This web site needs javascript activated to work properly. Please activate it. Here are the instructions how to enable JavaScript in your web browser, Thanks.

logo MIS
დასახელებები
კომპანიები
აქტიური ნივთიერებები
ძებნის ინსტრუქცია
უნიფიცირებული
დასახელება:
	
დოქსორუბიცინი
Doxorubicin
ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია:
	
 
L01DB01	
L სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატები და იმუნომოდულატორები
	
01 სიმსივნის საწინააღმდეგო პრეპარატები
	
D სიმსივნის საწინააღმდეგო ანტიბიოტიკები
	
B ანტრაციკლინები
ანოტაცია:
	
	
ფარმაკოლოგიური თვისება:
	
დოქსორუბიცინი წარმოადგენს ავთვისებიანი სიმსივნის საწინააღმდეგო საშუალებას ანტრაციკლური ანტიბიოტიკების ჯგუფიდან. მისი მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია დნმ-თან მის ურთიერთქმედებასა და ნუკლეინის მჟავების სინთეზის დათრგუნვასთან. პრეპარატი თრგუნავს მიტოზურ აქტივობას და იწვევს ქრომოსომულ აბერაციებს. დოქსორუბიცინი ხასიათდება გამოხატული იმუნოდეპრესიული მოქმედებით.
ფარმაკოკინეტიკა:
	
ვენაში შეყვანის შემდეგ პრეპარატის კონცენტრაცია პლაზმაში სწრაფად ქვეითდება, რაც დაკავშირებულია ორგანიზმის ქსოვილებში მის განაწილებასთან. პრეპარატი ვერ აღწევს ჰემატოენცეფალურ ბარიერში. იგი გამოიყოფა ძირითადათ ნაღველითა და ფეკალიებით (7 დღის განმავლობაში შეყვანილი დოზის 40-50%), ხოლო მიღებული დოზის დაახლოებით 5% აღინიშნება შარდში 5 დღის განმავლობაში. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევას თან ახლავს ორგანიზმიდან პრეპარატის გამოყოფის შენელება, რაც იწვევს პლაზმასა და ქსოვილებში მის კუმულაციას.
ჩვენება:
	
- სარძევე ჯირკვლის, ფილტვის, შარდის ბუშტის, ფარისებრი ჯირკვლისა და საკვერცხის კიბო; - რბილი ქსოვილების სარკომა, ოსტეოგენური სარკომა; - ლიმფოგრანულემატოზი; - არახოჯკინის ლიმფომა; - ნეირობლასტომა; - ვილმსის სიმსივნე; - ლიმფობლასტური და მიელობლასტური მწვავე ლეიკოზი; - შარდის ბუშტის ზედაპირული ავთვისებიანი სიმსივნეების მკურნალობა და ოპერაციის შემდგომი სიმსივნის რეციდივის პროფილაქტიკა.
დოზირება და მიღების წესი:
	
მოზრდილებში დოქსორუბიცინი გამოიყენბა მონოთერაპიის სახით. იგი შეჰყავთ ყოველ 3 კვირაში ერთხელ 60-70 მგ/მ 2 (სხეულის ზედაპირის), რაც დამოკიდებულია ძვლის ტვინის ფუნქციაზე. ძვლის ტვინის ფუნქციის დარღვევის მქონე და ხანდაზმულ პაციენტებში პრეპარატი შეჰყავთ დოზით - 60 მგ/მ2 (სხეულის ზედაპირის). აღნიშნული დოზა შესაძლებელია შევიყვანოდ სრულად ან გავყოთ 2-3 მიღებაზე 2-3 დღის განმავლობაში ზედიზედ. ბავშვებში პრეპარატი ინიშნება დღეღამური დოზით - 30 მგ/მ 2 ზედიზედ 3 დღის განმავლობაში. მკურნალობის კურსი მეორდება ყოველ 4 კვირაში ერთხელ. დოქსორუბიცინის კუმულაციური დოზა მი-სი ინტრავენურად შეყვანისას არ უნდა აღემატებოდეს 550 მგ/მ 2 სხეულის ზედაპირზე. პაციენტებში, რომლებსაც ჩაუტარდათ სხივური თერაპია მედიასტინურ ზონაში, კუმულაციური დოზა შეადგენს 400მგ/მ 2 სხეულის ზედაპირის. დოქსორუბიცინის კუმულაციური დოზის დადგენისას მხედველობაში უნდა ვიქონიოთ ადრე მი-ღებული ან თანმხლები მკურნალობა სხვა კარდიოტოქსიკურ სამკურნალო საშუალებებთან ერთად, როგორიცაა: ციკლოფოსფამიდი და დაუნორუბიცინი. დოქსორუბიცინი ფართოდ გამოიყენება კომბინირებული თერაპიის სახით დოზით 25-50 მგ/მ 2 ყოველ 3-4 კვირაში სხვა მიელოსუპრესულ პრეპარატებთან კომბინაციაში. დოზით 60-75მგ/მ 2 მას იყენებენ იმ შემთხვევაში, თუკი არ იყო გამოყენებული სხვა მიელოსუპრესული საშუალებები. ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას საჭიროა დოქსორუბიცინის დოზის შემცირება. როგორც წესი, როდე-საც ბილირუბინის შრატისმიერი კონცენტრაცია შეადგენს დაახლოებით 1.2-3 მგ%, ხოლო ბრომსულფალეინის რეტენცია 915%-ს, რეკომენდებულია გამოყენებულ იქნას დოქსორუბიცინის ნახევარი დოზა. იმ შემთხვევაში, როდესაც ბილირუბინის შრატისმიერი კონცენტრაცია აღემატება ზემოთაღნიშნულ მაჩვენებელს და ბრომსულფალეინის რეტენცია მკვეთრად არის გამოხატული, მაშინ რეკომენდებულია თერაპიული დოზის 1/4-ის მიღება. თირკმელების ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებში დოზის შემცირება არ არის რეკომენდებული. პრეპარატი შეჰყავთ ვენაში. პრეპარატის ვენაში შესაყვანად ამპულის შიგთავსი უნდა გავხსნათ ფიზიოლოგიურ ხსნარში: 10 მგ პრეპარატი -5 მლ; ხოლო 50 მგ - 25 მლ-ში. ინსტილაციისთვის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 30-50 მგ. შეყვანას შორის ინტერვალი განისაზღვრება 1 კვირიდან 1 თვემდე. შეყვანის სიხშირე და მკურნალობის კურსის ხანგრძლივობა დგინდება ინდივიდუალურად. ხსნარის დასამზადებლად პრეპარატი უნდა გავხსნათ საინექციო წყალში ოთახის ტემპერატურაზე. რეკომენდებული კონცენტრაცია შეადგენს 1 მგ/მლ-ში.
გვერდითი მოვლენები:
	
ცნს-ის მხრივ: ლეიკოპენია, თრომბოციტოპენია, ანემია. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: მიოკარდიუმის ტოქსიკური დაზიანება (არითმია, გულის უკმარისობა). საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ეროზიული სტომატიტი (5-10 დღე პირველი შეყვანიდან), გულისრევა, ღებინება, დიარეა, ღვიძლის ტრანსამინაზების აქტივობის მომატება. ადგილობრივი რეაქციები: - ვენების სკლეროზირება; ექსტრავაზაციის შედეგად - ქსოვილების ნეკროზი. სხვადასხვა: ალოპეცია (85%-მდე). მუცლის ღრუში და შარდის ბუშტში მისი შეყვანისას მოსალოდნელია შარდში სისხლის არსებობა, შარდის ბუშტსა და ურეთრაში წვის შეგრძნება, შარდის გამოყოფის დარღვევა, შარდის გამოყოფის გაძნელება და ტკივილის შეგრძნება, გახშირებული დიურეზი. ზემოთაღნიშნული სიმპტომები ზომიერად არის გამოხატული და მალევე ქრება.
უკუჩვენება:
	
- ლეიკოპენია, რომელიც გამოწვეულია ადრე ჩატარებული ქიმიოთერაპიისა და სხივური თერაპიის შედეგად; - დოქსორუბიცინის ან დაუნობლასტინის კუმულაციური დოზებით ადრე ჩატარებული მკურნალობა; - ორსულობა.
განსაკუთრებული მითითებები:
	
პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული გულის ორგანული დაავადებების მქონე პაციენტებში მათ შორის ანამნეზში. პრეპარატი გამოიყენება მხოლოდ იმ სპეციალისტების მიერ, რომლებსაც გააჩნიათ სიმსივნის საწინააღმდეგო ქიმიოთერაპიის ჩატარების გამოცდილება. მკურნალობის დაწყების წინ რეკომენდებულია პაციენტის საერთო მდგომარეობის შემოწმება. ასევე საჭიროა პერიფერიულ სისხლში სისტემატურად შევამოწმოთ ერითროციტების, ლეიკოციტების, თრომბოციტების და ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლები. დოქსორუბიცინის მიღების შეწყვეტიდან რამოდენიმე დღის შემდეგ შესაძლებელია გულის უკმარისობის განვითარება. ამასთან ერთად, გულის უკმარისობის სამკურნალო ტრადიციული თერაპია შესაძლებელია არ იყოს ეფექტური. მკურნალობის კურსის დასაწყისში და მის შემდეგ რეკომენდებულია ელექტროკარდიოგრამის გადაღება. გულის უკმარისობა შესაძლებელია განვითარდეს ასევე დოქსორუბიცინის მაღალი კუმულაციური დოზის გამოყენებისას, ელექტროკარდიოგრამის მაჩვენებლების ცვლილებების გარეშე. ექსპერიმენტული კვლევების შედეგად დადგენილ იქნა დოქსორუბიცინის ემბრიოტოქსიკური მოქმედება. რეპროდუქციულ ასაკში მყოფმა ქალებმა დოქსორუბიცინით მკურნალობისას თავიდან უნდა აიცილონ ორსულობა. დოქსორუბიცინის შეყვანიდან 1-2 დღის შემდეგ აღინიშნება შარდის წითლად შეფერვა. იმისათვის, რომ ხსნარი არ მოხვდეს კანზე, ამისათვის სამედიცინო პერსი,ნალი ვალდებულია სარგებლობდეს დამცავი ხელთათმანებით. ხსნარის კანზე მოხვედრის შემთხვევაში, საჭიროა იგი დავიბანოთ წყლითა და საპნით. განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო დოქსორუბიცინის მუცლის ღრუში შეყვანისას. მზა ხსნარი ინახება სინათლისაგან დაცულ ადგილას 24 სთ-ის განმავლობაში ოთახის ტემპერატურაზე, ან 48 სთ-ის განმავლობაში 4-10’С-ზე.
ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან:
	
დოქსორუბიცინი შესაძლებელია გამოვიყენოთ სიმსივნის საწინააღმდეგო სხვა ქიმიოთერაპიულ საშუალებებთან კომბინაციაში, მაგრამ არ უნდა შევურიოთ ისინი ერთ შპრიცში. ჰეპარინისა და დოქსორუბიცინის ერთმანეთში შერევა არ არის რეკომენდებული, ვინაიდან წარმოიქმნება ნალექი.







facebook
© შპს “საინფორმაციო-სამედიცინო სამსახური”
თბილისი, ჭავჭავაძის გამზ. 55
+(032)2 252272
infomis04@gmail.com
info@mis.ge

Page generation time: 0. 021328807 sec.