| დასახელება: | აქტოვეგინი | |
| უნიფიცირებული დასახელება: | N/A [აქტოვეგინი] N/A [Actovegin] | |
| დოზა: | 8მგ/მლ | |
| ფორმა: | საინფუზიო ხსნარი | |
| შეფუთვა1: | 250მლ ფლაკონი | |
| რაოდენობა შეფუთვა1-ში: | ||
| შეფუთვა2: | ||
| რაოდენობა შეფუთვა2-ში: | 1 | |
| მწარმოებელი ქვეყანა: | ავსტრია | |
| კომპანია: | ტაკედა | |
| მწარმოებელი: | ტაკედა, ავსტრია | |
| რეგისტრაციის ნომერი დათარიღი: | #რ-018863 2016-04-22 - 2020-11-13 | |
| გაცემის რეჟიმი: | II ჯგუფი, გაიცემა ფორმა №3 რეცეპტით | |
| ფარმაკოლოგიურიჯგუფი/ქვეჯგუფი: | ჯგ.:ქსოვილებში ნივთიერებათა ცვლაზე მოქმედი საშუალებები. ქვ/ჯგ.: ჯგ.:რეგენერაციის პროცესების მასტიმულირებელი საშუალება. ქვ/ჯგ.: |
|
| ა.თ.ქ. კლასიფიკაცია: | ||
B06AB | B სისხლწარმოქმნა და სისხლი | |
| 06 სხვა ჰემატოლოგიური პრეპარატები | ||
| A ჰემატოლოგიური სხვა პრეპარატები | ||
| B ჰემატოლოგიური სხვა პრეპარატები | ||
| ანოტაცია: | ||
| გამოშვების ფორმა: | საინფუზიო ხსნარი (გახსნილი 0,9% ნატრიუმის ქლორიდში). 250მლ-იანი უფერო მინის ფლაკონი ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია მუყაოს კოლოფში. | |
| აღწერილობა: | გამჭვირვალე, უფეროდან ღია მოყვითალო ფერამდე, ხსნარი პრაქტიკულად თავისუფალია ნაწილაკებისაგან. | |
| ფარმაკოლოგიური თვისება: | აქტოვეგინი ძლიერი ანტიჰიპოქსანტი, ააქტივებს გლუკოზისა და ჟანგბადის მეტაბოლიზმს. აქტოვეგინი წარმოადგენს ხბოს სისხლის დეპროტეინირებულ ჰემოდერივატს. იგი აუმჯობესებს ქსოვილების მიერ ჟანგბადის უტილიზაციას და ხელს უწყობს უჯრედში საკვები ნივთიერებების შეღწევას. ამის შედეგად ჩქარდება ისეთი პროცესები, რომელიც დიდ ენეგეტიკულ დანახარჯებს საჭიროებს, მაგ. ჭრილობის შეხორცება. | |
| ფარმაკოდინამიკა: | აქტოვეგინი წარმოადგენს ჰემოდერივატს, რომელსაც დიალიზისა და ულტრაფილტრაციის საშუალებით ღებულობენ (ფილტრაციას გადიან შენაერთები, რომელთა მოლეკულური მასა 5000 დალტონზე ნაკლებია), შეიცავს მხოლოდ ფიზიოლოგიურ ნივთიერებებს. მოლეკულურ დონეზე პრეპარატი იწვევს ჟანგბადის მოხმარებისა და შეთვისების უნარის, გლუკოზის მოხმარებისა და ენერგეტიკული მეტაბოლიზმის ზრდას (ზრდის მდგრადობას ჰიპოქსიისადმი). ყველა ამ პროცესის ჯამური ეფექტი იძლევა უჯრედის ენერგეტიკული მდგომარეობის გაუმჯობესებას, განსაკუთრებით ჟანგბადის უკმარისობის პირობებში. გლუკოზის ტრანსპორტი: აქტოვეგინიდან გამოყოფილია ინოზიტოლფოსფატოლიგოსაქარიდები (იფო), რომელსაც ინსულინისათვის დამახასიათებელი ცენტრალური და პერიფერიული ეფექტი გააჩნია. იფო მოქმედებს ყველა რეცეპტორსა და სატრანსპორტო სისტემაზე. ასეთ სატრანსპორტო სისტემებს მიეკუთვნება პლაზმურ მემბრანებში არსებული გლუკოზის მატარებლები. დღეისთვის გლუკოზის 5 გადამტანია აღმოჩენილი (GLUT 1-5). სატრანსპორტო მექანიზმების მეშვეობით, რომელშიც მონაწილეობას GLUT 1 იღებს, გლუკოზა ჰემატოენცეფალური ბარიერის გადალახვის შემდეგ ხვდება თავის ტვინის არტერიულ სისხლში. ექსპერიმენტებით დადგენილია, რომ აქტოვეგინის იფო ფრაქცია, GLUT 1-ის გააქტივების შედეგად, ახდენს გლუკოზის ტრანსპორტის სტიმულირებას. აქტოვეგინი ინსულინისა და ინსულინის რეცეპტორებისაგან დამოუკიდებლად აძლიერებს გლუკოზის ტრანსპორტს თავის ტვინში. გლუკოზის უტილიზაცია: თავდაპირველად, სათანადო სატრანსპორტო მექანიზმების მეშვეობით არაუჯრედული გლუკოზა ხვდება უჯრედში, სადაც გლუკოზის დაშლისა და ლიმონმჟავა ციკლში მისი დაშლის პროდუქტების გარდაქმნის შემდეგ ხდება გლუკოზის შეთვისება. ამ მეტაბოლური პროცესების პროდუქტებს წარმოადგენს ისეთი ამინომჟავები, როგორიცაა გლუტამატი და ასპარტატი. აღნიშნული მეტაბოლური კასკადი რიგი ფერმენტების მონაწილეობით მიმდინარეობს, მაგ., პირუვატდეჰიდროგენაზას მეშვეობით (აცეტილკოენზიმ A-ს წარმოქმნა, აცეტილქოლინის სინთეზი). მრავალრიცხოვანი ექსპერიმენტებით დადასტურებულია, რომ იფო-ს გააჩნია ზოგიერთი ინსულინდამოკიდებული ფერმენტის, მაგ., ცამფ-ფოსფოდიესთერაზის, ადენილატციკლაზისა და პირუვატდეჰიდროგენაზის (პდგ) რეგულირების უნარი. აქტოვეგინის იფო-ფრაქცია ააქტივებს პდგ-ს და ამით აძლიერებს გლუკოზის შეთვისებას. პრეპარატი ინსულინისმაგვარი მოქმედების გარდა, ჟანგბადის მოხმარებასაც ასტიმულირებს. იშემიის დროს ეს იწვევს უჯრედის პლაზმური მემბრანის სტაბილიზაციას და ამცირებს ლაქტატების წარმოქმნას. იგი არა მარტო ზრდის უჯრედშიდა გლუკოზის დონეს, არამედ აუმჯობესებს ჟანგვით მეტაბოლიზმს, რის შედეგადაც უმჯობესდება უჯრედის ენერგეტიკული მომარაგება. ამის დამადასტურებელია უჯრედში თავისუფალი ენერგიის უშუალო გადამტანების, როგორიცაა ატფ, ადფ, ფოსფოკრეატინინი, ასევე ამინომჟავები (გლუტამატი, ასპარტატი) და გამკ-ი, კონცენტრაციის ზრდა. თავის ტვინის სისხლით მომარაგებისა და მეტაბოლიზმის დარღვევის დროს, მაგ., ცერებრული უკმარისობის სინდრომი (დემენცია), უარესდება გლუკოზის მიერ ჰემატოენცეფალური ბარიერის გადალახვა და მისი მოხმარება უჯრედების მიერ. პარალელურად ქვეითდება პდგ-ს აქტივობა და აცეტილქოლინის კონცენტრაცია. აქტოვეგინი აუმჯობესებს ზემოთაღნიშნულ მაჩვენებლებს: იფო დადებითად მოქმედებს გლუკოზის ტრანსპორტსა და მოხმარებაზე, ასევე ზოგადად აუმჯობესებს ჟანგბადის მოხმარებას. დადგენილია, რომ აქტოვეგინი ზემოთაღნიშნულ ეფექტებს იწვევს ასევე პერიფერიული (არტერიული, ვენური) სისხლის მიმოქცევის მოშლისა და მის შედეგად გამოწვეული დარღვევების (არტერიული ანგიოპათია, ქვედა კიდურების წყლულოვანი დაზიანება) დროსაც. აღნიშნული მოქმედება საფუძვლად უდევს აქტოვეგინის გამოყენებას ჭრილობების შეხორცების მიზნით. პრეპარატი განსაკუთრებით აჩქარებს სხვადასხვა ეტიოლოგიის წყლულების, ტროფიკული დარღვევების (ნაწოლების), დამწვრობებისა და რადიაციული დაზიანებების შეხორცებას. ამასთანავე, ადგილი აქვს გრანულაციის არა მარტო მორფოლოგიური, არამედ ბიოქიმიური (დნმ-ის კონცენტრაციის, ჰემოგლობინისა და ჰიდროქსიპროლინის) მაჩვენებლების გაუმჯობესებას. | |
| ფარმაკოკინეტიკა: | აქტოვეგინის ფარმაკოკინეტიკური მახასიათებლების (აბსორბცია, განაწილება და აქტიური ინგრედიენტების ელიმინაცია) შესწავლა ფარმაკოკინეტიკური მეთოდების დახმარებით შეუძლებელია, ვინაიდან იგი მხოლოდ ორგანიზმში არსებული ფიზიოლოგიური კომპონენტებისაგან შედგება. რაც შეეხება მოქმედების ხანგრძლივობას, ცხოველებზე ჩატარებული ექსპერიმენტებითა და კლინიკური გამოკვლევებისას დადგენილი იქნა, რომ აქტოვეგინის ეფექტი ვლინდება მისი პარენტერული ან პერორალური მიღებიდან არა უგვიანეს 30 წთ-ის (10-30 წთ) შემდეგ და აღწევს მაქსიმუმს 3სთ-ში (2-4 სთ). დღემდე არ არის აღმოჩენილი ჰემოდერივატების ფარმაკოლოგიური ეფექტის დაქვეითება შეცვლილი ფარმაკოკინეტიკის მქონე ავადმყოფებში (მაგ. ღვიძლის ან თირკმლების უკმარისობა, ასაკობრივი მეტაბოლური ცვლილებები, მეტაბოლიზმის თავისებურებანი ახალშობილებში). უსაფრთხოების კლინიკამდელი მონაცემები: აქტოვეგინის 30-40-ჯერ მეტი დოზით მიღებისასაც კი (რეკომენდებულთან შედარებით) ტოქსიკური ეფექტები და გვერდითი მოვლენები არ ვითარდება. | |
| ჩვენება: | - თავის ტვინის მეტაბოლური და სისხლძარღვოვანი დაზიანება (მათ შორის ცერებრული უკმარისობის სინდრომი, იშემიური ინსულტი, ქალა-ტვინის ტრავმა); - პერიფერიული (არტერიული და ვენური) სისხლძარღვოვანი დარღვევები და მათი შედეგები (არტერიული ანგიოპათია, ტროფიკული წყლული); - ჭრილობების შეხორცება (სხვადასხვა ეტიოლოგიის წყლული, ტროფიკული დარღვევები /ნაწოლები/, შეხორცების მეორადი პროცესები); - კანის საფარველის ტრანსპლანტაცია; - თერმული და ქიმიური დამწვრობები; - კანის, ლორწოვანი გარსების, ნერვული ქსოვილის რადიაციული დაზიანება; - სხვა მდგომარეობები, რომელსაც თან ახლავს ქსოვილებისა და ორგანოების ჰიპოქსია და იშემია. | |
| უკუჩვენება: | ალერგიული განწყობა პრეპარატ აქტოვეგინი–ს ან ანალოგიური პრეპარატებისადმი. ინფუზიური ხსნარის უკუჩვენებები იგივეა, რაც სხვა ინფუზიური ხსნარებისა: გულის დეკომპენსირებული უკმარისობა, ფილტვების შეშუპება, ოლიგურია, ანურია, ორგანიზმში სითხის შეკავება. | |
| დოზირება და მიღების წესი: | 250მლ-იანი 20% აქტოვეგინის საინფუზიო ხსნარი გათვალისწინებულია ინტრავენური წვეთოვანი ან ინტრაარტერიული გადასხმებისათვის. აქტოვეგინის საინფუზიო ხსნარის გამოყენების წინ აუცილებელია დავრწმუნდეთ ფლაკონის მთლიანობაში. პრეპარატის დოზირება და შეყვანის გზა დაავადების სიმძიმესა და კლინიკურ სურათზეა დამოკიდებული. 250მლ-იანი 20% აქტოვეგინის საინფუზიო ხსნარი: დღე-ღამეში ინტრავენურად ან ინტრაარტერიულად 250მლ-ის გადასხმა. საწყისი დოზის გაზრდა შეიძლება 500მლ-მდე. გადასხმის სიჩქარე უნდა იყოს 2მლ-მდე წთ-ში. სასურველი ეფექტის მისაღწევად შეიძლება საჭირო გახდეს 10-20 გადასხმა. გადასხმის პროცესში ყურადღება უნდა მიექცეს, რომ ხსნარი არ მოხვდეს სისხლძარღვების გარშემო მყოფ ქსოვილებში. დოზირება სხვადასხვა ჩვენებების დროს: - თავის ტვინის მეტაბოლიზმისა და სისხლით მომარაგების დარღვევისას: 2 კვირის მანძილზე დღე-ღამეში 250-500მლ ინტრავენურად, შემდგომ 250მლ კვირაში რამოდენიმეჯერ, დაახლოებით 4 კვირის განმავლობაში. - იშემიური ინსულტი: ყოველდღიურად ან კვირაში რამოდენიმეჯერ 250-500მლ ინტრავენურად, დაახლოებით 2-3 კვირის განმავლობაში. - არტერიული ანგიოპათია: ინტრავენურად და ინტრაარტერიულად 250მლ კვირაში რამოდენიმეჯერ, თერაპიის ხანგრძლივობა 4 კვირამდე. - ტროფიკული და სხვა მდორედ მიმდინარე წყლულები და დამწვრობები: ინტრავენურად 250მლ ყოველდღიურად ან კვირაში რამოდენიმეჯერ შეხორცების სიჩქარის მიხედვით და აქტოვეგინით ადგილობრივი თერაპიის დამატებით. - კანისა და ლორწოვანი გარსების რადიაციული დაზიანების მკურნალობა და პროფილაქტიკა: საშუალოდ 250მლ ინტრავენურად სხივური თერაპიის დაწყებამდე ერთი დღით ადრე, ყოველდღე პროცედურის პარალელურად და მისი დამთავრების შემდეგ 2 კვირის განმავლობაში. | |
| გვერდითი მოვლენები: | პაციენტებში, რომელთაც ანამნეზში აღენიშნებათ ჰიპერმგრძნობელობის რეაქცია, იშვიათ შემთხვევაში შესაძლებელია ალერგიული რეაქციის მიღება (ჭინჭრის ციება, შეშუპება, მედიკამენტური ციებ-ცხელება). ამ შემთხვევაში აუცილებელია აქტოვეგინით მკურნალობის შეწყვეტა. აუცილებლობის შემთხვევაში ტარდება ალერგიული რეაქციების სტანდარტული თერაპია (ანტიჰისტამინური საშუალებები და/ან კორტიკოსტეროიდები), მძიმე ანაფილაქსიური რეაქციის შემთხვევაში ტარდება შესაბამისი გადაუდებელი თერაპია (პლაზმის შემცვლელების, დიდი დოზებით კორტიკოსტეროიდების, კატექოლამინების შეყვანა). | |
| განსაკუთრებული მითითებები: | აქტოვეგინის (20% საინფუზიო ხსნარი) შეიძლება შეყვანილი იქნას ინტრავენურად ან ინტრაარტერიულად. ყურადღება უნდა მიექცეს, რომ სითხე არ მოხვდეს სისხლძარღვების გარშემო მყოფ ქსოვილებში. მრავალჯერადი გადასხმების შემთხვევაში კონტროლი უნდა გაეწიოს სისხლის შრატის ელექტროლიტურ შემადგენლობასა და ორგანიზმის წყლის ბალანსს. იმის გათვალისწინებით, რომ შესაძლოა ანაფილაქსიური რეაქციის მიღება, რეკომენდებულია საცდელად რამოდენიმე მილილიტრი ხსნარის წინასწარ შეყვანა. საინფუზიო ხსნარი ოდნავ მოყვითალო შეფერილობისაა. შეფერვის ინტენსივობა შეიძლება იცვლებოდეს სხვადასხვა პარტიებში, რაც გამოყენებული საწყისი მასალის თავისებურებებზეა დამოკიდებული. ეს ფაქტორი არ ახდენს უარყოფით ზემოქმედებას პრეპარატის აქტივობასა და მის შეთავსებაზე. არ შეიძლება გახსნილი ფლაკონის შენახვა და შემდგომ მისი გამოყენება. | |
| ორსულობა და ლაქტაცია: | ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატ აქტოვეგინის გამოყენება დასაშვებია. | |
| ურთიერთქმედება სხვა მედიკამენტებთან: | დღეისთვის ცნობილი არ არის. მიუხედავად ამისა არ დაუმატოთ სხვა რაიმე წამალი აქტოვეგინის საინფუზიო ხსნარს შესაძლო ფარმაცევტული შეუთავსებლობის გამო. | |
| ვარგისიანობის ვადა: | 5 წელი. არ გამოიყენოთ შენახვის ვადის გასვლის შემდეგ! | |
| შენახვის პირობები: | სინათლისაგან დაცულ ადგილას, 18 - 25ºC ტემპერატურაზე, ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას! | |
| გაცემის წესი: | ექიმის რეცეპტით. | |
| შემადგენლობა: | ხბოს სისხლის დეპროტეინიზირებული ჰემოდერივატი 50მლ (შემც. 2 გ მშრალი მასა), ნატრიუმის ქლორიდი 1.94გ, საინექციო წყალი 250მლ-მდე. |
Page generation time: 0. 059857335 sec.
