| უნიფიცირებული დასახელება: | ნადროპარინ კალციუმიNadroparin calcium | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
B01AB06 | B სისხლწარმოქმნა და სისხლი | ||
| 01 ანტიკოაგულანტები | |||
| A ანტიკოაგულანტები | |||
| B ჰეპარინი და მისი წარმოებულები | |||
| ანოტაცია: | |||
| დოზირება და მიღების წესი: | განსაკუთრებული ყურადღება ექცევა სპეციფიურ ინსტრუქციას დაბალმოლეკულური ჰეპარინის თითოეული პრეპარატის დოზირების შესახებ, ვინაიდან დოზების გამოსახვისათვის გამოიყენება ერთეულების სხვადასხვა სისტემები (ერთეულები ან მგ), შეიძლება არსებობდეს სხვადასხვა დოზირებული ფორმები. ფრაქსიპარინი არ ინიშნება კუნთებში გამოსაყენებლად. თრომბოემბოლიური დაავადებების სამკურნალოდ და პროფილაქტიკისათვის პრეპარატი შეჰყავთ კანქვეშ. სისხლის შედედების პროფილაქტიკისათვის ჰემოდიალიზის დროს პრეპარატი შეჰყავთ “არტერიულ ხაზში” გადასხმის ყოველი პროცედურის დასაწყისში. პრეპარატის კანქვეშ შეყვანისას ინექციის ჩვეულებრივი ადგილი არის მუცლის წინალატერალური კედელი, მარცხენა და მარჯვენა მხარის მონაცვლეობით ნემსი შეჰყავთ პერპენდიკულარულად და არა დახრილ მდგომარეობაში, კანის ნაკეცში, რომელიც ფიქსირებულია დიდი და საჩვენებელი თითებს შუა ხსნარის შეყვანის ბოლომდე. გრადუირებული შპრიცები განკუთვნილია დადგენილი დოზების გამოსაყენებლად იმ შემთხვევაში, როდესაც აუცილებელია ადაპტაცია წონის მიხედვით. რეკომენდებულია მაღალი სიზუსტის შპრიცების და ძალიან წვრილი დაკალიბრებული ნემსების ხმარება (დიამეტრი 0,5მმ) მისი ხსნარის გამოყენებისას ფლაკონიდან. თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკა: ზოგადი პროფილაქტიკა: იგი ინიშნება ერთჯერადი 0,3მლ დღიური დოზით 7 დღის განმავლობაში; სხვა შემთხვევაში პროფილაქტიკა ტარდება რისკის პერიოდში ავამყოფის გაწერამდე. ზოგად ქირურგიაში დოზა ინიშნება 2-4 საათით ადრე ოპერაციულ ჩარევამდე. ორთოპედიული ქირურგია: საწყისი დოზა შეჰყავთ ოპერაციამდე 12 საათით ადრე, აგრეთვე ოპერაციიდან 12 საათის შემდეგ. აღნიშნული და შემდგომი ერთჯერადი დღიური დოზები განიცდის კორექტირებას პაციენტის სხეულის წონის შესაბამისად ცხრილის მიხედვით, რომელიც მოყვანილია ქვევით. თერაპია გრძელდება 10 დღის განმავლობაში; ნებისმიერ შემთხვევაში პროფილატიკა ტარდება რისკის პერიოდის განმავლობაში ავადმყოფის გაწერამდე. ორთოპედიული ქირურგია: ავადმყოფის წონა(კგ) - < 50, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსიპარინის მოცულობა 1-ჯერ დღეღამეში: ოპერაციამდე და 3 დღე ოპერაციის შემდეგ - 0,2მლ, მეოთხე დღიდან ოპერაციის შემდეგ - 0,3მლ; ავადმყოფის წონა(კგ) - 50-69, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსიპარინის მოცულობა 1-ჯერ დღეღამეში: ოპერაციამდე და 3 დღე ოპერაციის შემდეგ - 0,3მლ, მეოთხე დღიდან ოპერაციის შემდეგ -0,4მლ; ავადმყოფის წონა(კგ) - ≥70, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსიპარინის მოცულობა 1-ჯერ დღეღამეში: ოპერაციამდე და 3 დღე ოპერაციის შემდეგ - 0,4მლ, მეოთხე დღიდან ოპერაციის შემდეგ - 0,6მლ; თრომბოემბოლიური დაავადებების მკურნალობა: ამ დროს შეჰყავთ კანქვეშ 2 -ჯერ დღეში (ყოველ 12 საათში ერთხელ) 10 დღის განმავლობაში, დოზები კორექტირებულია ავადმყოფის წონის შესაბამისად, როგორც მოცემულია ქვევით: ავადმყოფის წონა (კგ) - <70, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსი პარინის მოცულობა 1-ჯერ დღეღამეში - 0,4მლ; ავადმყოფის წონა (კგ) - >70, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსი პარინის მოცულობა 1-ჯერ დღეღამეში - 0,6მლ; თრომბოემბოლიური დაავადებების მკურნალობა: ავადმყოფის წონა (კგ) - <50, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსიპარინის მოცულობა 2-ჯერ დღეღამეში - 0,4მლ; ავადმყოფის წონა (კგ) - 50-69, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსიპარინის მოცულობა 2-ჯერ დღეღამეში - 0,5მლ; ავადმყოფის წონა (კგ) - 60-69, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსიპარინის მოცულობა 2-ჯერ დღეღამეში - 0,6მლ; ავადმყოფის წონა (კგ) - 70-79, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსიპარინის მოცულობა 2-ჯერ დღეღამეში - 0,7მლ; ავადმყოფის წონა (კგ) - 80-89, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსიპარინის მოცულობა 2-ჯერ დღეღამეში - 0,8მლ; ავადმყოფის წონა (კგ) - ≥90, კანქვეშ შეყვანილი ფრაქსიპარინის მოცულობა 2-ჯერ დღეღამეში - 0,9მლ; პერორალური ანტიკოაგულანტებით მკურნალობა წინააღმდეგჩვენების არ არსებობის შემთხვევაში უნდა დაიწყოს რაც შეიძლება ადრე. ფრაქსიპარინით მკურნალობა გრძელდება INR -ს სტაბილიზაციამდე მოცემულ დონემდე. მკურნალობისას აუცილებელია თრომბოციტების რეგულარული კონტროლი. სისხლის შედედების პროფილაქტიკა ჰემოდიალიზის მსველობისას: დოზირების ოპტიმიზაცია ყველა ცალკეული ავადმყოფის შემთხვევაში უნდა იქნას გათვალისწინებული, ისევე როგორც დიალიზის ტექნიკური პირობები. პრეპარატის გამოყენება ხდება ერთჯერადი დოზით არტერიული გადასხმის სისტემაში ყოველი პროცედურის წინ. პაციენტებისათვის სისხლდენის მომატებული რისკის გარეშე რეკომენდებულია საწყისი დოზები ავადმყოფის წონის გათვალისწინებით: ავადმყოფის წონა (კგ) - <50, პრეპარატის მოცულობა, რომელიც შეყვანილია დიალიზის დასაწყისში - 0,3მლ; ავადმყოფის წონა (კგ) - 50-69, პრეპარატის მოცულობა, რომელიც შეყვანილია დიალიზის დასაწყისში - 0,4მლ; ავადმყოფის წონა (კგ) - ≥70, პრეპარატის მოცულობა, რომელიც შეყვანილია დიალიზის დასაწყისში - 0,6მლ; ავადმყოფებში სისხლდენის გაზრდილი რისკით შეიძლება დაინიშნოს ნახევარი დოზა. დამატებითი, ნაკლები დოზა შეიძლება შეყვანილი იქნას დიალიზის მსველობისას იმ პროცედურის დროს, რომელიც გრძელდება 4 საათზე მეტი ხნის განმავლობაში. დოზირების კორექტირება შემდგომი დიალიზის დროს წარმოებს აუცილებლობის შემთხვევაში აღნიშნული ეფექტის შესაბამისად. არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე არსებული მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა: პრეპარატი შეჰყავთ კანქვეშ 2-ჯერ დღეში (ყოველ 12 საათში ერთხელ) კომბინაცია-ში ასპირინთან 325მგ-მდე დღეში. საწყისი დოზა შეჰყავთ ინტრავენური ბოლუსის სახით დოზით 86 IU ანტი Xა/კგ, შემდეგ კანქვეშ იმავე დოზით. მკურნალობის ხანგრძლივობაა 6 დღე დოზებით, რომლებიც კორექტირებულია ავადმყოფის წონის შესაბამისად, როგორც ნაჩვენებია ქვევით: არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე არსებული მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა: ავადმყოფის წონა (კგ) - <50, შეყვანილი მოცულობა: საწყისი ინტრავენური ბოლუსი - 0,4მლ, ინექცია კანქვეშ 12 საათში ერთხელ - 0,4მლ, IUანტიXა ექვივალენტი - 3800; ავადმყოფის წონა (კგ) - 50-59, შეყვანილი მოცულობა: საწყისი ინტრავენური ბოლუსი - 0,5მლ, ინექცია კანქვეშ 12 საათში ერთხელ - 0,5მლ, IUანტიXა ექვივალენტი - 4750; ავადმყოფის წონა (კგ) - 60-69, შეყვანილი მოცულობა: საწყისი ინტრავენური ბოლუსი - 0,6მლ, ინექცია კანქვეშ 12 საათში ერთხელ - 0,6მლ, IUანტიXა ექვივალენტი - 5700; ავადმყოფის წონა (კგ) - 70-79, შეყვანილი მოცულობა: საწყისი ინტრავენური ბოლუსი - 0,7მლ, ინექცია კანქვეშ 12 საათში ერთხელ - 0,7მლ, IUანტიXა ექვივალენტი - 6650; ავადმყოფის წონა (კგ) - 80-89, შეყვანილი მოცულობა: საწყისი ინტრავენური ბოლუსი - 0,8მლ, ინექცია კანქვეშ 12 საათში ერთხელ - 0,8მლ, IUანტიXა ექვივალენტი - 7600; ავადმყოფის წონა (კგ) - 90-99, შეყვანილი მოცულობა: საწყისი ინტრავენური ბოლუსი - 0,9მლ, ინექცია კანქვეშ 12 საათში ერთხელ - 0,9მლ, IUანტიXა ექვივალენტი - 8550; ავადმყოფის წონა (კგ) ->100, შეყვანილი მოცულობა: საწყისი ინტრავენური ბოლუსი - 1.0მლ, ინექცია კანქვეშ 12 საათში ერთხელ - 1.0მლ, IUანტიXა ექვივალენტი - 9500; | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | არ არის რეკომენდებული შემდეგ პრეპარატებთან კომბინაცია: ასპირინი (ან სხვა სალიცილატები), არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები, ანტითრომბოციტული საშუალებები აძლიერებენ სისხლდენის საშიშროებას. არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის არსებობის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობისას ნადროპარინი ინიშნება კომბინაციაში ასპირინთან ერთად დოზით 325 მგ/დღეში. აუცილებელია სიფრთხილე შემდეგი კომბინაციების დროს: პერორალური ანტიკოაგულანტები, სისტემური (გლუკო-) კორტიკოსტეროიდები, დექსტრანი. ორალური ანტიკოაგულანტებით მკურნალობის დაწყებიდან პაციენტებში, რომლებიც იღებენ ნადროპარინს, ჰეპარინის გამოყენება გრძელდება INR-ის სტაბილიზაციამდე. ტრანსპორტის მართვა და სამუშაოს შესრულება, რომელიც საჭიროებს ყურადღების კონცენტრაციას: არ ახდეენს ზემოქმედებას. | ||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | პრეპარატი წარმოადგენს დაბალმოლეკულურ ჰეპარინს, რომელიც დამზადებულია სტანდარტული ჰეპარინის დეპოლიმერიზაციის გზით. იგი არის გლუკოზამინოგლიკანი საშუალო მოლეკულური მასით 4300 დალტონი. მას გააჩნია მაღალი შეფარდება ანტი-Xა-ფაქტორის აქტივობის ანტი-IIა-ფაქტორის აქტივობის მიმართ. გააჩნია როგორც სწრაფი ასევე პროლონგირებული ანტითრობული მოქმედება. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | პრეპარატის ფარმაკოკინეტური თვისებები განისაზღვრება პლაზმის ანტი-Xა-ფაქტორის აქტივობის გაზომვით. კანქვეშ შეყვანისას მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება 46 საათის შემდეგ. ნახევრადგამოყოფის პერიოდი განმეორებითი დოზების გამოყენებისას შეადგენს 8-10 საათს. ანტი-Xა- ფაქტორის აქტივობა შენარჩუნებულია მინიმუმ შეყვანიდან 18 საათის შემდეგ. პრეპარატს გააჩნია პრაქტიკულად სრული ბიოშეღწევადობა (დაახლოებით 98%). | ||
| ჩვენება: | თრომბოემბოლიური დარღვევების პროფილაქტიკა: - განსაკუთრებით მათი, რომლებიც დაკავშირებულია საერთო ან ორთოპედიულ ქირურგიასთან; - არაქირურგიულ ავადმყოფებში მაღალი თრომბოემბოლიური რისკით (სუნთქვის მწვავე უკმარისობა ან რესპირატორული ინფექცია, გულის მწვავე უკმარისობა) ინტენსიური თერაპიის განყოფილების პირობებში. თრომბოემბოლიური დარღვევების მკურნალობა; სისხლის შედედების პროფილაქტიკა ჰემოდიალიზის მსვლელობისას; არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე არსებული მიუკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | ჰემატოლოგიური: - ძალიან ხშირად: სისხლდენა სხვადასხვა ადგილებში, რომელიც უფრო ხშირია სხვადასხვა რისკ ფაქტორების მქონე ავადმყოფებში; - იშვიათად: თრომბოციტოპენია, ზოგჯერ-თრომბოგენური. - ძალიან იშვიათად: ეოზინოფილია, რომელიც შექცევადია მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ. კანის და კანქვეშა რეაქციები: - ძალიან ხშირად: მცირე ჰემატომები შეყვანის ადგილას. ცალკეულ შემთხვევაში აღინიშნება მკრივი კვანძები, რაც არ მიუთითებს ჰეპარინის ინკაფსულირებაზე. კვანძები რამდენიმე დღის შემდეგ ქრება. - ძალიან იშვიათად: - კანის ნეკროზი შეყვანის ადგილას, რომელსაც წინ უძღვის სიწითლე, ინფილტრაციული ან მტკივნეული ერითემატოზული ლაქები საერთო სიმპტომებთან ან მათ გარეშე. ასეთ შემთხვევაში მკურნალობა წყდება. ჰეპატო-ბილიარული დარღვევები: - ხშირად: ტრანსამინაზების დონის შექცევადი მომატება. მეტაბოლური დარღვევები: - ძალიან იშვიათად: შექცევადი ჰიპერკალიემია ჰეპარინით გამოწვეული ალდოსტერონის დათრგუნვის ფონზე, განსაკუთრებით რისკის ჯგუფის პაციენტებში. რეპროდუქციული დარღვევები: - ძალიან იშვიათად: პრიაპიზმი. | ||
| უკუჩვენება: | მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის მიმართ; თრომბოციტოპენია დაკავშირებული ნადროპარინთან ანამნეზში; სისხლდენის მოვლენები ან სისხლდენის მომატებული რისკი, დააკავშირებული ჰომეოსტაზის დარღვევასთან, DBC-სინდრომის გამოკლებით, რომელიც არ არის გამოწვეული ჰეპარინით; ორგანული დაზიანება მიდრეკილებით სისხლდენისადმი (მაგალითად, პეპტიური წყლული); ჰემორაგიული ცერებროვასკულური ტრავმა; მწვავე ინფექციური ენდოკარდიტი; თირკმელების მძიმე უკმარისობა (კრეატინინის კლირენსი 30მლ/წუთში) ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ პრეპარატს მკურნალობის კურსის სახით. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | თრომბოციტოპენიის განვითარების შემთხვევაში, რომელიც გამოწვეულია ჰეპარინის მკურნალობით (დაბალმოლეკულური ან სტანდარტული), უნდა განისაზღვროს სხვა ჯგუფის ანტითრომბოციტარული პრეპარატის გამოყენება. თუ ასეთი შესაძლებლობა არ არსებობს, ხოლო ჰეპარინის დანიშვნა აუცილებელია, შეიძლება მისი შეცვლა სხვა დაბალმოლეკულური ჰეპარინით. ასეთ შემთხვევაში აუცილებელია კლინიკური კონტროლის ჩატარება არაუმეტეს 1 ჯერ დღეში, აუცილებელია მკურნალობის შეწყვეტა რაც შეიძლება ადრე, როდესაც გათვალისწინებული უნდა იქნას პირველადი თრომბოციტოპენია, რომელიც გრძელდება პრეპარატის მოხსნის შემდეგ. პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება შემდეგ შემთხვევაში: - ღვიძლის უკმარისობა; - თირკმელების უკმარისობა (რეკომენდებულია შემცირებული დოზის დანიშვნა): - ავადმყოფებში თირკმელების მძიმე უკმარისობით, რომლებიც იღებენ პროფილაქტიკურ მკურნალობას, - ავადმყოფებში სუსტი და ზომიერი თირკმელების უკმარისობით (კრეატინინის კლირენსი ≥30 და <60მლ/წუთში, რომლებიც იმყოფებიან კურსობრივ მკურნალობაზე); - მძიმე არტერიული ჰიპერტონია; - წყლულოვანი დაავადება და სხვა ორგანული დარღვევები სისხლდენის რისკით; - თვალის ბადურის და სისხლძარღვოვანი გარსის ვასკულური დარღვევები; - თავის, ზურგის ტვინზე და თვალებზე ქირურგიული ჩარევის შემდგომი პოსტპოპერაციული პერიოდი. ჰეპარინი თრგუნავს ალდოსტერონის სეკრეციას თირკმელზედა ჯირკვლის მიერ, რაც იწვევს ჰიპერკალიემიას, განსაკუთრებით პირებში კალიუმის მომატებული შემცველობით სისხლის პლაზმაში, ან პირებში რისკ ჯგუფებში. მათ მიეკუთვნება ავდმყოფები შაქრინი დიაბეტით, თირკმელების ქრონიკული უკმარისობით, რასაც წინ უძღვის მეტაბოლური აციდოზი და იმ პრეპარატების მიღება, რომლებიც მაღლა სწევენ კალიუმის რაოდენობას პლაზმაში (მაგალითად, ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები). ჰიპერკალიემიის რისკი იზრდება მკურნალობის ხანგრძლივობის მიხედვით, მაგრამ იგი შექცევადია. ავდმყოფებში ჰიპერკალიემიის რისკით აუცილებელია პლაზმაში კალიუმის კონცენტრაციის კონტროლი. მუდმივი ეპიდურალური კათეტერების არსებობის შემთხვევაში და ასევე სხვა პრეპარატების დანიშვნისას, რომლებიც მოქმედებენ ჰემოსტაზზე (ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები, თრომბოციტების ინჰიბიტორები და სხვა ანტიკოაგულანტები) იზრდება ზურგის ტვინის და ეპიდურალური ჰემატომების განვითარების რისკი. ასეთი ჰემატომების წარმოქმნის რისკი იზრდება ეპიდურალური და ზურგის ტვინის პუნქციის შესრულებისას ან ასეთი პუნქციის დროს ტრავმატიზაციისას. აღნიშნულის გამო ანტიკოაგულანტების და იმ საშუალებების კომბინაცია, რომლებიც თრგუნავენ ცენტრალურ ნერვულ სისტემას, უნდა განისაზღვროს მოსალოდნელი სარგებლიანობა პოტენციურ რისკთან მიმართებაში: - ავადმყოფებში, რომლებიც იღებენ ანტიკოაგულანტებს, ცენტრალური ნერვული სისტემის დამთრგუნველი საშუალებების გამოყენება შესაძლებელია იმ შემთხვევაში, როდესაც მოსალოდნელი სარგებლიანობა აღემატება პოტენციურ რისკს; - ავადმყოფებში, რომლებსაც უტარდებათ ოპერაცია ცენტრალური ნერვული სისტემის დამთრგუნველი პრეპარატების დანიშვნა ანტიკოაგულანტებთან ერთად შესაძლებელია იმ შემთხვევაში, როდესაც მოსალოდნელი სარგებლიანობა აღემატება პოტენციურ რისკს. წელის პუნქციის, სპინალური ანესთეზიის და ეპიდურალური ანესთეზიისას აუცილებელია გარკვეული ინტერვალის დაცვა ინექციის და პუნქციური ნემსის ან კათეტერის ამოღებას შორის. ავადმყოფზე მუდმივი ზედამხედველობის შედეგად ხორციელდება ნევროლოგიური დარღვევების გამოვლენა, რაც საშუალებას იძლევა დროულად დაიწყოს გადაუდებელი თერაპიის ღონისძიებები. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | აღნიშნულ პერიოდში პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებული არ არის. | ||
| ჭარბი დოზირება: | კანქვეშ ან ინტრავენური შეყვანისას ძირი-თადი კლინიკური სიმპტომია სისხლდენა. ასეთ შემთხვევაში აუცილებელია განისაზღვროს თრომბოციტების რიცხვი და სხვა კოაგულაციური პარამეტრები. მცირე სისხლდენისას საკმარისია პრეპარატის დოზის შემცირება ან გადავადება. პროტამინის სულფატის გამოყენება საჭიროა მხოლოდ მძიმე შემთხვევების დროს. აღნიშნული პრეპარატი ძირითადათ ანეიტრალებს ნადროპარინის ანტიკოაგულაციურ ეფექტს, თუმცა ფაქტორის აქტივობა შენარჩუნებულია. პროტამინ სულფატის 0 ,6მლ ანეიტრალებს ნადროპარინის ანტი-Xა-ს დაახლოებით 950სე. პროტამინის შეყვანილი რაოდენობის განსაზღვრისას, გამოთვლილი უნდა იყოს დრო გასული ჰეპარინის შეყვანიდან, მაშინ შეიძლება დოზის შემცირება. |
Page generation time: 0. 020727873 sec.
