| უნიფიცირებული დასახელება: | ვინბლასტინიVinblastine | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
L01CA01 | L სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატები და იმუნომოდულატორები | ||
| 01 სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| C ალკალოიდები მცენარეული წარმოშობის | |||
| A ფითრის ალკალოიდები და მისი ანალოგები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | ვინბლასტინი წარმოადგენს მცენარეულ ალკალოიდს. იგი იწვევს უჯრედების მიტოზური დაყოფის შექცევად ბლოკირებას უჯრედული ციკლის მეტაფაზაში. მიტოზის დათრგუნვის მექანიზმი განპირობებულია ტუბულინის დენატურაციით. სიმსივნურ უჯრედებში იგი სელექტიურად აინჰიბირებს დნმსა და რნმ-ის სინთეზს ფერმენტ რნმ-პოლიმერაზას ბლოკირების შედეგად. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | ინტრავენური შეყვანისას ვინბლასტინი სწრაფად ნაწილდება ქსოვილებში. იგი ქმნის მტკიცე კავშირებს სისხლის შრატის ცილებთან და ფორმიან ელემენტებთან. არ აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. მეტაბოლიზმს განიცდის ღვიძლში. მისი ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 25სთ-ს. ძირითადად გამოიყოფა განავლით. | ||
| ჩვენება: | ხოჯკინის და არახოჯკინის ლიმფომები, ქრონიკული ლიმფოიდური ლეიკემია, სათესლე ჯირკვლის სიმსივნეები, რეტიკულოსარკომა. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | ვინბლასტინი შეჰყავთ ვენაში ინექციის ან ინფუზიის სახით. დოზას საზღვრავენ ინდივიდუალურად კლინიკური სურათის, ავადმყოფის მდგომარეობის და პერიფერიული სისხლის მონაცემებით. იყენებენ ახლად მომზადებულ ხსნარს, რისთვისაც ფლაკონის შიგთავსს ლიოფილიზებული ფხვნილით უშუალოდ შეყვანის წინ განაზავებენ 5მლ 0.9% ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარში. მოზრდილებში ჩვეულებრივ იყენებენ შემდეგ სქემას: 1. მკურნალობას იწყებენ დოზით 25-100მკგ/კგ, რის შემდეგაც ყოველდღიურად ამოწმებენ ლეიკოციტების რიცხვს პერიფერიულ სისხლში. თუ ლეიკოციტების რაოდენობა ქვეითდება 20003000/1მკლ-ზე უფრო დაბლა, მაშინ ერთი კვირის შემდეგ განმეორებით შეჰყავთ პრეპარატი დოზით 150მკგ/კგ-ზე (ლეიკოციტების რაოდენობის დროს არანაკლებ 4000/1მკლ-ზე). შემდგომში, არასაკმარისი თერაპიული ეფექტის და ლეიკოპენიის არ არსებობისას ერთჯერად დოზას ზრდიან 200მკგ/კგ-ზე. ინექციებს შორის საჭიროა 7-დღიანი ინტერვალის დაცვა და ლეიკოციტების რაოდენობის კონტროლი პერიფერიულ სისხლში. თერაპიული ეფექტის მიღწევის შემდეგ გადადიან შემანარჩუნებელ დოზაზე-150მკგ/კგ, რომელიც შეჰყავთ ყოველ 7-14 დღეში. 2. მკურნალობას იწყებენ 25-100მკგ/კგ შეყვანით. შემდგომში, ლეიკოციტების ყოველდღიური კონტროლით, ვინბლასტინი შეჰყავთ ყოველდღიურად დოზით 2.5მგ, ხოლო შემდეგ თანდა-თანობით უმატებენ დოზას, მაგრამ არაუმეტეს 5მგ-მდე. თერაპიული ეფექტი შეყვანის ამგვარი სქემის დროს აღინიშნება 2-3 დღეში. ლეიკოციტების ნორმალიზაციის შემდეგ (ჩვეულებრივ სპონტანურად) პრეპარატით მკურნალობა გრძელდება შემცირებული დოზებით. ბავშვებში ინიშნება სა-შუალო დოზით 75-300მკგ/კგ ინტრავენური წვეთოვანი ინფუზიის სახით კვირაში ერთხელ. განმეორებით პრეპარატი შეჰყავთ ლეიკოციტების ნორმალიზაციის შემდეგ, რომელსაც ჩვეულებრივ ადგილი აქვს 3-7 დღეს. თუ პირველი შეყვანისას არ აღინიშნება ლეიკოციტების რიცხვის შემცირება, შემდგომ დოზებს ზრდიან 100, 150 და 200მკგ/კგ-მდე. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | ხშირად ლეიკოპენია, ალოპეცია, ჰიპერურიკემია, შარდმჟავა ნეფროპათია, სტომა-ტიტი, თრომბოციტოპენია, კუნთების ტკივილი, გულისრევა, ღებინება, იშვიათად ჰემორაგიული კოლიტი, ან სისხლდენა არსებული წყლულიდან, პრეპარატით გამოწვეული ნეიროტოქსიკურობის ნიშნები - (თავბრუსხვევა, დიპლოპია, თავის ტკივილი, დეპრესია, პარესთეზიები, საერთო სისუსტე), ანტიდიურეზული ჰორმონის გამოყოფის დარღვევა. ნეიროტოქსიკური სიმპტომების წარმოქმნის შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა. | ||
| უკუჩვენება: | მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ან მისი შემადგენელი კომპონენტების მიმართ; ლეიკოპენია, ბაქტერიული და ვირუსული ინფექციები. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ორსულობის პერიოდში ვიბლასტინის გამოყენება მხოლოდ იმ შემთხვევაშია შესაძლებელი, როდესაც დედისათვის სასარგებლო შედეგი მკვეთრად სჭარბობს ნაყოფზე შესაძლო მოქმედების პოცენციურ რისკს. მკურნალობის პროცესში საჭიროა შეწყდეს ძუძუთი კვება. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | პრეპარატი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება მიელოსუპრესული ქიმიოთერაპიის და სხივური თერაპიის დროს, აგრეთვე ხანდაზმულ პაციენტებში, ლეიკოპენიის, თრომბოციტოპენიის და ღვიძლის დაზიანების დროს. ლეიკოციტების რაოდენობის შემცირებისას 3000 მმ 3-მდე, აუცილებელია ვინბლასტინით მკურნალობის შეწყვეტა და პროფილაქტიკის მიზნით ანტიბიოტიკის გამოყენება. მკურნალობის პროცესში საჭიროა რეგულარული ჰემატოლოგიური კონტროლი. ლეიკოპენიის შემთხვევებში, პრეპარატის განმეორებითი დოზებით შეყვანისას, საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილე. მწვავე შარდმჟავა დიათეზის პრევენციისათვის საჭიროა შარდმჟავას დონის სისტემატური კონტროლი შრატში, ორგანიზმში შესაბამისი რაოდენობის სითხის შეყვანა და საჭიროების შემთხვევაში ალოპურინილოს დანიშვნა. ექსტრავაზაცია იწვევს ტკივილს ინექციის ადგილას და ქსოვილის ნეკროზს. ამიტომ აღნიშნულ შემთხვვვაში აუცილებელია დარჩენილი ინექციის შეყვანა სხვა ვენაში. დაზიანებულ უბანში სიმპტომების შემცირება შესაძლებელია ჰიალურონიდაზას ინექციის გამოყენებით. მკურნალობის პროცესში შესაძლებელია შესაბამისი (არაჰორმონული) კონტრაცეპციის გამოყენება. | ||
| ჭარბი დოზირება: | სიმპტომები: ლეიკოპენია და სხვა გვერდითი მოვლენების დამძიმება; მკურნალობა: სპეციფიკური ანტიდოტი არ მოიპოვება. სიმპტომატური თერაპიის სახით რეკომენდებულია შემდეგი ღონისძიებები: 1) სითხის შეყვანის შეზღუდვა და დიურეზული საშუალებების დანიშვნა; 2) კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებების გამოყენება; 3) ოყნის და საფაღარათო საშუალებების გამოყენება; 4) გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მონიტორინგი; 5) პერიფერიული სისხლის სურათის კონტროლი, საჭიროებისას - სისხლის გადასხმა. ჰემოდიალიზი არ არის ეფექტური ჭარბი დოზირების დროს. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | პრეპარატის კომბინაციით ნეიროტოქსიკურ პრეპარატებთან (იზონიაზიდი, ასპარაგინაზა) ძლიერდება გვერდითი მოვლენები ცნს-ის მხრივ. ვინბლასტინის და ფენიტოინის კომბინაციით ქვეითდება ამ უკანასკნელის კრუნჩხვების საწინააღმდეგო ეფექტი. ვინბლასტინის და მიტომიცინის კომბინაციით ვითარდება მწვავე ქოშინი და ბრონქოსპაზმი. |
Page generation time: 0. 021812538 sec.
