მოზრდილებში კეტოროლაკის ვენაში ინფუზიის მაქსიმალური ხანგრძლვობა არ უნდა აღემატებოდეს 24 საათს. ბავშვებში კეტოროლაკის პარენტერული გამოყენების ჯამური ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 2 დღეს. მოზრდილებში კეტოროლაკის აბების მიღება რეკომენდებულია არახანგრძლივი დროის განმავლობაში (7 დღემდე); მისი ხანგრძლივი მიღება არ არის ნაჩვენები. ხსნარი ინექციისათვის პრეპარატი უნდა დაინიშნოს მინიმალურ ეფექტურ დოზაში. ტკივილის ინტენსივობისა და ავადმყოფის რეაქციის მიხედვით. საჭიროებისას შესაძლებელია დამატებით დაინიშნოს ოპიატები დაბალ დოზებში, თუ არ არსებობს უკუჩვენებები მათი გამოყენების მიმართ. კეტოროლაკის ერთდროული პარენტერული დანიშვნისას ოპიატების დოზები შეიძლება ჩვეულებრივზე ნაკლები იყოს. ინტრავენურად პრეპარატი უნდა შეყვანილი იქნას არა ნაკლებ 15 წამის განმავლობაში. ინტრამუსკულარული ინექცია ხორცილდება ნელა, ღრმად კუნთებში. ტკივილგამაყუჩებელი მომქედება იწყება დაახლოებით 30 წუთში, ხოლო მაქსიმალური გაუტკივარება მიიღწევა 1-2 საათის შემდეგ. ტკივილგამაყუჩებელი ეფექტის ხანგრძლივობა როგორც წესი 4-6 საათს შეადგენს. კეტოროლაკის ინექციების დანიშვნა არ არის რეკომენდებული 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში, ვინაიდან პრეპარატის გამოყენების გამოცდილება პაციენტების ამ ჯგუფში შეზღუდულია. ერთჯერადი შეყვანა მოზრდილებში: კუნთებში: ავადმყოფები 65 წლამდე - 10-60მგ ერთჯერადად, ტკივილის სინდრომის სიმძიმის მიხედვით 65 წელს გადაცილებული ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ავადმყოფები - 10-30მგ ერთჯერადად ინტრავენურად: ავადმყოფები 65 წლამდე - 10-30მგ ერთჯერადად, ტკივილის სინდრომის სიმძიმის მიხედვით 65 წელს გადაცილებული ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ავადმყოფები - 10-15მგ ერთჯერადად ერთჯერადი გამოყენება 2 წლის ასაკის ბავშვებში ინტრამუსკულარულად: 1.0მგ/კგ ერთჯერადად ინტრავენურად: 0.5-1.0მგ/კგ ერთჯერადად. მრავალჯერადი გამოყენება დოზირების რეჟიმი დამოკიდებულია ტკივილის სინდრომის სიმძიმესა და ავადმყოფის რეაქციაზე. კეტოროლაკის კუნთებში და ვენაში ინექციების გამოყენების მაქსიმალური ჯამური ხანგრძლივობა არ უნდა აღემატებოდეს 5 დღეს, ბავშვებში - 2 დღეს. 65 წლამდე ასაკის ავადმყოფები: კუნთებში შეყვანისას - 10-30მგ, შემდგომში 10-30მგ ყოველ 4-6 საათში. ვენაში შეყვანისას საწყისი დოზა შეადგენს 10-30მგ, შემდგომში საჭიროების მიხედვით - 10-30მგ ყოველ 6 საათში. ვენაში უწყვეტი ინფუზიისას საწყისი დოზა შეადგენს 30მგ, შემდგომში ინფუზიის სიჩქარე შეადგენს 5მგ/სთ, ხანგრძლივობა 24 საათამდე. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა ნებისმიერი გზით შეყვანისას არ უნდა აღემატებოდეს 120მგ. 65 წლის ასაკს გადაცილებული ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტები: კუნთებში შეჰყვათ 10-15მგ, საჭიროების შემთხვევაში - ყოველ 4-6 საათში. ვენაში შეყვანისას უნიშნავენ 10-15მგ ყოველ 6 საათში. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა ზემოაღნიშნული გზებით შეყვანისას არ უნდა აღემატებოდეს 60მგ. ვენაში უწყვეტი ინფუზია პაციენტების ამ კატეგორიისათვის არ არის რეკომენდებული გამოცდილების არქონის გამო. 2 წლის ასაკის ბავშვები: საწყისი დოზა 1.0მგ/კგ კუნთებში ან 0.5-1.0მგ/კგ ვენა-ში, შემდგომ 0.5მგ შემდგომში ყოველ 6 საათში. აბები კეტოროლაკი აბებში შეიძლება დაინიშნოს ერთჯერადად ან განმეორებით, მიღების ფიქსირებული ჯერადობით ან საჭიროების შესაბამისად. მოზრდილებს კეტოროლაკის აბებს უნიშნავენ ხანმოკლე ვადით (7 დღემდე); აბების მიღება ხანგრძლივი ვადით არ არის ნაჩვენები. კეტოროლაკის აბების დანიშვნა ბავშვებისათვის არ არის რეკომენდებული შესაბამისი გამოცდილების სიმცირის გამო. ერთჯერადი მიღებისას რეკომენდებული დოზა ტოლია 10მგ-ის, ხოლო მრავალჯერადი მიღებისას რეკომენდებული დოზა შეადგენს - 10მგ ყოველ 4-6 საათში, ტკივილის გამოხატულების მიხედვით; მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 40მგ. დოზირებასთან დაკავშირებული განსაკუთრებული მითითიებები კეტოროლაკის გამოყენებისას პარენტერული გზიდან პერორულზე გადასვლის დროს, ორივე ფორმის ჯამური სადღეღამისო დოზა გადასვლის დღეს არ უნდა აღემატებოდეს 120მგ 65 წლის ასაკამდე პაციენტებისათვის და 60მგ 65 წლის ასაკს გადაცილებულ და თირკმლის ფუნქციის დარღვევის მქონე ავადმყოფებისათვის. პარენტერული მიღების ფორმიდან პერორულზე გადასვლის დღეს აბების დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 40მგ. ხანდაზმულ ავადმყოფებში (65 წელი) კეტოროლაკის კლირენსი შენელებულია, გარდა ამისა, ისინი უფრო მგრძნობიარენი არიან არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო გვერდითი მოვლენებისადმი. ამიტომ, ამ პოპულაციაში კეტოროლაკის გამოყენება განსაკუთრბული სიფრთხილითაა საჭირო და იმ დოზების დანიშვნა, რომლებიც დიაპაზონის ქვედა ზღვართან მდებარეობენ. პარენტერული გამოყენებისას სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 60მგ. ავადმყოფები თირკმლების დაზიანებით: კეტოროლაკ ტრომეტამინი და მისი მეტაბოლიტები ძირითადად გამოიყოფიან თირკმლებით, ამიტომ კრეატინინის კლირენსის შემცირებასთან ერთად შემცირდება პრეპარატის კლირენსიც. თირკმლის ზომიერი და მძიმე უკმარისობისას (შრატის კრეატინინი > 442მკმოლ/ლ) კეტოროლაკი უკუნაჩვენებია. თირკმლის მსუბუქი უკმარისობისას პრეპარატი უნდა დაინიშნოს სიფრთხილით და ნაკლები დოზით, თირკმლის ფუნქციის საგულდაგულო კონტროლის ფონზე. ასეთ შემთხვევებში სადღეღამისო დოზას ამცირებენ ნახევრამდე (არა უმეტეს 60მგ/დღეღამეში). დიალიზით ვერ ხერხდება კეტოროლაკის მნიშვნელოვანი გამოყვანა სისხლის მიმოქცევიდან. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | კეტოროლაკის გამოყენებისას მოსალოდნელია შემდეგი გვერდითი მოვლენების განვითარება: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი: ტკივილი და დისკომფორტი მუცლის არეში, ანორექსია, ყაბზობა, დიარეა, დისპეპსია, ამოქარვება, მეტეორიზმი, სიმძიმის შეგრძნება, ტკივილები მუცელში, გასტრიტი, გულისრევა, პირღებინება, სტომატიტი, ეზოფაგიტი, სისხლდენები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან, პანკრეატიტი, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, პერფორაციები, სისხლდენა სწორი ნაწლავიდან, მელენა. ცენტრალური ნერვული და ძვალ-კუნთოვანი სისტემები: ძილისა და აზროვნების დარღვევები, შფოთვა, ასეპტიური მენინგიტი, კრუნჩხვები, დეპრესია, სისტემური და არასისტემური თავბრუსხვევა, ძილიანობა, პირის სიმშრალე, ეიფორია, წყურვილის შეგრძნება, ჰალუცინაციები, თავის ტკივილი, ჰიპერკინეზიები, კონცენტრაციის დარ-ღვევა, უძილობა, ტკივილი კუნთებში, ნერვოზულობა, პარესთეზიები, ფსიქიური რეაქციები, ოფლიანობა. საშარდე გზები: თირკმლის მწვავე უკმარისობა, წელის ტკივილი (ჰემატურიის და აზოტემიის თანხლებით ან მათ გარეშე), ჰემოლიზური ურემიული სინდრომი, ჰიპერკალიემია, ჰიპონატრიემია, შარდვის გახშირება, შარდის შეკავება, ინტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი, ოლიგურია, შარდოვანას და კრეატინინის დონის მომატება შრატში. ისევე როგორც პროსტაგლანდინების დამთრგუნველი სხვა პრეპარატებით მკურნალობისას, კეტოროლაკის ერთჯერადი მიღების შემდეგ შეიძლება გამოვლინდეს თირკმლის ფუნქციის დარღვევის ნიშნები (მაგალითად, კრეატინინისა და კალიუმის დონის მომატება შრატში) გულსისხლძარღვთა სისტემა: ბრადიკარდია, სიმხურვალის შეგრძნება სახის არე-ში, არტერიული ჰიპერტენზია და ჰიპოტენზია, კანის სიფერკმრთალე, გულისცემის შეგრძნება, ტკივილი მკერდის არეში. სუნთქვის სისტემა: ასთმა, ქოშინი, ფილტვების შეშუპება. ღვიძლი და სანაღვლე გზები: ღვიძლის ფუნქციური ტესტების ცვლილებები, ჰეპატიტი, ქოლესტაზური სიყვითლე, ღვიძლის უკმარისობა. კანის მხრივ: ექსფოლიატური დერმატიტი, ლაიელის სინდრომი, მაკულო-პაპულოზური გამონაყარი, ქავილი, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ჭინჭრის ციება. ჰიპემგრძნობელობის რეაქციები: ბრონქოსპაზმი, გამონაყარი, ჰიპოტონია, ხორხის შეშუპება, ანგიონევროზული შეშუპება, ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ანაფილაქსია. სისხლმბადი სისტემა: პურპურა, თრომბოციტოპენია, სისხლდენა ცხვირიდან, ჰემატომები, პოსტოპერაციული სისხლდენები, სისხლდენის დროის გახანგრძლივება. გრძნობის ორგანოების მხრივ: გემოვნების შეგრძნების დარღვევა, მხედველობის დარღვევები, თავბრუსხვევა, სმენის დაქვეითება, წონაში მომატება, ცხელება. | ||
| უკუჩვენება: | კუჭისა და თირმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან და პერფორაცია (მათ შორის ანამნეზში). თირკმლის ზომიერი და მძიმე უკმარისობა. თირკმლის უკმარისობის რისკი ჰიპოვოლემიის და დეჰიდრატაციის დროს. ორსულობა და მშობიარობა მომატებული მგრძნობელობა კეტოროლაკისადმი და სხვა ასას, ალერგიული რეაქციები ასპირინზე და პროსტაგლანდინების სინთეზის სხვა ინჰიბიტორებზე (ასეთ ავადმყოფებში აღინიშნა მძიმე ანაფილაქტოიდური რეაქციები). პროფილაქტიკური გაუტკივარება ოპერაციის წინ და ინტრაოპერაციული გამოყენება (არსებობს თრომბოციტების აგრეგაციის დათრგუნვის შესაძლებლობა და სისხლდენის რისკი). ჰემორაგიული ინსულტი, სისხლდენის განვითარების მაღალი რისკის ან არასრული ჰემოსტაზის მდგომარეობები. აცეტილსალიცილის მჟავის და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (ასასს), პენტოქსიფილინის ერთდროული მიღება. კეტოროლაკის შეყვანა ეპი-ან სუბდურალურად დაუშვებელია, რადგან ხსნარი შეიცავს სპირტს. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ორსულობისას კეტოროლაკი შეიძლება დაინიშნოს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც პოტენციური სარგებელი სჭარბობს ნაყოფზე მოქმედების შესაძლო რისკს. მშობიარობის პირველ და მეორე პერიოდში კეტოროლაკი უკუნაჩვენებია, ვინაიდან პროსტაგლანდინების ინჰიბიციით მან შეიძლება უარყოფითი ზეგავლენა იქონიოს ნაყოფის სისხლის მიმოქცევაზე და შეასუსტოს საშვილოსნოს კუმშვადობა, რაც ზრდის საშვილოსნოდან სისხლდენების რისკს. ძუძუთი კვებისას კეტოროლაკი შეიძლება დაინიშნოს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როცა პოტენციური სარგებელი სჭარბობს ნაყოფზე მოქმედების შესაძლო რისკს. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | წყლულოვანი დაავადება, სისხლდენა კუჭნაწლავის ტრაქტიდან, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის პერფორაციები. კეტოროლაკმა შეიძლება გამოიწვიოს კუჭნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანი გარსის დაზიანება. ავადმყოფები, რომლებიც ღებულობენ ასასს, მათ შორის მან ნებისმიერ დროს შეიძლება განუვითარდეთ მძიმე გვერდითი მოვლენები კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ (კუჭისა და ნაწლავების გაღიზიანება, სისხლდენები, წყლულების განვითარება, პერფორაციები და ა.შ.), მათ შორის წინამორბედი სიმპომატიკის გარე-შე. ასასს პრეპარატებზე ჩატარებულმა კვლევებმა ვერ გამოავლინეს პაცეინტების რომელიმე ჯგუფი, რომელშიც არ იქნებოდა წყლულის განვითარების ან სისხლდენის რისკი. ამ რეაქციებისადმი უფრო მეტად მგრძნობიარენნი არიან და უფრო ცუდად იტანენ ხანდაზმული და დაუძლურებული პაციენტები. სწორედ ამ ჯგუფში აღინიშნება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის რეაქციების ყველაზე მეტი რიცხვი ლეტალური დასასრულით. ისევე როგორც სხვა ასასს მკურნალობისას, გვერდითი მოვლენების სიხშირე და სიმძიმის ხარისხი მატულობს კეტოროლაკის დოზისა და თერაპიის ხანგრძლივობის მატებასთან ერთად. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან მძიმე სისხლდენების რისკი დამოკიდებულია დოზაზე და იზრდება ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში, რომლებიც დღეღამეში კეტოროლაკის 60 მგ-ზე მეტს ღებულობენ. ანამნეზში წყლულოვანი დაავადების არსებობა ზრდის კუჭ-ნაწლავის მხრივ მძიმე გართულებების განვითარების ალბათობას. ზეგავლენა თირკმლებზე კეტოროლაკის, ისევე როგორც სხვა ასასს, დანიშვნა ანამნეზში თირკმლის ფუნქციის დარღვევების მქონე ავადმყოფებისათვის უნდა განხორციელდეს სიფრთხილით, ვინაიდან იგი პროსტაგლანდინების სინთეზის ძლიერი ინჰიბიტორია. სიფრთხილის დაცვაა საჭირო მოცირკულირე სისხლის შემცირებული მოცულობის და/ან თირკმლის შემცირებული სისხლმომარაგაების მქონე პაციენტებში კეტოროლაკის დანიშვნისას, რამეთუ თირკმლებში წარმოქმნილი პროსტაგლანდინები ხელს უწყობენ თირკმლის პერფუზიის შენარჩუნებას. ამ პაციენტებში ასასს გამოყენებამ შეიძლება თირკმლებში პროსტაგლანდინების წარმოქმნის დოზადამოკიდებული შემცირება და მიგვიყვანოს თირკმლის მანიფესტირებულ უკმარისობამდე. ამის რისკი ყველაზე მეტადაა გამოხატული მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირების, გულის უკმარისობის და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევების მქონე პაციენტებში, აგრეთვე ხანდაზმული ასაკის პირებში და ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ დიურეზულ საშუალებებს. ასასს მიღების შეწყვეტის შემდეგ ავადმყოფის მდგომარეობა ჩვეულებრივ უბრუნდება საწყის დონეს. ანაფილაქსიური (ანაფილაქტოიდური) რეაქციები ავადმყოფებს, რომელთაც ანამნეზში აღენიშნებათ ასთმა და ბრონქოსპაზმი, ცხვირის პოლიპოზი, ანგიონევროზული შეშუპებები, კეტოროლაკს უნიშნავენ სიფრთხილით. სისხლის სისტემა კეტოროლაკი თრგუნავს თრომბოციტების აგრეგაციას, ამცირებს თრომბოქსანის კონცენტრაციას და ზრდის სისხლდენის ხანგრძლივობას. ასპირინისგან განსხვავებით, ტორადოლ ხანმოკლე დროით მოქმედებს თრომბოციტების ფუნქციაზე, რომელიც ნორმალიზდება პრეპარატის გაუქმებიდან 24-48 საათში. ავადმყოფებს შედედების დარღვევებით კეტოროლაკი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება, მათი მდგომარეობის საგულდაგულო კონტროლის ფონზე. თუმცა კლინიკური კვლევებით არ გამოვლინდა მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება კეტოროლაკსა და ვარფარინს ან ჰეპარინს შორის, კეტოროლაკისა და ჰემოსტაზზე მოქმედი პრეპარატების, მათ შორის ანტიკოაგულანტების (ვარფარინი, ჰეპარინოპროფილაქტიკა დაბალ დოზებში - 2500-5000 ერთეული 2-ჯერ დღეღამეში) და დექსტრანების ერთდროულმა გამოყენებამ შეიძლება გაზარდოს სისხლდენების რისკი. კეტოროლაკის დანიშვნა მსგავს სიტუაციებში უნდა განხორციელდეს განსაკუთრებული სიფრთხილით, ავადმყოფების საგულდაგულო კონტროლის ფონზე. აღწერილია პოსტოპერაციული ჰემატომების და ოპერაციული ჭრილობის სხვა გართულბების განვითარების შემთხვევები კეტოროლაკის პარენტერულად პერიოპერაციული გამოყენებისას. სიფრთხილის გამო-ჩენაა საჭირო კეტოროლაკის დანიშვნისას პოსტოპერაციულ ავადმყოფებში, რომლებიც განსაკუთრებულ ჰემოსტაზს საჭიროებენ, მაგალითად წინამდებარე ჯირკვლის რეზექციის, ტონზილექტომიისა ან კოსმეტიკური ოპერაციის შემდეგ. ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფები ეს ავადმყოფები უფრო მგრძნობიარენი არიან გვერდითი მოვლენებისადმი, ვიდრე ახალგაზრდები. რისკის გაზრდა ასაკის პარაკელურად ყველა ასასს არის დამახიასათებელი. ხანდაზმული ასაკის პაციენტებში ნახევრადგამოყოფის პერიოდი იზრდება, ხოლო კეტოროლაკის პლაზმური კლირენსი შეიძლება შემცირდეს. სითხის შეკავება და შეშუპებები კეტოროლაკის გამოყენებისას აღწერილია სითხის შეკავებისა და შეშუპებების შემ-თხვევები, ამიტომ პრეპარატის დანიშვნისას სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო გულის დეკომპენსირებული უკმარისობის, არტერიული ჰიპერტენზიისა და ანალოგიური მდგომარეობებების მქონე ავადმყოფებში. სიფრთხილეა საჭირო კეტოროლაკისა და პრობენეციდის ერთდროული დანიშვნისას, ვინაიდან ამ უკანასკნელმა შეიძლება შეცვალოს კეტოროლაკის ფარმაკოკინეტიკა. სიფრთხილეს მოითხოვს კეტოროლაკის და მეტოტრექსატის ერთდროული გამოყენება, ვინაიდან პროსტაგლანდინების ინჰიბიტორები მეტოტრექსატის კლირენს ამცირებენ და ამით ზრდიან მის შესაძლო ტოქსიკურობას. კეტოროლაკით მკურნალობისას ზოგიერთ ავადმყოფს შეიძლება განუვითარდეს ძილიანობა, თავბრუსხვევა, უძილობა ან დეპრესია. ასეთ შემთხვევებში განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო იმ სახის სამუშაოს შესრულებისას, რომელიც ყურადღების სრულ დაძაბვას მოითხოვს. | ||
| ჭარბი დოზირება: | კეტოროლაკის დოზის გადაჭარბებას ერთჯერადი შეყვანისას თან ახლავს ტკივილი მუცელში, გულისრევა, პირღებინება, ჰიპერვენტილაცია, პეპტიური წყლულების და/ან ეროზიული გასტრიტის განვითარება, თირმკლის ფუნქციის დარღვევა, რომლებიც ქრება პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემდეგ. დიალიზით კეტოროლაკის მნიშვნელოვანი გამოყოფა სისხლის მიმოქცევიდან ვერ ხერხდება. | ||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | კეტოროლაკი - ძლიერმოქმედი ანალგეტიკია, რომელიც მიეკუთვნება ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებს (ასას) და რომელსაც გააჩნია ტკივილგამაყუჩებელი, ანთების საწინააღმდეგო და სიცხის დამწევი თვისებები. კეტოროლაკი თრგუნავს ფერმენტ ციკლოოქსიგენაზას და შესაბამისად პროსტაგლანდინების სინთეზს. იგი არ მიეკუთვნება ოპიატებს და არ მოქმედებს ცენტრალურ ოპიატურ რეცეპტორებზე. პრეპარატი არ ახდენს ზეგავლენას სუნთქვაზე და არ აძლიერებს ოპიატებით გამოწვეულ სუნთქვის დათრგუნვას ან სედაციას. |
Page generation time: 0. 022170198 sec.
