| უნიფიცირებული დასახელება: | ენოქსაპარინის ნატრიუმიEnoxaparin sodium | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
B01AB05 | B სისხლწარმოქმნა და სისხლი | ||
| 01 ანტიკოაგულანტები | |||
| A ანტიკოაგულანტები | |||
| B ჰეპარინი და მისი წარმოებულები | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | პრეპარატი დაბალმოლეკულური ჰეპარინია, საშუალო მოლეკულური მასით დაახლოებით 4.500 დალტონი. In vitro გასუფ-თავებულ სისტემაში პრეპარატს ახასიათებს მაღალი აქტივობა შედედების X-ა ფაქტორის მიმართ (დაახლოებით 100მგ/მლ) და დაბალი ანტი-II-ა ანუ ანტითრომბინული აქტივობა (დაახლოებით 28 სე/მლ). სხვადასხვა ჩვენების დროს რეკომენდებულ დოზებში გამოყენებისას პრეპარატი არ ახანგრძლივებს სისხლდენის დროს. პროფილაქტიკური დოზებით, იგი უმნიშვნელოდ ცვლის აქტივირებულ პარციალურ თრომბოპლასტინურ დროს (აპთდ), პრაქტიკულად არ მოქმედებს თრომბოციტების აგრეგაციაზე და ფიბრინოგენის შეკავშირებაზე თრომბოციტების რეცეპტორებთან. პრეპარატის ფარმაკოდინამიური მაჩვენებლები, დაფიქსირებული მოზრდილ მოხალისეებში, მისი კონცენტრაციისას 100-200 მგ/მლ-ზე მეტი, ურთიერთშედარებადია. | ||
| ფარმაკოკინეტიკა: | პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკური პარამეტრები ძირითადად შესწავლილ იქნა პლაზმაში მისი ანტი-X-ა და ანტი-II-ა აქტივობის დინამიკის საფუძველზე, რეკომენდებული დოზების ერთჯერადი ან მრავალჯერადი კანქვეშა ინექციების ან ვენაში ერთჯერადი შეყვანის დროს. ანტი-X-ა და ანტი-II-ა ფარმაკოკინეტიკური აქტივობის რაოდენობრივი ანალიზი ჩატარებული იქნა სპეციფიკური სუბსტრატებით ვალიდირებული ამიდოლიზური მეთოდების გამოყენებით და ენოქსაპარინის სტანდარტით, რომელიც მომზადებული იქნა დაბალმოლეკულური ჰეპარინების საერთაშორისო სტანდარტის მიხედვით. ბიოშეღწევადობა და შეწოვა: კანქვეშა შეყვანისას, ენოქსაპარინის მარილის ბიოშეღწევადობა უახლოვდება 100%ს (შეფასებულ იქნა ანტი-X-ა აქტივობის საფუძველზე). პრეპარატის შეყვანილი მოცულობა და კონცენტრაციის დონე - 100-200 მგ/მლ-ზე მაღალი - გავლენას არ ახდენდა ჯანმრთელი დონორების ფარმაკოკინეტიკურ მაჩვენებლებზე. მისი პლაზმური მაქსიმალური ანტი-X-ა აქტივობა აღინიშნებოდა საშუალოდ 3-5 საა-თის შემდეგ კანქვეშა შეყვანიდან და შეადგენდა დაახლოებით 0,2; 0,4; 1,0 და 1,3 ანტი-X-ა სე/მლ შესაბამისად 20, 40 და 1 მგ/კგ და 1,5 მგ/კგ კანქვეშ შეყვანისას. ენოქსაპარინის ფარმაკოკინეტიკას დოზირების მოცემული რეჟიმის დროს გააჩნია ხაზოვანი ხასიათი, რომელიც ხასიათდება დაბალი ვარიაბელობით პაციენტთა ჯგუფებში. ენოქსაპარინის 40მგ განმეორებით კანქვეშ ერთჯერადად დღეღამეში შეყვანის და 1,5 მგ/კგ მასაზე ერთჯერადი შეყვანის შემდეგ ჯანმრთელ მოხალისეებში, წონასწორული მდგომარეობა აღინიშნებოდა მე-2 დღისათვის, ამასთან ფართობი ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ იყო 65%-ით მეტი, ვიდრე მისი ერთჯერადი შეყვანის შემდეგ. ენოქსაპარინის აქტივობის დონეები წონასწორულ მდგომარეობაში ადვილად პროგნოზირებადი და ახსნადია ერთჯერადი დოზის ფარმაკოკინეტიკის საშუალებით. ენოქსაპარინის განმეორებით კანქვეშ ორჯერადად შეყვანისას სადღეღამისო დოზით 1მგ/კგ, წონასწორული მდგომარეობა აღინიშნებოდა 3-4 დღის შემდეგ, ამასთან ფართობი ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ იყო საშუალოდ 15%-ით მეტი, ვიდრე მისი ერთჯერადი შეყვანის შემდეგ, ხოლო პრეპარატის მაქსიმალური კონცენტრაციების საშუალო მაჩვენებლები შესაბამისად შეადგენდა 1,2 სე/მლ და 0,52 სე/მლ. ენოქსაპარინის ფარმაკოკინეტიკურ მონაცემებზე დაყრდნობით, შეყვანის თერაპიული რეჟიმის შემთხვევაში, წონასწორულ მდგომარებათა შორის ასეთი სხვაობა პროგნოზირებადია. პრეპარატის პლაზმური ანტი II-ა აქტივობა დაახლოებით 10-ჯერ დაბალი იყო, ვიდრე მისი ანტი X-ა აქტივობა. საშუალო მაქსიმალური ანტი-II-ა აქტივობა აღინიშნებოდა კანქვეშა შეყვანიდან 3-4 საათის შემდეგ და შეადგენდა დაახლოებით 0,13სე/მლ და 0,19სე/მლ შესაბამისად 1მგ/კგ ორჯერადად და 1,5 მგ/კგ ერთჯერადად შეყვანისას. ენოქსაპარინის ნატრიუმის მარილის ანტი X-ა აქტივობის განაწილების მოცულობა მიახლოებით შეადგენს 5ლ და უახლოვდება სისხლის მოცულობას. გამოყოფა და ბიოტრანსფორმაცია: ენოქსაპარინის ნატრიუმის მარილი მიეკუთვნება დაბალი კლირენსის მქონე პრეპარატებს. ინტრავენურად 6 საათიანი ინფუზიის შემდეგ დოზით 1,5მგ/კგ, პლაზმაში ანტი-X-ა კლირენსი შეადგენდა 0,74 ლ/სთ. პრეპარატის გამოყოფას ჰქონდა მონოფაზური ხასიათი 4 საათიანი (ერთჯერადი კანქვეშა შეყვანის შემდეგ) და 7 საათიანი (პრეპარატის მრავალჯერადად შეყვანისას) ნახევრადგამოყოფის პერიოდებით. ენოქსაპარინის ნატრიუმის მარილი ძირითადად მეტაბოლიზდება ღვიძლში დესულფატირების და/ან დეპოლიმერიზაციის გზით, ძალზე დაბალი ბიოლოგიური აქტივობის მქონე დაბალმოლეკულური ნივთიერებების წარმოქმნით. პრეპარატის აქტიური ფრაგმენტების გამოყოფა თირკმლების საშუალებით შეადგენს შეყვანილი დოზის დაახლოებით 10%-ს, ხოლო არააქტიური ფრაგმენტების სახით - შეყვანილი დოზის დაახლოებით 40%-ს. ფარმაკოკინეტიკური კვლევების შედეგებზე დაყრდნობით, ენოქსაპარინის ნატრიუმის მარილის კინეტიკა ხანდაზმულ პირებში, თირკმლების ნორმული ფუნქციით, არ განსხვავდება ახალგაზრდებთან შედარებით. თუმცა, შესაძლებელია ენოქსაპარინის ნატრიუმის მარილის გამოყოფის შეფერხება ხანდაზმულ პაციენტებში თირკმლების ფუნქციის ასაკობრივი დაქვეითების გამო. თირკმლების უკმარისობა: ხაზოვანი ურთიერთდამოკიდებულება პლაზმაში ანტი-X-ა კლირენსსა და კრეატინიის კლირენსს შორის, რომელიც აღინიშნებოდა წონასწორული მდგომარეობის მიღწევისას, ადასტურებს ენოქსაპარინის მარილის კლირენსის შემცირებას თირკმელების დაქვეითებული ფუნქციის მქონე პაციენტებში. 40მგ. ენოქსაპარინის გამნეორებით ერთჯერადად კანქვეშ შეყვანისას, ადგილი აქვს ანტი-X-ა აქტივობის მომატებას, იმ პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თირკმელების ფუნქციის მსუბუქი (კრეატინიის კლირენსი 50-80 მლ/წთ) და ზომიერი (კრეატინინის კლირენსი 30-50 მლ/წთ) დარღვევა. პაციენტებს, თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევით (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლები), წონასწორულ მდგომარეობაში, ფარ-თობი ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ შეადგენდა საშუალოდ 65%-ით მეტს 40მგ ენოქსაპარინის გამნეორებით ერთჯერადად კანქვეშ შეყვანისას. წონა: 1,5 მგ/კგ ენოქსაპარინის განმეორებითი კანქვეშა ინექციების (დღეში ერთხელ) შემდეგ ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ წარმოდგენილი ანტი-X-ა აქტივობის ფარ-თობის საშუალო მნიშვნელობა წონასწორულ მდგომარეობაში, უფრო მაღალი იყო ჭარბი წონის მქონე ჯანმრთელ მოხალისეებში, ნორმალური წონის მქონე ჯანმრთელ მოხალისეებთან შედარებით, მაშინ როდე-საც, მაქსიმალური ამპლიტუდა არ იცვლებოდა. ჭარბი წონის მქონე პაციენტებში, პრეპარატის კანქვეშ შეყვანისას. როდესაც არ ჰქონდა ადგილი შესაყვანი პრეპარატის დოზის კორექციას პაციენტის მასის შესაბამისად, 40მგ ენოქსაპარინის ერთჯერადად კანქვეშ შეყვანისას, მისი ანტი-X-ა აქტივობა შეადგენდა 50%-ით უფრო მეტს 45 კგ-ზე ნაკლები წონის მდედრობითი სქესის პაციენტებში და 27%-ით უფრო მეტს 57კგ-ზე ნაკლები წონის მამაკაცებში, ჩვეულებრივი წონის მქონე პაციენტებთან შედარებით. ჰემოდიალიზი: ცალკეული კვლევების დროს ენოქსაპარინის გამოყოფის სიჩქარე იყო ანალოგიური, თუმცა ფართობი ფარმაკოკინეტიკური მრუდის ქვეშ შეადგენდა ორჯერ უფრო მეტს საკონტროლო ჯგუფთან შედარებით (ინტრავენური ერთჯერადი შეყვანა 0,25 ან 0,50მგ/კგ). | ||
| ჩვენება: | - ვენური თრომბოზებისა და ემბოლიების პროფილაქტიკა, განსაკუთრებით ორთოპედიული და ზოგადი ქირურგიული ოპერაციების დროს; - ვენური თრომბოზებისა და ემბოლიების პროფილაქტიკა წოლითი რეჟიმის მქონე პაციენტებში მწვავე თერაპიული დაავადებების დროს; -ფილტვის არტერიის თრომბოემბოლიის თანმხლები ან მის გარეშე არსებული ღრმა ვენების თრომბოზის მკურნალობა; - არასტაბილური სტენოკარდიისა და Q კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა ასპირინთან ერთად; - თრომბოზის განვითარების პროფილაქტიკა ექსტრაკორპორული ცირკულაციის სისტემაში ჰემოდიალიზის ჩატარების დროს. | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | ვენური თრომბოზებისა და ემბოლიების პროფილაქტიკა, განსაკუთრებით ორთოპედული და ქირურგიული ოპერაციების დროს: პაციენტებს, თრომბოზებისა და ემბოლიების განვითარების ზომიერი რისკით (მაგალითად, აბდომინალურ ქირურგიაში), კლექსანის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 20-40 მგ ერთხელ დღეში კანქვეშ. ზოგადი ქირურგიული ოპერაციების დროს პირველი ინექცია კეთდება ქირურგიულ ჩარევამდე 2 საათით ადრე. პაციენტებს, თრომბოზებისა და ემბოლიების განვითარების მაღალი რისკით (მაგალითად, ორთოპედიული ოპერაციების დროს), კლექსანის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 40 მგ ერთხელ დღეში კანქვეშ, საწყისი დოზა კეთდება ქირურგიულ ჩარევამდე 12 საათით ადრე ან 30 მგ ორჯერ დღეში, პირველი ინექციის შეყვანით ოპერაციიდან 12-24 საათის შემდეგ. პრეპარატი ჩვეულებრივ, ინიშნება საშუალოდ 7-10 დღის განმავლობაში. ზოგიერ-თი პაციენტისათვის ნაჩვენებია მისი უფრო ხანგრძლივი გამოყენება; ამ შემთხვევაში პრეპარატით მკურნალობა გრძლედება მანამდე, სანამ არსებობს თრომბოზისა და ემბოლიის განვითარების რისკი. ორთოპედიაში დადასტურებულია კლექსანის თერაპიული ეფექტურობა მისი გამოყენებისას დოზით 40 მგ ერთხელ დღეში 5 კვირის განმავლობაში. ვენური თრომბოზებისა და ემბოლიების პროფილაქტიკა, წოლითი რეჟიმის მქონე პაციენტებში მწვავე თერაპიული დაავადებების დროს: პრეპარატის რეკომენდებული დოზაა 40 მგ ერთხელ დღეში კანქვეშ. მკურნალობა ინიშნება, მინიმუმ 6 დღის განმავლობაში და გრძელდება პაციენტის გადასვლამდე ამბულატორიულ რეჟიმზე, მაქსიმუმ 14 დღემდე. ფილტვის არტერიის ტრომბოემბოლიასთან შეუღლებული ან მის გარეშე ღრმა ვენების თრომბოზების მკურნალობა: შესაძლებელია პრეპარატის შეყვანა კანქვეშ დოზით 1,5 მგ/კგ ერთხელ დღეში ან დოზით 1 მგ/კგ ორჯერ დღეში. ავადმყოფებში, თრომბოემბოლიური გართულებებით, რეკომენდებულია პრეპარატის დანიშვნა 1 მგ/კგ ორჯერ დღეში. პრეპარატით მკურნალობა, ჩვეულებრივ, გრძელდება საშუალოდ 10 დღის განმავლობაში. შესაძლებლობის ფარგლებში, უნდა დაწყებულ იქნას მკურნალობა პერორალური ანტიკოაგულანტებით; ამასთან ერ-თად მკურნალობას აგრძელებენ მანამ, სანამ არ იქნება მიღწეული საკმარისი ანტიკოაგულაციური ეფექტი (ნორმალიზების საერთაშორისო კოეფიციენტი INღ 2-3). არასტაბილური სტენოკარდიის და Q კბილის გარეშე მიოკარდიუმის ინფარქტის მკურნალობა: პრეპარატის რეკომენდებული დოზა შეადგენს 1 მგ/კგ ყოველ 12 საათში. კანქვეშ. იმავდროულად გამოიყენება ასპირინი (100325 მგ ერთხელ დღეში). ასეთ პაციენტებს პრეპარატს უნიშნავენ მინიმუმ 2 დღით და აგრძელებენ მკურნალობას კლინიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებამდე. მკურნალობის ჩვეულებრივი ხანგრძლივობა შეადგენს 2-8 დღეს. თრომბის წარმოქმნის პროფილაქტიკა ექსტრაკორპორული ცირკულაციის სისტემა-ში ჰემოდიალიზის ჩატარების დროს: პრეპარატი შეჰყავთ არტერიულ ხაზში ჰემოდიალიზის დასაწყისში დოზით 1მგ/კგ. 4სთ-იანი პროცედურის დროს სისხლდენების მარალი რისკის მქონე პაციენტებში დოზა უნდა შემცირდეს 0,5 მგ/კგ სისხლძარღვებზე ორმაგი მიდგომისას ან 0,75 მგ/კგ მათზე ერთმაგი მიდგომისას. ჰემოდიალიზის დროს პრეპარატი უნდა შევიყვანოთ შუნტის არტერიულ უბანზე ჰემოდიალიზის სეანსის წინ. ერთი დოზა, ჩვეულებრივ, საკმარისია 4 საათიანი სეანსისათვის; თუმცა ფიბრინის რგოლების აღმოჩენისას, მაგალითად, ხანგრძლივი ჰემოდიალიზის დროს, შესაძლებელია დამატებითი დოზის შეყვანა 0,5 - 1მგ/კგ. ავადმყოფთა განსაკუთრებული ჯგუფები: ხანდაზმულები: დოზირების შეცვლა ამ კატეგორიის პაციენტებში არ წარმოადგენს აუცილებლობას, თირკმელების დარღვეული ფუნქციის მქონე პაციენტების გარდა. ბავშვები: პრეპარატის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში დადგენილი არ რის. თირკმელების უკმარისობა: - თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები: თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევების დროს (კრეატინინის კლირენსი 30 მლ/წთ-ზე ნაკლებია) აუცილებელია დოზის კორექცია. პრეპარატის თერაპიული მიზნით გამოყენებისას: დოზირების სტანდარტული რეჟიმი: 1მგ/კგ ერთხელ დღეში, თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები: 1მგ/კგ ერთხელ დღეში; დოზირების სტანდარტული რეჟიმი: 1.5მგ/კგ ერთხელ დღეში, თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები: 1მგ/კგ ერთხელ დღეში; პრეპარატის პროფილაქტიკური მიზნით გამოყენებისას: დოზირების სტანდარტული რეჟიმი: 40 მგ/კგ ერთხელ დღეში თირკმელების ფუნქციის მძიმე დარღვევები: 20 მგ/კგ ერთხელ დღეში დოზის რეკომედებული კორექცია არ გამოყენება ჰემოდიალიზის შემთხვევაში. - თირკმელების ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი დარღვევები: მოითხოვს დოზის კორექციას თირკმელების ფუნქციის მსუბუქი და ზომიერი დარღვევების მქონე პაციენტებში, მაგრამ აუცილებელია გულდასმითი მონიტორული კონტროლის ჩატარება. ღვიძლის უკმარისობა: ვინაიდან არ ჩატარებულა კლინიკური კვლევები, აუცილებელია სიფრთხილის გამოჩენა ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში. კანქვეშა გამოყენების მეთოდი: წინასწარ ავსებული ერთჯერადი შპრიცი მზადაა გამოყენებისათვის. უმჯობესია ინექცია გავაკეთოთ პაციენტის წოლით მდგომარეობაში. პრეპარატი შეჰყავთ ღრმად კანქვეშ. 20მგ და 40 მგ წინასწარ ავსებული შპრიცების გამოყენებისას ნუ გამოდევნით ჰაერს შპრიციდან, პრეპარატის დანაკარგის თავიდან აცილების მიზნით. ინექციები ტარდება მონაცვლეობით მუცლის კედლის მარჯვენა ან მარცხენა წინა გვერდით ან უკანა გვერდით ზედაპირზე. ნემსი უნდა შევიყვანოთ ვერტიკალურად მთელ სიგრძეზე კანში, კანის ნაოჭის დაჭერით დიდი და საჩვენებელი თითებით. კანის ნაოჭს უშვებენ მხოლოდ ინექციის დამთავრების შემდეგ. პრეპარატის შეყვანის შემდეგ ინექციის ადგილის დაზელვა არ შეიძლება. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | სისხლდენა: ისევე როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების გამოყენებისას, პრეპარატით მკურნალობისას, რისკის ფაქტორების არსებობისას (როგორიცაა: ორგანული დაავადებები, სისხლდენებისადმი მიდრეკილებით, ინვაზიური ჩარევები ან ჰემოსტაზზე მოქმედი პრეპარატების გამოყენება შესაძლებელია განვითარდეს სისხლდენა. აუცილებელია სისხლდენის მიზეზის დადგენა და შესაბამისი მკურნალობის დაწყება. იშვიათად ადგილი აქვს ჰემორაგიული სინდრომის განვითარებას, მუცლისშიდა და ქალასშიდა სისხლჩაქცევების ჩათვლით, ზოგჯერ ლეტალური გამოსავლით. პრეპარატის გამოყენებისას სპინალური/ეპიდურული ანესთეზიისა და ოპერაციის შემდგომ ინვაზიური კათეტერების გამოყენების ფონზე აღწერილია ზურგის ტვინის ჰემატომის ჩამოყალიბების იშვიათი შემთხვევები, რაც იწვევდა სხვადასხვა სახის ნევროლოგიურ დარღვევებს, მყარი ან შეუქცევადი დამბლის ჩათვლით. თრომბოციტოპენია: მკურნალობის დაწყებიდან პირველი დღეების განმავლობაში აღინიშნებოდა მსუბუქი, შექცევადი, უსიმპტომო თრომბოციტოპენია. აღწერილია იშვიათი შემთხვევები იმუნოალერგიული თრომბოციტოპენიის განვითარების, თრომბოზთან შეუღლებით. ზოგიერთ შემთხვევაში თრომბოზი რთულდება ორგანოს ინფარქტით ან კიდურის იშემიით. ადგილობრივი რეაქციები: პრეპარატის კანქვეშ შეყვანისას შესაძლებელია აღინიშნოს მსუბუქი გაღიზიანება, ასევე, ძალზე იშვიათად, ტკივილი, ჰემატომა ინექციის ადგილზე. იშვიათ შემთხვევებში პრეპარატის შეყვანის ადგილზე შესაძლებელია მკვრივი ანთებითი კვანძების წარმოქმნა. ისინი ჩვეულებრივ ქრება რამდენიმე დღეში და არ წარმოადგენენ პრეპარატის მოხსნის მიზეზს. ძალზე გამონაკლის შემთხვევებში, ჰეპარინისა და დაბალმოლეკულური ჰეპარინის შეყვანის ადგილას ვითარდება კანის ნეკროზი. რასაც ჩვეულებრივ წინ უსწრებს პურპურა ან ერითემატოზული კვანძი (ინფილტრირებული და მტკივნეული). ასეთ შემთხვევებში პრეპარატით მკურნალობა უნდა შეწყდეს. სხვადასხვა იშვიათ შემთხვევებში შესაძლებელია განვითარდეს კანის ან სისტემური ალერგიული რეაქციები. ზოგიერთი ავადმყოფისათვის შესაძლებელია აუცილებელი გახდეს მკურნალობის შეწყვეტა. აღწერილია ღვიძლის ფერმენტებისა და თრომბოციტების რიცხვის უსიმპტომო და შექცევადი მომატება. | ||
| უკუჩვენება: | - მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის, ჰეპარინის ან მისი წარმოებულების მიმართ, სხვა დაბალმოლეკულური ჰეპარინების ჩათვლით; - მდგომარეობები და დაავადებები, რომელთა დროს მაღალია სისხლდენების რისკი, ახლო წარსულში გადატანილი ჰემორაგიული ინსულტის ჩათვლით. | ||
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ორსულობა: მონაცემები იმის შესახებ, რომ პრეპარატი აღწევს პლაცენტაში ორსულობის II ტრიმესტრში, არ არსებობს. ასევე არ მოიპოვება ინფორმაცია ორსულობის I და III ტრიმესტრებთან დაკავშირებით. იმის გათვალისწინებით, რომ ადექვატური და კარგად კონტროლირებადი გამოკვლევები ორსულ ქალებში არასაკმარისია, ასევე ის ფაქტიც, რომ გამოკვლევები ცხოველებში ყოველთვის არ იძლევა იმის საშუალებას, რომ ვიწინასწარმეტყველოთ საპასუხო რეაქცია ადამიანის ორგანიზმში, პრეპარატი ორსულებში უნდა დაინიშნოს მკაცრი საექიმო ჩვენებების მიხედვით. კლინიკური გამოკვლევებისას, როდესაც გულის ხელოვნური სარქვლების მქონე ორსული ქალები იღებდნენ პრეპარატს (1 მგ/კგ ორჯერ დღეში) თრომბოემბოლიური გართულებების პროფილაქტიკის მიზნით, აღინიშნულ იქნა სიკვდილის 2 შემთხვევა თრომბის წარმოქმნისა და სარქვლის ბლოკადის შედეგად. ამიტომ პრეპარატის დოზირების, ეფექტურობასა და გამოყენების უსაფრთხოებაზე დამატებითი ინფორმაციის არარსებობის პირობებში, არ არის რეკომენდებული პრეპარატის გამოყენება ორსულ ქალებში გულის ხელოვნური სარქვლებით. ლაქტაცია: არ არის ცნობილი, გამოიყოფა თუ არა შეუცვლელი პრეპარატი დედის რძესთან ერთად. პრეპარატის შეწოვა პირის ღრუში ნაკლებადაა შესაძლებელი. ამდენად, უსაფრთხოების მიზნით, ქალებმა, რომლებიც იღებენ პრეპარატს, უნდა შეწყვიტონ ძუძუთი კვება. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | წარმოების პროცესის, მოლეკულური მასის, სპეციფიკური ანტი-X-ა აქტივობის, ერთეულებისა და დოზირების გათვალისწინებით, დაბალმოლეკულური ჰეპარინები არაურთიერთჩანაცვლებადია, რადგანაც ეს განსხვავებანი ზემოქმედებას ახდენს პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკაზე და ბიოლოგიურ აქტივობაზე (მაგალითად, ანტითრომბულ აქტივობაზე ან თრომბოციტებთან ურთიერთქმედებაზე). ამასთან დაკავშირებით, აუცილებელია მკაცრად დავიცვათ კონკრეტული პრეპარატის სამედიცინო დანიშნულების ინსტრუქცია; სპინალური/ეპიდურული ანესთეზია: ისევე როგორც სხვა ანტიკოაგულანტების გამოყენებისას, აღწერილია ზურგის ტვინის ჰემატომების, მყარი ან შეუქცევადი დამბლის განვითარების იშვიათი შემთხვევები პრეპარატის გამოყენების ფონზე სპინალური/ეპიდურული ანესთეზიის დროს. ამ მოვლენათა განვითარების რისკი კლებულობს პრეპარატის გამოყენებისას დოზით 40მგ ან ნაკლები. რისკი მატულობს პრეპარატის დოზის გაზრდისას, ასევე ინვაზიური ეპიდურული კათეტერების გამოყენებისას ოპერაციის შემდეგ ან იმ დამატებითი პრეპარატების გამოყენებისას, რომლებიც ისევე მოქმედებენ ჰემოსტაზზე, როგორც ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებები. რისკი ასევე მატულობს ტრავმული ზემოქმედებისას ან ზურგის ტვინის განმეორებითი პუნქციის დროს. სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზიის დროს სპინალური არხიდან სისხლდენის რისკის შესამცირებლად აუცილებელია პრეპარატის ფარმაკოკინეტიკური პროფილის გათვალისწინება. კათეტერის ჩადგმა ან ამოღება უმჯობესია მოხდეს პრეპარატის დაბალი ანტიკოაგულაციური ეფექტის დროს. ღრმა ვენების თრომბოზის დროს კათეტერის ჩადგმა ან ამოღება უნდა მოხდეს პრეპარატის პროფილაქტიკური დოზებით გამოყენებიდან 10-12 საათის შემდეგ. იმ შემთხვევებში, როდესაც პაციენტები ღებულობენ პრეპარატის უფრო მაღალ დოზებს (1მგ/კგ 2-ჯერ დღეღამეში ან 1,5 მგ/კგ დღე-ღამეში), აღნიშნული პროცედურები უნდა გადაიდოს უფრო ხანგრძლივი ვადით (24სთ). პრეპარატის შემდგომი შეყვანა უნდა მოხდეს არა არაუგვიანეს 2 საათისა კათეტერის ამოღებიდან. თუ დანიშნულია ანტიკოაგულაციურ თერაპია სპინალური ან ეპიდურული ანესთეზიის ჩატარების დროს, აუცილებელია პაციენტზე განსაკუთრებული დაკვირვება, ნებისმიერი ნევროლოგიური ნიშნის ან სიმპტომის გამოსავლენად, ისეთი, როგორიცაა: შუა წელის ტკივილი, სენსორულ და მოტორულ ფუნქციათა დარღვევა (დაბუჟების შეგრძნება ან სისუსტე ქვემო კიდურებში), ნაწლავისა და/ან შარდის ბუშტის ფუნქციის დარღვევა. პაციენტები ინსტრუქტირებულნი უნდა იყვნენ, რათა დაუყოვნებლივ აცნობონ ექიმს ზემოთ ჩამოთვლილი სიმპტომების განვითარების შესახებ. თავის ტვინის ღეროს ჰემატომის დამახასიათებელი ნიშნების ან სიმპტომების გამოვლენისას, აუცილებელია სასწრაფო დიაგნოსტიკა და მკურნალობა, საჭიროების შემთხვევაში, სპინალური დეკომპრესიის ჩათვლით. ჰეპარინ-ინდუცირებული თრომბოციტოპენია კლექსანი განსაკუთრებული სიფრთხილით უნდა დაინიშნოს იმ ავადმყოფებში, რომელთაც ანამნეზში აღენიშნებათ მონაცემები ჰეპარინით გამოწვეული, თრომბოზთან შეუღლებული ან მის გარეშე თრომბოციტოპენიის შესახებ. ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენიის განვითარების რისკი შესაძლებელია შენარჩუნდეს რამდენიმე წლის მანძილზე. თუ ანამნეზში აღინიშნება ჰეპარინით გამოწვეული თრომბოციტოპენიის განვითარება, მაშინ In vitro ტესტებს თრომბოციტების აგრეგაციაზე შეზღუდული მნიშვნელობა გააჩნიათ, მისი წარმოქმნის რისკის პროგნოზირებისათვის. ამ შემთხვევაში, გადაწყვეტილების მიღება პრეპარატის დანიშვნის შესახებ უნდა მოხდეს სა-თანადო სპეციალისტთან კონსულტაციის შემდეგ. კანშიდა კორონარული ანგიოპლასტიკა არასტაბილური სტენოკარდიის დროს ინვაზიურ სისხლძარღვოვან მანიპულაციასთან დაკავშირებული სისხლდენის რისკის შესამცირებლად, ინტრადიუსერი არ უნდა ამოვიღოთ პრეპარატის შეყვანიდან 6-8 საათის განმავლობაში. შემდგომი გამოთვლილი დოზის შეყვანა არ უნდა მოხდეს ინტრადიუსერის ამოღებიდან 6-8 საათზე ადრე. შეყვანის ადგილზე უნდა მოხდეს დაკვირვება, სისხლდენისა და ჰემატომის ნიშნების დროულად გამოსავლენად. გულის ხელოვნური სარქვლები: არ არის ჩატარებული კვლევები, რომლებიც საშუალებას მოგვცემდა ობიექტურად შეგვეფასებინა პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება თრომბოემბოლიური გართულებების თავიდან აცილებაში გულის ხელოვნური სარქვლების მქონე პაციენტებ-ში. რის გამოც ამ მიზნით მისი გამოყენება არ შეიძლება იყოს რეკომენდებული. ლაბორატორიული ტესტები თრომბოემბოლიური გართულებების თავიდან აცილების მიზნით პრეპარატის პროფილქტიკური დოზებით გამოყენებისას, იგი არსებით გავლენას არ ახდენს სისხლდენის დროზე და ზოგად კოაგულაციურ მაჩვენებლებზე, ასევე თრომბოციტების აგრეგაციაზე ან მათ ფიბრინოგენთან შეკავშირებაზე. დოზის მომატებისას ხანგრძლივდება აქტივირებული პარციალური თრომბოპლასტინური დრო (აპთდ), და შედედების დრო. აპთდ და შედედების დროის გახანგრძლივება არ იმყოფება პირდაპირ ხაზოვან დამოკიდებულებაში კლექსანის ანტითრომბული აქტივობის მომატებასთან, რის გამოც არ არსებობს პრეპარატის აქტივობის მონიტორინგის აუცილებლობა. ვენური თრომბოზებისა და ემბოლიების პროფილაქტიკა წოლითი რეჟიმის მქონე პაციენტებში მწვავე თერაპიული დაავადებების დროს: მწვავე ინფექციის, მწვავე რევმატიული მდგომარეობების ან ნაწლავის მწვავე ან-თებითი დაავადებების განვითარებისას კლექსანის დანიშვნა გამართლებულია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ზემოთ ჩამოთვლილი მდგომარეობანი შერწყმულია ქვემოთ ჩამოთვლილი თრომბის წარმომქმნის რისკის ფაქტორებიდან ერთ-ერთთან: -ასაკი 75 წელზე მეტი; - ავთვისებიანი სიმსივნეები; - თრომბოზები და ემბოლიები ანამნეზში; - სიმსუქნე; - ჰორმონული თერაპია; - გულის უკმარისობა; - სუნთქვის ქრონიკული უკმარისობა. სიფრთხილის ზომები: არ შეიძლება პრეპარატის შეყვანა კუნთში; პრეპარატი, ისევე როგორც სხვა ანტიკოაგულანტები, უნდა გამოვიყენოთ სიფრთხილით იმ მდგომარეობების დროს, რომელთაც ახასიათებთ სისხლდენების რისკი. როგორიცაა: - ჰემოსტაზის დარღვევები; - ანამნეზში წყლულოვანი დაავადება; - ახლო წარსულში გადატანილი იშემიური ინსულტი; - არაკონტროლირებადი მძიმე არტერიული ჰიპერტონია; - დიაბეტური რეტინოპათია; - ახლო წარსულში გადატანილი ნევროლოგიური ან ოფთალმოლოგიური ოპერაცია; ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან სისხლდენები ხანდაზმულ პაციენტებში: პროფილაქტიკური მიზნებისათვის პრეპარატის დანიშვნისას არ გამოვლენილა ტენდენცია სისხლდენების გაძლიერებისადმი; პრეპარატის დანიშვნისას სამკურნალო მიზნით, არსებობს სისხლდენების განვითარების რისკი უფროსი ასაკის პაციენტებში (განსაკუთრებით 80 წლის ზევით). აუცილებელია ჩატარდეს გულდასმითი მონიტორული კონტროლი. თირკმლის ფუნქციის დარღვევა: თირკმელების დარღვეული ფუნქციის მქონე პაციენტებში არსებობს სისხლდენების განვითარების რისკი, ანტი-X-ა აქტივობის მომატების დროს, რადგანაც აქტივობა | ||
| ჭარბი დოზირება: | სიმპტომები და მათი სიმძიმის ხარისხი: პრეპარატის დოზის შემთხვევითმა გადაჭარბებამ მისი ინტრავენური, ექსტრაკორპორული ან კანქვეშა შეყვანისას, შესაძლებელია გამოიწვიოს ჰემორაგიული გართულებების განვითარება. შიგნით მიღებისას მისი შეწოვა ნაკლებად შესაძლებელია. ანტიდოტი და მკურნალობა: ანტიკოაგულაციური ეფექტის ნეიტრალიზება შესაძლებელია პროტამინის სულფატის ინტრავენური ნელი შეყვანით, რომლის დოზა დამოკიდებულია პრეპარატის დოზაზე. 1 მგ. პროტამინის სულფატი ანეიტრალებს 1მგ პრეპარატის ანტიკოაგულაციურ ეფექტს, თუმცა მისი დიდი დოზების შეყვანის დროს პრეპარატის ანტი-X-ა აქტივობა სრულად არ ნეიტრალიზდება (მაქსიმუმ დაახლოებით 60%). | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | პრეპარატით მკურნალობის დაწყების წინ რეკომენდებულია სხვა პრეპარატების მოხსნა, რომლებიც მოქმედებენ შედედებაზე, იმ შემთხვევების გარდა, როდესაც მათი გამოყენება აუცილებელია. ასეთ პრეპარატებს მიეკუთვნება: - სალიცილატები სისტემური გამოყენებისათვის, აცეტილსალიცილის მჟავა და ან-თების საწინააღმდეგო არასტეროიდული საშუალებანი, კეტოროლაკის ჩათვლით; - დექსტრან 40 და ტიკლოპიდინი და კლოპიდოგრელი; - სისტემური გლუკოკორტიკოიდები; - თრომბოლიზური საშუალებები და ანტიკოაგულანტები; - სხვა ანტიაგრეგანტები, IIბ/IIIა გლიკოპროტეინული რეცეპტორების ანტაგონისტების ჩათვლით. თუ ნაჩვენებია კომბინირებული მკურნალობა, მაშინ პრეპარატი უნდა გამოვიყენოთ სიფრთხილით, ავადმყოფის კლინიკური მდგომარეობის და სისხლის ლაბორატორიული მაჩვენებლების გათვალისწინებით. არ შეიძლება პრეპარატის სხვა პრეპარატებთან შერევა. |
Page generation time: 0. 021128053 sec.
