| უნიფიცირებული დასახელება: | ამიოდარონიAmiodarone | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
C01BD01 | C გულ-სისხლძარღვთა სისტემა | ||
| 01 პრეპერატები გულის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| B I და III კლასის ანტიარითმიული პრეპარატები | |||
| D III კლასის ანტიარითმიული პრეპარატები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ამიოდარონის დანიშვნა ორსულობის დროს მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე მოქმედების პოტენციურ რისკს (სხვა ანტიარითმული პრეპარატების არაეფექტურობის შემთხვევა-ში). ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის აუცილებლობის შემთხვევაში სა-ჭიროა ძუძუთი კვება შეწყდეს. | ||
| ჭარბი დოზირება: | პრეპარატით მკურნალობის შედეგად განვი-თარებული გვერდითი მოვლენები, რომლებიც მეტად ხშირია და ახასიათებს მძიმე მიმდინარეობა წარმოადგენს ამიოდარონის ჭარბი დოზირების ნიშნებს. ამ მოვლენების თავიდან ასაცილებლად, რეკომენდებულია პრეპარატის გამოყენება შედარებით დაბალ დოზებში ან მკურნალობის დროებით შეწყვეტა და პაციენტზე დაკვირვება (არტერიული წნევის და ელექტროკარდიოგრაფიული მაჩვენებლების კონტროლი). სიმპტომები: არტერიული ჰიპოტენზია, ბრადიკარდია, AV ბლოკადა, არითმიები, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა. მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, გააქტივებული ნახშირის და მარილოვანი საფაღარათო საშუალების დანიშვნა. სპეციფიკური ანტიდოტი არ არსებობს. აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა სიმპტომატური მკურნალობა და პაციენტზე დაკვირვება (არტერიული წნევის და ელექტროკარდიოგრაფიული მაჩვენებელების კონტროლი). ბრადიკარდიის შემთხვევაში იყენებენ ატროპინს, β1-ადრენომიმეტურ საშუალებებს, ზოგჯერ საჭიროა დროებითი კარდიოსტიმულატორის ჩადგმა. ამიოდარონი არ გამოიყოფა ორგანიზმიდან ჰემოდიალიზის საშუალებით. | ||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | ამიოდარონი წარმოადგენს III ჯგუფის ანტიარითმულ პრეპარატს, რომელიც ხასიათდება აგრეთვე I, II და IV ჯგუფის პრეპარატებისათვის დამახასიათებელი ზოგიერთი თვისებებით. პრეპარატის მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია კარდიომიოციტების უჯრედული მემბრანების ნატრიუმის, კალიუმის და კალციუმის არხების ბლოკირებით. პრეპარატი არაკონკურენტული სახით აბლოკირებს α- და β-ადრენორეცეპტორებს. ამიოდარონი ახანგრძლივებს წინაგულების და პარკუჭების მოქმედების პოტენციალს, აგრეთვე რეფრაქტერულ პერიოდს, ამცი რებს სინუსური და AV კვანძის ავტომატიზმს. პრეპარატის გამოხატული ანტიარითმული მოქმედება აღინიშნება მისი მიღებიდან დაახლოებით 7 დღის, ხოლო მაქსიმალური - 15-30 დღის შემდეგ. მკურნალობის შეწყვეტიდან პრეპარატის თერაპიული ეფექტი გრძელდება კიდევ 10-30 დღის განმავლობაში. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | შეწოვა: პერორალურად მიღებისას შეიწოვება ამიოდარონის დაახლოებით 40%. სისხლის პლაზმაში ამიოდარონის მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 3-7 სთ-ის შემდეგ მისი ერთჯერადი დოზით მიღებისას. ხანგრძლივი მკურნალობის დროს პრეპარატი სისხლის პლაზმაში სტაბილურ კონცენტრაციებს აღწევს ერთიდან რამოდენიმე თვის განმავლობაში. მეტაბოლიზმი: ამიოდარონი ბიოტრანსფორმაციას განიცდის ძირითადად ღვიძლში ფარმაკოკინეტიკური და ფარმაკოდინამიკური ნიშნებით მისი მსგავსი მეტაბოლიტის - დეზეთილამიოდარონის წარმოქმნით. გამოყოფა; პრეპარატის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი მისი ერთჯერადი დოზით მიღებისას შეადგენს 3,3 სთ-დან 20.7 სთ-მდე, ხოლო ხანგრძლივი თერაპიის დროს -53±24 დღეს. ორგანიზმიდან ამიოდარონი გამოიყოფა შარდთან და ნაღველთან ერთად. | ||
| ჩვენება: | - სიცოცხლისათვის საშიში პარკუჭოვანი ტაქიკარდიისა და პარკუჭთა ფიბრილაციის პროფილაქტიკა; - გულის რითმის დარღვევა პარკუჭების ნაადრევი აღგზნების სინდრომის მქონე პაციენტებში (WPW-სინდრომით გამოწვეული ტაქიკარდია); | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | ვენაში ინექცია: ჩვეულებრივი დოზა შეადგენს 5 მგ/კგ წონაზე 3 წთ-ის განმავლობა-ში. შემდგომი ინექცია წარმოებს არა უგვიანეს 15 წთ-ის შემდეგ პირველი ინექციიდან. ამიოკორდინის თერაპიული ეფექტი იწყება პრეპარატის შეყვანიდან პირველივე წთ-ის შემდეგ და თანდათანობით მცირდება, რის გამოც შემანარჩუნებელი ეფექტის მიზნით აუცილებელია ვენაში ინფუზიაზე გადასვლა. ვენაში ინფუზია: საწყისი დოზა ჩვეულებრივ შეადგენს 5 მგ/კგ წონაზე 250 მლ გლუკოზის 5% ხსნარში, ინფუზიის ხანგრძლივობა შეადგენს 20 წთ-დან 2 სთმდე. ინფუზიის განმეორება შესაძლებელია 2-3-ჯერ 24 სთ-ის განმავლობაში. უმაღლესი სადღეღამისო დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 1200 მგ-ს. შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 10-20 მგ/კგ წონაზე დღეში (საშუალოდ 600-800 მგ დღეში) 250 მლ გლუკოზის 5% ხსნარში, ხოლო მკურნალობის ხანგრძლივობა უტოლდება 4-5 დღეს. ინფუზიის პირველივე დღიდან აუცილებელია ამიოდარონის პერორალურ მიღებაზე თანდათანობით გადასვლა. ამიოდარონის შერევა ერთ შპრიცში სხვადასხვა ხსნარებთან ნებადართული არ არის. გამონაკლისს წარმოადგენს მხოლოდ გლუკოზის 5%-იანი ხსნარი.ვენაში ინექცია წარმოებს 3 წთ-ის განმავლობაში 250 მლ გლუკოზის 5%-იან ხსნართან ერთად ვენური კათეტერის საშუალებით. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ბრადიკარდია (გულის შეკუმშვათა სიხშირე 55 დარტყმაზე ნაკლები წთ-ში), არითმიის განვითარება ან პროგრესირება, გულის უკმარისობის განვითარება ან მიმდინარეობის გაუარესება. კუჭ-ნაწლავის ტრქტის მხრივ: ანორექსია, გულისრევა, ღებინება, ყაბზობა, პირში ლი-თონის გემოს შეგრძნება; იშვიათად - ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის მომატება, ფსევდოალკოჰოლური ჰეპატიტი, ღვიძლის ციროზი, თირკმელების მწვავე უკმარისობა. ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: პარესთეზიები, ტრემორი, ატაქსია, თავის ტკივილი, გადაღლილობის შეგრძნება, რეტრობულბალური ნევრიტი, პოლინეიროპათია, თავბრუსხვევა, სმენითი ჰალუცინაციები. მხედველობის ორგანოს მხრივ: ლიპოფუსცინის დაგროვება რქოვანას ეპითელიუმში. სუნთქვის სისტემის მხრივ: ხველება, პროგრესირებადი ქოშინი, ინტერსტიციული პნევმონიტი, ფილტვების ფიბროზი, პლევრიტი, ბრონქიტი. ენდოკრინული სისტემის მხრივ: ჰიპოთირეოზი, ჰიპერთირეოზი. დერმატოლოგიური რეაქციები: ფოტოსენსიბილიზაცია, კანის მორუხო-ცისფერი ფერი, კანზე გამონაყარი, თმის ცვენა. სხვადასხვა: მიოპათია, ეპიდიდიმიტი. | ||
| უკუჩვენება: | - სინუსური ბრადიკარდია და სინო-ატრიული ბლოკადა; - სინუსის კვანძის სისუსტის სინდრომი, რითმის მატარებლით კორექციის შემთხვევების გარდა (სინუსური კვანძის გაჩერების საშიშროება); - ატრიოვენტრიკულური ბლოკადა, რომელიც არ ექვემდებარება კორექტირებას რითმის მატარებლით; - იმ პრეპარატებთან კომბინაცია, რომელ-თაც ძალუძთ გამოიწვიონ ციმციმი-თრთოლვა ტიპის (”პირუეტის ტიპის”) პოლიმორფული პარკუჭოვანი ტაქიარითმია; - ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქცია; - ორსულობა და ლაქტაცია; - იოდის ან ამიოდარონის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | ამიოდარონის დანიშვნა და მკურნალობის დაწყება ხდება გულის რითმის დარღვევის თერაპიის სათანადო გამოცდილების მქონე ექიმის მიერ. პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ხანდაზმულ პაციენტებს, ვინაიდან ამ დროს იზრდება ბრადიკარდიის განვითარების რისკი. ამიოდარონით მკურნალობის დაწყებამდე საჭიროა ელექტროკარდიოგრაფიული გამოკვლევის ჩატარება, შრატში კალიუმის რაოდენობის განსაზღვრა. მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული, რომ გვერდითი ეფექტების განვითარება დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე, რის გამოც საჭიროა მინიმალური შემანარჩუნებელი დოზების გამოყენება. ამიოკორდინით მკურნალობის დროს, აგრეთვე ახალი არითმიების განვი-თარების ან ძირითადი დაავადების გამწვავების დროს საჭიროა ელექტროკარდიოგრაფიული მონიტორინგი ყოველ 3 თვეში. ამიოდარონის მოქმედებამ შესაძლებელია გამოიწვიოს QT ინტერვალის გახანგრძლივება (რეპოლარიზაციის პერიოდის გახანგძლივებით) და U ნაწიბურის წარმოქმნა ელექტროკარდიოგრამაზე. აღნიშნული ცვლილებები არ მიუთითებენ პრეპარატის კარდიოტოქსიკურობაზე. სინოატრიული ბლოკადის, II და III ხარისხის AV ბლოკადის, ჰისის კონის ფეხის ბლოკადის დროს საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა. ამიოდარონის დანიშვნის დროს გულის უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში შესაძლებელია კარდიოტონური საშუალებების ერთდროული გამოყენება. საჭიროა პაციენტების ინფორმირება იმის შესახებ, რომ გვერდითი ეფექტების განვითარების შემ-თხვევაში (მათ შორის, როდესაც გულის შეკუმშვათა სიხშირე შეადგენს 55 დარტყმაზე ნაკლებს წთ-ში), საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა და ექიმთან კონსულტაცია. პროგრესირებადი ქოშინი და მშრალი ხველა მიუთითებს ფილტვებზე ტოქსიკურ ზემოქმედებაზე. ამიტომ რეკომენდებულია გულმკერდის რენტგენოლოგიური გამოკვლევის ჩატარება და ფილტვის ფუნქციური სინჯების განსაზღვრა ყოველ 6 თვეში (მათ შორის ფილტვების დაავადებების კლინიკური ნიშნების განვითარების შემ-თხვევაში) . ამიოდარონი იწვევს ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დარღვევას (გავლენას ახდენს T3, T4 და TTG მაჩვენებლებზე), განსაკუთრებით ფარისებრი ჯირკვლის თანდაყოლილი დაავადების ან მისდამი ინდივიდუალური მიდრეკილების მქონე პაციენტებში. ამიტომ ამიოდარონით მკურნალობის დასაწყისში, მკურნალობის პერიოდში და მკურნალობის შეწყვეტიდან რამოდენიმე თვის განმავლობაში საჭიროა ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის მონიტორინგი. ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დარღვევის შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა და შესაბამისი მკურნალობის ჩატარება. ამიოდარონი იწვევს ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციური სინჯების ცვლილებას, განსაკუთრებით T3, T4 და TTG. ამიოდარონით მკურნალობის პროცესში სა-ჭიროა ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის პერიოდული კონტროლი (განსაკუთრებით ღვიძლის უკმარისობით შეპყრობილ პაციენტებში). მხედველობის ორგანოს შხრივ გვერდითი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში მკურნალობის შეწყვეტა საჭირო არ არის, თუმცა ამ დროს ნაჩვენებია ოფთალმოლოგიური გამოკვლევის ჩატარება. ამიოდარონით მკურნალობის პროცესში პაციენტებს ეკრძალებათ მზეზე ყოფნა. ზაფხულში კანის ღია ნაწილებზე საჭიროა დამცავი კრემის წასმა. ამიოდარონის კომბინაციით ვარფარინთან, დიგოქსინთან, ფენიტოინთან ან ციკლოსპორინთან საჭიროა აღნიშნული პრეპარატების კონცენტრაციის მონიტორინგი სისხლის პლაზმაში და შესაბამისად მათი დოზების შემცირება (ვარფარინის -1/2-1/3-ით, დიგოქსინის - 1/2-ით). საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილე ოქსიგენოთერაპიის ჩატარების დროს პაციენტებში ამიოდარონით მკურნალობისას ოპერაციის შემდგომ პერიოდში, ვინაიდან ამ დროს არსებობს რესპირატორული დისსტრეს-სინდრომის განვითარების რისკი. პედიატრიაში გამოყენება: ამიოდარონის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში დადგენილი არ არის. ამიოკორდინით მკურნალობის პროცესში ზოგიერთ პაციენტებში აღინიშნება ფსიქომოტორული რეაქციების სისწრაფის დაქვეითება, რის გამოც პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ავტოტრანსპორტის მძღოლებს და პირებს, რომელთა სამუშაო მოითხოვს ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | ამიოდარონის ხანგრძლივი ნახევრადგამოყოფის პერიოდის გამო შესაძლებელია მისი ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან რამოდენიმე თვის შემდეგ, ამიოდარონით მკურნალობის შეწყვეტის მიუხედავად. ამიოდარონის და სხვა I ჯგუფის ანტიარითმული (ბეპრიდილი, ქინიდინი) საშუალებების, აგრეთვე ვინკამინის, სულტოპრიდის, ერითრომიცინის (ვენაში ინექცია), პენტამიდინის (ვენაში ინექცია) ერთდროული გამოყენებით ძლიერდება “ციმციმ-თრთოლვა” ტიპის პოლიმორფული პარკუ-ჭოვანი ტაქიკარდიის განვითარების რისკი (აღნიშნული კომბინაცია ნებადართული არ არის). ამიოდარონის კომბინაციით კალციუმის ანტაგონისტებთან (ვერაპამილი და დილთიაზემი), β-ბლოკატორებთან (პროპრანოლოლი) იზრდება ბრადიკარდიის და AV ბლოკადის განვითარების რისკი (აღნიშნული კომბინაცია ნებადართული არ არის). ამიოდარონის და ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების, ფენოთიაზინების, ასტემიზოლის, ტერფენადინის კომბინაციით აღინიშნება QT ინტერვალის გახანგრძლივება და იზრდება პარკუჭოვანი არითმიის განვითარების რისკი. ამიოდარონის და დიურეზული პრეპარატების, კორტიკოსტეროიდების, ამფოტერიცინ B-ს (ვენაში ინექცია) ერთდროული გამოყენებით აღინიშნება QT ინტერვალის გახანგრძლივება და იზრდება პარკუჭოვანი არითმიის განვითარების რისკი. ამიოდარონის და საფაღარათო საშუალებების კომბინაციით იზრდება პარკუჭოვანი არითმიის განვითარების შესაძლებლობა (აღნიშნული კომბინაცია ნებადართული არ არის). ამიოდარონით მკურნალობის პროცესში ზოგადი ანესთეზიის ჩატარების დროს შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს ბრადიკარდიას, არტერიულ ჰიპოტენზიას, გამტარებლობის დარღვევას და გულის წუთმოცულობის შემცირებას. ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება: ამიოდარონის და ციმეტიდინის კომბინაციით აღინიშნება ამიოარონის მეტაბოლიზმის შემცირება, რაც იწვევს მისი კონცენტრაციის გაზრდას სისხლის პლაზმაში. |
Page generation time: 0. 021027657 sec.
