| დასახელება: | ვარფარინი | |
| უნიფიცირებული დასახელება: | ვარფარინის ნატრიუმი Warfarun sodium | |
| დოზა: | 2.5მგ | |
| ფორმა: | აბი | |
| შეფუთვა1: | - | |
| რაოდენობა შეფუთვა1-ში: | ||
| შეფუთვა2: | ||
| რაოდენობა შეფუთვა2-ში: | 100 | |
| მწარმოებელი ქვეყანა: | რუსეთი | |
| კომპანია: | ოზონი | |
| მწარმოებელი: | ოზონი | |
| რეგისტრაციის ნომერი დათარიღი: | ||
| გაცემის რეჟიმი: | ||
| ფარმაკოლოგიურიჯგუფი/ქვეჯგუფი: | ჯგ.:თრომბოზისა და შედედების საწინააღმდეგო საშუალებები. ქვ/ჯგ.:არაპირდაპირი მოქმედების ანტიკოაგულანტები. |
|
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | ||
B01AA03 | B სისხლწარმოქმნა და სისხლი | |
| 01 ანტიკოაგულანტები | ||
| A ანტიკოაგულანტები | ||
| A ვიტამინი K ანტაგონისტები | ||
| ანოტაცია: | ||
| ვარგისიანობის ვადა: | 5 წელი. | |
| შემადგენლობა: | ვარფარინის ნატრიუმი 2,5მგ. დამხმარე ნივთიერებები: ინდიგოტინი, ლაქტოზა, სიმინდის სახამებელი, პოვიდონი, კალციუმის ჰიდროფოსფატი, მაგნიუმის სტეარატი. | |
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | ვარფარინი აბლოკირებს სისხლის შედედების K ვიტამინდამოკიდებული ფაქტორების, კერძოდ, II, VII, IX და X ფაქტორის, სინთეზს ღვიძლში. აღნიშნული ფაქტორების კონცენტრაციის დაქვეითება იწვევს სისხლის კოაგულაციის პროცესის დათრგუნვას. პრეპარატის შედედების საწინააღმდეგო ოპტიმალური მოქმედება ვლინდება მისი მიღებიდან მე-3 – მე-5 დღეს. ვარფარინის მოქმედება წყდება ბოლო დოზის მიღებიდან 3-5 დღის შემდეგ. | |
| ფარმაკოკინეტიკა: | პრეპარატი თითქმის მთლიანად შეიწოვება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში. ცილებთან შეკავშირების ხარისხი შეადგენს 97-99%-ს. პლაზმაში მისი თერაპიული კონცენტრაცია 1-5 მკგ/მლ-ის (0,003-0,015 მმოლ/ლ) ტოლია. ვარფარინი რაცემული შენაერთის სახითაა წარმოდგენილი, ამასთანავე მარცხნივმბრუნავი იზომერი ადამიანის ორგანიზმში უფრო მაღალი აქტივობისაა, ვიდრე მარჯვნივმბრუნავი. ღვიძლში გარდაქმნის შედეგად მისგან წარმოიქმნება არააქტიური ან სუსტი აქტივობის მქონე მეტაბოლიტები. მარცხნივმბრუნავი იზომერი უფრო სწრაფად განიცდის მეტაბოლიზმს, ვიდრე მარჯვნივმბრუნავი. ისინი ნაწილობრივ ნაღვლიდან რეაბსორბირდებიან. რაცემული ვარფარინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი 40 საათს შეადგენს. იგი თირკმელებით გამოიყოფა. | |
| ჩვენება: | სისხლძარღვებში თრომბოზებისა და ემბოლიების განვითარების პროფილაქტიკა და მკურნალობა: - მწვავე ვენური თრომბოზი და ფილტვის არტერიის ემბოლია (ჰეპარინთან ერთად); - ოპერაციის შემდგომი თრომბოზი; - მიოკარდიუმის განმეორებითი ინფარქტი; - როგორც დამატებითი ღონისძიება თრომბოზის ქირურგიული ან მედიკამენტური (თრომბოლიზური) მკურნალობის დროს, ასევე კარდიოვერსიის წინ მოციმციმე წინაგულოვანი არითმიის დროს; - მორეციდივე ვენური თრომბოზი; - ფილტვის არტერიის განმეორებითი ემბოლია; - გულის სარქველების ან სისხლძარღვების პროთეზირების შემდეგ (შესაძლებელია აცეტილსალიცილის მჟავასთან კომბინირება); - პერიფერიული, კორონარული და თავის ტვინის სისხლძარღვების თრომბოზი; - თრომბოზისა და თრომბოემბოლიის მეორეული პროფილაქტიკა მიოკარდიუმის ინფარქტის შემდგომ პერიოდში და მოციმციმე წინაგულოვანი არითმიის დროს. | |
| დოზირება და მიღების წესი: | ავადმყოფებში, რომელთაც უნდა ჩაუტარდეთ ქირურგიული ჩარევა (თრომბული და ემბოლიური გართულების მაღალი რისკისას) სასურველია მკურნალობის დაწყება ოპერაციამდე 2-3 დღით ადრე. მწვავე თრომბოზის პირობებში ვარფარინით მკურნალობას უნდა დაემატოს ჰეპარინი იმ მომენტამდე, ვიდრე სრულად არ გამოვლინდება პერორალური ანტიკოაგულაციური თერაპიის ეფექტი (მკურნალობის მე-3–5 დღიდან). ვარფარინი ნიკომედის საწყისი დოზაა 2,5-5მგ დღეში. დოზირების შემდგომი რეჟიმი შეირჩევა ინდივიდუალურად, პროთრომბინული დროის განსაზღვრის შედეგების ან საერთაშორისო ნორმალიზებული შეფარდების (სნშ - INR) მიხედვით (პროთრომბინული დრო უნდა გაიზარდოს საწყისთან შედარებით 2-4-ჯერ, ხოლო სნშ-მა უნდა მიაღწიოს 2,2-4,4-ს), დაავადების, თრომბოზის საშიშროების, სისხლდენის განვითარების რისკისა და ავადმყოფის ინდივიდუალური თავისებურებებიდან გამომდინარე. სნშ-ს განსაზღვრისას გათვალისწინებული უნდა იყოს თრომბოპლასტინისმგრძნობელობის ინდექსი და იგი გამოყენებულ უნდა იქნას მაკორეგირებელ კოეფიციენტად (1,22 – რუსეთის მიერ გამოშვებული, ბოცვერის ტვინისგან დამზადებული თრომბოპლასტინ “ნეოპლასტი”-ს გამოყენებისას და 1,20 – “როშ დიაგნოსტიკის” ფირმის თრომბოპლასტინის გამოყენებისას). ხანდაზმულ და დასუსტებულ ავადმყოფებს ენიშნებათ პრეპარატის უფრო დაბალი დოზები. სრული სადღეღამისო დოზის მიღება რეკომენდებულია ერთ მიღებაზე და დღის ერთსადაიმავე დროს. გულის სარქველების პროთეზირებისას, ვენების მწვავე თრომბოზის ან ემბოლიის შემთხვევაში (საწყის ეტაპზე), მარცხენა პარკუჭის თრომბოზის დროს და გულის შეტევის პროფილაქტიკისთვის საჭიროა მიღწეულ იქნას შედედების საწინააღმდეგო მაქსიმალური ეფექტი, სნშ-მა უნდა მიაღწიოს 2,0-2,5-ს. კონტროლის გაწევა მკურნალობის პერიოდში: მკურნალობის დაწყების წინ ხდება სნშ-ის მაჩვენებლის განსაზღვრა (პროთრომბინული დროის შესაბამისად და თრომბოპლასტინისმგრძნობელობის კოეფიციენტის გათვალისწინებით). შემდგომში უნდა ჩატარდეს რეგულარული, ყოველ 4-8 კვირაში, ლაბორატორიული კონტროლი. მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია ავადმყოფის კლინიკურ მდგომარეობაზე. მკურნალობის შეწყვეტა დაუყოვნებლივ შეიძლება. | |
| გვერდითი მოვლენები: | ყველაზე ხშირი – სისხლდენა. იშვიათად – დიარეა, ღვიძლის ფერმენტების აქტივობის გაზრდა, ეგზემა, კანის ნეკროზი, ვასკულიტები, თმის ცვენა. | |
| უკუჩვენება: | ორსულობა, ღვიძლისა და თირკმელების მძიმე დაავადებები, მკვეთრად გამოხატული არტერიული ჰიპერტენზია. | |
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ვინაიდან ვარფარინს ახასიათებს ტერატოგენული მოქმედება (შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფში სისხლდენების განვითარება და მისი დაღუპვა), ამიტომ მისი დანიშვნა ორსულობის პერიოდში რეკომენდებული არ არის. ვარფარინი უმნიშვნელო რაოდენობით გამოიყოფა დედის რძესთან ერთად და არ ახდენს გავლენას ბავშვის სისხლის შედედებაზე, ამიტომ შეიძლება პრეპარატის მიღება ლაქტაციის დროს, მხოლოდ მკურნალობის დაწყებიდან პირველი სამი დღის განმავლობაში რეკომენდებულია ძუძუთი კვებისგან თავის შეკავება. | |
| განსაკუთრებული მითითებები: | ვარფარინით მკურნალობის აუცილებელი პირობაა პრეპარატის დანიშნული დოზით მიღების წესების მკაცრი დაცვა. პაციენტებისთვის, რომელთაც აღენიშნებათ რაიმე ლოკალიზაციის სისხლდენა, ვარფარინის დანიშვნა არ არის რეკომენდებული. განსაკუთრებული სიფრთხილის გამოჩენაა საჭირო სისხლის შედედების დარღვევების, თრომბოციტოპენიის, თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადების გამწვავების, თავის ტვინში სისხლჩაქცევის, ალკოჰოლიზმის და თირკმელების ფუნქციის დარღვევის დროს. სისხლდენის რისკი იზრდება ვარფარინთან აცეტილსალიცილის მჟავას პრეპარატების ან სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების (აასს) ერთდროული გამოყენებისას, მათ მიერ თრომბოციტების ფუნქციური აქტივობის დათრგუნვის შედეგად. ალკოჰოლის ჭარბი რაოდენობით მიღების შემთხვევაში იზრდება ჰიპოპროთრომბინემიისა და სისხლდენის განვითარების საშიშროება. | |
| ჭარბი დოზირება: | მკურნალობისას პრეპარატის ოპტიმალური დონე სისხლდენის განვითარების ზღვარზეა, ამიტომ პაციენტს შეიძლება აღენიშნოს უმნიშვნელო სისხლდენა, მაგალითად, მიკროჰემატურია, მცირეოდენი სისხლდენა ღრძილებიდან და ა.შ. თუ ავადმყოფს არ გააჩნია სისხლდენის “ადგილობრივი” მიზეზი, მაგალითად შარდ-კენჭოვანი დაავადება, ასეთი სისხლდენები უხიფათოა. მსუბუქ შემთხვევებში საკმარისია პრეპარატის დოზის შემცირება ან დროებით მკურნალობის შეწყვეტა. ანტიდოტის სახით მძიმე სისხლდენების დროს შეიძლება K ვიტამინის დანიშვნა სისხლის კოაგულაციური აქტივობის აღსადგენად. სიცოცხლისთვის საშიში სისხლდენების შემთხვევაში აუცილებელია პროთრომბინული ფაქტორების კონცენტრატის ან ახლადგაყინული პლაზმის ან მთლიანად სისხლის სწრაფი გადასხმა. | |
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | არ არის რეკომენდებული ექიმის კონსულტაციის გარეშე სხვა სამკურნალო საშუალებების მიღების დაწყება ან შეწყვეტა, აგრეთვე იმ პრეპარატების დოზების შეცვლა, რომელსაც უკვე ღებულობს პაციენტი. მრავალი სამკურნალო საშუალება შედის პერორალურ ანტიკოაგულანტებთან ურთიერთქმედებაში. მათგან ყველაზე მნიშვნელოვანია: მოქმედების ფართო სპექტრის ანტიბიოტიკები, სალიცილატები, არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებები, კლოფიბრატი, ბარბიტურატები, ფენიტოინი, პერორალური დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებები. ვარფარინის კომბინირება აასს-თან ზრდის სისხლდენის საშიშროებას. ეს ნაწილობრივ განპირობებულია მათი უშუალო მოქმედებით სისხლის შედედების მექანიზმზე და ნაწილობრივ ვარფარინის ფარმაკოკინეტური თვისებებით. გარდა ამისა, ვლინდება აასს-ს მაინჰიბირებელი მოქმედება თრომბოციტების ჰემოსტაზურ ფუნქციაზე. აღნიშნული მოქმედება ვლინდება თრომბოციტების ფუნქციის სხვა ინჰიბიტორების (როგორიცაა დიპირიდამოლი და ვალპროევის მჟავა) გამოყენებისას. ასეთ პრეპარატებთან კომბინაციებისგან თავის შეკავებაა საჭირო. არ არის მიზანშეწონილი ვარფარინის კომბინირება ციტოქრომ P450 სისტემაზე გამოხატული მაინჰიბირებელი მოქმედების პრეპარატებთან, მაგალითად, ციმეტიდინთან და ქლორამფენიკოლთან, რომელთა მიღების დროს რამოდენიმე დღის განმავლობაში იზრდება სისხლდენის განვითარების საშიშროება. ასეთ შემთხვევებში ციმეტიდინის შეცვლა შეიძლება, მაგალითად, რანიტიდინით ან ფამოტიდინით. ქლორამფენიკოლით მკურნალობის აუცილებლობის შემთხვევაში შესაძლოა ანტიკოაგულაციური თერაპიის დროებით შეწყვეტა. გამოხატული ჰიპოვოლემიური მოქმედების შემთხვევაში დიურეზული საშუალებების მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს შედედების ფაქტორების კონცენტრაციის მომატება, რაც ამცირებს ანტიკოაგულანტების მოქმედებას. ვარფარინის კომბინირებისას ქვემოთ ჩამოთვლილ პრეპარატებთან აუცილებელია სნშ-ის კონტროლი მკურნალობის დასაწყისსა და ბოლოში, და შეძლებისდაგვარად, თერაპიის დაწყებიდან 2-3 კვირის შემდეგ. აღნიშნული აგრეთვე ეხება კომბინაციებს ისეთ სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც ღვიძლის ფერმენტების ინდუცირებას ახდენენ (ბარბიტურატები, ფენიტოინი, კარბამაზეპინი), რის გამოც ასუსტებენ ვარფარინის ანტიკოაგულაციურ მოქმედებას. არ შეიძლება ვარფარინის ისეთ პრეპარატებთან კომბინირება, რომლებიც ამცირებენ კოაგულაციას, ან ახდენენ სისხლის შედედების ფაქტორების ინჰიბირებას, ან ღვიძლის ფერმენტების ზომიერი ინჰიბირების გზით ზრდიან სისხლდენის განვითარების რისკს, მაგალითად, საფაღარათო საშუალებები. ანტიკოაგულაციური თერაპია დამოკიდებულია ხარისხიანი ლაბორატორიული კონტროლის ჩატარებაზე. თუ შესაძლებელია მკურნალობისას ხშირი ლაბორატორიული კონტროლი, აუცილებლობის შემთხვევაში დასაშვებია ვარფარინის დოზის შეცვლა (გაზრდა ან შემცირება) 5-10%-ით. თუ ლაბორატორიული კონტროლი გაძნელებულია, მითითებული პრეპარატებით მკურნალობის აუცილებლობისას ვარფარინით მკურნალობა უნდა შეწყდეს. აღსანიშნავია, რომ ჩამოთვლილი პრეპარატების სია, რომლებთანაც ურთიერთქმედებაც გასათვალისწინებელია, არ არის სრული. ბარბიტურატებთან, K ვიტამინთან, გლუტეთიმიდთან, გრიზეოფულვინთან, დიკლოქსაცილინთან, კარბამაზეპინთან, Q-10 კოენზიმთან, მიანსერინთან, პარაცეტამოლთან, რიფამპიცინთან, სუკრალფატთან, ფენაზონთან, ქოლესტირამინთან ერთდროული მიღებისას ვარფარინის მოქმედების შესუსტებას აქვს ადგილი. ვარფარინის მოქმედების გაძლიერებას ადგილი აქვს, როდესაც ხდება მასთან ერთად ალოპურინოლის, ამიოდარონის, ანაბოლური სტეროიდების (C-17 მდგომარეობაში ალკილირებული), აცეტილსალიცილის მჟავასა და სხვა ასას-ის, ჰეპარინის, გლიბენკლამიდის, გლუკაგონის, დანაზოლის, დიაზოქსიდის, დიზოპირამიდის, დისულფირამის, იზონიაზიდის, კეტოკონაზოლის, კლარითრომიცინის, კლოფიბრატის, ლევამიზოლის, მეტრონიდაზოლის, მიკონაზოლის, ნალიდიქსის მჟავას, ნილუტამიდის, ომეპრაზოლის, პაროქსეტინის, პროგუანილის, პერორალური დიაბეტის საწინააღმდეგო საშუალებების – სულფონილშარდოვანას წარმოებულების, სიმვასტატინის, სულფანილამიდების, ტამოქსიფენის, თიროქსინის, ქინინ/ქინიდინის, ფლუვოქსამინის, ფლუკონაზოლის, ფთორურაცილის, ქინოლონების, ქლორალჰიდრატის, ქლორამფენიკოლის, ცეფალოსპორინების, ციმეტიდინის, ერითრომიცინისა და ეტაკრინის მჟავას ერთდროული მიღება. ეთანოლს შეუძლია გააძლიეროს ვარფარინის მოქმედება. | |
| შენახვის პირობები: | არაუმეტეს 25C ტემპერატურაზე, ბავშვებისგან დაცულ ადგილას. |
Page generation time: 0. 051348595 sec.
