| უნიფიცირებული დასახელება: | დიკლოფენაკიDiclofenac | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
S01BC03 | S პრეპარატები გრძნობის ორგანოების დაავადებების მკურნალობისათვის | ||
| 01 პრეპარატები თვალის დაავადებების მკურნალობისათვის | |||
| B ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| C ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები | |||
M01AB05 | M ძვალ-კუნთოვანი სისტემა | ||
| 01 ანთების და რევმატიზმის საწინააღმდეგო პრეპარატები | |||
| A ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები | |||
| B ძმარმჟავას წარმოებულები | |||
M02AA15 | M ძვალ-კუნთოვანი სისტემა | ||
| 02 პრეპარატები ძვალ-კუნთოვანი სისტემის დაავადებებისას გარეგანი გამოყენებისათვის ტკივილის სინდრომის დროს | |||
| A პრეპარატები ძვალ-კუნთოვანი სისტემის დაავადებებისას გარეგანი გამოყენებისათვის ტკივილის სინდრომის დროს | |||
| A ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატები გარეგანი გამოყენებისათვის | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | დიკლოფენაკი წარმოადგენს არასტეროიდული სტრუქტურის ნივთიერებას, რომელიც ავლენს გამოხატულ ანთების საწინააღმდეგო, ანალგეზიურ და სიცხის დამწევ მოქმედებას. დიკლოფენაკის მოქმედების ძირითად მექანიზმი განპირობებულია პროსტაგლანდინების ბიოსინთეზის ინჰიბირებით. პროსტაგლანდინებს დიდი მნიშვნელობა ენიჭებათ ანთებითი რეაქციის, ტკივილისა და ცხელების ფორმირებაში. რევმატიული დაავადებების დროს დიკლოფენაკის ანთების საწინააღმდეგო და ანალგეზიური თვისებები უზრუნველყოფენ ამ უკანასკნელის კლინიკურ ეფექტს, რომელიც გამოიხატება ისეთი სიმპტომებისა და ჩივილების მნიშვნელოვანი შემცირებით, როგორიცაა: მოსვნებისა და მოძრაობის მდგომარეობის დროს არსებული სახსრების ტკივილი, მათი დილის შებოჭილობა და შეშუპება, აგრეთვე მოძრაობის ფუნქციის გაუმჯობესება. In vitro დიკლოფენაკი კონცენტრაციით, რომელიც პაციენტების მკურნალობის შედეგის ექვივალენტურია, არ თრგუნავს პროტეოგლიკანების ხრტილოვანი ქსოვილების ბიოსინთეზს. პოსტტრავმული და პოსტოპერაციული პერიოდის ანთებითი პროცესის დროს დიკლოფენაკი სწრაფად ამცირებს ტკივილებს (როგორც სპონტანურ, ასევე მოძრაობის შედეგად გამოწვეულს), აგრეთვე ანთების და პოსტოპერაციული ჭრილობების შედეგად გამოწვეულ შეშუპებას. კლინიკური კვლევის შედეგად დადგენილ იქნა დიკლოფენაკის ზომიერად და ძლიერად გამოხატული არარევმატიული გენეზის ტკივილის სინდრომის მნიშვნელოვანი კუპირების უნარი. ამასთან ერთად დიკლოფენაკი თრგუნავს პირველადი დისმენორეის დროს ტკივილის შეგრძნებას და აქვეითებს სისხლის დანაკარგს. დიკლოფენაკი დადებითად მოქმედებს შაკიკის შეტევის პრევენციის თვალსაზრისით. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | პერორალურად მიღების შემდეგ იგი კარგად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან. ერთჯერადად 50 მგ პრეპარატის გამოყენებისას პლაზმაში მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 2 საათის შემდეგ და შეადგენს 1.5 მკგ/მლ (5 მკმოლ/ლ). აბსორბციის ხარისხი დამოკიდებულია მიღებულ დოზაზე. საკვებისა და პრეპარატის ერთდროული მიღება იწვევს ამ უკანსაკნელის შეწოვის ხარისხის შენელებას, პრეპარატის შეწოვილი მოცულობის ცვლილების გარეშე. ვინაიდან დიკლოფენაკის დაახლოებით ნახევარი მეტაბოლიზდება ღვიძლში “პირველადი გავლის” შემდეგ, პრეპარატის პერორალურად მიღებისას “კონცენტრაცია-დრო”-ს მრუდის ფართობი (AUC) თითქმის 2-ჯერ ნაკლებია, ვიდრე პრეპარატის ექვივალენტური დოზის პარენტერულად შეყვანის შემდეგ. განმეორებითი დოზის მიღების დროს ფარმაკოკინეტიკური მაჩვენებლები არ იცვლება. თუკი დაცული იქნება პრეპარატის დოზის მიღებას შორის რეკომენდებული ინტერვალი, ამ შემთხვევაში კუმულაცია არ აღიშნება. ბავშვებში მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში ექვივალენტური დოზის მიღების შემდეგ (მგ/კგ სხეულის წონა) შეესაბამება მოზრდილების მაჩვენებლებს. სისხლის შრატის ცილებთან დიკლოფენაკის კავშირი შეადგენს 99.7%, Юძირითადად ალბუმინებთან (99.4%), ხოლო მისი განაწილების მოცულობა - 0.12-0.17 ლ/კგ. პრეპარატი აღწევს სინოვიალურ სითხეში, სადაც მისი მაქსიმალრი კონცენტრაცია აღინიშნება 2-4 სთ-ით გვიან, ვიდრე სისხლის პლაზმაში. სინოვიალური უჯრედებიდან ნახევრადგამოყოფის პერიოდი შეადგენს 3-6 სთ-ს. პლაზმასაგან განსხვავებთ, 2 საათის შემდეგ დიკლოფენაკის მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება სინოვიალურ სითხეში. ამავე დროს, მისი მაღალი მაჩვენებელი შენარჩუნებულია 12 საათის განმავლობაში. დიკლოფენაკის მეტაბოლიზმი ხორციელდება ნაწილობრივ უცვლელი მოლეკულის გლუკურონიზაციით, როგორც ერთჯერადი ასევე მრავალჯერადი მეტოქსილირებით, რაც ხელს უწყობს რამოდენიმე ფენოლური მეტაბოლიტის წარმოქმნას, რომელთა უმრავლესობა გარდაიქმნება გლუკურონიდულ კონიუგატად. ფენოლური მეტაბოლიტებიდან ორი ბიოლოგიურად აქტიურია, თუმცა ამ მხრივ მნიშვნელოვნად ჩამორჩებიან დიკლოფენაკს. დიკლოფენაკის საერთო სისტემური კლირენსი შეადგენს 263±56 მლ/წთ. ნახევრადგამოყოფის საბოლოო პერიოდი შეადგენს 1-2 სთ-ს. 4 მეტაბოლიტის, მათ შორის 2 ფარმაკოლოგიურად აქტიური მეტაბოლიტის ნახევრადგამოყოფის პერიოდი არ არის ხანგრძლივი და შეადგენს 1-3 სთ-ს. ერთ-ერთ მეტაბოლიტს კვრძოდ, 3ჰიდროქსი-4-მეტოქსი-დიკლოფენაკს გააჩნია ნახევრადგამოყოფის შედარებით ხანგრძლივი პერიოდი, თუმცა იგი არ არის აქტიური. მიღებული დოზის დაახლოებით 60% გამოიყოფა უცვლელი გლუკურონული კონიუგატების, აგრეთვე იმ მეტაბოლიტების სახით, რომელთა უმრავლესობა წარმოადგენს გლუკურონულ კონიუგატებს. უცვლელი სახით გამოიყოფა დიკლოფენაკის 1%ზე ნაკლები. მიღებული დოზის დარჩენილი ნაწილი გამოიყოფა მეტაბოლიტების სახით ნაღველითა და ფეკალიებით. ფარმაკოკინეტიკა ცალკეული ჯგუფის პაციენტებისათვის: ხანდაზმულ პაციენტებში პრეპარატის შეწოვის, მეტაბოლიზმის ან გამოყოფის მხრივ განსხვავება არ აღინიშნება. თირკმელების ფუნქციის დაზიანების მქონე პაციენტებში ერთჯერადად დიკლოფენაკის მიღებისას მისი დაგროვება არ აღინიშნება. ამავე დროს, თუკი კრეატინინის კლირენსი შეადგენს 10 მლ/წთ-ზე მეტს, მაშინ დიკლოფენაკის ჰიდროქსიმეტაბოლიტების კონცენტრაცია დაახლოებით 4-ჯერ მეტია ჯანმრთელ პაციენტებთან შედარებით. საბოლოოდ, მეტაბოლიტები გამოიყოფა ნაღველით. ქრონიკული ჰეპატიტით ან ღვიძლის კომპენსირებულთ ციროზით დაავადებულ პაციენტებში დიკლოფენაკის ფარმაკოკინეტიკის მაჩვენებლები ჯანმრთელი ღვიძლის მქონე პაციენტების იდენტურია. | ||
| ჩვენება: | ანთებითი და დეგენერაციული ფორმის რევმატიული დაავადებები; - რევმატოიდული ართრიტი; - იუვენილური რევმატოიდული ართრიტი (მხოლოდ 25 მგ კუჭში ხსნადი შემოგარსული აბი და 25 მგ რექტალური სუპოზიტორია); - მაანკილიზებელი სპონდილიტი; - ოსთეოართროზი; - სპონდილოართრიტი; - ხერხემლის მხრივ ტკივილები; - არასახსროვანი რბილი ქსოვილების რევმატიული დაავადება. პოდაგრას მწვავე შეტევა (მხოლოდ კუჭში ხსნადი შემოგარსული აბი). - პოსტტრავმული და პოსტოპერაციული პერიოდის დროს, რომელთა თანმხლებია ანთებითი პროცესი და შეშუპება. - გინეკოლოგიური დაავადებები, რომელთა თანმხლებია პირველადი დისმენორეა და ადნექსიტი. - როგორც დამატებითი საშუალება იგი გამოიყენება ყურის, ყელისა და ცხვირის ანთებითი დაავადებების შემთხვევაში, რომლებიც მიმდინარეობს ტკივილის შეგრძნებით, მაგალითად, ფარინგიტის, ტონზილიტის, ოტიტის (გამონაკლისს წარმოადგენს რეტარდ აბი) დროს. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | მოზრდილებში რეკომენდებული საწყისი დოზაა 100-150 მგ/დღეში, განსაკუთრებით დაავადების მსუბუქი ფორმების დროს. ხანგრძლივი დროით პრეპარატის მიღებისას სადღეღამისო დოზა შეადგენს 75-100 მგს, რომელიც საჭიროა დავყოთ რამოდენიმე მიღებაზე. დამატებით შესაძლებელია სუპოზიტორიის გამოყენება ძილის წინ, მაგრამ სადღეღამისო დოზა არ უნდა აჭარბებდეს 150 მგ-ს. პირველადი დისმენორეის დროს სადღეღამისო დოზა დგინდება ინდივიდუალურად და შეადგენს 50-150 მგ-ს. საწყისი დოზა - 50-100 მგ-ს; აუცილებლობის შემთხვევა-ში რამდენიმე მენსტრუალური ციკლის განმავლობაში დოზა შესაძლებელია გავზარდოთ 150 მგ/დღეში. პრეპარატის მიღების დაწყება შესაძლებელია პირველივე სიმპტომების გამოვლენისთანავე. კლინიკური ეფექტის მიხედვით შესაძლებელია მკურნალობის გახანგრძლივება რამოდენიმე დღით. 6-დან 15 წლამდე ასაკის ბავშვებში ინიშნება მხოლოდ 25 მგ-იანი აბები. სადღეღამისო დოზა შეადგენს 0.5-2 მგ/კგ სხეულის წონაზე (2-3 მიღებაზე დაავადების სიმძიმის მახედვით). რევმატოიდული ართრიტის სამკურნალოდ სადღეღამისო დოზა შესაძლებელია გავზარდოთ მაქსიმალურად 3 მგ/კგ (რამდენიმე მიღებად). 16-დან 18 წლამდე მოზარდებში შესაძლებელია 50 მგ პრეპარატის გამოყენება. აბები უნდა გადავყლაპოთ მთლიანად, სითხის მიყოლებით, სასურველია ჭამამდე. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: იშვიათად ეპიგასტრალურ მიდამოში ტკივილები, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, მუცლის სპაზმები, დისპეფსია, მუცლის შებერვა, ანორექსია; იშვიათად - კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენა (სისხლიანი ღებინებით, მელენა, დიარეა), კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება, რომლის თანმხლებია სისხლდენა და პერფორაცია; ცალკეულ შემთხვევებში - აფტოზური სტომატიტი, გლოსიტი, საჭმლისმონელების მხრივ ცვლილებები, ნაწლავის ქვედა ნაწილის მხრივ დარღვევები, როგორიცაა: არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტის ან კრონის დაავადების გამწვავება, ყაბზობა, პანკრეატიტი. რექტალური სანთლის გამოყენების შემთხვევაში ბუასილის სიმპტომების გამწვავება. ცნს-ის მხრივ: იშვიათად - თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ხანდახან - ძილიანობა; ცალკეულ შემთხვევებში - მგრძნობელობის და მეხსიერების დარღვევა, დეზორიენტაცია, უძილობა, გაღიზიანება, კრუნჩხვები, დეპრესია, შიშის გრძნობა, ღამის შიშები, ტრემორი, ფსიქოზური რეაქციები, ასეპტიური მენინგიტი. მგრძნობელობის ორგანოების მხრივ: ცალკეულ შემთხვევაში მხედველობის დარღვევა, სმენის დაქვეითება, ყურებში შუილი, გემოს დაკარგვა. დერმატოლოგიური რეაქციები: ხანდახან -კანზე გამონაყარი, იშვიათად - ურტიკარია, ცალკეულ შემთხვევებში - ბუშტუკოვანი სახის გამონაყარი, ეკზემა, მრავალფორმიანი ერითემა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ლაიელის სინდრომი, ერითროდერმია, თმის ცვენა, ფოტომგრძნობელობის რეაქცია, პურპურა, ალერგიული პურპურას ჩათვლით. თირკმელების მხრივ: იშვიათად - შეშუპება, ცალკეულ შემთხვევებში - თირკმელების მწვავე უკმარისობა, შარდის ფერის შეცვლა, ინსტერსტიციული ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი, პაპილარული ნეკროზი. ღვიძლის მხრივ: ხანდახან - სისხლის შრატში ამინოტრანსფერაზას დონის მომატება; იშვიათად - ჰეპატიტი, რომლის თანმხლებია, ან არ არის თანმხლები სიყვითლე; ცალკეულ შემთხვევებში - ჰეპატიტი. სისხლმბადი სისტემის მხრივ: ცალკეულ შემთხვევებში - თრომბოციტოპენია, ლეიკოპენია, ჰემოლიზური ანემია, აპლასტური ანემია, აგრანულოციტოზი. ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციის მხრივ: იშვიათად - ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები, ისეთი როგორიცაა ბრონქული ასთმა, სისტემური ანაფილაქსიური/ანაფილაქტოიდური რეაქციები, ჰიპოტენზიის ჩათვლით. ცალკეულ შემხვევებში - ვასკულიტი, პნევმონიტი. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ცალკეულ შემთხვევებში ტაქიკარდია, მკერდის არეში ტკივილი, გულის უკმარისობა. | ||
| უკუჩვენება: | - კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება; - პრეპარატის ან მის შემადგენლობაში შემავალი რომელიმე კომპონენტის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა; - ორსულობის III ტრიმესტრი. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ორსულობის I და II ტრიმესტრში პრეპარატი გამოიყენება მინიმალურ ეფექტური დოზით აუცილებლობის შემთხვევაში. ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატი არ გამოიყენება. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | დიკლოფენაკით მკურნალობისას შესაძლებელია სისხლდენა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან ან წყლულოვანი დაავადების განვითარება, იშვიათად გართულებული პერფორაციით. შედარებით სერიოზული სიმპტომები ზემოთაღნიშნული დაავადებების წარმოშობისას შეიძლება აღენიშნოთ ხანდაზმულ პაციენტებს. ასეთი შემთხვევების დროს პრეპარატის მიღება უნდა შევწყვიტოთ. სისხლმბადი სისტემის დაავადების დროს, აგრეთევ ღვიძლის პათოლოგიის მქონე პაციენტებში (პორფირიის შეტევის აღმოცენების საშიშროების გამო) პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული. პაციენტებს, რომლებიც ადრე არ იყენებდენენ პრეპარატს, ამ უკანასკნელით ან ანთების საწინააღმდეგო სხვა არასტეროიდული საშუალებებით მკურნალობისას იშვიათად შესაძლებელია განუვითარდეთ ალერგიული რეაქციები, ანაფილაქსიური და ანაფილაქტოიდური რეაქციების ჩათვლით. დიკლოფენაკის გამოყენება ბრონქული ასთმით, აგრეთვე ალერგიული რინიტით (მათ შორის სეზონური) და ცხვირის ლორწოვანის პოლიპებით დაავადებულ პაციენტებში არ არის რეკომენდებული. დიკლოფენაკის ფარმაკოდინამიკური თვისებებიდან გამომდინარე იგი ნიღბავს ინფექციურ-ანთებითი დაავადებების სიმპტომებსა და მათთან დაკავშირებულ ჩივილებს. პაციენტებმა, რომლებიც იყენებენ დიკლოფენაკს და გააჩნიათ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ ჩივილები, დაავადებულნი არიან წყლულოვანი კოლიტით ან კრონის დაავადებით, დარღვეული აქვთ ღვიძლის ფუნქცია, საჭიროა ჩაიტარონ სამედიცინო გამოკვლევა. დიკლოფენაკის, ისევე როგორც ანთების საწინააღმდეგო სხვა არასტეროიდული საშუალებების გამოყენებისას შესაძლებელია ღვიძლის ერთი ან რამდენიმე ფერმენტის აქტივობის მომატება. ამიტომ მისი ხანგრძლივი დროით გამოყენებისას საჭიროა ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების რეგულარული კონტროლი. იმ შემთხვევაში, თუკი აღინიშნება მაჩვენებლების ცვლილება და/ან განვითარდება სხვა გვერდითი მოვლენები (მაგალითად, ეოზინოფილია, გამონაყარი და სხვა), მისი მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. მხედველობაში უნდა მივიღოთ ის ფაქტი, რომ მისი გამოყენებისას ჰეპატიტი ვითარდება პროდრომალური გამოვლინების გარეშე. ვინაიდან პროსტაგლანდინები ასრულებენ მნიშვნელოვან როლს თირკმელების სისხლმიმოქცევის რეგულაციაში, ამიტომ განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიექცეს გულის ან თირკმელების ფუნქციის დარღვევით შეპყრობილ პაციენტებს, ასევე ხანდაზმულ და იმ პირებს, რომლებიც იყენებენ დიურეზულ საშუალებებს, ან რომლებსაც პრე და/ან პოსტოპერაციულ პერიოდში აღენიშნებათ სხვადასხვა ეტიოლოგიის ცირკულაციაში მყოფი პლაზმის მოცულობის შემცირება. ზემოთაღნიშნული შემთხვევებისას საჭიროა თირკმელების ფუნქციის რეგულარული კონტროლი. პრეპარატის მიღების შეწყვეტა ჩვეულებრივ იწვევს თირკმელების ფუნქციის აღდგენას საწყის დონემდე. დიკლოფენაკი, ისევე როგორც ანთების საწინაღმდეგო სხვა არასტეროიდული საშუალებები დროებით აინჰიბირებს თრომბოციტების აგრეგაციას. ამოტომ ჰემოსტაზის დარღვევისას პაციენტებში რეკომენდებულია შესაბამისი ლაბორატორიული მაჩვენვბლების მონიტორინგი. პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ხანდაზმულ პაციენტებში, განსაკუთრებით კი სხეულის დაბალი წონის მქონე პირებში. მათ პრეპარატი ენიშნებათ მინიმალური ეფექტური დოზით. სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე ზემოქმედება: დიკლოფენაკის გამოყენებისას პაციენტებს აღენიშნებათ თავბრუსხვევა ან სხვა არასასიამოვნო შეგრძნებები ცნს-ის მხრივ, მხედველობის დარღვევების ჩათვლით, ამიტომ მკურნალობისას არ არის რეკომენდებული სატრანსპორტო საშუალებების მართვა და სხვა ისეთი სამუშაოების შესრულება, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას. | ||
| ჭარბი დოზირება: | დიკლოფენაკის ჭარბი დოზირების შესახებ მონაცემები არ მოიპოვება. მკურნალობა: სიმპტომატურია. საჭიროა კუჭის ამორეცხვა და გააქტივებული ნახშირის გამოყენება. შემანარჩუნებელი და სიმპტომატური მკურნალობა რეკომენდებულია ისეთი შემთხვევების დროს როგორიცა: არტერიული ჰიპოტენზია, თირკმვლების უკმარისობა, კრუნჩხვები, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ დარღვევები და სუნთქვის დათრგუნეა. ფორსირებული დიურეზი, ჰემოდიალიზი ან ჰემოპერფუზია არ იწვევს არასასურველ მოვლენებს ჭარბი დოზირების დროს. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | დიკლოფენაკი სისხლის პლაზმაში ზრდის ლითიუმისა და დიგოქსინის კონცენტრაციას, იგი ისევე, როგორც ანთების საწინააღმდეგო სხვა არასტეროიდული საშუალებები ამცირებს დიურეზს. დიკლოფენაკისა და კალიუმის შემანარჩუნებელი დიურეზული საშუალებების ერთდროული გამოყენება იწვევს სისხლის შრატში კალიუმის დონის მომატებას. ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებების სისტემური გამოყენება ზრდის არასასურველი მოვლენების წარმოშობის ალბათობას. მიუხედავად იმისა, რომ დადგენილი არ არის დიკლოფენაკის ურთიერთქმედება ანტიკოაგულანტებთან, მაინც არსებობს ცალკეული მონაცემები სისხლდენის მომატების რისკის შესახებ იმ პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იყენებენ მას და ანტიკოაგულანტებს. ამიტომ ასეთი კომბინაციის დროს რეკომენდებულია პაციენტის მდგომარეობის საგულდაგულო და რეგულარული კონტროლი. კლინიკურმა კვლევებმა ცხადყო, რომ დიკლოფენაკის და ანტიდიაბეტური პრეპარატების ერთდროული გამოყენება შესაძლებელია. ამავე დროს ამ უკანასკნელთა ეფექტურობა არ იცვლება. არსებობს ცალკეული მონაცემები, როგორც ჰიპოგლიკემიის, ასევე ჰიპერგლიკემიის განვითარების შესახებ, რაც საჭიროებს შაქრის შემცველი პრეპარატების დოზის კორექციას დიკლოფენაკის მიღების დროს. დიკლოფენაკის და ანთების საწინააღმდეგო სხვა არასტეროიდული პრეპარატების გამოყენება შესაძლებელია მეტოტრექსატის მიღებიდან 24 საათის შემდეგ, ვინაიდან შესაძლებელია სისხლში მეტოტრექსატის კონცენტრაციის მომატება და მისი ტოქსიკური მოქმედების გაძლიერება. დიკლოფენაკი და ანთების საწინააღმდეგო სხვა არასტეროიდული პრეპარატები გავლენას ახდენენ პროსტაგლანდინების სინთეზზე, ამ დროს თირკმელების მიმართ შესაძლებელია ციკლოსპორინების ნეფროტოქსიკურობის გაძლიერება. არსებობს ცალკეული შემთხვევები კრუნ-ჩხვების განვითარების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად იყენებდნენ ქინოლონის წარმოებულებსა და ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ საშუალებებს. |
Page generation time: 0. 022554413 sec.
