| უნიფიცირებული დასახელება: | ლამოტრიჯინიLamotrigine | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
N03AX09 | N ნერვული სისტემა | ||
| 03 ეპილეფსიის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| A ეპილეფსიის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| X ეპილეფსიის საწინააღმდეგო სხვა პრეპარატები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | ლამოტრიჯინი წარმოადგენს კრუნჩხვების საწინააღმდეგო საშუალებას. იგი იწვევს ნეირონული პრესინაფსული მემბრანის ნატრიუმის არხების ვოლტაჟ-დამოკიდებულ ბლოკს ნელი ინაქტივაციის ფაზაში და თრგუნავს გლუტამატის(ამინომჟავა, რომელიც მთავარ როლს თამაშობს ეპილეფსიური გულყრების განვითარებაში) ჭარბ გამოყოფას. | ||
| ჭარბი დოზირება: | ლამოტრიჯინის ჭარბი დოზირებისას (1,34-4 გ) რამოდენიმე პაციენტს აღენიშნებოდა შემდეგი სიმპტომები: ატაქსია, ნისტაგმი, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, თავის ტკივილი, პირღებინება. პაციენტი, რომელმაც მიიღო 4-5 გ ლამოტრიჯინი ჰოსპიტალიზირებულ იქნა კომატოზურ მდგომარეობაში, რომელიც 8-12 საათი გაგრძელდა; პაციენტის მდგომარეობა აღდგა 2-3 დღის განმავლობაში. ჭარბი დოზირების შემთხვევაში აუცილებელია ჰოსპიტალიზაცია და შესაბამისი შემანარჩუნებელი თერაპიის ჩატარება. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | შეწოვა: პერორალური მიღებისას ლამოტრიჯინი სწრაფად და მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. პლაზმაში მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 2.5 საათში. პრეპარატი ხასიათდება ხაზოვანი ფარმაკოკინეტიკური პროფილით. მეტაბოლიზმი: ლამოტრიჯინი ინტენსიურად მეტაბოლიზდება: მის მთავარ მეტაბოლიტს წარმოადგენს N-გლუკურონიდი. გამოყოფა; მოზრდილებში პრეპარატის ნახევრგამოყოფის პერიოდი საშუალოდ შეადგენს 29 საათს. ლამოტრიჯინი გამოიყოფა ძირითადათ მეტაბოლიტების სახით და ნაწილობრივ უცვლელ მდგომარეობაში, ძირითად შემთხვევაში შარდთან ერთად. ბავშვებში ნახევრადგამოყოფის პერიოდი უფრო ნაკლებია, ვიდრე მოზრდილებში. | ||
| ჩვენება: | ეპილეფსია. მოზრდილებში: მონოთერაპიის ან დამხმარე თერაპიის სახით პარციული და გენერალიზებული გულყრების დროს, მათ შორის ტონურკლონური გულყრები და აგრეთვე გულყრები, რომლებიც ლენოქს-გასტოს სინდრომთან არის დაკავშირებული. ბავშვებში: პარციალური და გენერალიზებული გულყრების დროს დამხმარე თერაპიის სახით, მათ შორის ტონურ-კლონური გულყრები და აგრეთვე გულყრები, რომლებიც ლენოქს-გასტოს სინდრომთან არის დაკავშირებული. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | მოზრდილებში და ბავშვებში 12 წლის ასაკის ზევით, რომლებიც არ იღებენ ნატრიუმის ვალპროატს მონოთერაპიის დროს ლამოტრიჯინის საწყისი დოზა შეადგენს 25 მგ ერთხელ დღეში 2 კვირის განმავლობაში, შემდგომში 50 მგ ერთხელ დღეში 2 კვირის განმავლობაში. მოგვიანებით დოზა უნდა გაიზარდოს 50-100 მგ-ით ყო-ველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური თერაპიული ეფექტის მიღწევამდე. შემდგომში შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 100-200 მგ/დღეში 2 მიღებაზე. ზოგ პაციენტებს ესაჭიროებათ დოზა 500 მგ/დღეში. პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ ნატრიუმის ვალპროატს ლამოტრიჯინის საწყისი დოზა შეადგენს 25 მგ დღეგამოშვებით, 2 კვირის განმავლობაში, შემდგომში კი 25 მგ ყოველდღიურად მომდევნო ორი კვირის, განმავლობაში მოგვიანებით დოზა მაქსიმალურად უნდა გაიზარდოს 25-50 მგ/დღეში ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური თერაპიული ეფექტის მიღწევამდე. შემდგომში შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 100-200 მგ/დღეში 1 ან 2 მიღებაზე. პაციენტები, რომლებიც ღებულობენ ღვიძლის ფერმენტების მაინდუცირებელ ანტიეპილეფსიურ საშუალებებს, სხვა ანტიეპილეფსიურ პრეპარატებთან კომბინაციაში, ან მათ გარეშე (გამონაკლისს შეადგენს ვალპროატი) ლამოტრიჯინის საწყისი დოზა შეადგენს 50 მგ ერთხელ დღეში 2 კვირის განმავლობაში, ხოლო შემდგომში 100 მგ ორჯერ დღეში 2 კვირის განმავლობაში. მოგვიანებით დოზას ზრდიან მაქსიმალურად 100 მგ-ით ყოველ 1-2 კვირა-ში ოპტიმალური თერაპიული ეფექტის მიღწევამდე. საშუალო შემანარჩუნებელი დოზა ოპტიმალური თერაპიული ეფექტის მისაღწევად შეადგენს 200-400 მგ/დღეში 2 მიღებაზე. ზოგ პაციენტებს ესაჭიროებათ 700 მგ/დღეში სასურველი ეფექტის მისა-ღებად. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიეპილეფსიურ პრეპარატებს, რომელთა ურთიერთქმედება ლამიქტალთან არ არის შესწავლილი რეკომენდებულია დოზების გაზრდის ისეთივე სქემა, როგორც ლამოტრიჯინის და ვალპროატის ერთდროული მი-ღების დროს. ბავშვებში 2-დან 12 წლამდე, რომლებიც იღებენ ნატრიუმის ვალპროატს სხვა ანტიეპილეფსიურ საშუალებებთან კომბინაციაში ან მათ გარეშე, რეკომენდებულია მკურნალობის შემდეგი სქემა: ლამოტრიჯინის საწყისი დოზა შეადგენს 0.2 მგ/კგ ერ-თხელ დღეში 2 კვირის განმავლობაში, შემდგომში 0.5 მგ/კგ ერთხელ Dდღეში 2 კვირის განმავლობაში, დოზის შემდგომი გაზრდით 0.5-1 მგ/კგ ერთხელ დღეში ყო-ველ 1-2 კვირის განმავლობაში ოპტიმალურ თერაპიული ეფექტის მიღწევამდე. შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 1 დან 5 მგ/კგ-მდე დღეში 1 ან 2 მიღებაზე. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა უტოლდება 200 მგ-ს. პაციენტები, რომლებიც იღებდნენ ღვიძლის ფერმენტების მაინდუცირებელ ანტიეპილეფსიურ საშუალებებს, სხვა ანტიეპილეფსიურ პრეპარატებთან ერთად ან მათ გარეშე (გამონაკლისს შეადგენს ვალპროატი) ლამოტრიჯინის საწყისი დოზა შეადგენს 2 მგ/კგ დღეში 2 მიღებაზე 2 კვირის განმავლობაში. შემდგომში 5 მგ/კგ დღეში 2 მიღებაზე 2 კვირის განმავლობაში. მოგვიანებით დოზა მაქსიმალურად უნდა გაიზარდოს 2-3 მგ/კგ-ზე ყოველ 1-2 კვირაში ოპტიმალური თერაპიული ეფექტის მიღწევამდე. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 400 მგ-ს. პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ანტიეპილეფსიურ პრეპარატებს, რომელთა ურთიერთქმედება ლამოტრიჯინთან არ არის შესწავლილი რეკომენდირებულია დოზის გაზრდის ისეთივე სქემა, როგორც ლამოტრიჯინის და ვალპროატის ერთდროული მიღების დროს. ბავშვებში: ოპტიმალური თერაპიული ეფექტის მისაღწევად აუცილებელია სისტემატურად წონის კონტროლი, რათა დარეგულირდეს დოზა ბავშვის წონის შესაბამისად. 2-დან 6 წლამდე ბავშვებში შეიძლება აუცილებელი გახდეს ისეთი დოზების გამოყენება, რომლებიც რეკომენდებულ თერაპიული ნორმის ზედა ზღვარს შეესაბამება | ||
| გვერდითი მოვლენები: | ლამოტრიჯინის მიღებისას მონოთერაპიის დროს შეიძლება აღინიშნოს: თავის ტკივილი, დაღლილობა, გამონაყარი კანზე, თავბრუსხვევა, ძილიანობა, უძილობა. გამონაყარს კანზე ჩვეულებრივ ახასიათებს მაკულო-პაპულოზური ხასიათი, რომელიც ხშირ შემთხვევებში აღინიშნება მკურნალობის 4-6 კვირის შემდეგ. იშვიათად ვითარდება მძიმე დერმატოლოგიური რეაქცია, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი და ტოქსიკური ეპიდერმულ ნეკროლიზი (ლაელის სინდრომი) ლეტალური გამოსავალის მაღალი რისკით. სხვა გვერდითი მოვლენები, რომლებიც აღინიშნება ლამოტრიჯინის და სტანდარტული ანტიეპილეფსიური მკურნალობის დროს: დიპლოპია, კონიუნქტივიტი, თავბრუსხვევა, დაღლილობის შეგრძნება, კუჭნაწლავის ტრაქტის გაღიზიანება, მათ შორის გულისრევა, გაღიზიანება, აგრესიულობა, ცნობიერების დაბინდვა, აღგზნებადობა, სისხლბადი ფუნქციის დაზიანება. | ||
| უკუჩვენება: | მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | არ არის საკმარისად შესწავლილი ლამოტრიჯინის მოქმედება ორსულობის და ლაქტაციის დროს. ორსულობის პერიოდში მისი დანიშვნის საკითხის გადასაწყვეტად საჭიროა შეფასებულ იქნას მოსალოდნელი სარგებელი დედისათვის და პოტენციური რისკი ნაყოფისათვის. წინასწარი მონაცემებით, ლამოტრიჯინი გადადის დედის რძეში მისი პლაზმური კონცენტრაციის 40-45%. ბავშვთა მცირე რიცხვს, რომელთა დედები იღებდნენ პრეპარატს არ აღენიშნებათ გვერდითი მოვლენები. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | ვინაიდან არ არის შესწავლილი პრეპარატის გამოყენება ღვიძლის უკმარისობის დროს, არ არის მიზანშეწონილი მისი მიღება ასეთი კატეგორიის პაციენტებში. არ შეიძლება რეკომენდებული დოზების გაზრდა და მკურნალობის სქემის შეცვლა, ვინაიდან ამ შემთხვევებში შესაძლებელია კანზე გამონაყარის განვითარების რისკის მომატება. ვინაიდან პირველი გამონაყარი ბავშვებში შეიძლება დიაგნოსტირებული იყოს შეცდომით, როგორც ინფექციური დაავადება, ექიმი ყურადღებით უნდა დააკვირდეს პრეპარატის მოქმედებას, განსაკუთრებით პირველი 6 კვირის განმავლობაში. კანზე გამონაყარის განვითარების რისკი დაკავშირებულია პრეპარატის საწყის მაღალ დოზებთან და აგრეთვე ნატრიუმის ვალპროატის მიღებასთან, რომელიც ახანგრძლივებს ლამოტრიჯინის ნახევრადგამოყოფის საშუალო პერიოდს თითქმის ორჯერ. კანზე გამონაყარის დროს, თუ ის დაკავშირებული პრეპარატის მიღებასთან აუცილებელი მკურნალობის შეწყვეტა. იგი ასევე წარმოადგენს ჰიპერმგრძნობელობის სინდრომს, რომელსაც თან ერთვის სხვადასხვა სისტემური სიმპტომები: ციებცხელება, ლიმფადენოპათია, სახის შეშუპება, პერიფერიული სისხლის სურათის შეცვლა და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა. სინდრომი სხვადასხვა ხარისხის სიმძიმით გამოირჩევა და იშვიათ შემთხვევაში შეიძლება გამოიწვიოს დისემინირებული შიდასისხლძარღვოვანი შედედების სინდრომი. მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ჰიპერმგრძნობელობის ადრეული ნიშნები: ციებცხელება, ლიმფადენოპათია შეიძლება აღინიშნებოდეს კანზე გამონაყარის გარეშეც. ასეთი სიმპტომების დროს თუ არ დადგინდა სხვა ეთიოლოგიური ფაქტორი აუცილებელია პრეპარატის მიღების შეწყვეტა. ლამოტრიჯინის მიღების უეცარი შეწყვეტა იწვევს გულყრების გახშირების პროვოცირებას. ლამოტრიჯინის დოზა უნდა შემცირდეს თანმიმდევრულად 2 კვირის განმავლობაში. გამონაკლისს წარმოადგენს შემთხვევები, როდესაც აღინიშნება გამონაყარი კანზე და აუცილებელია პრეპარატის გამოყენების სასწრაფო შეწყვეტა. ლამოტრიჯინი წარმოადგენს დიჰიდროფოლატრედუქტაზას სუსტ ინჰიბიტორს, რის გამოც ხანგრძლივი მიღებისას შესაძლებელია მისი ზეგავლენა ფოლატების მეტაბოლიზმზე. ლამოტრიჯინის გამოყენებისას 1 წლის განმავლობაში რაიმე გამოხატული ცვლილებები ჰემოგლობინის შემცველობის, ერიტროციტების საშუალო მოცულობის და ფოლატების კონცენტრაციის მხრივ შრატში და ერიტროციტებში არ იქნა გამოვლენილი. ლამოტრიჯინის გამოყენება 2 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ არის სათანადოდ შესწავლილი. პრეპარატის დანიშვნისას ხანდაზმულებში საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილე. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | კრუნჩხვების საწინააღმდეგო, ღვიძლში მეტაბოლიზმის მაინდუცირებელი საშუალებები. ფენიტოინი, კარბამაზეპინი, ფენობარბიტალი, პრიმიდონი აძლიერებენ ლამოტრიჯინის მეტაბოლიზმს. კარბამაზეპინის ან ფენიტოინის და პრეპარატის კომბინირებისას მოზრდილებში ადგილი აქვს ლამოტრიჯინის ნახევრადგამოყოფის პერიოდის შემცირებას დაახლოებით 14 სთ-მდე. ბავშვებში მაჩვენებელი მცირდება საშუალოდ 7 სთმდე. ზოგ შემთხვევაში აღინიშნება: თავბრუსხვევა, დიპლოპია, ატაქსია, მხედველობის დარღვევა, გულისრევა. ეს მოვლენები, როგორც წესი ქრება კარბამაზეპინის დოზის შემცირებისას. ნატრიუმის ვალპროატი, რომელიც აინჰიბირებს ღვიძლის ფერმენტებს, იწვევს ლამოტრიჯინის მეტაბოლიზმის შენელებას, რის შედეგადაც ლამოტრიჯინის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი გრძელდება 70 საა-თამდე მოზრდილებში და 45-55 საათი ბავშვებში. დადგენილია, რომ ლამოტრიჯინი არ ახდენს ზეგავლენას პლაზმაში სხვა კრუნჩხვების საწინააღმდეგო პრეპარატების კონცენტრაციაზე. ლამოტრიჯინი არ მოქმედებს ეთინილესტრადიოლის და ლევონორგესტრელის კონცენტრაციაზე ორალური კონტრაცეპტივების მიღების შემდეგ. |
Page generation time: 0. 021781310 sec.
