| უნიფიცირებული დასახელება: | ცეფეპიმიCefepime | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
D06A | D დერმატოლოგია | ||
| 06 ანტიმიკრობული პრეპარატები კანის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| A ანტიბიოტიკები გარეგანი გამოყენებისათვის | |||
J01DE01 | J მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის | ||
| 01 მიკრობების საწინააღმდეგო პრეპარატები სისტემური გამოყენებისათვის | |||
| D სხვა ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკები | |||
| E მეოთხე თაობის ცეფალოსპორინები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | IV თაობის ცეფალოსპორინული ანტიბიოტიკი პარენტერალური გამოყენებისათვის. ახდენს ბაქტერიოციდულ მოქმედებას, არღვევს რა მიკროორგანიზმების უჯრედის კედლის სინთეზს. აქტიურია უმრავლესობა გრამუარყოფითი ბაქტერიების მიმართ, მათ შორის ბეტა–ლაქტამაზის მაპროდუცირებელი, Pseudomonas aeruginosa –ის ჩათვლით. უფრო აქტიურია, ვიდრე III თაობის ცეფალოსპორინები, გრამდადებითი კოკების მიმართ. არა აქტიურია Enterococcus spp., Listeria spp., Legionella spp., ზოგიერთი ანაერობული ბაქტერიების (Bacteroides fragilis, Clostridium difficile) მიმართ. ცეფეპიმი ხასიათდება მაღალი სტაბულურიბით სხვადასხვა პლაზმიდური და ქრომოსომული β-ლაქტამაზის მიმართ. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | პლაზმის ცილებთან შეკავშირება შეადგენს 19%–ზე ნაკლებს და არ არის დამოკიდებული ცეფეპიმის კონცენტრაციაზე სისხლის შრატში. ცეფეპიმის თერაპიული კონცენტრაცია აღმოჩენილია შარდში, ნაღველში, პერიტონიალურ სითხეში, ბუშტუკის ექსუდატში, ბრონქების ლორწოვანის სეკრეტში, ნახველში, წინამდებარე ჯირკვლის ქსოვილებში, აპენდიქსში და ნაღვლის ბუშტში, თავ–ზურგტვინის სითხეში მენინგიტის დროს. ცეფეპიმის თერაპიული კონცენტრაცია აღმოჩენილია შარდში, ნაღველში, პერიტონიალურ სითხეში, ბუშტუკის ექსუდატში, ბრონქების ლორწოვანის სეკრეტში, ნახველში, წინამდებარე ჯირკვლის ქსოვილებში, აპენდიქსში და ნაღვლის ბუშტში, თავ–ზურგტვინის სითხეში მენინგიტის დროს. საშუალო T1/2 ორგანიზმიდან საშუალოდ შადგენს დაახლოებით 2სთ, საშუალო საერთო კლირენსი – 120 მლ/წთ. ცეფეპიმი გამოიყოფა თირკმრლებით, ძირითადად გორგლოვანი ფილტრაციის გზით (საშუალო თირკმლის კლირენსი – შეადგენს 110მლ/წთ). შარდში აღმოჩენილია დაახლოებით 85% შეყვანილი ცეფეპიმი შუცვლელი სახით. თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე 65წლისა და უფროსი ასაკის ავადმყოფებში თირკმლისმიერი კლირენსის სიდიდე ნაკლებია, ვიდრე ახალგაზრდა პაციენტებში. თირკმლის ფუნქციის მოშლის მქონე პაციენტებში იზრდება T1/2. ავადმყოფებში თირკმლის ფუნქციის მძიმე მოშლისას, რომლის დროსაც საჭიროა ჰემოდიალიზის ჩატარება, T1/2 საშუალოდ შეადგენს 13სთ, პერიტონიალური დიალიზის ჩატარება – 19სთ. ცეფეპინის ფარმაკოკინეტიკა ღვიძლის ფუნქციის მოშლის, მუკოვისციდოზის მქონე პაციენტებში, არ იცვლება. პაციენტების ასაკი და სქესი არ ახდენდნენ მნიშვნელოვან გავლენას ორგანიზმიდან საერთო კლირენსსა და Vd –ზე თითოეულზე სხეულის წონის შესწორების გათვალისწინებით. ცეფეპიმის შეყვანისას დოზით 50მგ/კგ ყოველ 12 სთ კუმულაცია არ აღინიშნებოდა, ხოლო იგივე დოზით ყოველ 8 სთ წონასწორულ მდგომარეობაში Cmax, AUC и T1/2 მონაცემები მატულობდნენ დაახლოებით 15%–ით. | ||
| ჩვენება: | ინფექციურ–ანთებითი დაავადებების მკურნალობა, გამოწვეული ცეფეპინის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით: ინფექციები სასუნთქი გზების ქვედა ნაწილის (პნევმონიისა და ბრონქიტის ჩათვლით), ინფექციები შარდგამომყოფი გზების (როგორც გართულებული, ასევე გაურთულებელი), ინფექციები კანისა და რბილი ქსოვილების, ინტრააბდომინალური ინფექციები (პერიტონიტისა და სანაღვლე გზების ინფექციების ჩათვლით), გინეკოლოგიური ინფექციები, სეფტიცემია, ნეიტროპენიური ცხელება (როგორც ემპირიული თერაპიის), ბაქტერიული მენინგიტი ბავშვებში. ინფექციურ–ანთებითი დაავადებების მკურნალობა, გამოწვეული ცეფეპინის მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით: ინფექციები სასუნთქი გზების ქვედა ნაწილის (პნევმონიისა და ბრონქიტის ჩათვლით), ინფექციები შარდგამომყოფი გზების (როგორც გართულებული, ასევე გაურთულებელი), ინფექციები კანისა და რბილი ქსოვილების, ინტრააბდომინალური ინფექციები (პერიტონიტისა და სანაღვლე გზების ინფექციების ჩათვლით), გინეკოლოგიური ინფექციები, სეფტიცემია, ნეიტროპენიური ცხელება (როგორც ემპირიული თერაპიის), ბაქტერიული მენინგიტი ბავშვებში. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | ინდივიდუალურია, დამოკიდებულია გამომწვევის მგრძნობელობაზე, ინფექციის სიმძიმეზე, ასევე თირკმლის ფუნქციის მდგომარეობაზე. ი/ვ შყვანის გზა უპირატესია ავადმყოფებისათვის მძიმე და სიცოცხლისათვის საშიში ინფექციების, განსაკუთრებით შოკის საშიშროების დროს. ი/მ და ი/ვ შეყვანისას მოზრდილებსა და ბავშვებში სხეულის წონით 40კგ–ზე მეტი თირკმლის ნორმალური ფუნქციის დროს ერთჯერადი დოზა შეადგენს 0,5-1 გ, შეყვანებს შორის ინტერვალებით 12 სთ. მძიმე ინფექციების დროს შეყავთ ი/ვ დოზით 2გ ყოველ 12 სთ. ინფექციის პროფილაქტიკის მიზნით ღრუებზე ქირურგიული ოპერაციის ჩატარებისას ნიშნავენ მეტრონიდაზოლთან კომბინაციაში სქემის მიხედვით. ბავშვებში 2 თვის ასაკიდან მაქსიმალური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს მოზრდილებისთვის რეკომენდირებულ დოზას. ბავშვებისათვის სხეულის წონით 40კგ მდე საშუალო დოზა შარდგამომყოფი სისტემების გართულებული და გაურთულებელი ინფექციების დროს (პიელონეფრიტის ჩთვლით), კანისა და რბილი ქსოვილების გაურთულებელი ინფექციების, პნევმონიის, ნეიტროპენიური ცხელების ემპირიული მკურნალობა შეადგენს 50მგ/კგ ყოველ 12 სთ. პაციენტებს ნეიტროპენიური ცხელებითა და ბაქტერიული მენინგიტით – 50მგ/კგ ყოველ 8 სთ. თერაპიის საშუალო ხანგრძლივობა შადგენს 7-10 დღს. მძიმე ინფექციების დროს შეიძლება საჭირო გახდეს უფრო ხანგრძლივი მკურნალობა. თირკმლის ფუნქციის მოშლის დროს (კრეატინინის კლირენსი 30მლ/წთ.ზე ნაკლები) აუცილებელია დოზირების რეჟიმის კორექცია. ცეფეპიმის საწყისი დოზა უნდა იყოს ისეთივე, როგორც თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში. შემანარჩუნებელი დოზების განსაზღვრა დამოკიდებულია კრეატინინის კლირენსზე ან შრატის კრეატინინის კონცენტრაციაზე. ჰემოდიალიზის დროს 3 სთ განმავლობაში ორგანიზმიდან გამოიყოფა ცეფეპინის საერთო რაოდენობის დაახლოებით 68%. ყოველი სეანსის დასრულების შემდეგ აუცილებელია განმეორებითი დოზის შეყვანა, რომელიც საწყისი დოზის ტოლია. ავადმყოფებს, რომლებიც არიან უწყვეტ ამბულატორულ პერიტონიალურ დიალიზზე, ცეფეპიმის მიღება შეუძლიათ საშუალოდ რეკომენდირებულ დოზებში, ანუ 500მგ, 1გ ან 2გ ინფექციის სიმძიმის მიხედვით, შეყვანებს შორის ინტერვალებით ერთჯერადი დოზით 48 სთ. თირკმლის ფუნქციის მოშლის მქონე ბავშვებისთვის რეკომენდირებულია დოზირების რეჟიმის ისეთივე ცვლილებები, როგორც მოზრდილებში, რანდენადაც ცეფეპიმის ფარმაკოკინეტიკას მოზრდილებსა და ბავშვებში აქვს მსგავსი ხასიათი. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | კნტ–ის სისტემის მხრივ: შესაძლოა დიარეა, გულისრევა, ღებინება, კოლიტი (პსევდომემბრანოზული კოლიტი); იშვიათად– ტკივილი მუცლის არეში, შეკრულობა, გემოს შეცვლა. ალერგიული რეაქციები: შესაძლოა – გამონაყარი, ქავილი, ჭინჭრის ციება; იშვიათად– ანაფილაქსიური რეაქციები. ცნს და პერიფერიული ნერვული სისტემის მხრივ: შესაძლოა – თავის ტკივილი; იშვიათად – თავბრუსხვევა, პარესტეზიები; ცალკეულ შემთხვევებში კრუნჩხვები. დერმატოლოგიური რეაქციები: იშვიათად – კანის სიწითლე. შედარებით ხშირად ბავშვებში – გამონაყარი. სისხლმბადი სისტემის მხრივ: შესაძლოა ანემია. ლაბორატორიული გამოკვლევების მაჩვენებლების მხრივ: შესაძლოა ალანინამინოტრანსფერაზის, ასპარაგინტრანსფერაზის, ტუტე ფოსფატაზის აქტიურობის მომატება, საერთო ბილირუბინის მომატება, ეოზინოფილია, პროთრომბინის წარმოქმნის დროის გაზრდა; იშვიათად –სისხლის შარდოვანას აზოტისა და/ან შრატის კრეატინინის დროებითი მატება, ტრანზიტორული თრომბოციტოპენია, ტრანზიტორული ლეიკოპენია და ნეიტროპენია; ხშირად – დადებითი შედეგი კუმბსის ტესტზე ჰემოლიზის გარეშე. სხვადასხვა: შესაძლოა სხეულის ტემპერატურის მომატება, ვაგინიტი, ერითემა; იშვიათად – გენიტალური ქავილი, არასპეციფიური კანდიდოზი. ადგილობრივი რეაქციები: ი/ვ გადასხმისას შესაძლოა ფლებიტები, იშვიათად – ანთება; ი/მ შეყვანისას შესაძლოა ანთება ან ტკივილი. | ||
| უკუჩვენება: | ადგილობრივი რეაქციები: ი/ვ გადასხმისას შესაძლოა ფლებიტები, იშვიათად – ანთება; ი/მ შეყვანისას შესაძლოა ანთება ან ტკივილი. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ადექვატური და მკაცრად კონტროლირებული გამოკვლევები ცეფეპიმის ორსულობის დროს უსაფრთხოდ გამოყენებისა არ ჩატარებულა; მიღება შესაძლებელია მხოლოდ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ. ცეფეპიმი დედის რძით გამოიყოფა ძალიან დაბალი კონცენტრაციით. ლაქტაციის პერიოდში ინიშნება სიფრთხილით. ექსპერიმენტალურ გამოკვლევებში არ არის გამოვლენილი ცეფეპიმის გავლენა რეპროდუქციულ ფუნქციაზე და მისი ფეტოტოქსიური მოქმედება. | ||
| სიფრთხილის ზომები: | თირკმლის ფუნქციის მოშლის დროს (კრეატინინის კლირენსი 30მლ/წთ.ზე ნაკლები) აუცილებელია დოზირების რეჟიმის კორექცია. ცეფეპიმის საწყისი დოზა უნდა იყოს ისეთივე, როგორც თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში. შემანარჩუნებელი დოზების განსაზღვრა დამოკიდებულია კრეატინინის კლირენსზე ან შრატის კრეატინინის კონცენტრაციაზე. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | პაციენტებში, რომლებიც არიან მაღალი რისკის ჯგუფში შერეული აერობო/ანაერობული მიკროფლორით გამომწვეული ინფექციის შემთხვევაში (მათ შორის, როდესაც ერთერთი გამომწვევი არის Bacteroides fragilis), გამომწვევის იდენტიფიკაციამდე რეკომენდირებულია ცეფეპიმთან ერთდროულად დაინიშნოს პრეპარატი, აქტიური ანაერობების მიმართ. სიფრთხილით გამოიყენება პაციენტებში ალერგიული რეაქციების განვითარების რისკით, განსაკუთრებით სამკურნალო პრეპარატებზე. ალერგიული რეაქციების განვითარების დროს ცეფეპიმი უნდა მოიხსნას. დაუყოვნებელი ტიპის ჰიპერმგრძნობელობის სერიოზული რეაქციების დროს შესაძლოა საჭირო გახდეს ეპინეფრინისა (ადრენალინისა) და შემანარჩუნებელი მკურნალობის სხვა საშუალებების გამოყენება. მკურნალობის ფონზე დიარეის დაწყებისას საჭიროა ფსევდომემბრანული კოლიტის განვითარების შესაძლებლობის გათვალისწინება. ასეთ შემთხვევებში საჭიროა დაუყოვნებლივ ცეფეპიმის მიღების შეწყვეტა და საჭიროების შემთხვევაში შესაბამისი მკურნალობის დანიშვნა. სუპერინფექციის განვითარების დროს ცეფეპიმი დაუყოვნებლივ უნდა მოიხსნას და დაინიშნოს შესაბამისი მკურნალობა. ცეფალოსპორინების ჯგუფის სხვა ანტიბიოტიკების გამოყენებისას დაფიქსირდა ჭინჭრის ციება, სტივენს–ჯონსონის სინდრომი, მრავლობითი ერითემა, ტოქსიური ეპიდერმული ნეკროლიზი, კოლიტი, თირკმლის ფუნქციის მოშლა, ტოქსიური ნეფროპათია, აპლასტიური ანემია, ჰემოლიზური ანემია, სისხლდენა, კრუნჩხვები, ღვიძლის ფუნქციის მოშლა, ქოლესტაზის ჩათვლით, შარდში გლუკოზის ანალიზებში ცრუდადებითი რეზულტატები. უსაფრთხოება და ეფექტურობა ცეფეპიმის გამოყენებისა 2 თვემდე ასაკის ბავშვებში არ არის დადგენილი. ცეფეპიმს განსაკუთრებული სიფრთხილით გამოიყენებენ ამინოგლიკოზიდებსა და „მარყუჟოვან“ დიურეზულ საშუალებებთან ერთად კომბინაციაში. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | ცეფეპიმის ხსნარის ერთდროულად შეყვანისას მეტრონიდაზოლის, ვანკომიცინის, გენტამიცინის, ტობრამიცინის სულფატისა და ნეტილმიცინის სულფატის ხსნარებთან ერთად შესაძლოა ფარმაცევტული ურთიერთქმედება. |
Page generation time: 0. 021519105 sec.
