| დასახელება: | ლიზინოტონი | |
| უნიფიცირებული დასახელება: | ლიზინოპრილი Lisinopril | |
| დოზა: | 10მგ | |
| ფორმა: | აბი | |
| შეფუთვა1: | - | |
| რაოდენობა შეფუთვა1-ში: | ||
| შეფუთვა2: | ||
| რაოდენობა შეფუთვა2-ში: | 30 | |
| მწარმოებელი ქვეყანა: | ისლანდია | |
| კომპანია: | აქტავის | |
| მწარმოებელი: | აქტავის | |
| რეგისტრაციის ნომერი დათარიღი: | ||
| გაცემის რეჟიმი: | ||
| ფარმაკოლოგიურიჯგუფი/ქვეჯგუფი: | ჯგ.:აგფ-ს ინჰიბიტორები. ქვ/ჯგ.: |
|
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | ||
C09AA03 | C გულ-სისხლძარღვთა სისტემა | |
| 09 რენინ ანგიოტენზიურ სისტემაზე მოქმედი პრეპარატები | ||
| A ანგიოტენზინ გარდამქმნელი ფერმენტის (აგფ) ინჰიბიტორები | ||
| A აგფ ინჰიბიტორები | ||
| ანოტაცია: | ||
| შემადგენლობა: | ლიზინოპრილის დიჰიდრატი, რომელიც შეესაბამება 10მგ ლიზინოპრილს. დამხმარე ნივთიერებეი: მანიტოლი, კალციუმის ფოსფატის ორჩანაცვლებული დიჰიდრატი, ჟელატინიზირებული სიმინდის სახამებელი, ნატრიუმის კროსკარმელოზა, მაგნიუმის სტეარატი, საღებავი (E 172). | |
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | ლიზინოტონი წარმოადგენს სამკურნალო პრეპარატს, რომელიც შედის ამფ ინჰიბიტორების ჯგუფში. მისი ეფექტი ვლინდება არტერიული წნევის დაქვეითებით, ხოლო უფრო დაბალ დოზებში იგი გამოიყენება გულის უკმარისობის მკურნალობის დროს. | |
| ჩვენება: | • არტერიული ჰიპერტონია ; • გულის უკმარისობის კომპლექსური თერაპიის დროს; • დამატებითი სახით მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის სტანდარტული მკურნალობის დროს სიმპტომების გამოვლენიდან 24 საათის განმავლობაში, პაციენტებში სტაბილური ჰემოდინამიკით. | |
| უკუჩვენება: | • ალერგია მოქმედი ან პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი ნებისმიერი დამხმარე ნივთიერების მიმართ; • ანგიონევროზული შეშუპება (ენის, პირის ღრუს და/ან ყელის ლორწოვანი გარსების შეშუპება) ადრე ჩატარებული ამფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის დროს. მემკვიდრეობითი ან იდიოპათიური შეშუპება; • ორსულობა და ძუძუთი კვება; • ბავშვთა ასაკი. | |
| სიფრთხილის ზომები: | ალერგია/ანგიონევროზული შეშუპება. პაციენტებში, ამფ ინჰიბიტორებით, მათ შორის ლიზინოპრილით მკურნალობისას იშვიათად აღინიშნება ანგიონევროზული შეშუპება (სახის, კიდურების, ენის და/ან ყელის შეშუპება). ასეთ შემთხვევებში ლიზინოპრილით მკურნალობა დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს, ჩატარდეს შესაბამისი თერაპია და მოხდეს პაციენტზე დაკვირვება სიმპტომების საბოლოო გაქრობამდე. თუ შეშუპება მხოლოდ სახეზე და ტუჩებზე ვრცელდება, მდგომარეობის აღდგენა შესაძლებელია მკურნალობის გარეშე, თუმცა სიმპტომების მოსახსნელად შესაძლებელია ანტიალერგიული პრეპარატების გამოყენება (მაგ. ანტიჰისტამინური საშუალებები). ანგიონევროზული შეშუპება, რომელიც ვრცელდება ყელსა და ხმოვან იოგებზე შეიძლება ავადმყოფის სიცოცხლისათვის საფრთხეს წარმოადგენდეს. თუ შეშუპებას ობსტრუქცია (შევიწროება) ახლავს თან, საჭიროა სასწრაფო ზომების მიღება, როგორიცაა: ადრენალინის კანქვეშ შეყვანა და სასუნთქი გზების გასანთავისუფლებად სხვა აუცილებელი თერაპიული ღონისძიებების ჩატარება. ამფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის დროს ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების საშიშროება მომატებულია, თუ ანამნეზში მითითებულია მისი არსებობა, რომელიც არ იყო დაკავშირებული ამფ ინჰიბიტორებით მკურნალობასთან. რასობრივი კუთვნილება. ამფ ინჰიბიტორებით მკურნალობის დროს ანგიონევროზული შეშუპების განვითარების საშიშროება უფრო მაღალია შავკანიან პაციენტებში თეთრი რასის წარმომადგენლებთან შედარებით. დესენსიბილიზაცია (ზოგიერთი ალერგიული დაავადების სიმპტომების შესაზღუდი თერაპია). პაციენეტებში, რომლებიც ასეთი თერაპიის მსვლელობისას ღებულობენ ამფ ინჰიბიტორებს შესაძლებელია ანაფილაქტოიდური რეაქციების მუდმივი გამოვლენა. ასეთი რეაქციების თავიდან აცილება შეიძლება ამფ ინჰიბიტორების მკურნალობის დროებით შეწყვეტით. ჰიპოტონია ლიზინოპრილით მკურნალობის მსვლელობისას აღწერილია არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითების შემთხვევები. ასეთი მოვლენის შესაძლო მიზეზი შეიძლება იყოს სისხლის მარილოვანი შემადგენლობის დარღვევა, მოცირკულირე სისხლის მოცულობის შემცირება, ძლიერი შარდმდენების მიღება, ჰემოდიალიზი. იგი ძალიან იშვიათად აღინიშნება ავადმყოფებში ჰიპერტონიის გაურთულებული ფორმებით. მკვეთრი ჰიპოტონია აღინიშნებოდა ავადმყოფებში გულის მძიმე შეგუბებითი უკმარისობით თირკმლის თანმხლები უკმარისობით ან მის გარეშე, რომელიც შეიძლება მიმდინარეობდეს ოლიგურიით (შარდის გამოყოფის შემცირება) და/ან პროგრესირებადი აზოტემიით, იშვიათ შემთხვევებში თირკმლის მძიმე უკმარისობით ფატალურ გამოსავლამდეც კი. ასეთი ჯგუფის პაციენტებში არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითების საშიშროების გამო მკურნალობა ექიმის მეთვალყურების ქვეშ უნდა ჩატარდეს. აგრეთვე საჭიროა მეთვალყურეობა მკურნალობის პირველი ორი კვირის განმავლობაში, და საჭიროების შემთხვევაში ლიზინოტონის და/ან შარდმდენების დოზების მომატება. მსგავსი მეთვალყურეობა საჭიროა ავადმყოფებში გულის იშემიური დაავადებით ან თავის ტვინის სისხლძარღვების დაავადებებით, რომლებშიც არტერიული წნევის მკვეთრმა დაწევამ შეიძლება მიოკარდიუმის ინფარქტი ან თავის ტვინის ინსულტი გამოიწვიოს. არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითების შემთხვევაში ავადმყოფი უნდა გადავიყვანოთ ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში და საჭიროების მიხედვით უნდა გადაისხას ფიზიოლოგიური ხსნარი. არტერიული წნევის გარდამავალი შემცირება ლიზინოტონით ადექვატურ დოზებში მკურნალობის უკუჩვენებას არ წარმოადგენდეს. რენოვასკულური ჰიპერტონია/თირკმლის არტერიის სტენოზი. ლიზინოპრილით მკურნალობის დროს ავადმყოფებში რენოვასკულური ჰიპერტონიით და თირკმლის არტერიის ორმხრივი შევიწროებით ან ცალი თირკმლის არტერიის სტენოზით, არსებობს არტერიული წნევის ექსტრემალური დაწევის და თირკმლის უკმარისობის განვითარების საშიშროება. აორტული და/ან მიტრალური სარქვლის შევიწროება და ჰიპერტროფიული კარდიომიოპათია. ამფ ინჰიბიტოების გამოყენებისას სიფრთხილეა საჭირო ავადმყოფებში მარცხენა პარკუჭიდან გამომავალი ტრაქტის ობსტრუქციით, ამავდროულად მათი გამოყენება არ არის რეკომენდებული ჰემოდინამიკურად მნიშვნელოვანი ობსტრუქციის დროს. თირკმლის უკმარისობა ლიზინოტონით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის მაჩვენებლების კონტროლი. თირკმლის ფუნქციის დარღვევა. აარტერიულ ჰიპერტენზიის დროს თირკმლის არტერიის ცალმხრივი ან ორმხრივი შევიწროებით შესაძლებელია სისხლში შარდოვანას და კრეატინინის დონეების მომატება. ეს მოვლენები ხშირ შემთხვევაში შექცევადია და ქრება ლიზინოტონის მოხსნის შემდეგ. ასეთ შემთხვევებში ლიზინოტონით მკურნალობის პირველი კვირეების დროს საჭიროა თირკმლის ფუნქციის კონტროლი. არტერიულ ჰიპერტენზიისას შესაძლებელია ასევე დაავადებულთადსისხლში, რომლებსაც ადრე თირკმლის-სისხლძარღვოვანი დაავადება აღენიშნებოდათ ნარჩენი აზოტის უმნიშვნელო და გარდამავალი მომატება, რაც უფრო ხშირია თუ ლიზინოტონი შარდმდენებთან ერთად გამოიყენება. ასეთ ავადმყოფებს შეიძლება დასჭირდეთ დოზის კორექცია ან შარდმდენების მოხსნა. ლიზინოტონით მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია თირკმლის ფუნქციის შემოწმება. ჰემოდიალიზი. არსებობს მონაცემები ანაფილაქტოიდური (ალერგიული) რეაქციების შესახებ ავადმყოფებში, რომლებიც იმყოფებოდნენ დიალიზზე და იმავდროულად ამფ ინჰიბიტორებით მკურნალობდნენ. ლიზინოტონით მკურნალობის დროს არ არის რეკომენდებული ჰემოდიალიზი და ჰემოფილტრაცია მაღალი გამტარიანობის მემბრანების გამოყენებით. ასეთ ავადმყოფებში საჭიროა სხვა დიალიზური მემბრანების ან სხვა ჯგუფის ანტიჰიპერტენზიული მედიკამენტების გამოყენება. ჰიპერკალიემია. ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკ ფაქტორებად ითვლება თირკმლის უკმარისობა, შაქრიანი დიაბეტი, კალიუმისშემნახველი დიურეზულების, კალიუმის შემცველი პროდუქტების და/ან კალიუმის შემცველ საშუალებებთან სუფრის მარილის შემცველების ერთდროული მიღება. ლიზონოტონთან მათი კომბინირებისას სიფრთხილეა საჭირო. პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმი (თირკმელზედა ჯირკვლების დაავადება). პაციენტები პირველადი ჰიპერალდოსტერონიზმით ხშირად რეზისტენტულნი არიან ამფ ინჰიბიტორების ჯგუფის ანტიჰიპერტენზიული პრეპარატების, მათ შორის ლიზინოტონით მკურნალობის მიმართ. ქირურგია/ანესთეზია. ლიზინოტონით ნამკურნალებ პაციენტებში ქირურგიული ჩარევის ან ანესთეზიის ჩატარებისას ისეთი მედიკამენტების გამოყენებით, რომლებმაც შეიძლება არტერიული წნევის დაქვეითება გამოიწვიონ შეიძლება ადგილი ჰქონდეს ჰიპოტონიის გაძლიერებას, რაც წყალ-მარილოვანი ხსნარის შეყვანით კორექტირდება. სისხლის მხრივ ცვლილებები (ნეიტროპენია და აგრანულოციტოზი). ასეთი ცვლილებები ავადმყოფებში აღინიშნება იშვიათად გართულებების გარეშე, თუმცა ისინი უფრო ხშირია პაციენტებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევით და განსაკუთრებით შ | |
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | დიურეზულები. დიურეზულების გამოყენება აძლიერებს ლიზინოტონის ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს. ავადმყოფებში, რომლებიც ლიზინოტონით მკურნალობის დასაწყისში ღებულობდნენ დიურეზულ საშუალებებს შესაძლებელია არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება. ამ ეფექტების თავიდან აცილება შესაძლებელია დიურეზულების მიღების შეწყვეტით ან მკურნალობის დასაწყისში სუფრის მარილის მიღების გაზრდით. თუ დიურეზულებით მკურნალობა აუცილებელია, ლიზინოტონით მკურნალობას მცირე დოზებით იწყებენ, რასაც ექიმის მეთვალყურეობა სჭირდება. 2. შრატში კალიუმის დონე. ლიზინოტონით მკურნალობისას შესაძლებელია შრატში კალიუმის კონცენტრაციის მომატება. ჰიპერკალიემიის განვითარების რისკ ფაქტორებია თირკმლის უკმარისობა, შაქრიანი დიაბეტი და კალიუმისშემნახველი დიურეზულების (მაგ. სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი, ამილორიდი), კალიუმის დანამატების ან კალიუმის შემცველი სუფრის მარილის შემცვლელების ერთდროული გამოყენება. 3. სხვა საშუალებები. ანალგეტიკებთან და ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან (მაგ. აცეტილსალიცილის მჟავა, ინდომეტაცინი და სხვ.) ერთდროული გამოყენებისას შესაძლებელია ლიზინოტონის ანტიჰიპერტენზიული მოქმედების ეფექტურობის დაქვეითება. ლითიუმი. დიურეზულები და ამფ ინჰიბიტორები ამცირებენ თირკმლის მიერ ლითიუმის ექსკრეციას და ზრდიან ინტოქსიკაციის საშიშროებას. ლითიუმის ტოქსიკურობის სიმპტომები შექცევადია და ლიზინოტონის მიღების შეწყვეტის შემდეგ ქრება. ლითიუმის პრეპარატების და ლიზინოტონის ერთდროული მიღებისას აუცილებელია სისხლის შრატში ლითიუმის დონის ხშირი კონტროლი. ალკოჰოლი აძლიერებს ამფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიულ ეფექტს. სიმპათომიმეტურ საშუალებებს შეუძლიათ ამფ ინჰიბიტორების ანტიჰიპერტენზიული ეფექტის შემცირება. ლიზინოტონის ერთდროული გამოყენების დროს პროპრანოლოლთან, ჰიდროქლორთიაზიდთან, ნიტრატებთან და/ან დიგოქსინთან კლინიკურად მნიშვნელოვანი ფარმაკოლოგიური ურთიერთქმედება არ აღინიშნება. | |
| განსაკუთრებული მითითებები: | გაფრთხილებები ავადმყოფების სპეციალური ჯგუფებისათვის: გამოყენება ბავშვთა ასაკში. პრეპარატის უსაფრთხოება და ეფექტურობა ბავშვთა ასაკში არ არის გამოკვლეული. გამოყენება ხანდაზმულებში. ლიზინოპრილის უსაფრთხოებისა და ეფექტურობის დასადგენად ჩატარებულმა კლინიკურმა ცდებმა ხანდაზმულებში და უფრო ახალგაზრდა ჯგუფში განსხვავება არ გამოავლინა, თუმცა ლიზინოპრილის უფრო მაღალი დონე ხანდაზმულებში სიფრთხილეს საჭიროებს ამ ასაკის პაციენტებში დანიშვნისას. ჰემოდიალიზზე მყოფი პაციენტები. ლიზინოტონის გამოყენების რეჟიმი ჰემოდიალიზზე მყოფ პაციენტებში დგინდება თირკმლის ფუნქციის დაზიანების ხარისხის და კრეატინინის კლირენსის გათვალისწინებით. ზეგავლენა ავტომობილის მართვისა და ტექნიკასთან მუშაობის უნარზე: ლიზინოტონით მკურნალობის დასაწყისში შესაძლებლია აღინიშნებოდეს დროებითი სისუსტე და თავბრუ, რამაც შეიძლება ზეგავლენა იქონიოს ავტომობილის მართვისა და ტექნიკასთან მუშაობის უნარზე. | |
| დოზირება და მიღების წესი: | მიღების რეჟიმი და დოზირება ექიმის დანიშნულებისამებრ. პრეპარატი მიიღება პერორალურად. არტერიული ჰიპერტონია. საწყისი დოზა პაციენტებისათვის, რომლებიც არტერიული წნევის დამწევ სხვა საშუალებას არ ღებულობენ, შეადგენს 5მგ-ს დღეში ერთხელ დილით. შემდგომში შესაძლებელია დოზის კორექცია არტერიულ წნევაზე ზეგავლენის ხარისხის შესაბამისად. ჩვეული შემანარჩუნებელი დღიური დოზა შეადგენს დღეში ერთხელ 10-20მგ-ს. ოპტიმალური ეფექტის მისაღწევად შეიძლება საჭირო გახდეს პრეპარატით მკურნალობა 2-4 კვირის განმავლობაში. 40მგ-ზე მეტი დოზები ყოველთვის არ იწვევენ ეფექტის გაძლიერებას. მოცემულ შემთხვევაში რეკომენდებულია კომბინირებული მკურნალობა დაბალი დოზებით დიურეზულების ჩართვით, რასაც დამატებითი ეფექტი გააჩნია. მაქსიმალური დღე-ღამური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 80მგ-ს. პაციენტები, რომლებიც ღებულობენ დიურეზულებს. პაციენტებში, რომლებიც დიურეზულებს ღებულობენ, საჭიროა მათი მოხსნა ლიზინოტონის მიღების დაწყებამდე 2-3 დღით ადრე, რათა თავიდან ავიცილოთ სიმპტომატური ჰიპოტონიის შესაძლო განვითარება. საწყისი დღე-ღამური თერაპიული დოზა ასეთ შემთხვევებში არ უნდა აღემატებოდეს 5მგ-ს, თანაც მკურნალობის მსვლელობისას რეკომენდებულია ექიმის კონტროლი არტერიული წნევის მყარი სტაბილიზაციის მისაღწევად. გულის უკმარისობის კომპლექსურ თერაპიაში. პრეპარატი გამოიყენება დიურეზულებთან ან გლიკოზიდურ პრეპარატებთან კომბინაციაში. საწყისი თერაპიული დოზა შეადგენს დილით 2.5მგ-ს, შემდგომში მას თანდათანობით ზრდიან ოპტიმალურ შემანარჩუნებელ დოზამდე 5-10მგ დღეში ერთჯერადი მიღების სახით. საერთო დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 20მგ-ს. მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი ავადმყოფებში სტაბილური ჰემოდინამიკური მაჩვენებელებით (არტერიული წნევის ნორმალური მაჩვენებლებით). მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტის სამკურნალოდ ლიზინოტონი უნდა გამოიყენებოდეს სტანდარტული თერაპიის დამატების სახით, მათ შორის ნიტრატების სიმპტომატურ გამოყენებასთან ერთად. პაციენტებში სტაბილური ჰემოდინამიკური მაჩვენებლებით მკურნალობის დაწყება შეიძლება ინფარქტის სიმპტომების განვითარებიდან პირველი 24 საათის განმავლობაში. ლიზინოტონის საწყისი დოზა შეადგენს 5მგ-ს, შემდგომში 5მგ-ს 24 საათის, 10მგ-ს 48 საათის შემდეგ და შემდგომში 10-10მგ დღეში ერთხელ. ავადმყოფებისათვის, დაბალი სისტოლური არტერიული წნევით (< 120 მმ/Hg) მკურნალობის დასაწყისში ან ინფარქტიდან პირველი 3 დღის განმავლობაში დოზა უფრო დაბალია და შეადგენს 2.5მგ-ს. ჰიპოტონიის არსებობისას (სისტოლური არტერიული წნევა < 100 მმ/Hg) შემანარჩუნებელი დღიური დოზა არ უნდა აღემატებოდეს 5მგ-ს, რომელიც საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება შემცირდეს დღეში 2.5მგ-მდე. მყარი ჰიპოტონიის დროს (სისტოლური არტერიული წნევა < 90 მმ/Hg ერთ საათზე მეტი ხნის განმავლობაში) 2.5მგ-მდე დოზის შემცირების მიუხედავად, ლიზინოტონით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.. მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს 6 კვირა. ყველაზე დაბალი შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს დღეში 5მგ-ს. პაციენტებმა, გულის უკმარისობის სიმპტომებით მკურნალობა უნდა გააგრძელონ. დოზირება თირკმლის უკმარისობის დროს. ავადმყოფებში თირკმლის ფუნქციის დარღვევით დოზირება დგინდება კერატინინის კლირენსის შესაბამისად: კრეატინინის კლირენსი (მლ/წთ): ≤ 70 ≥ 30, საწყისი დოზა (მგ/დღ) - 5-10; კრეატინინის კლირენსი (მლ/წთ): ≤ 30 ≥ 10, საწყისი დოზა (მგ/დღ) - 2.5-5; კრეატინინის კლირენსი (მლ/წთ): < 10 მლ/წთ მათ შორის ჰემოდიალიზზე მყოფი ავადმყოფები), საწყისი დოზა (მგ/დღ) - 2.5. შესაძლებელია დოზის გაზრდა, თუმცა ის არ უნდა აღემატებოდეს დღე-ღამურ მაქსიმუმ- 20მგ-ს. დოზირება ხანდაზმული ასაკის პაციენტებისათვის. მიუხედავად იმისა, რომ საგრძნობი განსხვავებები ეფექტისა და გვერდითი მოვლენების განვითარებასთან მიმართებაში არ აღინიშნებოდა, სამკურნალო დოზების დადგენისას ხანდაზმულ პაციენტებში განსაკუთრებული სიფრთხილეა საჭირო, ვინაიდან ექვივალენტური დოზების მიღების შემდეგ შრატში აღინიშნება ლიზინოპრილის უფრო მაღალი დონე. ბავშვები. ვინაიდან პრეპარატის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ბავშვთა ასაკში არ არის დადგენილი პრეპარატის დანიშვნა ბავშვებში არ არის რეკომენდებული. | |
| ჭარბი დოზირება: | ჭარბი დოზირების კლინიკური მონაცემების დროს ტარდება სიმპტომატური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა. ლიზინოტონის მიღება უნდა შეწყდეს, ხოლო ავადმყოფი უნდა იმყოფებოდეს ექიმის მკაცრი მეთვალყურეობის ქვეშ. სამკურნალო ღონისძიებები დამოკიდებულია კლინიკური სიმპტომების ხასიათსა და სიმძიმეზე და მოიცავს ზომებს პრეპარატის გამოდევნის დაჩქარების და შეწოვის შემცირების მიზნით. ჭარბი დოზირების ტიპიური სიმპტომებია: არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვეითება, ელექტროლიტური ბალანსის დარღვევა და თირკმლის უკმარისობა. მძიმე ჰიპოტონიის განვითარების შემთხვევაში, ავადმყოფი უნდა გადავიყვანოთ ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში და გადავუსხათ ფიზიოლოგიური ხსნარის საჭირო რაოდენობა. ლიზინოპრილის ელიმინაცია შესაძლებელია ჰემოდიალიზის საშუალებით. საჭიროა შრატში ელექტროლიტების და კრეატინინის დონის პერიოდული კონტროლი. | |
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ორსულობა. ამფ ინჰიბიტორების გამოყენებამ ორსულობის დროს შეიძლება გამოიწვიოს ნაყოფის დაზიანება და სიკვდილი. თუ ლიზინოტონით მკურნალობის დროს ქალი დაორსულდა, მისი მიღება დაუყოვნებლივ უნდა შეწყდეს. ამფ ინჰიბიტორების გამოყენება ორსულობის მეორე და მესამე ტრიმესტრში იწვევს ნაყოფის და ახლაშობილის დაზიანებას, ჰიპოტონიის, თავის ქალას განუვითარებლობის, ანურიის, თირკმლის შექცევადი და შეუქცევადი უკმარისობის და სიკვდილის ჩათვლით. აღწერილია ოლიგოჰიდრამნიონის (სანაყოფო სითხის მომატება) შემთხვევები, რაც ალბათ დაკავშირებული იყო ნაყოფის თირკმლის ფუნქციის დაქვეთებასთან. ასეთ შემთხვევებში ოლიგოჰიდრამნიონს თან ახლავს ნაყოფის კიდურების კონტრაქტურები, ყბა-სახის დეფორმაციები და ფილტვების განუვითარებლობა. ეს არასასურველი მოვლენები, ალბათ არ არის დაკავშირებული ნაყოფზე ზემოქმედებით პირველ ტრიმესტრში. დედები, რომელთა ემბრიონი ან ნაყოფი იმყოფებოდა ამფ ინჰიბიტორებით ზემოქმედების ქვეშ პირველი ორსულობის ტრიმესტრის განმავლობაში, უნდა იყვნენ გაფრთხილებულნი ამის შესახებ. თუ პაციენტი დაორსულდა ლიზინოტონით მკურნალობის დროს, მისი მიღება აუცილებლად უნდა შეწყდეს. ახალშობილები, რომლებიც ლიზინოტონით ზემოქმედების ქვეშ იმყოფებოდნენ გამოკვლეულნი უნდა იყვნენ ჰიპოტონიაზე, ოლიგურიაზე და ჰიპერკალიემიაზე. ლიზინოტონი, რომელიც პლაცენტაში გადადის, შეიძლება გამოდევნილ იქნეს ახალშობილის სისხლის მიმოქცევიდან პერიტონეალური დიალიზის საშუალებით ან სისხლის გადასხმით. გამოყენება ძუძუთი კვების დროს. ლიზინოტონი გადადის დედის რძეში. თუ მისი მიღება აუცილებელია, ძუძუთი კვება უნდა შეწყდეს. | |
| გვერდითი მოვლენები: | ლიზინოპრილი კარგი ამტანობით ხასიათდება. გვერდითი მოვლენები მიმდინარეობს მსუბუქად და სწრაფად და უმეტეს შემთხვევაში არ საჭიროებს მკურნალობის შეწყვეტას. ყველაზე ხშირად აღინიშნება თავბრუ, თავის ტკივილი, სისუსტე, ხველა. სასუნთქი სისტემა. ხველა, სურდო, სინუსიტი, ბრონქიტი, ზოგჯერ დისპნოე, იშვიათად – ბრონქოსპაზმი. არსებობს ფილტვების დაზიანების ერთეული შემთხვევები (პნევმონიტი, რესპირატორული დისტრესი და ფილტვების შეშუპება). ზოგადი. ანაფილაქტოიდური რეაქციები, სიმძიმე გულმკერდში, ცხელება, შეწითლება, სისუსტე. გულ-სისხლძარღვთა სისტემა. ააღწერილია ერთეული შემთხვევები სტენოკარდიის, მიოკარდიუმის ინფარქტის, თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის გარდამავალი დარღვევების ან თავის ტვინის ინსულტის განვითარების, რომლებიც შესაძლებელია გამოვლინდეს არტერიული წნევის მკვეთრი დაქვითების შედეგად განვითარებული მეორადი მოვლენებით. სხვა შესაძლებელი გამოვლინებები: ორთოსტატული ჰიპოტონია (წამოდგომისას), გულისცემა, რითმის დარღვევა, ძალიან იშვიათად – პერიფერიული შეშუპება. ალერგია/ანგიონევროზული შეშუპება. იშვიათად აღინიშნება სიცოცხლისათვის სახიფათო ანგიონევროზული შეშუპება, რომელიც ვრცელდება სახეზე, კიდურებზე, ტუჩებზე, ენაზე და/ან ყელზე. აღწერილია ალერგიული სინდრომი შემდეგი გამოვლინებებით: ვასკულიტი, ეოზინოფილია, ლეიკოციტოზი, დადებითი შედეგები ანტიბირთვულ ანტისხეულებზე, ერითროციტების დაჩქარებული დალექვის რეაქცია, ართრალგია/ართრიტი, მიალგია და ცხელება, გამონაყარი, ფოტომგრძნობელობა და კანის მხრივ სხვა გამოვლინებები. საჭმლისმომნელებელი სისტემა. პირის სიმშრალე, გულისრევა, ღებინება, მუცლის ტკივილი, ფაღარათი, ყაბზობა, მადის დაკარგვა. ერთეულ შემთხვევებში აღინიშნება თირკმელზედა ჯირკვლის და ღვიძლის დაზიანება (პანკრეატიტი, და ჰეპატიტი ღვიძლისმიერი ან შეგუბებითი სიყვითლით) ან ილეუსი. კანი. გამონაყარი. ჭინჭრის ცხელება, მომატებული ოფლიანობა, ფოტომგრძნობელობა. ჰემატოლოგიური. იშვიათად აღინიშნება ძვლის ტვინის დათრგუნვა სისხლის სურათის ზოგიერთი მაჩვენებლის შემცირებით – ანემია და/ან თრომბოციტოპენია და/ან ლეიკოპენია. არსებობს ასევე აგრანულოციტოზის (სისხლის თეთრი უჯრედების არარსებობა) ერთეული შემთხვევები. შარდ-სასქესო სისტემა. იშვიათ შემთხვევაში აღინიშნება ოლიგურია (შარდის გამოყოფის შემცირება), პროგრესირებადი აზოტემია, თირკმლის მწვავე უკარისობა, პროტეინურია. ნევროლოგიური/ფსიქიატრიული. თავბრუ, თავის ტკივილი, სისუსტე, დეპრესია, ძილიანობა, უძილობა, ნერვიულობა, ფსიქიკური აშლილობა, მხედველობის დარღვევა (დაბინდვა), შუილი ყურებში, პერიფერიული ნერვების დაზიანება (პარესთეზია, დიზესთეზია, კუნთების კრუნჩხვები, კუნთების სისუსტე), სექსუალური ლტოლვის შემცირება. ლაბორატორიული მაჩვენებლების ცვლილებები. ლაბორატორიული მაჩვენებლების ცვლილებებს იშვიათად აქვს კლინიკური მნიშვნელობა. ყველაზე ხშირად აღინიშნება ჰიპერკალიემია და ჰიპონატრიემია. მხოლოდ ლიზინოპრილით მკურნალობის დროს ზოგიერთ პაციენტში აღინიშნება სისხლის შრატში შარდოვანას და კრეატინინის დონეების შექცევადი მომატება. ამ მაჩვენებლების მომატების უფრო ხშირი შემთხვევები აღინიშნება პაციენტებში, რომლებიც ერთდროულად დიურეზულებსაც ღებულობენ, და ასევე პაციენტებში თირკმლის არტერიის სტენოზით, გულის შეგუბებითი უკმარისობით და შაქრიანი დიაბეტით. იშვიათად აღინიშნება ღვიძლის ფერმენტების და/ან სისხლში ბილირუბინის დონის მომატება. | |
| შეფუთვა: | 14 ცალი პვქ/ალუმინის ფოლგის ბლისტერში; 2 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში. 10 ცალი პვქ/ალუმინის ფოლგის ბლისტერში; 3 ბლისტერი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში. | |
| შენახვის პირობები: | არა უმეტეს 25ºC ტემპერატურის პირობებში, ბავშვებისაგან მიუწვდომელ ადგილას! | |
| ვარგისიანობის ვადა: | 3 (სამი) წელი წარმოების თარიღიდან. პრეპარატის გამოყენება არ შეიძლება შეფუთვაზე მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ. | |
| გაცემის წესი: | რეცეპტით! |
Page generation time: 0. 051513238 sec.
