| უნიფიცირებული დასახელება: | ლოზარტანი + ჰიდროქლოროთიაზიდიLosartan + Hydrochlorothiazide | ||
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | |||
C03AX01 | C გულ-სისხლძარღვთა სისტემა | ||
| 03 დიურეზული საშუალებები | |||
| A თიაზიდური დიურეზული საშუალებები | |||
| X თიაზიდური დიურეზული საშუალებები სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში | |||
C09DA01 | C გულ-სისხლძარღვთა სისტემა | ||
| 09 რენინ ანგიოტენზიურ სისტემაზე მოქმედი პრეპარატები | |||
| D ანგიოტენზინ II-ის ანტაგონისტები სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში | |||
| A ანგიოტენზინ II-ის ანტაგონისტები დიურეზულ საშუალებებთან კომბინაციაში | |||
| ანოტაცია: | |||
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | პრეპარატი წარმოადგენს ანტიჰიპერტენზიულ პრეპარატს, რომლის შემადგენლობაში შედის ლოზარტან კალიუმის მარილი - ან გიოტენზინ II-ის (ტიპი AT1) რეცეპტორების ანტაგონისტი და ზომიერი ეფექტის მქონე დიურეზული საშუალება-ჰიდროქლორთიაზიდი. | ||
| ჩვენება: | არტერიული ჰიპერტონია (იმ შემთხვევაში, როდესაც კომბინირებული მკურნალობა განსაკუთრებით ეფექტურია). | ||
| დოზირება და მიღების წესი: | პრეპარატის საშუალო საწყისი და შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 1 აბს (ლოზარტან კალიუმის მარილი 50მგ და ჰიდროქლორთიაზიდი 12.5მგ). იმ შემთხვევაში, როდესაც აღნიშნული დოზით მკურნალობისას არ ხერხდება არტერიული წნევის ადექვატური კონტროლი, პრეპარატის დოზას ზრდიან 2 აბამდე 1-ჯერ დღე-ღამეში. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 2 აბს. ძირითადად მაქსიმალური ჰიპოტენზური ეფექტი აღინიშნება მკურნალობის დაწყებიდან 3 კვირის განმავლობაში. პრეპარატის მიღება შესაძლებელია საკვებისაგან დამოუკიდებლად სხვა ანტიჰიპერტენზიულ საშუალებებთან ერთად. | ||
| გვერდითი მოვლენები: | გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ერთ-ერთ გვერდით რეაქციას წარმოადგენს თავბრუსხვევა, რომელიც პრეპარატის მიღების შემდეგ უფრო მეტად გვხვდება, ვიდრე პლაცებოს დროს და შეადგენს შემთხვევების 1% და მეტს. ალერგიული რეაქციები: იშვიათად-ავადმყოფებს მკურნალობის დროს აღენიშნებათ ანგიონევროზული შეშუპება (სახის, თვალების, ტუჩების, და/ან ენის შეშუპების ჩათვლით). ლაბორატორიული მაჩვენებლების მხრივ: იშვიათად-ჰიპერკალიემია (კალიუმის რაოდენობა შრატში 5.5მექვ/ლ-ში აღენიშნებათ პაციენტების 0.7%-ს, მიუხედავად ამისა აღნიშნული მაჩვენებელი არ წარმოადგენს პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტის მიზეზს. | ||
| უკუჩვენება: | - მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ. -ანურია; -მომატებული მგრძნობელობა სულფონამიდების ჯგუფის სხვა წარმოებულების მიმართ. ორსულობა და ლაქტაცია ნაყოფის თირკმელების პერფუზია, რომელიც დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ სისტემის განვითარებაზე იწყება ორსულობის II ტრიმესტრიდან. პრეპარატები, რომლებიც უშუალოდ მოქმედებენ რენინ-ანგიოტენზინ სისტემაზე ორსულობის II და III ტრიმესტრში იწვევენ ნაყოფის დაზიანებას და სიკვდილს. ამიტომ ორსულობის დროს საჭიროა პრეპარატით მკურნალობა შეწყდეს. თიაზიდები გაივლიან პლაცენტურ ბარიერს და მათი აღმოჩენა შესაძლებელია ჭიპლარში. შედარებით ჯანმრთელ ქალებში დიურეზული საშუალებების გამოყენება რეკომენდებული არ არის, ვინაიდან ამ დროს იზრდება ახალშობილთა თანდაყოლილი სიყვითლის, თრომბოციტოპენიის და სხვა გვერდითი რეაქციების განვითარების რისკი. დიურეზული საშუალებებით მკურნალობის შედეგად ვითარდება ორსულთ ტოქსიკოზი. ჰიდროქლორთიაზიდი გადადის დედის რძეში და იწვევს არასასურველ რეაქციებს, ამიტომ ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის დანიშვნის აუცილებლობის შემთხვევაში საჭიროა ძუძუთი კვება შეწყდეს. ავტომობილის მართვა და იმ სამუშაოების შესრულება, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას, შესაძლებელია მხოლოდ პრეპარატისადმი ავადმყოფის ინდივიდუალური დამოკიდებულების შესწავლის შემდეგ. | ||
| განსაკუთრებული მითითებები: | პრეპარატი არ ენიშნებათ ჰიპოვოლემიით შეპყრობილ ავადმყოფებს (მაგ. მათ, ვინც დიდ დოზებში იღებს დიურეზულ საშუალებებს). ღვიძლისა და/ან თირკმელების ფუნქციის მკვეთრად გამოხატული დარღვევების დროს პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებული არ არის (კრეატინინის კლირენსი მცირეა ან ტოლია 30მლ/წთ-ში). სიფრთხილით ენიშნებათ პრეპარატი თირკმელების არტერიების ორმხრივი სტენოზით ან ცალი თირკმლის არტერიის სტენოზით დაავადებულ ავადმყოფებს, რადგან რენინ-ანგიოტენზინ სისტემაზე მოქმედი პრეპარატები ზრდიან სისხლში შარდოვანას და პლაზმაში კრეატინინის მაჩვენებლებს, თუმცა აღნიშნული მოვლენები ლოზარტანით მკურნალობის დროს არ იქნა რეგისტრირებული, ამ რეაქციას შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს ანგიოტენზინ II რეცეპტორების ანტაგონისტებით მკურნალობის დროს. ისევე როგორც სხვა ანტიჰიპერტენზიული საშუალებებით მკურნალობისას, პრეპარატით მკურნალობის დროს ზოგიერთ შემთხვევებში არსებობს სიმპტომატური არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების შესაძლებლობა. ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევისადმი მომატებული რისკის მქონე პაციენტები (ცირკულაციაში მყოფი სისხლის მოცულობის დაქვეითება, ჰიპონატრიემია, ჰიპოქლორემიული ალკალოზი, ჰიპომაგნიემია და ჰიპოკალიემია, რომლებიც ვითარდება დიარეის ან ღებინების შედეგად), უნდა იმყოფებოდნენ ექიმის მეთვალყურეობს ქვეშ; ამ დროს მკურნალობის პროცესში აუცილებელია ელექტროლიტების მაჩვენებლების პერიოდული კონტროლი. პრეპარატის შემადგენლობაში მყოფმა ჰიდროქლორთიაზიდმა შესაძლებელია გამოიწვიოს შემდეგი რეაქციები: - გლუკოზის მიმართ ტოლერანტობის დაქვეითება, რაც ჰიპოგლიკემიური საშუალებების დოზის კორექციას მოითხოვს, ინსულინის პრეპარატების ჩათვლით; - შარდში კალციუმის ექსკრეციის დაქვეითება და კალციუმის უმნიშვნელო გარდამავალი მომატება პლაზმაში. - ქოლესტერინის და ტრიგლიცერიდების რაოდენობის მომატება; ზოგიერთ შემთხვევებში ადგილი აქვს ჰიპერურიკემიას და/ან პოდაგრის პროვოცირებას. ლოზარტან კალიუმის მარილი აქვეითებს შარდის მჟავას რაოდენობას, რის გამოც მისი კომბინაცია ჰიდროქლორთიაზიდთან ამცირებს დიურეზული საშუალებებით გამოწვეულ ჰიპერურიკემიას. პრეპარატით მკურნალობის შედეგად გამოწვეული მკვეთრად გამოხატული ჰიპერკალციემია, შესაძლებელია იყოს ფარული ჰიპერპარათირეოიდიზმის გამოვლინება. პარათირეოიდული ჯირკვლის დაზიანების შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატით მკურნალობა შეწყდეს. პრეპარატის გამოყენების უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვებში შესწავლილი არ არის. პრეპარატის ეფექტურობას და უსაფრთხოებას შორის სარწმუნო განსხვავებები ხანდაზმულ ავადმყოფებში (65 წლის ასაკის ზემოთ) და შედარებით ახალგაზრდებში (65 წლის ასაკამდე) აღწერილი არ არის. | ||
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | კლინიკური ნიშნების მიხედვით რაიმე განსაკუთრებულ ურთიერთქმედებას ლოზარტან კალიუმის მარილსა და ჰიდროქლორთიაზიდს, დიგოქსინს, ვარფარინს, ციმეტიდინს და ფენობარბიტალს შორის ადგილი არა აქვს. ჰიდროქლორთიაზიდის ერთდროული დანიშვნით ბარბიტურატებთან, ოპიოიდურ ანალგეტიკებთან, ეთანოლთან შესაძლებელია ორთოსტატული ჰიპოტონიის პოტენცირება. პერორალურ ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებთან და ინსულინთან კომბინირებისას - საჭირო ხდება ამ უკანასკნელის დოზის კორექცია; სხვა ჰიპოტენზიურ პრეპარატებთან - შესაძლებელია ადიტიური ეფექტი; ქოლესტირამინთან და ქოლესტიპოლთან კომბინირებისას - შესაძლებელია ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვის დარღვევა. ქოლესტირამინის და ქოლესტიპოლის ერთჯერადი მიღებით შესაძლებელია შესაბამისად 85% და 43%-ით შემცირდეს ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. ჰიდროქლორთიაზიდის და კორტიკოსტეროიდების, ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის ერთდროული მიღებით შესაძლებელია ელექტროლიტების ძლიერი დაკარგვა, ჰიპოკალიემიის გაძლიერება; პრესორულ ამინებთან კომბინირებისას (მაგ. ეპინეფრინთან) - პრესორული ამინების ეფექტის უმნიშვნელო შემცირება; არადეპოლარიზაციულ მიორელაქსანტებთან (მაგ. ტუბოკურარინთან) კომბინირებისას - შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს მათი მოქმედების გაძლიერებას. არასტეროიდულ ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან ერთად მიღებისას - ზოგიერთ შემთხვევაში - შესაძლებელია დიურეზული საშუალებების დიურეზული, ნატრიიურეზული და ჰიპოტენზიური მოქმედების შემცირება. პრეპარატის დანიშვნა ლითიუმის პრეპარატებთან ერთად რეკომენდებული არ არის, რადგან დიურეზული საშუალებები ამცირებენ ლითიუმის მიერ გამოწვეულ თირკმელების კლირენსს და ზრდიან ლითიუმის მიერ გამოწვეული ინტოქსიკაციის რისკს. ჭარბი დოზირება სიმპტომები: მონაცემები ლოზარტან კალიუმის მარილის დოზის გადაჭარბების შესახებ მცირეა. შედარებით ხშირად აღინიშნება არტერიული ჰიპოტენზია და ტაქიკარდია, აგრეთვე შესაძლებელია ბრადიკარდია, რომელიც ვითარდება პარასიმპათიკური სისტემის (ვაგუსის) სტიმულაციის შედეგად. ჰიდროქლორთიაზიდის დოზის გადაჭარბების შედარებით დამახასიათებელ გამოვლინებას წარმოადგენს ელექტროლიტების ბალანსის დარღვევის სიმპტომები (ჰიპოკალიემია, ჰიპოქლორემია, ჰიპონატრიემია), აგრეთვე დეჰიდრატაცია, რომელიც გაძლიერებული დიურეზის შედეგია. პრეპარატის და საგულე გლიკოზიდების ერთდროული დანიშვნა ხელს უწყობს არითმიის განვითარებას. მკურნალობა: ავადმყოფებს უტარდებათ სიმპტომატური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა. კუჭის ამორეცხვა (თუ პრეპარატი ცოტა ხნის წინათ იქნა მიღებული), ტარდება სითხისა და ელექტროლიტური ბალანსის კორექცია. პრეპარატის დოზის გადაჭარბების შემთხვევეში აუცილებელია პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა და ავადმყოფის ხანგრძლივი კონტროლი. არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარების შემთხვევაში აუცილებელია შემანარჩუნებელი მკურნალობის ჩატარება. ლოზარტან კალიუმის მარილის და მისი აქტიური მეტაბოლიტების გამოდევნა ორგანიზმიდან ჰემოდიალიზის მეშვეობით არ ხერხდება. დადგენილი არ არის, ჰიდროქლორთიაზიდის რა რაოდენობის გამოდევნა შეიძლება ორგანიზმიდან ჰემოდიალიზის მეშვეობით. |
Page generation time: 0. 021556903 sec.
